Lovin'You

ลำดับตอนที่ #6 : Part 6 : Travel (ท่องเที่ยว)

Part 6 : Travel (ท่องเที่ยว)

..........ที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งซึ่งเป็นแหล่งShoppingของเหล่าคนมีตังค์(เยอะ)..........

“แจ...ไหนนายไปลองชุดนี้ซิ”เสียงนุ่มๆของยุนโฮเอ่ยคำนี้ขึ้นมาตลอดที่เค้าเจอชุดไม่ว่าจะแบบไหน ซึ่งนั่นมันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ร่างบางรู้สึกหงุดหงิด

“ฉันเหนื่อยแล้วนะยุน...ฉันคิดว่าเสื้อผ้าพวกนี้มันเยอะเกินความจำเป็นแล้วล่ะ”ร่างบางพูดพร้อมกับชี้ไปทางถุงที่ใส่เสื้อผ้าราคาแพงไว้ข้างในซึ่งมีจำนวนหลายใบจนน่าตกใจเลยทีเดียว

“แต่ว่าตัวนี้นายน่าจะใส่แล้วดูดีนะ”ร่างสูงยังคงพูดประโยคเดิมๆ

“ฉันก็เห็นนายพูดอย่างนี้ตลอดแหละ นายซื้อเสื้อของนายบ้างเถอะ”ร่างบางพูดพร้อมกับยิ้มแหยแบบเหนื่อยๆให้ร่างสูง

“งั้นพอก็พอ เรากลับกันเถอะ”เมื่อยุนโฮเข้าใจร่างบางตรงหน้าก็เก็บเสื้อแขนยาวตัวนั้นอย่างเสียดาย แล้วยกถุงจำนวนมากที่อยู่บนพื้นทั้งหมดมาถือไว้

“ยุน...ให้ฉันช่วยเถอะ มันหนักนะ”ร่างบางคว้าถุงที่อยู่ในมือข้างหนึ่งของยุนโฮมาถือไว้ แต่ร่างสูงกลับยื้อมันกลับมา

“แล้วนายไม่หนักหรือไงล่ะ เดินไปได้แล้ว!”

...............

.........

.....

..........ในห้องพักของยุนโฮ..........

เมื่อของ(ของแจจุง)ที่ซื้อมามากมายวางถึงพื้นห้อง ยุนโฮก็บ่นอุบขึ้นมาทันที

“โอยยย....ปวดไหล่จัง”

“ก็บอกแล้วว่าจะช่วยถือ...แต่นายก็ดื้อเองง่ะ”คนสวยที่เดินตามมาข้างหลังหัวเราะเบาๆ

“หวังดีแล้วยังจะมาหัวเราะเยาะอีก คนเค้าปวดไหล่ไปหมดแล้วนะ”ร่างสูงดูท่าว่าจะงอนเข้าให้จริงๆแล้ว

แต่เมื่อร่างบางเห็นปฏิกิริยาของร่างสูงเป็นดังนั้น ก็รีบเข้าไปง้องอนทันที

“อะไรกันล่าาาาาา~ ไหนปวดตรงไหน มาซิ เดี๋ยวนวดให้”ร่างบางใช้มือเรียวเล็กเกาะแขนของร่างสูงแล้วโยก

ไปมาเบาๆแล้วทำหน้าเหมือนลูกแมวอ้อนเจ้าของ ซึ่งนั่นทำให้ร่างบางดูน่าเอ็นดูมากจนแทบอยากจะโผเข้ากอดเลยทีเดียว แล้วร่างบางก็ดันคนร่างสูงให้ไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่พร้อมกับนวดไหล่ให้อย่างชำนาญ

“สบายขึ้นมั๋ยครับ”เสียงอันไพเราะเอื้อนเอ่ยอย่างไม่รีบร้อน

“อืออออ~”ร่างสูงตอบรับอย่างพึงพอใจในฝีมือการนวดของแจจุง

“คือ...ยุนโฮ”ร่างบางพูดน้ำเสียงอ่อยลงอย่างเห็นได้ชัด

“อะไรเหรอ”ซึ่งร่างสูงก็มีท่าทีว่าจะสนใจเป็นอย่างมาก

“เอ่อออ........คืออออออ.........”

“อะไรแจจุง...นายมีเรื่องอะไร”

ตอนนี้ถึงแม้ว่าแจจุงจะอ้ำๆอึ้งๆแต่ยังไงเค้าก็ต้องช่วยแม่ของเขาให้ได้

“ฉันขอยืมเงินซักสามล้านได้มั๋ย?”และในที่สุด.....สิ่งที่หนักอึ้งอยู่ที่ปากของเขาก็หลุดออกไปพร้อมกับความหนักใจที่ถาโถมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่ท่าทีของร่างสูงกลับไม่สะทกสะท้านอะไรกับจำนวนเงินที่ร่างบางพูดมา เขาลืมตาขึ้นช้าๆแล้วค่อยๆหันใบหน้าอันหล่อเหลามาที่ร่างบางที่ยืนนวดอยู่ข้างหลัง

“แล้วเมื่อไหร่.......จะคืน”ร่างสูงอมยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้ขณะพูด แต่ร่างบางกลับชะงักไปทันที

“ตอบฉันมาสิ่”ร่างสูงคะยั้นคะยอ พร้อมหันตัวไปประจันหน้ากับร่างบางที่ตอนนี้ใบหน้าเริ่มขึ้นสีด้วยความเขินอายกับสิ่งที่ตัวเองก็ยังตอบคำถามนั้นไม่ได้เหมือนกัน จึงเป็นเหตุให้ร่างบางเอ่ยออกมาอย่างติดขัดไม่เป็นภาษา

ซึ่งยุนโฮก็พอใจกับท่าทางน่ารักนั้นเป็นอย่างมาก

“ได้สิ่...ฉันจะให้นายยืม”พอสิ้นเสียงของยุนโฮ ร่างบางก็เผลอยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“ขอบคุณมากๆเลยยุนโฮ”แต่เพราะดีใจมากไปหน่อยคนสวยเลยถึงกับโผเข้ากอดคนตรงหน้าอย่างแนบแน่น เป็นเวลานานพอสมควรเลยทีเดียว แต่เมื่อร่างบางตั้งสติได้ก็รีบปล่อยร่างสูงให้เป็นอิสระโดยทันทีพร้อมกับกระแอมเพื่อเรียกสติของตนเองกลับคืน

“ฉันบอกว่าได้แต่.....ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนิดนึงนะ”เมื่อร่างสูงพูด ร่างบางก็รับฟังอย่างตั้งใจทันที

“อะไรเหรอ”

“นายต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันจนกว่า........นายจะใช้หนี้ฉันหมด”

“ห๊ะ! แล้วฉันไม่ต้องไปทำงานหาเงินมาคืนนายเลยหรือไงล่ะ”ร่างบางเริ่มโวยวาย

“ก็หาเงินจากฉันเนี่ยแหละโดยการ...........มาเอาใจฉันไง”เมื่อร่างสูงพูดจบร่างบางก็ถึงกับเบ้หน้าโดยทันที

“ง่ายๆแค่นี้.....ไม่อยากทำก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ”

“เอ้อ!อยากๆๆๆ ฉันอยากทำแต่ยังไงก็ขอบใจมากๆเลยนะยุนโฮ” ร่างบางรีบสวนคำพูดของร่างสูงทันที

“แต่ว่า....ตอนนี้นายต้องเริ่มเอาใจฉันแล้วล่ะนะ”

“ยังไงง่ะ”ร่างสูงไม่ตอบอะไร เพียงแต่ว่ามือใหญ่ๆของเขากลับรั้งเอวบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ซึ่งคนตัวเล็กก็มีท่าทีว่าจะตกใจเป็นอย่างมาก ร่างสูงจึงจัดแจงให้ร่างบางมานั่งบนตักแข็งแกร่งของเขาเสร็จสรรพ

“น่ะ...นาย”ร่างบางเอ่ยออกมาเบาๆเมื่อใบหน้าของร่างสูงเข้ามาใกล้จนแก้มขาวนวลรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆของร่างสูง ในไม่ช้าริมฝีปากอิ่มก็ทาบทับเข้ากับริมฝีปากสีชมพูบางอย่างนิ่มนวล ทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย แต่ร่างสูงกลับบีบมือเรียวเล็กไว้เพื่อเป็นการปลอบใจ มือหนายกขึ้นลูบผมนุ่มของคนตรงหน้าและกดจูบอีกครั้งเพื่อเป็นการขออนุญาต แต่ร่างบางไม่มีท่าทีว่าจะรู้เรื่องแต่อย่างใด ซึ่งนั่นก็ทำให้ร่างสูงเข้าใจได้ในทันทีว่า คนๆนี้ไม่มีประสบการณ์ทางด้านอย่างว่ามาก่อนเลย เขายิ้มให้กับความบริสุทธิ์ของร่างบาง(ที่กำลังจะเสียไปเพราะเขา)ด้วยความสุขทั้งๆที่ยังไม่ยอมผละริมฝีปากออกมา

“เดี๋ยวฉันจะสอนให้เธอเอง”ร่างสูงพูดหลังจากยอมปล่อยริมฝีปากบางเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะลงไปกดซ้ำ

ลิ้นร้อนไล้เลียกลีบปากบางให้เผยอออกจากกัน แล้วส่งเข้าไปตักตวงความหวานจากภายในทุกซอกทุกมุมที่สามารถทำได้ ร่างบางได้แต่ลืมตาโตและรับรสสัมผัสที่ร่างสูงมอบให้จนเผลอครางเสียงหวานออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“อืออออ~(>/////<)”

กลับทำให้ร่างสูงพอใจเป็นอย่างมาก มือเรียวเล็กสอดเข้าไปใต้ผมนิ่มของร่างสูงและกดลงเบาๆ ถือว่าเป็นการตอบสนองที่ดีเกินคาดสำหรับคนที่เพิ่งเคยเจอเรื่องแบบนี้ครั้งแรก

ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่มีการตอบสนองแบบเก้ๆกังๆอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับสำรวจความหวานทั่วโพรงปากเล็กอย่างไม่รีบร้อน ส่งผลให้จูบนี้ร้อนแรงมากขึ้นจนน้ำใสไหลลงมาจากมุมปากของร่างบาง และร่างกายของร่างบางเริ่มขาดออกซิเจน แจจุงเลยใช้มือเรียวเล็กทุบลงไปที่ไหล่ของร่างสูงเบาๆเพื่อเป็นการประท้วง แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระจนกระทั่งร่างบางต้องครางประท้วงออกมา

“อื้อออ~” ร่างสูงถึงจะยอมปล่อยอย่างเสียดาย แต่เมื่อเห็นร่างบางที่กำลังหายใจทางปากก็เลยรู้ว่าเขาเกือบทำให้ร่างบางทรมาน เขาจึงก้มลงจูบซับน้ำใสที่ไหลออกมาจากมุมปากของร่างบางทีละนิด...ทีละนิดจนหมด แต่เมื่อเขารู้สึกว่าแค่การจูบนั้นยังไม่พอ เขาเลยประทับริมฝีปากลงไปบนเปลือกตาข้างซ้ายของร่างบางเบาๆแล้วเริ่มพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้าของร่างบางอย่างทะนุถนอม และจบลงด้วยจูบอันร้อนแรงอีกครั้งจนพอใจ  เมื่อร่างสูงถอนจูบออกมาก็พบว่าร่างบางกำลังพอใจอย่างมากกับรสจูบของเขา แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อพบว่าร่างสูงกำลังจ้องมองเขาอยู่

..............อะไรกันที่ทำให้แจจุงรู้สึกมีความสุขขนาดนี้....................

...............ทั้งๆที่แจจุงควรจะโกรธ.................

................แต่กลับรู้สึกดีมากอย่างบอกไม่ถูก..........................

“นายสวยมากเลยนะแจจุง “เมื่อเห็นว่าร่างบางมีท่าทีตกใจ เขาเลยใช้นิ้วเชยคางของร่างบางขึ้นมาสบตากับเขา แต่คำพูดนั่นกลับทำให้ร่างบางรู้สึกเขินจนหน้าแดง ยิ่งเพิ่มความน่ารักให้แก่ร่างบางยิ่งขึ้นไปอีก

ร่างสูงยิ้มน้อยๆอย่างอบอุ่นกับความน่ารักของร่างบางพร้อมกับช้อนร่างเล็กๆที่อยู่บนตักขึ้นมากระชับกอด

กอดนั้นมันช่างอบอุ่นยิ่งกว่าสิ่งใด กลิ่นน้ำหอมจางๆบนคอของร่างสูงถูกร่างบางสูดดมจนพอใจ ขณะที่น้ำหอมกลิ่นเดียวกันบนตัวของร่างบางก็ถูกร่างสูงสูดดมเข้าไปจนพอใจเช่นกัน

กอดนั้นยิ่งแน่นขึ้นเหมือนต้องการความอบอุ่นอย่างเต็มที่ จนกระทั่งร่างบางหายใจไม่ออก ร่างสูงเลยต้องปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระ

“ฉัน.........ไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลยยุนโฮ”เสียงของร่างบางดูเพ้อฝันมากแต่ก็หนักแน่นทุกคำพูด ร่างสูงยิ้มให้ร่างบางเพื่อเป็นการตอบรับคำพูด

“ว่าแต่....นายจะเอาเงินไปทำอะไรเหรอ”ร่างสูงเริ่มเปิดหัวข้อสนทนาทั้งๆที่ร่างบางยังอยู่บนตักของเขา หนำซ้ำยังอยู่ในอ้อมกอดหลวมๆของร่างสูงอีกต่างหาก เรียกได้ว่าเอาเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่องเลยก็ว่าได้

เมื่อร่างบางเล่าฐานะในครอบครัวของเขาให้ร่างสูงฟัง ทีแรกร่างบางก็คิดว่าร่างสูงจะรับไม่ได้อย่างแน่นอนเพราะร่างสูงเองก็เป็นคนใหญ่คนโตไม่เคยเจอเรื่องที่น่าขยะแขยงมาก่อน เขาเลยเข้าใจไปว่าเมื่อร่างสูงรู้ความจริง

ต้องรับไม่ได้แน่ แต่ถึงกระนั้นร่างบางก็เลือกที่จะไม่โกหกและเล่าเรื่องทุกอย่างอย่างเปิดเผย พร้อมทั้งบอกความรู้สึกของตัวเองว่าเบื่อมากแต่ไหนที่ต้องกลับบ้านไปเจอพ่อที่ทั้งกินเหล้า สูบบุหรี่ และแม่ที่เอาแต่เล่นการพนันจนเป็นหนี้เป็นสินให้ตนคอยตามชดใช้ พอแม่ได้เงินมาก็เอาไปให้พ่อซื้อเหล้าซะหมด ไม่ทำงานทำการ ปล่อยให้บ้านทรุดโทรม น่ารังเกียจ ไหนจะพวกเพื่อนๆของพ่อและแม่ที่เสียงดังโวยวายและเอาแต่ได้

แทนที่ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นจะรังเกียจร่างบาง แต่กลับเห็นใจ และไม่อยากให้ร่างบางกลับไปเจอสภาพแบบนั้น แถมยังชอบใจที่ร่างบางกล้าที่จะพูดความจริง จากความรู้สึกดีที่มีให้แก่ร่างบางกลับแปรผันเป็นความรู้สึกที่ดีกว่า

เขาปลอบใจร่างบางโดยการใช้ริมฝีปากอิ่มเม้มที่ริมฝีปากบางของร่างบางเบาๆ ซึ่งการกระทำที่อบอุ่นอย่างนั้นถึงกับทำให้ร่างบางร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้

น้ำตาที่หลั่งรินลงมาเป็นสาย ทำให้ใจของร่างสูงเต้นระรัว และไม่อยากให้น้ำตาของร่างบางไหลลงมา เขาจูบซับน้ำตาของร่างบางอย่างอ่อนโยน

แจจุงรู้สึกดีมากที่เขาได้ระบายความในใจให้ใครบางคนฟัง หลังจากที่เค้าอัดอั้นมานานหลายปีกับการกระทำของพ่อกับแม่ ไหนจะความรู้สึกดีที่อยู่ในอ้อมกอดของใครบางคนอีก แล้วไหนจะจูบที่เค้าไม่เคยมอบมันให้กับใคร

..........ถ้าเป็นคนอื่นเขาจะไม่ยอมให้กอด..........

..........ถ้าเป็นคนอื่นเขาจะไม่ยอมให้จูบ..........

...............แต่ทำไม?...............

...............กับคนนี้?...............

...............เค้าถึงยอม?...............

..........แล้วความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นอยู่นี่ล่ะ?..........

..........มันคืออะไร?..........

..........หรือว่า..........

..........มันจะคือ..........

..........ความรัก..........

“เราไปเที่ยวทะเลกันเถอะแจจุง”เสียงของร่างสูงอ่อนโยนยิ่งขึ้น

“อือ”ร่างบางตอบรับก่อนที่จะทิ้งตัวลงบนอกแกร่งและปิดตาลงอย่างสนิทเพราะความอ่อนเพลียในอ้อมกอดของร่างสูง

ร่างสูงหยิกแก้มอิ่มของร่างบางเบาๆเพราะความเอ็นดูแล้วอุ้มอย่างแผ่วเบาเพื่อพาร่างบางไปเที่ยวทะเลตามที่บอก

ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์เครื่องบางทันสมัยขึ้นมากดเบอร์ที่จำได้ขึ้นใจ

“ฮัลโหล ยูชอนฉันกำลังออกจากที่พักนะ เจอกันนะเพื่อน”

....................

..............

..........

.....

TBC