REAWAKEN : ICE AGE

จากนักเขียน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบุคคลใดๆทั้งสิ้น รับรองจะอัพเรื่อยๆ ไม่ทิ้งแน่นอนครับ

เรื่อง REAWAKEN จะทำออกมาในแต่ล่ะตัวละครหลัก เลือกอ่านได้ตามต้องการนะครับ 

ปล. จะไล่ลงไปกดเปิดเพลงเพื่อเพิ่มอรรถรสก็ได้นะครับ

__________________________________________________

~Trailer~

ดอกไม้ จะงดงาม หรือจะเบ่งบานได้น่ามองแค่ไหน ก็อยู่ที่เมล็ดพันธุ์ การปลูกฝัง ดินที่ใช้ และสภาพแวดล้อมเช่นแสงอาทิตย์ หรือน้ำ...

ใช่... ก็เหมือนเมล็ดพันธุ์เม็ดนี้... ที่กำลังจะถูกส่งลงไปยังพื้นดิน...

                  “พร้อมไหม? ไอริส” เสียงชายหนุ่มผมสีน้ำตาลดังขึ้นเบาๆ ทว่ากลับก้องกังวานไปทั่วท้องพระโรงสีขาว เขานั่งอยู่บนบัลลังก์สีขาวล้วน ทั่วทั้งห้องตอนนี้มีเพียงเขาและเธอ นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของเขาสะท้อนเด็กสาวตรงหน้า ผมของเธอเป็นสีเหลืองทอง เมื่อสะท้อนกับแสงอาทิตย์ บางครั้งก็แซมด้วยสีส้มเล็กน้อย ดูเป็นสาวอ่อนหวาน ทแล้วก็ยังเต็มไปด้วยความสดใส เธอหัวเราะแห้งๆแล้วยิ้มกว้าง ต่อด้วยพยักหน้าแรงๆอีกหลายครั้ง “พร้อมมากกกก” เธอลากเสียงยาว

                  “มาดูกันว่าเธอจะได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้รึเปล่า...” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เคาะนิ้วเล่นบนบัลลังก์สักพักแล้วชี้นิ้วขึ้น จิ้มไปกลางอากาศ สักพักปุ่มมากมายก็กระจายออกมาเหมือนหน้าจอคอมพิวเตอร์ อักษรโบราณมากมายไหลผ่านขึ้นลง บางครั้งก็มีตัวเลขโปรแกรมมากมาย เขาจิ้มไปจิ้มมาเหมือนเล่นของเล่น แล้วสะบัดข้อมือผ่านเบาๆ ของพวกนั้นก็หายวับไปกับอากาศเช่นเดิมทันที ไอริสเริ่มเม้มปากแน่น กำมือเข้าหากันแบบคนตื่นเต้น เธอเดินไปอยู่ในวงกลมที่ล้อมด้วยอักขระโบราณอีกที 

                  “เอ้าหลับตาซะสิ เดี๋ยวตอนลงไปก็เวียนหัวหรอก อย่าลืมว่าถ้าเห็นคนๆนี้ในรูปก็กระโจนเข้าไปในท้องได้เลย” ว่าแล้วชายหนุ่มดังกล่าวก็กระแอมไอเบาๆ โยนภาพของหญิงสาวที่มีสีผมสีเดียวกันกับเด็กหญิง พร้อมลักษณะหลายๆอย่างที่คล้ายกันให้ ไอริสก้มลงเก็บภาพขึ้นมาแล้วพยักหน้าแรงๆตอบรับอีกรอบ

                  “เอาล่ะ... งั้นเราก็มาเริ่มกันเลย” นิ้วเรียวยาวของชายหนุ่มปริศนาจิ้มลงไปที่อากาศที่เดิมอีกครั้ง ก่อนจะมีเสียงติ๊ดตอบรับเบาๆ สักพักวงกลมที่พื้นของไอริสก็ค่อยๆเปิดกว้างทีล่ะนิดๆ ไอริสรีบหลับตาลงแน่น ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรออกมาอีก ร่างของเธอก็ร่วงลงไปอย่างรวดเร็ว พอชายหนุ่มเห็นว่าที่รอบข้างไม่มีใครอยู่แล้ว เขาก็หันกลับไปมองชายอีกคนที่ก้าวเท้าออกมาจากเบื้องหลังบัลลังก์ที่นั่งของเขาทันที “จะแอบตามไปหรือไง?”

                  ชายหนุ่มอีกคนพยักหน้ารับเบาๆ ผมสีน้ำตาลที่เข้มกว่าสีของชายบนบัลลังก์เล็กน้อยไหลลงมาปรกดวงตาทั้งสองข้างเอาไว้ ยากจะบอกได้ว่าอารมณ์ของเขาคืออะไร นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของชายหนุ่มบนบัลลังก์อ่อนแสงลง เขาถอนหายใจดังเฮือก  “ตั้งใจจะทำแบบนี้กันหมดเลยรึไง หื้ม?” 

                  “….” สิ่งที่ตอบกลับมาดันมีแต่ความเงียบ ชายหนุ่มบนบัลลังก์ก็ทำได้เพียงถอนหายใจออกมาอีกรอบ โบกมือส่งๆแล้วเอ่ยเสียงเข้ม

 “ฝ่าฝืนกฎก็ต้องได้รับโทษ ถ้าอยากลงไปนัก สิ่งที่จะเจอก็คงจะต้องมีแต่อุปสรรคมากมาย เจ้าจะต้องโดนบังคับให้เป็นในสิ่งที่เจ้าไม่อยากจะเป็น ถึงอย่างนั้นแล้วก็ยังจะไปอีกงั้นเหรอ?”

          “…..” 

ชายหนุ่มบนบัลลังก์หลุบตาลงต่ำ ส่ายหน้าเป็นรอบที่แปดร้อยล้านของวัน ก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจ “ถ้างั้นมานี่ เราจะเตะเจ้าลงไป  เจ้าจะได้ดูแหกกฏน้อยลงหน่อย”

                         “….”

แล้วทุกอย่างจะถูกเตรียมพร้อม... สำหรับการเริ่มใหม่อีกครั้ง...

[credit เพลง เป็นเพลงของ Detroit : Become human]

B
E
R
L
I
N
?