คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02
╰┈➤ 02
หลังจากการเทเลพอร์ตไปยังค่ายเจนน่าก็แอบย่องตามพ่อและแบล็ค วิโดว์ไปอย่างเงียบๆโดยใช้ทักษะของเธอให้เป็นประโยชน์มากที่สุด นัยตาสีฟ้าของเธอมองสองคนเดินเข้าไปยังตึกและลงไปยังฐานลับของชีลด์ที่ถูกทิ้งร้าง
เธอตามไปจนกระทั่งถึงห้องที่บนกำแพงมีรูปถ่ายของคนสามคนปรากฎอยู่ "นั่นพ่อของสตาร์ค" นาตาชามองไปยังรูปตรงกลางที่มีชายหนุ่มคนหนึ่งมีหนวดและดูหล่อเหลาเอาการ "โฮเวิร์ด" ก่อนที่สายตาของนาตาชาจะเบนไปยังรูปผู้หญิงที่คุ้นเคย "ผู้หญิงนี่ใคร"
เจนน่าถือเป็นคิวของเธอก่อนจะเดินเข้าไปใกล้และพูดออกมา "นั่นแม่ของฉันเอง" นัยตาสีฟ้าจ้องมองไปยังรูปถ่ายเก่าของเพ็กกี้ คาร์เตอร์และเสียงของเธอทำให้ทั้งสตีฟและนาตาชาหันมามองเธอด้วยความตกใจ
"เจนน่า?" เจนน่าหันมองไปยังสตีฟและยิ้มออกมา "ยินดีที่ได้พบอีกครั้งสตีฟ เรื่องมันยาวไว้เล่าทีหลัง" เธอพูดและยักไหล่ก่อนจะมองไปยังนาตาชาที่มองเธออย่างสังเกตท่าทางว่าเธอเป็นอันตรายหรือไม่
"ฉันไม่เป็นอันตรายต่อพวกคุณ แม่ของฉันคือเธอและนิค ฟิวรี่ฝึกฉันมา" เจนน่าพูดด้วยท่าทีสบายๆและสตีฟมองไปที่วัยรุ่นสาวด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยนส่วนนาตาชาก็มองสตีฟด้วยความสงสัยก่อนจะตัดสินใจให้เธอเข้าร่วมในที่สุด
พวกเขาเดินไปอีกนิดจนเจอกับชั้นวางเอกสารที่เป็นเหล็ก "ถ้าเป็นฐานลับอำพรางอยู่แล้ว" สตีฟพูดก่อนจะใช้พละกำลังของเขาเลื่อนให้มันเปิดออกจนพบเข้ากับลิฟต์ลับ "ทำไมต้องอำพรางลิฟต์อีก"
เจนน่ามองดูนาตาชาใช้เทคโนโลยีถอดรหัสเปิดลิฟต์ก่อนจะเดินเข้าไปและเมื่อลิฟต์เริ่มเลื่อนจนถึงชั้นชั้นหนึ่งที่ดูมืดก็ทำให้ทั้งสามขมวดคิ้วแต่ทว่าเจนน่ารู้สึกไม่ดีเท่าที่ควร
พวกเขาเดินออกไปในความมืดและลิฟต์ก็ปิดลง ไม่นานไฟก็ถูกเปิดขึ้นเผยให้เห็นคอมพิวเตอร์เก่าๆและระบบที่เชื่อมโยงกันไปมากมาย "นี่ไม่น่าใช่ที่สร้างไฟล์ วิทยาการล้าหลังมาก" นาตาชาพูดออกมาก่อนเธอจะเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่อยู่บนโต๊ะ
เธอหยิบแฟลชไดร์ฟออกมาก่อนจะเสียบเข้าไปและระบบก็เริ่มทำงาน ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงของคอมพิวเตอร์ก็เริ่มขึ้น "สั่งเปิดระบบหรือไม่" เสียงของมันราวกับเอไอหุ่นยนต์ นาตาชาเดินไปข้างหน้าและเริ่มพิมพ์ "วาย อี เอสแปลว่าใช่" เจนน่ามองดูนาตาชาและระบบคอมพิวเตอร์ที่ดูล้าสมัย
"จะเล่นเกมงั้นหรอ ประโยคเด็ดจากหนังเก่า...." นาตาชาพูดขึ้นแต่สตีฟก็ขัดมัน "รู้น่า ดูแล้ว" ทำให้เจนน่ายิ้มออกมาเล็กน้อย วินาทีต่อมาระบบก็ทำงานให้เห็นกับเส้นคลื่นสีเขียวประหลาดบนหน้าจอ
"โรเจอร์ส สตีเว่น เกิดปี 1918" เสียงของเอไอในคอมพิวเตอร์พูดขึ้นก่อนมันจะเลื่อนไปยังนาตาชา "โรมานอฟ นาตาเลีย อาเลียนอฟน่า เกิดปี 1984" และมันก็เลื่อนเป้าหมายไปยังเจนน่าในที่สุด "โรเจอร์ส เจนน่า เกิดปี 1943" คำพูดนั้นทำให้เจนน่าจ้องมองมันด้วยความดุร้ายและสงสัยกับระบบ
"อัดเสียงเอาไว้หรอน่ะ" นาตาชาพึมพำ "ผมไม่ใช่เสียงที่อัดไว้ คุณผู้หญิงผมอาจไม่ใช่ชายคนเดิมที่ถูกกัปตันจับมาเป็นเชลยเมื่อปี 1945 แต่ผมก็ยังเป็นผม" อีกหน้าจอหนึ่งโชว์รูปของชายคนหนึ่งที่หัวล้านและดูน่ากลัวเอาไว้ "รู้จักเจ้านี่หรอ" เจนน่าถามเขา
"อาร์นิม โซล่า นักวิทยาศาสตร์เยอร์มัน ลูกน้องเรด สกัลล์ตายไปเป็นชาติแล้ว" เจนน่าจ้องมองไปยังระบบของมันและรู้สึกได้ว่าไฟฟ้าสถิตที่นิ้วมือของเธอ "แก้ไข้จุดหนึ่งผมเป็นชาวสวิสและลอง ลองมองไปรอบๆผมมีชีวิตชีวายิ่งกว่าครั้งไหนๆ ปี 1972 ผมป่วยหนักอาการรุนแรง วิทยาศาสตร์ช่วยร่างผมไว้ไม่ได้แต่ทว่ามวลจิตผมควรค่าพอที่จะจรรโลงไว้ ในธนาคารข้อมูลความยาวกว่าสองแสนฟุต คุณกำลังยืนอยู่ใจกลางสมองผม"
"มาอยู่นี่ได้ไง" เสียงของสตีฟถามและเจนน่าจ้องมองไปที่มันด้วยความระมัดระวัง "ได้รับการรับเชิญมา" มันพูดและเจนน่าก็มองไปรอบๆอย่างไม่ไว้วางใจ "ปฏิบัติการเปเปอร์คลิปหลังสงครามโลกครั้งที่สองชีลด์ตามเก็บนักวิทยาศาสตร์เยอรมันมีกึ๋นมาทำงาน" นาตาชาอธิบาย
"เขาบอกว่าผมช่วยบรรลุแผนได้ ผมเลยบรรลุแผนผมเช่นกัน" อาร์นิมโซล่าในระบบเอไอบอก "ไฮดร้าตายไปพร้อมกับเรด สกัลล์" และเจนน่าก็รีบขัดทันที "ไม่ มันไม่เคยตาย ไฮดร้าแทรกซึมอยู่ตลอดมา" เจนน่าพูดจากความทรงจำอันชัดเจน "ตัดหัวไปหนึ่ง มันจะงอกมาอีกสอง"
"พิสูจน์สิ" สตีฟท้าทายและระบบก็เริ่มแสดง "เปิดคลังข้อมูล" หน้าจอด้านซ้ายของคอมพิวเตอร์แสดงให้เห็นกับแผนการไฮดร้า "ไฮดร้าตั้งขึ้นภายใต้ความเชื่อที่ว่ามนุษยชาติไม่อาจไว้วางใจได้หากมีเสรีภาพแต่สิ่งที่เรามองข้ามไปคือหากพยายามพรากเสรีภาพจากมนุษย์ มนุษย์จะสู้สงครามให้บทเรียนไว้มาก"
"ต้องทำให้มนุษย์ยอมสละเสรีภาพโดยสมัครใจ หลังจากสงครามชีลด์ถูกก่อตั้งขึ้นและผมถูกเกณฑ์ตัวมา ไฮดร้าใหม่ได้เติบโตเป็นปรสิตงามที่แฝงเกาะกินอยู่ภายในชีลด์ ตลอดเวลา 70 ปีที่ผ่านมา ไฮดร้าได้สุมไฟสร้างสถานการณ์วิกฤติหากินกับสงครามและหากประวัติศาตร์ไม่เข้าข้างเรา เราจะสร้างใหม่"
"ไม่มีทาง ชีลด์จะยับยั้งแก" นาตาชาพูดและจอก็ฉายภาพให้เห็นหัวข่าวที่พาดเกี่ยวกับพ่อแม่ของโทนี่ สตาร์ค "อบุติเหตุ จะอุบัติ ไฮดร้าได้สร้างโลกมหาโกลาหลขึ้นจนมนุษย์พร้อมจะสละเสรีภาพตนเองแลกความมั่นคงปลอดภัยทันทีที่กระบวนการฆ่าล้างสำเร็จการจัดระเบียบโลกใหม่ของไฮดร้าจะเริ่มขึ้น เราชนะแล้วกัปตัน ไม่ว่าคุณจะพลีชีพหรือมีชีพผลเปลี่ยนแปลงก็เท่านั้นคือเท่ากับศูนย์"
ทันทีพูดจบความโกรธของเจนน่าก็ระอุขึ้นพร้อมกับไฟฟ้าที่ไหลผ่านเส้นเลือด หมัดเรียวของหญิงสาวชกเข้ากับหน้าจอคอมพิวเตอร์กลางทำให้มันแตกเป็นเสี่ยงๆทันทีและเธอก็หายใจแรง
"อย่างที่บอกไปแล้ว..." มันเปิดตัวเองที่หน้าจอใหม่และนัยตาสีฟ้าของเจนน่าก็จ้องมองด้วยความอันตรายในสายตา "มีอะไรในไดร์ฟ" สตีฟถามกับมัน "โครงการอินไซธ์ จะต้องหยั่งรู้สมชื่อผมจึงเขียนอัลกอรึทึ่มพิเศษขึ้น"
"อัลกอรีทึ่มอะไร เพื่ออะไร" นาตาชาถามอย่างรวดเร็ว "คำตอบคำถามนี้คือสุดยอดความมหัศจรรย์ทว่าน่าเสียดายคุณต้องลงไปฟังในปรโลก" หลังจากคำของมันประตูเหล็กกั้นก็ปิดลง สตีฟพยายามจะเอาโล่ไปขวางแต่ไม่สำเร็จและนาตาชาก็หยิบมือถือของเธอออกมา
"สตีฟ เรางานเข้าแล้ว ขีปนาวุธพิสัยสั้นไม่เกินสามสิบวิ" นาตาชาบอก "ยิงมาจากไหน" พ่อของเธอถาม "ชีลด์" นัยตาสีฟ้ามองไปรอบๆห้องอย่างรวดเร็ว "ผมเกรงว่าผมจะทำให้คุณเสียเวลาหนีแล้ว กัปตัน ยอมรับซะแบบนี้มันดีกว่า" อาร์นิม โซล่าในระบบเอไอพูดและนาตาชาก็หยิบแฟลชไดร์ฟออกมา
สตีฟ โรเจอร์สมองหาทางหนีอย่างรวดเร็วก่อนจะเจอกับฝาท่อบางอย่าง เขารีบยกมันขึ้นมาทันที "เราทั้งคู่ หมดเวลาแล้ว" เจนน่ารีบพานาตาชาเข้าหลุมนั่นและสตีฟก็เอาโล่บังอีกทีเพื่อป้องกันกับซากตึกที่จะร่วงลงมาและเจนน่าสร้างโล่พลังบางๆอย่างไม่รู้ตัว
สิ่งต่อไปนั้นเลือนลางเจนน่าได้ยินเพียงเสียงของคอนกรีตชิ้นส่วนของตึกที่ถล่มลงมาอย่างมากมายมหาศาล วินาทีต่อมาสิ่งต่างก็มืดลงและเสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงคร่ำครวญจากการเคลื่อนหินของพ่อของเธอ
เจนน่ากระพริบตาพบกับแสงสว่างจากไฟและขี้เถ้าจากซากคอนกรีตกับฝุ่นมากมาย เธอไอออกมาสองสามทีก่อจะยันตัวเองขึ้นและมองไปที่นาตาชาที่หมดสติ เธอถอนหายใจและก่อนที่จะช่วยนาตาชาไปยังอ้อมแขนของสตีฟและเดินตามออกไป
วินาทีต่อมาเธอเห็นเครื่องบินที่น่าจะมาจากชีลด์บินและส่องแสงสว่างออกมาทำให้ทั้งเธอและสตีฟรีบวิ่งทันที.
-
เวลาเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีพวกเขาก็ไปถึงหน้าที่พักแห่งหนึ่ง เจนน่ายืนเยื้องอยู่ด้านหลังสตีฟเขาเคาะประตูกระจกและเมื่อมันถูกเปิดออกก็พบกับชายผิวสีคนหนึ่งท่าทางเป็นมิตร
"ไง" เขาเอ่ย "ขอโทษทีที่มารบกวน อยากได้ที่กบดาน" สตีฟเริ่มพูด "ทุกคนที่รู้จักอยากจะฆ่าเรา" และนาตาชาเสริมทำให้เจนน่ามองไปที่ชายคนนั้นด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
"ไม่ใช่ทุกคนหรอก" หลังจากพูดจบเขาก็เปิดประตูให้ทั้งสามเข้าไปทำให้เจนน่ายิ้มอย่างขอบคุณ
หลังจากการชำระล้างตัวเพื่อเอาฝุ่นออกไปเจนน่าก็นั่งอยู่ข้างๆนาตาชา นัยตาสีฟ้าลอบมองนักสืบชาวรัสเซียเป็นระยะๆ "โอเคนะ" เสียงของสตีฟดังขึ้นถาม "ค่ะ" นาตาชาตอบขณะที่เจนน่ายิ้มให้เขาด้วยความสบายใจ
"มีอะไร" สตีฟถามทั้งสองคนเมื่อเขานั่งลงตรงหน้าหญิงสาวผมแดงและน้ำตาลเข้ม "ตอนเข้าร่วมกับชีลด์ ฉันตั้งใจจะเลิกหลอกคนแต่เหมือนแลกเคบีจีได้เป็นไฮดร้า เมื่อก่อนรู้ตัวว่าเล่าเรื่องโกหกของใครแต่ตอนนี้มันเหมือนกันไปหมด" นาตาชาเป็นฝ่านพูดก่อน
"คุณอาจไม่เหมาะอยู่วงการนี้เท่าไหร่" สตีฟพูดและเจนน่าก็ยิ้มเล็กๆ "ฉันเป็นหนี้คุณ" นาตาชาบอกกับเขา "ช่างมันเถอะ" มือของเจนน่ากุมกันและฟังบทสนทนาต่อไป "ถ้าหากเราสลับที่กันเป็นฉันที่ต้องช่วยชีวิตคุณ ช่วยตอบตามตรงนะคุณจะไว้ใจฉันหรือเปล่า"
"ตอนนี้ไว้ใจแล้วและผมตอบตรงทุกครั้ง" เจนน่ายิ้มให้กับความซื่อตรงของพ่อของเธอ "ตอนนี้ดูอารมณ์ดีนะทั้งที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองพลีชีพฟรี" นาตาชาบอก "ก็คงเพราะได้รู้ว่าสู้กับใคร" สายตาของเจนน่าก้มลงมองมือของตัวเอง
"แล้วเธอล่ะ" นาตาชาถามและเจนน่าก็เงยขึ้นมองเธอก่อนจะมองตรงไปข้างหน้าเข้าสู่ความทรงจำที่ห่างไกล "ฉันพิเศษกว่าคนอื่น ทั้งชีวิตไม่เคยจักพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองจนกระทั่งความจริงทุกอย่างถูกเปิดเผยจากเอกสารของฟิวรี่ที่ส่งมาให้" เจนน่ายิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงความทรงจำ
"ฉันเกิดมาโดยมีเซรุ่มพิเศษในเลือดและมันอาจสร้างเซรุ่มที่เลียนแบบต้นฉบับเป๊ะๆได้ นั่นทำให้ฉันเป็นเป้าหมายของทั้งสององค์กร หลังจากเกิดได้ไม่กี่เดือนฉันก็โดนจับแช่แข็งในหลอดแก้วอันใหญ่ขณะที่ยังเป็นเด็กทารก" เจนน่ากลืนน้ำลายเล็กน้อยเมื่อนึกถึงมัน เธออาจจะไม่มีความทรงจำนี้แต่ทว่าความรู้สึกกลับชัดเจน
"ห้าสิบปีต่อมาถึงได้ถูกปล่อยและหลังจากนั้นฉันก็ตามหาพ่อและแม่แท้ๆมาตลอดจนเจอพวกเขาในที่สุด" เจนน่ายิ้มออกมา "แม่ของคุณคือเพ็กกี้แล้วพ่อของคุณล่ะ" สตีฟถามทำให้เจนน่าหันไปมองเขาด้วยสายตาและรอยยิ้ม
"คุณไง."
หลังจากการบอกความจริงออกไปทั้งเจนน่าและสตีฟ โรเจอร์สก็เกิดอาการเงียบใส่กันซึ่งเธอเข้าใจเขาได้ โดนแช่แข็งมานานกว่าหกสิบปีแล้วมารู้ว่าตัวเองมีลูกสาวมันก็ยังไงๆอยู่ โดยเฉพาะยิ่งเป็นลูกสาวกับคนรักแรกของเขาเอง
"สรุปคำถามคือ ใครในชีลด์ที่สั่งยิงขีปนาวุธใส่เรา" นาตาชาถามขึ้นในขณะที่เจนน่ากุมมือวางไว้บนโต๊ะ "เพียร์ซ" พ่อของเธอตอบและเจนน่าก็เม้มริมฝีปาก "ผู้อยู่ชั้นสูงสุดของตึกที่คุ้มกันเข้มที่สุดในโลก" เจนน่าพยักหน้าหงึกหงัก "เขาไม่ได้ทำคนเดียวอัลกอริทึ่มไปโผล่บนลีเมอเรี่ยน สตาร์ค"
"รวมทั้งแจสเปอร์ ซิทเวลส์" เจนน่าเม้มริมฝีปากด้วยความประหม่าอีกครั้ง "งั้นต้องถามคนถูกล่าหัวสองคนจะไปจับเจ้าหน้าที่ชีลด์มายังไงกลางวันแสกๆ" นัยตาสีฟ้ามองไปที่แซม เพื่อนของสตีฟที่เคลื่อนไหว "คำตอบคือไม่ต้องไป" เขาวางไฟล์หนึ่งไฟล์ลง "คืออะไร" เจนน่าถามเขา
"ถือเป็นประวัติงาน" เจนน่ามองเขาแปลกๆ นาตาชาหยิบมันขึ้นมาขณะที่เจนน่ายืนขึ้นเพื่ออ่านมันพร้อมๆกัน "ที่บัคห์มาลา ภารกิจคาห์ดิล คือคุณหรอ ไม่เห็นบอกเป็นพลร่มกู้ภัย" เจนน่ายิ้มเล็กน้อยขณะที่นาตาชาหยิบภาพถ่ายออกมา มันเป็นรูปของแซมกับเพื่อนของเขาอีกคนหนึ่ง "นี่ไรลีย์หรอ"
"ใช่" เจนน่ามองหน้าแซมที่สีหน้าตกไปเล็กน้อย "ข่าวว่าเอาฮ.เข้าไปไม่ได้จะโดนอาร์พีจีใช่ร่มแบบพลางหรอ" นาตาชาตั้งคำถามด้วยความสงสัย "เปล่า ใช้นี่" เขาตอบและหยิบไฟล์เอกสารอีกอันยื่นให้สตีฟ
"ไหนบอกคุณเป็นนักบิน" สตีฟถาม "ผมไม่เคยพูดว่านักบิน" เจนน่ายิ้มริมฝีปากกลั้นรอยยิ้ม "ไม่กล้าขอให้ช่วยหรอกแซม คุณมีเหตุผลที่วางมือ" สตีฟบอกเขา "กัปตันอเมริกาต้องการให้ผมช่วย สุดยอดเหตุผลที่จะกลับไป"
สตีฟลังเลเล็กน้อย "แล้วจะเอาเจ้านี่ได้จากที่ไหน" เขาถาม "ชุดสุดท้ายอยู่ที่ฟอร์ตมี้ดหลังด่านรปภ.สามชั้นกับกำแพงหน้าฟุตนึง" สตีฟ นาตาชาและเจนน่ามองกันและกัน ทั้งนาตาชาและเจนน่ายักไหล่ให้เขา "ไม่น่าเป็นปัญหา" เจนน่ายิ้มเยาะและมองกลับลงไปยังเอกสารที่มีคำว่าฟอลคอนเด่นหราอยู่บนมัน
-
สตีฟ นาตาชาและเจนน่ารอด้วยกันเพื่อรอเจ้าหน้าที่ที่แอบสงสัยว่าแฝงตัวเป็นไฮดร้ามาถึงและเมื่อไปถึงสตีฟก็ผลักเขาผ่านประตูไปยังด้านฟ้าทันที “อัลกอริทึ่มโซล่าคือ?” เขาตั้งคำถามทันที
“ไม่เคยได้ยิน” เจนน่ากลอกตา “ไปทำอะไรบนเรือลำนั้น” พ่อของเธอถามอีกครั้งขณะที่ทั้งสามยังคงเดินหน้าเพียงเพื่อให้เขาถอยหลัง “ไปอ้วกไงล่ะ เมาเรืออย่างแรง” วินาทีต่อมาเขาก็หยุดเพราะตอนนี้เขาเดินถอยหลังไปจนถึงขอบตึกแล้ว
สตีฟจับเขากลับมาเพื่อที่เขาจะได้ไม่ตกลงไปแต่แน่นอนว่าพวกเขามีแผน “ดูจากรูปการแล้ว จะโยนผมลงจากหลังคาตึกหรอแบบนี้ไม่ใช่แนวคุณนะโรเจอร์ส” เจนน่ามองไปที่พ่อของเธอ
กัปตันอเมริกาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลูบแขนของเจ้าหน้าที่ที่ถูกจับมา “คุณพูดถูก ผมไม่ทำ เธอต่างหาก” พูดจบสตีฟก็หลบเพื่อให้นาตาชาถีบเขาออกจากตึก
วินาทีถัดมาพวกเขาก็คุยเรื่องเดทกันอย่างสบายใจเฉิบ “เอ้อ แล้วสาวแผนกบัญชีคนนั้น ลอร่า…” นาตาชาเริ่ม “ลิเลียน ที่ใส่จิวที่ปาก” สตีฟถามและเจนน่าก็หรี่ตามองพวกเขาคุยกัน
“ใช่ น่ารักดีนะ” นาตาชาบอก “ใช่แต่กลัวไม่ไหว” วินาทีต่อมาแซมก็บินขึ้นมาพร้อมกับเจ้าหน้าที่คนเดิม โยนเขาลงบนพื้นตึกและร่อนลงด้วยปีกเหล็กอย่างสวยงาม
เจนน่า นาตาชาและสตีฟเดินไปหาเขาทันที “อัลกอรริทึ่มโซล่าเป็นโปรแกรมที่ใช้เลือกเป้าของอินไซธ์” เจนน่าขมวดคิ้ว “เป้าอะไร” เธอถาม “แบบคุณ นักข่าวในไคโร ัฐมนตรีกลาโหม นักเรียนมัธยมดีเด่นในไอโอว่า บรูซ แบนเนอร์ สตีเว่น สเตร็นจ์คนที่เป็นภัยต่อไฮดร้า ตอนนี้และในอนาคต"
“ในอนาคต? จะรู้ได้ไง” สตีฟถาม แต่เจ้าหน้าที่แฝงตัวก็เริ่มหัวเราะ “ทำไมจะไม่ได้ โลกศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดคือคัมภีร์ดิจิตอล โซล่าสอนวิธีอ่านให้ไฮดร้า ธุรกรรมการเงิน ประวัติสุขภาพ แนวคิดการเมือง อีเมลล์ โทรศัพท์แม้กระทั่งคะแนนสอบ อัลกอริทึ่มโซล่าประมวลอดีตของคนเพื่อพยากรณ์อนาคต”
“แล้วยังไง” สตีฟยังคงถาม “โอ้พระเจ้า เพียรซ์ฆ่าเราแน่” เจ้าหน้าที่คนนั้นพึมพำ “แล้วยังไงต่อ” สตีฟถามดังขึ้นเล็กและนัยตาของเจนน่าก็มีประกายอันตรายเตือนอยู่ในนั้น
“เฮลิแคร์ริเออร์อินไซ้ธ์จะกำจัดคนในรายชื่อออกไปทีละสองสามล้านราย” ลมหายใจของเจนน่าสะดุดเมื่อรู้พวกไฮดร้ากำลังเตรียมแผนฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อยู่ ทั้งเธอและสตีฟแบ่งปันสายตากันอย่างเงียบๆ ; โอ้ นี่มันแย่แน่ๆ
Talk ;
สวัสดีค่ะ 5555555 หายไปเสียนาน เรากลับมาแล้วกับบทสั้นๆ ( หรือเปล่า?) เรามีแผนที่แน่นอนสำหรับน้องเจนน่าของเราแต่ต้องรอดูกันต่อไปค่ะว่าจะเป็นอย่างไรต่อไปในอนาคต ช่วงนี้มาร์เวลปล่อยหนังมาแบบว่า...โอ้โห คุ้มกับที่รอคอยมาสองปีมากค่ะ เราดูซีรีส์บางเรื่องแล้วและบางเรื่องก็ยังไม่ได้ดูเพราะไม่มีเวลา ส่วนหนังเราได้ดูชางฉีแล้วค่ะและกำลังหาโอกาสไปดู Eternals อยู่แต่โรงเรียนเราเปิดแบบสามารถไปเรียนในโรงเรียนได้แล้วค่ะเพราะฉนั้นเราเลยต้องพยายามโฟกัสเรียน ซึ่งยากมากๆ ;-; ยังไงก็ขอบคุณที่รอนะคะ ตอนต่อไปมาเร็วๆนี้ค่ะ
ความคิดเห็น