เปลี่ยนอันธพาลอย่างนาย ให้เป็นคนคู่ใจของฉัน

ลำดับตอนที่ #3 : ไคท์ - เพื่อน- เจ็บ

3







          " ริว คะ! " เสียงเรียกที่ฉันคิดว่าอ่อนโยน  นุ่มนวล และ ฉันก็อยากให้เรียกบ่อยๆ นั่นคือ เสียงเรียกจากหนุ่มหล่อ(ในสายตาฉันนะ)  - -"

          "อ่าว!! พี่หยาง "

          พี่หยาง เป็นฝาแผด กับพี่หยิน ซึ่งพี่หยินจะเป็นคนเข้มแข็ง ชอบการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ เป็นแฝดผู้น้องของพี่หยาง เค้าน่ะ พี่หยาง เป็นหนุ่มหล่อ ที่สาวๆส่วนใหญ่ในโรงเรียน ใฝ่หา พี่หยางเป็นหนุ่มในอุดมคติของสาวส่วนใหญ่ ก็พี่เค้าน่ะนะ สูง หุ่นดี หล่อ หน้าตาดี (ขาว ตี๋ ก็ลูกคนจีนนิ )เรียนดี กีฬาเด่น ก็ แหม….////  Perfect Man ซะขนาดนี้ใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว ( เวอร์มากไปแล้วย่ะ~ ริว )

          " ลมอะไรถึง หอบพี่หยาง มาหาริวได้ล่ะ เนี่ย"

          "ก็ …. ลม….คิดถึงน้องริวไง คะ " คำพูดประโยคนี้ทำให้ฉันหน้าแดงก่ำ ยังกับลูกตำลึงสุกๆๆ ไม่ใช่ สุกธรรมดานะ ต้อง สุกๆๆ เลยล่ะ ถ้าสาวๆได้ยินก็ต้องละลายให้เป็นแถว เพราะ พี่เค้าแอบส่งยิ้มหวานให้ฉันด้วยแหละ ( แล้วใครจะคุย แล้ว ทำหน้าบึ้งให้เธอล่ะ ยัยริวเอ้ย !!! หลงตัวเอง ~ ริว)

          "ห๊า!!! "

          " อ่า ….หย่อเย่นนน (ล้อเล่น)" ความจริง พี่ พูดจริงๆ ก็ ไม่ไม่ใครว่าหรอกนะ คะ พี่หยางพูดว่าล้อเล่นแล้วฉันรู้สึก Sad เล็กๆ T^T

          "โหย!!! อย่าเล่นแบบนี้อีกนะคะ ถ้าใครได้ยินเดี๋ยวเค้าจะละลาย โดยเฉพาะสาวๆ น่ะ " ฉันพูดผลางยิ้มให้พี่หยาง  ปากไม่ตรงกับใจเลย เรา ความจริงพี่พูดบ่อยๆ ก็ได้นะคะ ไม่มีใครว่าพี่หรอก   แฮะๆๆ  ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่ายางอายที่หน้าจะเริ่มหายไป ที่ละนิด ๆ

          " เอ่อ!!! วันนี้ ประธานโรงเรียน N.P. ( International Prince ) จะมา อาจารย์ใหญ่บอกให้ ไปต้อนรับเค้าหน่อยนะ เค้าจะมาหาลือ เรื่อง Party with the …….  น่ะ แล้ววันนี้พี่หยินก็ไม่มา ไม่มีใครช่วยเลย"

          " แล้วพี่หยางมาบอก ริวทำไมล่ะคะ"  (0 0)"

          " Princes อย่างน้องริว หรือ ว่าที่ Queen ในอนาคตที่คนส่วนใหญ่คาดการณ์ เอาไว้ คงจะไม่ใจร้ายให้พี่หยางต้อนรับคนเดียวหรอก ใช่มั้ยคะ น้องริว"

          "อ่า~ พี่หยางพูดแบบนี้ ริวก็แย่สิคะ … แฮ่ๆๆ" (^^)"//

          "เป็นอันว่าตกลง นะคะน้องริว เจอกันที่ห้องรับรอง 13:00 น. ตรงเวลาด้วยนะคะน้องริว ขอบคุณมากนะคะ น้องริว" แล้วพี่เค้าก็เดินออก ไป  - - ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ อ่าวพี่หยางมัดมือ มัดเท้าฉัน แล้วเตะ เลยนิหว่า (0 0)?   กำ!!!!!!!!!

          ( อธิบายตำแหน่ง  …..  ใน …………)

          "ริวววววววววววว!!!!!!!" หลอดเสียง สิบแปด ไม่สิ ตอนนี้ต้องเพิ่มเป็น 20 หลอดแล้วล่ะ ก็เจ้าหล่อนกอหญ้า ตะโกนซะ !!! กลัวคนไม่รู้จักชื่อฉันรึงัยกัน!

          "อะไร? กอหญ้า เสียงดังมาแต่ไกล" ฉันถามกอหญ้าขณะที่เธอกำลังหอบ แฮ่กๆ  เพราะความเหนื่อยที่เธอวิ่งมา

          "นึกว่าวันนี้จะไม่มาซะล่ะ" อ่าวที่เธอเรียกฉันนิ คือ ตามหาฉันงั้นสิ งั้นถ้าฉันไม่มาโรงเรียน เธอไม่แหกปากจนทั่วโรงเรียนเลยรึงัย

          "ฉันล่ะ แหกปาก เรียกเธอ ตั้งแต่ตึก ประถม มาถึง ตึกมัธยมปลาย (ที่ฉันเรียนอ่ะ) แน่ะ"

          (0 0)!!!! เฮ้ย!!!!! เอาจริงอ่ะ ยัยนิถ้าจะประสาท ความจริงประกาศ ที่ห้องสภา ให้คนเค้ารู้ทั้งโรงเรียนว่าเธอตามหาฉัน ไม่ดีกว่ารึงัย ให้มันอายกันไปข้างหนึ่งเลยอ่ะ

          ~ ติ่ง ต่อง ~ นักเรียนทุกท่านคะ ขณะนี้เรามีข้อความจาก นักเรียนชั้น ม.ปลาย คะ . นิ!!!!!!!!! ริววววววววววว!!!!!!!!! เธออยู่ไหนน่ะ มาโรงเรียนริป่าว ได้ยินข้อความแล้ว มาหาฉันด่วนเลยนะ ที่หน้าห้องเรียนเรา อ่ะ . (เสียงกอหญ้า เป็นข้อความที่อัดไว้)จบข้อความที่ฝากแล้วนะคะ สวัสดีคะ ~ ติ่ง ติ่ง ต่อง~

          (0 0)!!!! อ่าว! เฮ้ย ยัยเพื่อนตัวแสบมันทำจริงๆ อ่ะ  ตามที่ฉันคิดไว้เลย  ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้นะคะในโรงเรียนนี้ใครบ้างที่ไม่รู้จัก ริว …..ไม่มีหรอกคะ!!

          ตอนนี้สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่ฉันกับ กอหญ้า แล้วก็หัวเราะ อย่างกับเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลก … อ่ะ!

          " แฮ่ๆ ก็ฉันตามหาเธอไม่เจอนิ ริว" ยังพูดได้อยู่หรอตอนนี้ฉันต้องการ ปิ๊บ (รูปทรงสี่เหลี่ยม ที่เอาไว้ใส่ขนม ขายตามท้องตลาดทั่วไปคะ~ ริว) มาคุมหัว ชะมัด!!!!!!!

          "เอ่อ! แล้วมีเรื่องอะไรล่ะ ถึงได้ตามหาฉันซะทั่วโรงเรียนเลยอ่ะ!!"

          "ไคท์ ล่ะ?"

          "จะไปรู้ หรอ ฉันมาตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่เห็น มันเลย"

          "แปลก แฮะ วันนี้ ไคท์ ไม่มาหรอกหรอ"

          "อ่าว! ไคท์ ไม่มาหรอ แล้ว พวก กิน ติน ชานม ล่ะ"

          "พวก กิน บอกว่าจะมาประมาณ 11:00 น. น่ะ"

          "ไคท์ อาจจะอยู่กับพวกนั้นก็ได้"

          "ฉันโทร ถามแล้ว มันไม่อยู่ มันผิดปกติน่ะสิ เพราะ ถ้าเธอมาโรงเรียน ไคท์ ก็ต้องมาถึงมันจะ ป่วยหนักแค่ไหน มันก็จะมาโรงเรียนให้ได้ แต่วันนี้ไคท์ มันกลับไม่มาโรงเรียน หรือว่า……"

          "กอหญ้า  เธอคิดว่าไคท์มันจะ ไปมีเรื่องกับ พวก Silver หรอ"

          "ฉันคาดว่าอย่างนั้นนะ แต่ก็ไม่แน่ใจ ริวคิดว่าไงล่ะ?"

          "ไม่หรอก ไคท์มันไม่ทำอะไร แบบนั้นแน่ ก็ฉันสั่งห้ามไปแล้วนิ ฉันเชื่อว่าไคท์ ไม่ทำในสิ่งที่ฉันห้ามหรอกน่า ฉันหมั่นใจ!!!!!" (. .)

          "นั่นสินะ" กอหญ้าพูดผลางไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่

          "เอ่อ!!! กอหญ้า วันนี้ บ่ายโมง ประธาน โรงเรียน N.P. ( International Prince ) จะมา พี่หยางมาขอให้พวกเราช่วยไปต้อนรับหน่อยน่ะ บอกให้ พวกกินเอาสูทมาด้วยนะ"

          "หรอ อืมม… เข้าใจล่ะ  แล้วจะบอกให้นะจ้ะริวจ๋าาา" พูดดี ยัยเพื่อนตัวแสบ

     …………………………………………………………………………………………………….

           เวลา 13:00 น.

          ฉันนัดพวกกิน ( กิน ติน ชานม ไคท์ กอหญ้า) มาพบกันที่ม้าหินอ่อนที่ประจำของพวกเรา แล้วตอนนี้ทุกคนก็มากันครบ ใส่สูท มาซะด้วย เท่ห์ สะไม่มีเลย เพื่อนฉัน มีแต่ ไคท์ ที่วันนี้ฉันยังไม่เห็นหน้า เลย มันช่างแปลกจริงๆ

          "อ่าว ไคทืยังไม่มาอีกหรอ ไม่ได้บอกไคท์หรือไง" ฉันถามพวกกิน

          "ก็โทรไม่ติดอ่ะ! มือถือมันปิดเครื่องตลอดเลย" กินตอบ

          "ใช่! ฉันกดจนมือหงิก แล้วนะ ก็ได้แต่ ... ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกฯ (ชานมดัดเสียง)... น่ารำคาญ!" ชานมตอบด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะรำคาญ

          " เอาน่า! ใจเย็นๆเถอะ ฉันว่าเราไปกันแค่นี้ก็ได้ อย่างทำให้แค่คนๆเดียว จะเอาเราเสียงานเลย" กอหญ้าบอกความคิดเห็น

          "ฉันว่า ..... เสร็จงานนี้เราไป โรงเรียน N.P. ( International Prince ) กันมั้ย"

ตินเริ่มพูดเรื่องนี้ ความจริงฉันก็เป็นห่วงเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่อีกใจฉันก็ไม่คิดว่าไคท์จะกล้าขัดคำสั่งฉันหรอก

          "นายก็คิดแบบนั้นเหมือนกันหรอ" กอหญ้าถาม

          "เธอก็คิดใช่มั้ย กอหญ้า"

          "ไม่ใช่ว่า แค่พวกเธอหรอกนะที่คิดว่า ไคท์มันจะไปมีเรื่องกับ Silver น่ะ บอกตามตรงฉันก็คิดเหมือนกัน" ชานมพูดด้วยสีหน้าไม่สบายใจเท่าไหร่

          "ฉันด้วย" กินเริ่มเสริม

          " ก็ใช่ว่าฉันจะไม่คิดเรื่องนี้หรอกนะ บอกตามตรงฉันก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน แต่ ฉันก็เชื่อในตัวไคท์นะ ที่ไคท์จะไม่ขัดคำสั่งของฉันน่ะ ... เอางี้เพื่อความสบายใจของทุกคน ฉันว่าหลังจากต้อนรับประธานนักเรียนของโรงเรียน N.P. ( International Prince ) เสร็จแล้ว เราก็ไป โรงเรียน N.P. ( International Prince ) กันเลยดีมั้ยล่ะ" 

          "อืมม" ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน

หลังจากนั้นฉัน และทุกคนก็เดินไปห้องรับรอง ด้วยสายตาที่จับจ้องมาทั้งกลุ่มฉันทั้ง กลุ่ม รู้สึกยังไง ไม่รู้แฮะ - - จะมองทำไมครับ ไม่เคยเห็นคนสวยหรอครับ

เฮ้อ~ - -!!

          พอถึงหน้าห้องรับรองก็มีเด็กเฝ้าหน้าห้องถึง 2 คน เป็นเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายหน้าตาใช้ได้ ตอนรับแขกอยู่หน้าประตู ฉันเดินเข้าใกล้

          "สวัสดีคะ ทุกคนมาครบแล้วและตอนนี้กำลังรอ คุณริว อยู่ คะ" เด็กผู้หญิงหน้าตาใช้ได้ พูดขึ้น อ่าว!( 0 0 ) งั้นฉันก็มาสายน่ะสิ

          "ประธานนักเรียนของโรงเรียน N.P. ก็มาแล้วหรอ"

          "คะ มาแล้ว"จบประโยคคำพูดนั้น เด็กทั้งสองคนก็เปิดประตูให้ฉันเข้าไป มากันหมดแล้ว ว๊า....คนสวยแย่แล้ว - -!!!!

          ฉันเดินเข้าไปในห้องรับรอง ในตอนนั้นสายตาของทุกคนก็หันมาจับจ้องที่ฉันทันที่ จากเสียงที่ดังอย่างกับอยู่ในตลาด ก็เงียบสงัด อย่างกับอยู่ห้องประชุม  - -!!

ในเวลานั้นแสงแฟลช จากกล้องถ่ายรูปก็กระหน่ำถ่ายมายังฉัน ตอนนี้เหมือนฉันเป็นยนักโทษที่กำลังรอประหารอยู่แท้ๆ เพราะทุกสายตาจ้องฉันไม่หยุด คือ. ... รู้ว่าสวยไม่ต้องจ้องก็ได้    ฉันเดินเข้าไปใกล้เวทีตอนรับ พี่หยางก็ยิ้มให้ฉัน

          "ครับ! Princes ของโรงเรียนมาถึงแล้วครับ"

หลังจากนั้นเสียงในห้องรับรองก็กลับมาฮือฮา อีกครั้งหนึ่ง นักข่าวมือสมัครเล่นจากชมรม ข่าว ที่จะตีพิมพ์เป็นหนังสือพิมพ์ของโรงเรียน ก็กระหน่ำถ่ายรูปกันเป็นครั้งที่สอง

ไฮโซม่ะ ..... โรงเรียน ไร-โอ เป็นโรงเรียนที่คนมีอันจะกิน จะเรียนกัน และเป็นโรงเรียนที่ติดอันดับ 1 ใน 5 ของประเทศ โรงเรียน N.P. ก็เช่นกัน แต่โรงเรียนนี้ไม่ได้มีแต่ คนมีอันจะกินเท่านั้น ยังมี คนพอเพียง อยู่ด้วย ที่คนพอเพียงเรียนได้นั้น ต้องสอบชิงทุน ... เป็นไง ไฮโซ ม่ะ!! (^^)

          หลังจากคำประกาศเสร็จพี่หยางก็แนะนำคนที่นั่งข้างๆพี่หยาง ให้ฉันรู้จัก ฉันก็ต้องแปลกใจ ไม่สิ อึ้งเลย เพราะ ประธานนักเรียนของโรงเรียน N.P. มี ผมสีเงิน ตาสีน้ำเงิน อ่า~  บอกแค่นี้ก็รู้แล้วใช่มั้ยคะ ก็ คินไงล่ะ Silver แห่ง Silver rose อ่ะ - -  ฉันเห็นหน้าหมอนี่ ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย นอกจากคำว่า .ฉันจะฆ่าแก.

          "ริว ใจเย็นๆไว้" กอหญ้าแตะที่บ่า แล้วก็กระซิบฉันเบาๆ

          "อืมม์..รู้แล้วล่ะ"

          "สวัสดีครับ ได้เป็นเกียรติ อย่างมากที่ได้เจอ วาที่ Queen ในอนาคต" หมอนั่นยิ้มให้ฉันอย่างเจ้าเล่ห์

          "..... คะ ยินดีที่ได้รู้จัก" เซ็ง!! พูดได้คำเดียว

          " รู้จักกันไว้นะ ริว มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ เดี๋ยวเรามาแถลงการจัดงานกันดีกว่า" พี่หยางพูดแล้ว หลังจากนั้น ฉันก็ได้แถลงการจัดงาน และบอกนักข่าวสมัครเล่นอย่างตีสองหน้า ความจริงอยากฆ่าหมอนี่ใจจะขาด แหม ทำมาเป็นพูดดี เชอะ!

          หลังจากจบการแถลงการ แล้วฉันก็ออกมาหน้าห้องพร้อม เพื่อนๆ แล้วก็ไปดักรอหมอนั่นออกจากห้องรับรอง

          "ไง ลัว รอฉันอยู่หรอ"

          "อืมม์ คุยที่นี้ ไม่สะดวก ไปคุยที่เงียบๆ เถอะ"

หมอนั่นหันไปบอกเพื่อนๆ

          "พวกนายกลับไปก่อนเถอะ ฉันมีธุระจะคุยกับ  วาที่ Queen นิดหน่อยน่ะ"

หลังจากหมอนั่นพูดจบ ฉัน กับหมอนั่น แล้วเพื่อนของฉันก็ไป หาที่ๆ ไม่ค่อยจะมีคน นั่นคือหลังโรงเรียน ไร-โอ

          "นายเอาไคท์ไปไว้ไหน" ฉันเริ่มเปิดฉากถามอีตาบ้าคิน

          "ใครน่ะ?  ไม่เห็นรู้จัก เพื่อนเธอหรอ?" หมอนั้นพูดอย่างแปลกใจ

          "อย่าทำเป็นไก๋ ฉันรู้ว่านายรู้ นายเอาไคท์ ไปไว้ที่ไหน" กอหญ้าเริ่มขึ้นเสียง

          "ฉันไม่รู้จัก จริงๆ"

          หมับ!!!!!

"อย่ามาตอแหล ได้ม่ะ พวกกูถามว่ามึงเอา เพื่อนกูไปไว้ไหน กูรู้ ว่ามึงรู้ แต่มึงแกล้ง โง่"  กินพูดพร้อมกระชากคอเสื้อ คิน

"พวกนายพูดเรื่องอะไร ฉันไม่รู้จริงๆ แล้วคนชื่อไคท์ ฉันก็ไม่รู้จัก "

~ โทราสับมา รับสายด้วยคร๊าบบบ    รับสายด้วยคร๊าบ~

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ฉันเอง เจ๋งใช่ม่ะ  ตอนนี้ทุกคนหันมามองที่ฉันเพราะเสีงโทรศัพท์มันดังมาก

          "แฮ่ๆ  แป็บนะ….. คะ ริวรับสายคะ "

          "ไง! ยัยตัวแสบ จำได้ม่ะ ใคร?" เสียงนี้ ....

"ฟิวล์ หรอ"

          แค่ฉันพูดชื่อนี้ เพื่อนๆ ทุกคนก็หันมาทางฉันทันที

"เก่งนิ ดีใจจังที่เธอจำชื่อฉันได้  ฉันมีอะไรจะ Surprise เธอน่ะ ริว   อ๊ะ! ร.....ริว ธ.....เธอไม่ต้องห่วงฉันหร..........ผัวะ ปากดีนักนะ   อืม แปลกใจม่ะ"

"ไคท์ หรอ ไคท์อยู่กับนายหรอ ฟิวล์"

"บิงโก!!! ฉลาดเหมือนเดิม"  ถ้าเป็นไคท์จริง เสียงไคทืตอนที่ฉันได้ยินก็รู้สึกได้เลย ว่าหมอนั่น ต้องเจ็บหนักปางตาย แน่ๆ

"นายต้องการอะไร ฟิวล์"

"ล้างแค้น!!" คำพูดสั้นๆ ได้ใจความ ฉันรู้ได้ทันที

"ที่ไหน เมื่อไหร่"

"วันนี้ โกดัง 27 ถนนสาย 14  เวลาทุ่มตรง คนเดียว ...ถ้าเธอผิดสัญญา ไอ่เวรนี้ ตาย!!!   ~แกร๊ก~"

"ไคท์อยู่กับมันใช่มั้ย ริว" กอหญ้าถามฉัน

"อืม"

"มันต้องการอะไร" ตินเริ่มซักฉันบ้าง

"มันต้องการให้ฉันไปคุยด้วยน่ะ ไม่มีอะไรหรอก อย่าใส่ใจเลย พอดีเมื่อคืน ไคท์ มีเรื่อง กับพวกนั้นนิดหน่อยน่ะ เลยให้ฉันไปเคลียร์" ฉันบอกพวกนั้นไม่ได้ถ้าบอกความจริงไป พวกนั้นไม่ให้ฉันไปคนเดียวแน่ - -!!

"โกหก!!!" กอหญ้าตะหวาด ใส่ฉัน

"ตอนนี้ เราขอแค่เธอพูดความจริง ริว เราเพื่อนกันนะ เธอก็รู้ว่าไคท์ไม่ขัดคำสั่งเธอ แล้ว เธอก็สั่งไคท์ว่าห้าม ยุ่งกับ พวกไอ่ฟิวล์ ข้อนี้ใครๆ ก็รู้"

"นั่นสินะ"

"คำนั้นมันไม่ใช่คำที่ฉันต้องการ ริว" กินพูด อะไรกันพวกนายจะรุมฉันรึไง (T T)

"มันต้องการล้างแค้น พอใจรึยัง!!!"

"เป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆ" กอหญ้าพูด เซนส์ เธอนิดีจริงๆเลยนะ กอหญ้า

"เมื่อไหร่? ที่ไหน?" กินถามฉัน  จะปิดบังตอนนี้ก็คงไม่ได้แล้วล่ะ

"วันนี้ โกดัง 27 ถนนสาย 14  เวลาทุ่มตรง  แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย เพราะมันบอกให้ฉันไปคนเดียว " ฉันตอบด้วยใจเด็ดเดี่ยว

"เธอจะไปคนเดียวจริงๆ หรอ ลัว" คินถามฉันบ้าง อ๊ะ! ฉันลืมไปซะสนิทเลยว่า อีตาบ้าคินอยู่ด้วย

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย นายไปได้ล่ะ"

"ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ? ไหนๆเธอก็ลากฉันมารับรู้เรื่องนี้ด้วยล่ะ ขอให้ฉันได้ไถ่โทษ ที่ทำผิดกับเธอเมื่อวันก่อน บ้างเถอะ"

"ไม่จำเป็น เรื่องแค่นี้ฉันจัดการเองได้ นายไปได้ล่ะ"

"ไม่!! ฉันจะ...."

"ไม่เห็นเป็นไร ซิล อยากช่วยก็ให้เค้าช่วยสิ เพราะเรื่องนี้ฉันคิดว่าต้องการคนช่วย" กอหญ้าพูดแทรก คิน ที่กำลังจะพูด

"แต่........."

"ไม่มีแต่ !!! ฉันเห็นด้วยกับกอหญ้า" ตินพูดขึ้นทันที  อะไรเนี่ย ... ทำไมพวกนายทำกับฉันอย่างนี้ล่ะ (T^T)

 "แต่บอกไว้ก่อนนะ เรื่องนี้พวกเธอไม่เกี่ยว เพราะ ฉนั้นเรื่องนี้ ฉันเป็นคนตัดสินใจเอง ไม่งั้น ไคท์น่ะจะเป็นคนที่ต้องเจ็บตัวมากที่สุด"

"..... ตามใจก็แล้วแต่เธอ ถ้าเธอไม่เห็นพวกฉันเป็นเพื่อนแล้วล่ะก็ อยากทำอะไรก็เชิญ" กอหญ้าพูดแทงใจดำชะมัด!!!

"ฉันรักพวกเธอนะ ..... ฉันขอโทษ" นั่นเป็นคำตอบที่ดีที่สุดทั้ง ฉัน ไคท์ และทุกๆคน หมายถึงว่า ฉันจะทำคนเดียว หลังจากนั้นฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้น ฉันก็ไม่กล้าที่จะสบตากับทุกคน

เรื่องนี้ฉันต้องจัดการเอง เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว ของ ฉัน และ ฟิวล์

ขอโทษด้วยนะ ทุกคน 

          ..................................................................................................