the vampire diaries — fire on fire , klaus mikaelson

ลำดับตอนที่ #2 : ⁽ 01 ⁾

( 01 )

 2x07 - Masquerade

โรซาเบลล่า ฮิลส์เดินตามครอบครัวบุญธรรมและเพื่อนของเธอเข้าบ้าน คนผมสีเพลิงมีท่าทีที่นิ่งสงบและความกังวลเล็กๆบนใบหน้า "เลิกยุ่งกับน้าได้แล้วน้าไม่เป็นไร" เจนน่าพูดขณะที่ยังคงกุมท้องจากบาดแผลของความเจ็บปวดที่แคทเธอรีนทำ "หมอบอกว่าน้าต้องพักผ่อนมากๆ" เอเลน่าพูดกับเจนน่า

"ไม่อยากให้แผลฉีกแล้วตกเลือดตายใช่มั้ยล่ะ" โรซาเบลล่าหรือเบลล่าที่คนอื่นเรียกกันหัวเราะเบาๆกับคำพูดของเจเรมี่ "ฉันจะตายก็เพราะอายนี่แหละ ฉันเดินไปชนมีดเนี่ยนะมีใครเขาทำกันบ้าง" เอเลน่า เจเรมี่และเบลล่าเหลือบมองกันและกันก่อนที่เอเลน่าจะเป็นคนตอบอย่างว่องไว "มันเป็นอุบัติเหตุที่ตลกสิ้นดี"

"ใช่แต่มันก็เกิดขึ้นได้" เบลล่าต่อบทของเอเลน่า "ใช่ผมเคยโดนแล้วสักยี่สิบรอบได้ที่ร้านเดอะ กริล" เบลล่ายิ้มและเจนน่าก็หัวเราะออกมาก่อนที่แมทจะวางเจนน่าลงบนโซฟา 

"ฉันควรทำอะไรกับไอ้นี่ดี" แมทถือถุงและเอเลน่าก็เอามันไปก่อนที่พี่น้องกิลเบิร์ตและหนึ่งน้องสาวบุญธรรมเดินไปยังห้องครัวเพื่อให้ห่างไกลจากระยะการได้ยินของเจนน่า "แล้วเราจะทำยังไงกันดี" เจเรมี่ถาม "ทำมื้อเที่ยงไงล่ะ" เอเลน่าตอบและเบลล่าก็ถอนหายใจเบาๆเมื่อรู้ว่านั่นไม่ได้หมายถึงเรื่องที่เจเรมี่ถามถึง

"เรื่องแคทเธอรีนน่ะ" เบลล่ากัดริมฝีปากอย่างประหม่ามองไปยังพี่น้องทั้งสองคน "เราจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นเจเรมี่" เอเลน่าตอบน้องชายของเธอ "เธอพยายามฆ่าน้าเจนน่านะ เราปล่อยให้เธอทำแบบนั้นไม่ได้"

"ได้สิ ถ้ามันทำให้เราปลอดภัยเราทำได้" นัยตาสีฟ้าอ่อนจนเกือบเขียวจ้องมองไปยังพี่สาวบุญธรรมของเธอด้วยความงุนงง "แล้วถ้าเธอพยายามทำอย่างอื่นล่ะ" เบลล่าพูด "ไม่หรอก แคทเธอรีนทำร้ายน้าเจนน่าเพราะพี่ไม่ทำตามที่เธอบอก พี่ก็ทำแล้วนี่ไง พี่เลิกกับสเตฟานแล้ว เธอชนะ จบแค่นี้" เบลล่ากรอกตาไปที่ความยอมแพ้ง่ายๆของพี่สาวบุญธรรมของเธอ

"พี่กำลังทำต้วไร้เดียงสาพี่ก็รู้ดี" เจเรมี่พูดด้วยความโกรธเล็กๆ เขาจับมือของเบลล่าและเธอก็ขมวดคิ้วด้วยความงุนงงก่อนจะเดินตามจังหวะที่พี่ชายของเธอลากเธอเดินออกไป "จะออกไปไหน" เอเลน่าถาม "ออก"

"ฉันได้รับข้อความของสเตฟาน" เสียงของบอนนี่ดังลอดผ่านหูเบลล่าขณะที่เธอยืนอยู่ข้างๆเดม่อนในคฤหาสน์ซัลวาทอร์ "ไง ขอบคุณที่เอาคัมภีร์มาด้วย" 

"เกิดอะไรขึ้น" บอนนี่ถามเมื่อมองไปเห็นอุปกรณ์นักล่าวางอยู่บนโต๊ะไม้ "เราจะฆ่าแคทเธอรีน" เบลล่ากรอกตาไปที่น้องชายบุญธรรมของเธอ

"ฉันอธิบายได้" สเตฟานบอกบอนนี่ "ได้โปรด" เบลล่ามองไปยังสเตฟานว่าเขาจะพูดว่าอย่างไร "เรา...กำลังจะฆ่าแคทเธอรีน" แล้วเขาก็พูดซ้ำในประโยคที่เจเรมี่พูดไปก่อนหน้านี้ทำให้เบลล่ากรอกตาสีฟ้าอ่อนจนเกือบเป็นสีเขียวของเธอและหันกลับไปสนใจอลาริคกับเดม่อนแทน

"อันนี้มันใช้ได้กับอากาศไม่ถ่ายเท กลไกนำอยู่ตรงนี้ฉันมีปืนนี่อยู่สองขนาดและของนายนะ ฉันแนะนำเจ้านี้" เขาโชว์ไม้ปลายแหลมที่ถูกผูกติดไว้กับปลอกแขน "ใส่ใต้แขนเสื้อแจ็คเก็ตได้พอดีเลยเหนี่ยวไกตรงนี้ถ้าพร้อมจะยิง" อลาริคทำท่าใส่แท่นไม้ในหัวใจของแวมไพร์และทุกคนก็มองดูเขาแปลกๆ "นายอยากให้ฉันโชว์วิธีฆ่าแวมไพร์ให้ดูเลย..."

"แน่ใจนะว่าพวกนายไม่อยากให้ฉันไปด้วยคืนนี้" อลาริคถามขณะที่แก๊งค์สคูบปี้ดูยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นของคฤหาน์ซัลวาทอร์ "ไม่ต้องหรอกไปอยู่กับเอเลน่าเถอะ ผมไม่อยากให้เธอรู้เรื่องนี้" เดม่อนตอบและเบลล่าก็มองไปที่พื้นพร้อมกับตกอยู่ในภวังค์เงียบๆ "ตกลง ผมจะดูแลไม่เธอคลาดสายตาเลย"

"เอาล่ะ มีใครอยากถอนตัวบ้างผมเข้าใจนะ" สเตฟานบอกและเบลล่าก็เงยหน้ามองพวกเขาด้วยสายตาที่เกือบจะดูเหมือนว่างเปล่าของเธอ "ใครกลัวก็รีบบอกฉันไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาดเพราะมีคนเริ่มกลัวแล้ว แคโรไลน์" เดเม่อนเบนสายตาไปยังแคโรไลน์ "ฉันไม่กลัวหรอก เธอฆ่าฉันฉันจะเอาคืน ตราบใดที่ไม่มีมนุษย์หมาป่าอยู่แถวนั้น"

"โอ้ ฉันจัดการเมสันไปแล้ว" เดม่อนยิ้มเยาะและเบลล่าก็กรอกตาไปยังเขา "ตราบใดที่ไทเลอร์ยังไม่ได้ฆ่าใครเขาไม่เป็นแน่" เบลล่าพยักหน้ารับคำพูดของเจเรมี่และหันไปมองยังบอนนี่ "บอนนี่"

"ต้องไม่มีใครบาดเจ็บนะ" เธอบอกและเบลล่าก็ยิ้มให้เธออย่างจางๆ "ยกเว้นแคทเธอรีน คืนนี้แคทเธอรีนโดนลิ่มเสียบหัวใจแน่"

———

เบลล่าในชุดสายเดี่ยวสีแดงและหน้ากากสีทองเดินตามหลังบอนนี่และเจเรมี่ขึ้นบันไดไป ผมสีแดงเพลิงของตนถูกรวบครึ่งหนึ่งและปล่อยยาวลงไป ลิปสติกสีแดงที่เธอทาช่วยขัดให้ใบหน้าของเธอดูสวยงามกว่าที่เธอเคยเป็น เบลล่ามองไปรอบๆและรู้สึกได้ถึงความรู้สึกแปลกๆในลำไส้ของเธอทำให้เธอขมวดคิ้ว

"คิดว่าห้องนี้คงใช้ได้นะ" เจเรมี่พูดขณะที่พวกเขาเข้าไปยังห้องว่างห้องหนึ่งในคฤหาสน์ล็อกวู้ด "สุดยอดเลยล่ะ" บอนนี่พูดและไม่กี่วินาทีต่อมาเจเรมี่และเบลล่าก็นำอาวุธออกมาก่อนสายตาของเธอจะเห็นบอนนี่นำคัมภีร์เวมนตร์ออกมาจากกระเป๋าดัฟเฟิลหนังสีดำ "นั่นเป็นตำราเวมนตร์ที่ผมอ่านเจอในบันทึกของครอบครัวผมเหรอ"

เบลล่าไม่ได้ให้ความสนใจกับส่วนที่เหลือมากนัก เธอพบว่าตัวเองให้ความสนใจกับความรู้สึกแปลกๆในลำไส้พยายามหาสาเหตุจากมันและเมื่อจดจ่อกับมันนานเข้าเธอก็เริ่มรู้สึกว่าความร้อนวิ่งผ่านไปทั่วร่างกายของเธอและมันให้ความรู้สึกดีกว่าที่เคยเป็นมา

จากความร้อนที่วิ่งผ่านกลายเป็นประกายไฟที่วิ่งผ่านร่างกายและเบลล่าก็รู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังจมอยู่กับมัน หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นและสายตาของเธอก็มองลงไปที่ฝ่ามือราวกับว่ารอให้บางอย่างปะทุขึ้นมา

ทันใดนั้นทุกความรู้สึกก็หยุดลงเมื่อเจเรมี่แตะไหล่พี่สาวบุญธรรมของเขาและมองด้วยความเป็นห่วง "เธอโอเคมั้ย?" เขาถามด้วยเสียงของความกังวลและเบลล่าก็ยิ้มตอบกลับไป "ใช่ ฉันไม่เป็นไร" มือเรียวถูกวางลงข้างตัวและเธอก็ถอนหายใจพลางขมวดคิ้วกับความไม่เข้าใจว่าเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น

"เราต้องทำให้สเตฟานและเดม่อนรู้ว่าห้องพร้อมแล้ว" บอนนี่พูดขณะที่ทั้งสามคนลงบันไดและหยุดลงทำให้เบลล่าขมวดคิ้ว "รู้สึกไหม" บอนนี่ถาม "เกิดอะไรขึ้น หนาวหรอ" เสียงของเบลล่าถามบอนนี่ "ไม่ใช่" และเธอก็หันไปรอบๆพลางเดินออกไปทำให้เจเรมี่และเบลล่ามองหน้ากันก่อนจะเดินตามไปห่างๆ

"ขอโทษนะคะ ฉันรู้จักคุณหรือเปล่า" เธอเห็นบอนนี่ถามคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่เบลล่ามีรู้สึกได้ว่าพวกเขาคล้ายกัน "ไม่ค่ะ ฉันมากับแขกที่ได้รับเชิญน่ะ ฉันไม่รู้จักใครหรอก งานนี้สนุกดีนะ" แล้วคนแปลกหน้าคนนั้นก็เดินออกไป

"เป็นอะไรหรือเปล่า" เบลล่าถามเพื่อนของเธอ "ฉันรู้สึกได้ถึงคลื่นแปลกๆ ไปหาเดม่อนกันเถอะ" เสียงถอนหายใจดังมาจากเบลล่าและเธอก็เดินตามเจเรมี่กับบอนนี่ไปในที่สุด

"เอเลน่า!" เบลล่าส่งเสียงเรียกแคทเธอรีนที่ปลอมตัวเป็นพี่สาวของเธอขณะที่เธอเดินข้างๆกับเจเรมี่ รอยยิ้มปรากฎอยู่บนใบหน้าของเธอบางๆ "ขอโทษนะครับขอเราคุยกับพี่สาวหน่อยได้มั้ย" เจเรมี่พูดใส่คนแปลกหน้าที่เบลล่ารู้ได้ว่าเป็นคนเดียวกันกับที่บอนนี่คุยด้วยแต่เธอไม่ได้พูดอะไรเลย

"มีอะไรหรอ เจเรมี่ เบลล่า" แคทเธอรีนถาม "สเตฟานฝากมาบอกน่ะ เขากับเดม่อนอยากให้พี่ไปพบที่ป่าพวกเขาเอามูนสโตนไปด้วย" เจเรมี่พูดและเบลล่าก็ยืนข้างๆเขามองแคทเธอรีนด้วยสายตาที่เย็นชาของเธอ

"แล้วทำไมเธอสองคนถึงเป็นคนส่งสารล่ะ" เบลล่ายิ้มปลอมๆให้ผู้หญิงที่มีหน้าตาเหมือนพี่สาวของเธอทุกระเบียบนิ้ว "เพราะพวกเขารู้ว่าเราไม่กลัวเธอน่ะสิ" เบลล่าเย้ยหยันและเอียงคอด้วยความไร้เดียงสา "ช่างกล้าหาญจริงๆนะ อ้อ แล้วจอห์นเป็นยังไงบ้างล่ะ เย็บนิ้วติดกันได้มั้ย" เบลล่ากรอกตาไปที่คำพูดจาถาถถางของแคทเธอรีนและถอนหายใจออกมาเมื่อเธอเดินห่างออกไป

เจเรมี่หันไปหาพี่สาวบุญธรรมของเขาและพยักหน้าให้ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเคียงข้างกันกลับเข้าไปในงานแต่กลับโดนพี่สาวของพวกเขาดึงเข้าไปในพุ่มหญ้าที่ไม่มีใครสังเกตเห็น "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน" 

"พวกเธอจะฆ่าแคทเธอรีนกันที่นี่หรอ" เอเลน่าถาม "เราเห็นว่าเป็นโอกาสดีแล้วเราก็ต้องคว้ามันไว้" เจเรมี่อธิบายกับพี่สาวของเขาขณะที่เบลล่าเอาหน้ากากสีทองออก "เลิกใช้คำว่าเราพวกเธอบ้าไปแล้ว พวกเธอจะเอาตัวเองไปตายหรือไง"

"เรารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่" เบลล่าบอกเธอด้วยเสียงเหนือยๆ "แล้วฉันควรรู้สึกไงล่ะถ้าพวกเธอต้องเจ็บตัวเพราะฉัน" เอเลน่าแย้งกับพี่น้องของเธอและแม่มดบอนนี่ "มันไม่ใช่เรื่องของพี่ เธอป่วนพวกเราไปหมด ต้องมีคนหยุดเธอ" เจเรมี่พูดเพิ่มเติมทำให้เบลล่าและบอนนี่พยักหน้าเห็นด้วย

ไม่ทันไรเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเอเลน่าก็ดังขึ้นทำให้บอนนี่ เจเรมี่และเบลล่าเบิกตากว้างด้วยความกังวล "เอเลน่า!" นัยตาสีฟ้าอ่อนของเธอสังเกตเห็นเลือดเต็มที่แผ่นหลังของเอเลน่าผ่านเสื้อไหมพรหมสีม่วงอ่อน

"เกิดอะไรขึ้น" เจเรมี่ถามด้วยความกังวลของพี่สาวของเขาและเบลล่าก็มองด้วยความสยดสยองขณะที่กอดเอเลน่าไว้ใกล้ๆ "เจเรมี่มันคือแคทเธอรีนเธอเชื่อมต่อกับแคทเธอรีนไปบอกให้พวกเขาหยุด เดียวนี้" บอนนี่สั่งเจเรมี่ด้วยเสียงที่มั่นคงและเขาก็รีบวิ่งออกไป

ไม่ถึงนาทีต่อมารอยกรีดด้วยลิ่มไม้ก็เกิดขึ้นบนมืของเอเลน่า "บอนนี่ เบลล่ามันเจ็บ" เอเลน่าคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด "ฉันแก้คาถาไม่ได้เอเลน่า ฉันขอโทษแต่ฉันจะลองทำให้เธอหายเจ็บนะ โอเค โอเคนะ" และบอนนี่ก็เริ่มร่ายมนตร์ขณะที่เบลล่ากอดเธอเอาไว้และลูบผมเบาๆเป็นการปลอบไปเรื่อยๆ

"พี่ไม่เป็นไรนะ" เจเรมี่ถามหลังจากที่วิ่งลงมาจากคฤหาสน์ล็อควู้ด "พวกเขาล่ะ" เอเลน่าถามกลับและเบลล่าก็มองไปที่เจเรมี่ก่อนจะกลับไปมองที่เอเลน่า "พวกเขาถูกกักอยู่กับแคทเธอรีน เธอพูดถูกแคทเธอรีนมีแม่มดที่เชื่อมต่อพี่เข้ากับเธอ"

"ผู้หญิงที่ฉันพบ คนที่อยู่ข้างใน อยู่กับเธอไว้นะ กดไหล่เธอเอาไว้ มีแม่มดอีกตนอยู่ที่นี่ ฉันต้องหาเธอให้พบ" และบอนนี่ก็เร่งรีบออกไปขณะที่เจเรมี่ห้ามเลือดส่วนเบลล่ากอดปลอบน้องสาวบุญธรรมของเธอเอาไว้

เจเรมี่ถอดแหวนกิลเบิร์ตออกและมอบให้เอเลน่า "สวมนี่ไว้" เจเรมี่ยื่นแหวนให้เอเลน่าแต่เธอปฏิเสธมัน "เฮ้ ฟังนะ พี่ต้องการสิ่งนี้มากกว่าผม" เบลล่ามองทั้งสองด้วยรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าและหวังว่าเธอจะมีพี่ชายแบบเจเรมี่จากครอบครัวแท้ๆของเธอบ้าง

"ไม่ เจเรมี่พี่ต้องการให้เธอปลอดภัย" เอเลน่าพูดและเจเรมี่กับเบลล่าก็แลกเปลี่ยนสายตากันก่อนเบลล่าจะถอดเอเลน่าไว้และยังคงลูบผมปลอบประโลมเธอต่อไป

เอเลน่าและเบลล่าเดินไปที่รถหลังจากจบสงครามเล็กๆกับแคทเธอรีนขณะที่เบลล่าถอนหายใจเล็กๆและฟังเอเลน่าคุยกับเจเรมี่ "ใช่ เจเรมี่พี่เจอรถแล้วบอกบอนนี่ว่าที่เธอช่วยพี่ไว้พี่เริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้ว..ได้สิ ขับไปส่งบอนนี่ที่บ้านด้วยเดี๋ยวพี่กับเบลล่าจะกลับบ้านนอนเลย"

"แล้วพี่สาวที่ดีก็ฟังน้องชายในที่สุด" เบลล่าพูดด้วยรอยยิ้มและยักคิ้วใส่เอเลน่าก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาเบาๆ พวกเขาเดินข้างกันไปถึงรถคันสีดำโดยไม่ได้สังเกตผู้ชายที่เดินไปข้างหลังเบลล่าและฉีดบางอย่างเข้าที่คอของเธอทำให้เธอหมดสติไปในไม่กี่วินาที สิ่งสุดท้ายที่เธอได้ยินคือเสียงตะโกนเรียกชื่อเธอของเอเลน่า

T
B