Lovin'You

ลำดับตอนที่ #1 : Part 1 :Occupation (อาชีพ)

Part 1 :Occupation (อาชีพ)

ในร้านนวดแผนโบราณแห่งหนึ่งตั้งอยู่บริเวณย่านที่มีผู้คนชุกชุม และมีรถยนต์สัญจรอยู่ตลอดเวลา จึงเป็นเหตุให้ผู้คนเข้ามาใช้บริการจนแน่นร้านตลอดทั้งวัน และการให้บริการที่ดีของพนักงานจึงทำให้ร้านนี้มีชื่อเสียงมากทีเดียว พนักงานที่ทำงานอยู่ที่นี่ล้วนแล้วแต่มีฝีมือดีกันทั้งนั้น โดยเฉพาะพนักงานคนนี้ที่ชื่อ คิมแจจุง เป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้ามาได้ไม่ถึง 3 เดือน แต่ก็มีลูกค้าประจำซะจนคิวแน่นแทบจะไม่มีเวลาหยุดพักซะแล้ว จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีคนอิจฉาไปตามระเบียบ เพราะด้วยความสามารถและหน้าตาที่ไม่เป็นรองใครทำให้เขาหยิบจับอะไรก็ดูดีไปหมดจนเพื่อนร่วมงานเกิดความรู้สึก ‘อิจฉา’ และพยายามจะกลั่นแกล้งทุกวิถีทาง แต่ยังไงก็ดูเหมือนว่า คิมแจจุงจะฉลาดมากกว่าคนพวกนั้นอยู่ดี ทำให้คนที่ถูกแกล้งกลายมาเป็นคนแกล้งได้อย่างแนบเนียน

“คิมแจจุง นายทำงานได้ดีมาก อ่ะเอานี่ไป รางวัลพิเศษของนาย” เฮียหัวหน้างานผู้ใจดีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่น่าฟังบวกกับบุคลิกท่าทางที่ดูอบอุ่น ยื่นซองสีขาวให้แจจุงขณะที่เขารับมันมาด้วยสีหน้าร่าเริง

“ขอบคุณมากครับ งั้นผมลากลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ”แจจุงยกมือเรียวสวยทั้งสองข้างมาประกบกันไว้ที่อก และก้มหัวลงเพื่อแสดงความเคารพแก่เจ้านาย ก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักที่ปรากฏอยู่บนใบหน้า

ในค่ำคืนที่แสนจะเหนื่อยล้ามาจากการทำงานที่สาหัสมาตลอดทั้งวัน ร่างเพรียวแสนจะบอบบางน่าทะนุถนอมอุตส่าห์หนีรอดมาจากงานโหดเหี้ยมนั่นได้ แต่กลับต้องมาทนอยู่กับคนที่บ้านบ้าบอที่ไม่รู้จักคำว่า ‘พอ’นั่นอีก อยากจะกลั้นใจตายให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย! มันช่างไม่มีความสุขเลยที่ต้องกลับบ้านมาเจอกับสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นประจำทุกวัน เพียงแต่ว่า...เขาอยากพักผ่อนมากเหลือเกิน

เขาเดินจนมาหยุดอยู่ที่บ้านไม้ซอมซ่อ สกปรกจนไม่อาจหาคำไหนมาอธิบายได้ สภาพบ้านตอนนี้มันไม่เหมือนกับ...บ้านคนเลยแม้แต่นิดเดียว!

“แจจุง!กลับมาแล้วเหรอ ดีๆๆวันนี้แกมีเงินกลับมาหรือเปล่า? ไหนขอแม่หน่อยสิ ไม่รู้ทำไมเล่นทีไรก็เสียทุ้กที ขอโอกาสแม่แก้มือหน่อยนะ ไหนล่ะเงิน!เอามาสิ! เอามาเร็วๆเข้าเร้ว!เดี๋ยวเพื่อนแม่จะรอนาน”

คนที่ได้ขึ้นชื่อว่า ผู้มีพระคุณ บัดนี้เหมือนจะลดหย่อนคุณค่าของคำๆนี้ลงทันตา เมื่อแม่บังเกิดเกล้าคลานเข้ามาเกาะขาเรียวยาวของร่างบางไว้แน่น พร้อมกับใช้มือลุกล้ำเข้ามาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าตัว

มือนั้นเจาะจงไปที่กระเป๋ากางเกงที่ซึ่งหลายๆคนส่วนใหญ่คิดว่าจะเป็นที่เก็บกระเป๋าสตางค์ แต่กับคนสวยคนนี้ ไม่!  “แม่!หยุดเถอะน่า มันไม่ได้อยู่ตรงนั้นหรอก” มือเรียวสวยปัดมือปลาหมึกออกไปให้พ้นตัว ก่อนที่จะล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเอง

“เอาไปแค่นี้นะแม่ ฉันไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น” ชายที่อยู่ในคราบของนางฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว พร้อมกับยื่นแบงค์ห้าร้อยให้กับมารดา

“อะไรวะ!ไอ้แจ แกไปทำงานมาตั้งนานได้กลับมาแค่เนี้ย ไอ้ลูกเนรคุณ!”ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นมารดาลุกขึ้นจากพื้นอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่จะกระทืบเท้าเดินกลับเข้าไปในวงที่กำลังเล่นการพนันกันอย่างเมามัน

ร่างบางชายตามองคนกลุ่มนั้นอย่างรู้สึกสมเพช ก่อนที่จะก้าวผ่านขยะกองโตที่สุมไว้หน้าประตูทางเข้าบ้านไป

แทนที่จะมีความรู้สึกที่ดีขึ้นแต่กลับเห็นพ่อของตัวเองกำลังทำท่าประหลาดๆ อยู่กับชายฉกรรจ์อีก3-4คน ใบหน้าแดงก่ำเพราะฤทธิ์ของสุรา ในมือถือแก้วน้ำเปลี่ยนนิสัยอย่างหมิ่นเหม่ อีกทั้งยังตะโกนวาจาไม่สุภาพ หยาบคายออกมาเสียงดัง ทำให้ร่างบางนึกที่จะเอือมระราพ่อและแม่ของตัวเองอย่างเสียมิได้

แจจุงก้าวเท้ายาวๆไปที่ห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นบน ซึ่งบัดนี้เหลือไว้แค่เพียงความว่างเปล่าให้เขาได้ชื่นชม  ร่างบางสูดลมหายใจเข้าแรงๆเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ของตัวเอง แล้วลงไปนอนกับพื้นเย็นเฉียบโดยมีกระเป๋าสะพายเป็นหมอนหนุน เขาเลือกที่จะข่มตาหลับก่อนที่จะได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกัน…เป็นอย่างนี้ประจำทุกวัน

เขาใกล้จะหลับอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่ติดว่าเจ้าโทรศัพท์มือถือโบราณรุ่นเก่ากึ๊กของเขาดังขึ้นมาเสียก่อน  ใครกันนะที่โทรมาเอาป่านนี้ มือเรียวสวยคว้ากระเป๋าที่ใช้นอนหนุนหัวขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนที่จะเปิดมันออกและควานหาสิ่งที่รบกวนเวลานอนของเขาอย่างหงุดหงิด

“ฮัลโหล”เสียงหวานๆของเขาค่อยๆบรรจงกรอกเข้าไป ซึ่งต่างจากอารมณ์ของเขาที่ตอนนี้กำลังขุ่นมัวสุดๆ

“อะไรนะฮะ! ตอนนี้เลยเหรอ!”

..............................

....................

..........

.....

TBC


-Talk-
อันย้งฮาเซโยนะคะ หลายคนคงชื่นชอบคู่มาตราฐานของดงบังเป็นอันมาก ซึ่งนั่นก็เป็นแรงบันดาลใจให้ผู้เขียนแต่งFicเรื่องนี้ขึ้นมา ยังไงก็ฝากไว้ด้วยแล้วกันนะคะ

-อย่าลืมเม้นต์เข้ามาเยอะๆล่ะคะ-*******

*ข้อแนะนำเล็กน้อยนะคะ*
ถ้าทุกคนหาเพลงLovin'Youของดงบังมาฟัง(แบบออริจินอลนะ) แล้วดูเนื้อเพลงที่แปลเป็นภาษาไทยมาควบคู่กันแล้วด้วยเนี่ย จะทำให้มีอรรถรสในการอ่านมากขึ้นนะคะ