คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : CHAPTER 10 - เหตุเกิดที่ภูเก็ต - ( 1 )
CHAPTER 10
- เหุเิที่ภูเ็ -
( 1 )
หลัาลับไปเ็บอที่อนโและส่ไอริเ้าห้อ ผม็มาสนามบินทันที โยทีุ่ลัษ์มารออยู่่อนหน้า ผมมอบหมายานใหุ้ลัษ์เลียร์แทนในส่วนอผมที่ยั้าไว้ ่อนะเินึ้นเรื่อมา ถอนหายใทิ้เมื่อนึถึนัวเล็ แม้ยามแยันเธอ็เินเ้าห้อโยที่ไม่มอหน้าผมเลย้วย้ำ
ิว่าเธอำลัโรธ หรือไม่็อน ทั้ ๆ ที่ผมเป็นห่วอนาอเธอแท้ ๆ ผมหลับาลพัผ่อนสายา้วยวามเหนื่อยล้า หวัว่านัวเล็ะลับมาเป็นปิอนที่ผมลับรุเทพฯ
ใ้เวลาไม่นาน เรื่อบินลอท่าอาาศยานภูเ็ ผมเินออมาพร้อมระเป๋าใบเล็หนึ่ใบ ทว่าอนำลัเินออไปึ้นแท็ี่ สายาเหมือนะเห็นร่าบาุ้นาที่ถูเหล่านัท่อเที่ยวเินผ่านนมอไม่ถนั หัวใผมลุ้นอย่าไม่เยลุ้นที่ไหนมา่อน
เป็นไปไม่ไ้ที่ผมะนึถึนัวเล็นาฝา…
ระทั่นเริ่มบาา สอาผมเบิ้ายามเห็นใบหน้าหวานัเน ไอริ! ร่าบาในุนัเรียนนานาาิัวเิมำลัยืนียิ้มว้าะมอมาทาผมไม่ละสายา เ็นนี้แอบามผมมาั้นเหรอ?
เวรรรมอะไรอผมันนะ อุสา์บอไม่ให้มา ็ยัะแอบามมา มันหน้าีเสียริ ผมเินย่าสามุมเ้าไปหาเธอทันที ้วยใบหน้าถมึทึอผม “หนูามรูมาทำไมรับ”
ใบหน้าหวานเลิิ้วึ้นพลายื่นปาน้อย ๆ ออมา มอ้ายมอวาีหน้ามึนใส่ราวับมอหาใรนอื่นที่ไม่ใ่พวเรา “ใรามรูไทธัสมาะ”
สูลมหายใ ่อนะอบเธอ “หนูไรับไอริ”
“อ๋อ ไอไม่ไ้ามรูมา่ะ” นัวเล็ส่ายหน้าพลาเินเ้ามาหา ะผมำลัำหมัระับวามมาุในอที่ำลัถูเ็ปั่นประสาท มือเรียวบาว้ามือผมไปวาทาบลหน้าอ้า้ายอเธอ “ไอามเสียหัวใไอมา่ะ”
ึั…ไม่ใ่เสียหัวใอเธอ แ่มันือเสียหัวใอผม ยามสบามอไอริ เ็นนี้มัะทำให้โรธเืออะไรนาน ๆ ไม่ไ้เลย อบทำัวน่ารัลบเลื่อนวามผิแล้วผู้ให่อย่าผมะใร้ายลไ้ยัไ
“ราวหน้าห้ามทำแบบนี้อีนะรับ” ผมถอนหายใพลาเบือนหน้าหนีเธอ
หมับ
“รูไทธัสยอมให้ไอไป้วยแล้วริเหรอะ” ทว่าไอริลับประบมือลแ้มผมทั้สอ้าให้หันไปสบาัน วลมโ้อนมออย่าสใส และเป็นประายวาววับราวับลูแมววัยำลัน
“มาถึนานี้แล้วให้ลับเลย ็ไม่ไ้” ผมึมือเธอล พร้อมพรูลมหายใออมาอย่าอ่อนล้า
หลัานั้นผม็พานัวเล็มาโรแรมทีุ่ลัษ์อเอาไว้ให้ เ้าเ็อินเสร็็พาเธอึ้นมา ไอริื่นาื่นใมา ับโรแรมสุหรูที่โรเปลือเิน หาเพราะไมเิลไม่ยู่ที่นี่ ผมไม่ิใ้่ายฟุ่มเฟือยแบบนี้แน่นอน
ทว่าปัหามันไม่อยู่ที่ราาหรืออะไรทั้นั้น อนนี้มันอยู่ที่ว่าืนนี้ เราสอน้อนอน้วยันืนแรมาว่า ึ่ผมำลัยืนออเถียับเ็อยู่
“นอน้วยันนี่แหละ่ะ” ไอริไม่ยอมให้ผมไปนอนโฟา ใบหน้าหวานแสสีหน้าไม่พอใสุๆ เมื่อผมพยายามให้เธอนอนบนเีย ะให้เธอนอนโฟาแทนมัน็ใ่เรื่อที่ลูผู้ายวรทำหรือเปล่า แล้วยัะมาให้นอน้วยัน
เธออยาเสียัวมานานั้นเลยเหรอ วามอทนผม็มีีสุเหมือนันนะ…
“ไม่ไ้รับ” ปิเสธ ไม่ใ่ว่าไม่อยานอน้วยัน แ่เพราะผมอยาให้วามสำัับเธอ หาืนนี้สิผมแแล้วทำอะไรเธอึ้นมา ผมลัวว่ามันะเป็นืนผิพลาอเราสอน ที่ทำแบบนี้ถ้าไม่อบมา ็ัารเธอไปนานแล้ว
ไอริอออมลมนแ้มป่อ เธอสะบัผมหันหลัให้ ะที่ผมถอนหายใแล้วเินไปหยิบเสื้อเิ้สีาวับาเาสั้นมาให้เธอไปอาบน้ำเรียมเ้านอน เพราะเห็นว่าไอรินั้นมาัวเปล่า
“ไอริหนูเ้าไปอาบน้ำ่อนเถอะ” ผมเินไปหยุรหน้าเธอ วาลมโมอ้อนผม่อนะรับเสื้ออผมไป
“าแ่หัวโบรา” แลบลิ้นใส่และวิ่เ้าห้อน้ำ ทิ้ให้ผมยืนหน้าสั่นับำล่าวว่าอเธอ
นี่ผมแ่และหัวโบราริเหรอ?
ทิ้ัวนอนิบนเียระหว่ารอนัวเล็ำลัอาบน้ำ เสียสายน้ำา้าในทำให้วามิอผมสลัลทันที พร้อมภาพินนาารผิวาวำลัถูำระล้า้วยน้ำใส ๆ เ้ามาแทนที่ ผมรีบสูหายใเรียสิัวเออย่าให้ไ้ิเพ้อเ้อใ ๆ ถึเรือนร่าที่ยัไม่เยเห็นอไอริ
อันรายริ ๆ
หลับาละให้สายาไ้พัผ่อนสันิ และเพื่อไม่ให้หันไปมอหน้าประูห้อน้ำ ผมนับหนึ่ถึสิบในใ ทำให้ัวเอผ่อนลายิใะไ้สบลสัที หาแ่ว่ามัน็ทำให้ผมเผลอัวหลับล…
รู้สึัวอีทียามที่รู้สึไ้ถึแรยับบนเียที่ผมนอน ลิ่นหอมอ่อน ๆ อสบู่ทำให้ผมรู้สึไม่อยาลืมาื่นอนนี้เลย วามอบอุ่นแผ่่านเ้าึมผิวสัมผัส ทำให้ผมรู้สึสบายอย่าบอไม่ถู รู้ัวอีที็ว้าอะไรบาอย่ามาอ ระทั่…
“รูะ…”
“!” น้ำเสียหวานใสุ้นหูเอ่ยเหนือร่า ลืมาทันที็้อสบาเ้าับร่าบาในุอผม ใบหน้าเนียนใสไร้เรื่อสำอาอยู่ห่าผมเพียนิเียว แม้ยามนี้อื่นมไม่ไ้เลยว่าเธอยัน่ารัว่าอนแ่หน้าเสียอี
“สรุปแล้วเรานอน้วยันนะะ” วาลมโสั่นระริ ไอริพาลับเ้าเรื่อทีุ่ย่อนหน้าะผมลืนน้ำลาย้อนเหนียว ๆ ลออย่ายาลำบา
“ไหนบอว่าะไม่ทำัววุ่นวายับรูยัไละรับ” ผมเอ่ยถามน้ำเสียเรียบนิ่ “ไม่ทันไรหนู็ื้อรั้นะแล้ว”
“อแ่เวลาเราไ้อยู่้วยันสอน็พอ่ะ อนนี้ไอริัมานะะ” เธอหลุบา่ำมอแผ่นออผม “ไออยาใ้เวลาทุวินาทีับรู”
“…”
“ไม่ใ่แ่รูิริัับเรื่ออเรานเียวนะะ ไอเอ็ิริัับรูไทธัสมาเหมือนัน” แววาและน้ำเสียริัที่สัมผัสไ้ ทำให้ผมไม่สามารถนึหาำใมาปิเสธไ้อี ผมถอนหายใอย่าเหนื่อยอ่อน ยอมรับว่าหัวใเ้นแรเพราะเธอมา
“ั้นแ่ืนเียวนะรับ” ผมเอ่ยบอน้ำเสียอ่อน ใบหน้าหวานแสวามีใออมานเห็นไ้ัเน นัวเล็ุใบหน้าเ้าับแผ่นอผม เธอถูไปมาราวับลูแมวัวน้อย ๆ เรียรอยยิ้มอผมปราบนใบหน้าไ้ไม่ยา
…………………………………………………
แ่ืนเียวไม่เยมีอยู่ริหรอ
อโทษที่เมื่อืนวานไม่ไ้อัพนะะ ไรท์ไม่สบายมาสัพัแล้ว และัวลมาว่าัวเอะิโวิหรือเปล่า
เพราะไรท์อยู่ในสถานที่เสี่ย แถมยัโนนไอใส่หน้าอี (ทำไมไม่ปิปา) อนนั้นเอาหน้าาอนามัยลพอี แ แพนิมาอนนี้ อยู่ในยุที่เป็นอะไรนิหน่อย้อมานั่ิว่าัวเอะเป็นโวิทหรือเปล่า 55555555 ึ่ำลัััวเออยู่่ะ แ่ไรท์ไม่เป็นอะไรมา อาารยัไม่เ้า่าย (ให้ำลัใัวเอ) เพราะปิเป็นนป่วย่ายอยู่แล้ว ยิ่พัผ่อนไม่เพียพอ้วย่วนี้
ทุนอย่าลืมูแลัวเอนะะ อนนี้มันเ้าั้นวิฤสุ ๆ หน้าาอนามัย็หายายิ่ว่าหาเินหาทอ
55555555555555555 (หัวเราะ้วยวามแ้น)
อให้ทุนปลอภัยและสุภาพแ็แรันนะะ
ความคิดเห็น