ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เปลี่ยนอันธพาลอย่างนาย ให้เป็นคนคู่ใจของฉัน

    ลำดับตอนที่ #2 : การพบครั้งแรก - ความแค้น

    • อัปเดตล่าสุด 17 ธ.ค. 49



    2












    *(ขออภัยหน้านี้อาจมีคำหยาบ เนื่องจากมีการต่อสู้เกิดขึ้น เพื่อ อรรถรส ในการอ่าน  ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย)

    วันพุธที่   x   พฤศจิกายน พ.ศ.  xxxx

             

             

              ฉันนั่งทาน Pocky รส Stawberry อยุ่ตรงม้านั่ง ข้างสนามบาสหลังโรงเรียน กับ กอหญ้า ชานม ท่ามกลางความเงียบสงบ มีเพียงเสียงลูกบาส กรัทบกับพื้นดินเท่านั้น

              วึ่งฉัน ริว คนนี้มองสองหนุ่ม สุดหล่อ แต่ยังหล่อไม่สุด ( อ่า หย่อเย่นนนนน) นั่นคือ ไคท์ กับ ติน

              ติน( ติน-ติน) หนึ่งในแก๊ง Blood Chain ผมยาวมัดรวบ สีน้ำผึ้ง ชุ่มด้วยเหงื่อ หน้าแดงก่ำ เพราะความเหนื่อย รูปร่างค่อนข้างสูง เป็นคู่หูกับชานม จะเรียกว่าคู่หูก็ไม่ได้หรอก นะ ต้องเรียกคนรักสิ ถึงจะถูก เพราะ อี 2 ตัวเนี่ยเป็นคู่รักกัน (แฟน น่ะ แฟน  ) (- -)^

              ชานม หนุ่มน้อยหน้าหวาน ปานน้ำผึ้ง หญิงใดเห็นก็หลง ชายใดเห็นก็รัก หน้าตาดี เรียบร้อย  ......  อ๊ะ ! อ๊ะ ! อ๊ะ ! นั่นมันในนิยาย( แล้วนิไม่ใช่นิยายรึไง ~ ริว) ป่าวเลยเรื่องนิสัยเรียบร้อยน่ะ ผิดขั้นรุนแรง อีตาเนี่ยโหดจะตาย

    ( อ๊ะ ! แปลกใจอ๊ะดิ ว่าทำไม ติน กับ ชานม เป็นคู่ xxx  กัน สัญชาติญาณ โว้ยยยย !!! )

                                                ( พูดไม่เพราะเลยนะ ลัว (- -)" ... ขอโทษคร้าบบบบ ~ ริว)   

             

              ต่อนะ .... เห็นอย่างนี้นะ ติน-ติน มันห่วงจะตาย 2 คนเนี่ยห่วงซึ่งกันและกัน ...หมั่นไส้!!!

              วันนี้รู้สึกตะหงิดๆ ใจยังไงไม่รู้ อ่ะ  ก็ตาขวามันกระตุกนิ (- -)"

              " ริววววววววว!!!!!!!!!! แย่แล้ววววววว" เห็นมั้ยคิดยังไม่ทันขาดคำ เสียงอันสุดคุ้นหูก็โผล่ขึ้นมาทันที จะเป็นใครไม่ได้นอกจากอีตาเซ่อ กิน

              " มีอะไรอีกล่ะ? กิน เสียงดังมาเชียว"

              "พ.....พ......พวกนั้น....พวกนั้น มากันแล้ว!!!!!!!"

              "พวกนั้น พวกไหนล่ะ พูดให้มัน  ช้า ๆ  ชัดๆ  ดิ!!!!!!"  ฉันพูดด้วยความเซ็ง

              " ก็ แก๊ง Silver Rose กับ แก๊ง Murderer  ม......มันมากันแล้ว"

             

              เอ่อ! ลืมซะสนิทเลย

       ห๊า!!! มันตีกันแล้วหรอ ทำไมเร็วฟระ แล้วนี่มันกี่โมงแล้ว ล่ะ ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู 18:10 น. ห๊า!!!!!! ตรงเวลาชมัดแก๊งซ่าห์สมัยนี้ ( เธออ่ะ ไม่ตรง มันเลยมา 10 นาทีแล้วย่ะ ~)

              "กอหญ้า!!!!!" ฉันหันหน้าไปหากอหญ้า

              "อืมมมม  รู้แล้วจ้า ติน นายเตรียมคนไว้กี่คน"

    "ฉันเตรียมไว้ 45 คนอ่ะ พอป่ะ"

    "พออยู่ ......... มั้ง ก็เอากันไปเฉยๆ กันไว้ เพราะ กะอีแค่ ไอ่คิว ( Kill) ฉันรู้ฝีมือมันดี เคยตีกันอยู่ มันก็ไม่เท่าไหร่ แต่ ซิลเวอร์ (Silver) นี่ดิ คิดหนักหน่อย เพราะมากจากไหนไม่รู้ไม่เคยได้ยินชื่อนี้ เลย เพิ่งย้ายมาอยู่ในแถบนี้รึป่าวก็ไม่รู้" (- -)" ก็แน่ล่ะสิทำไมจะไม่รู้จักฉันตีกะไอ่บ้าคิวนะ ก็หลายครั้งแล้ว ก็มันซาห์ไม่เลือก อยากจะครองถิ่นนี้ เพราะถิ่นนี้มันเป็นทางสามแยก ก็เลยได้สุ้กัน มันแพ้จนนับฉันเป็นอาจารย์ อ่ะ (0 0) แต่ฉันไม่อยากมีศิษย์ ...รุงรัง!!!!!!!

    "ฉันจะแบ่งคนออกเป็น 3 กลุ่มนะ กลุ่ม ล่ะ 15 คนปิดทางสามแยกให้หมด ส่วนพวกเรา 6 คนจะออกทางหน้าโรงเรียนให้ พวก 45 คนนั้นออกทางหลังโรงเรียน   เข้าใจมั้ย" กอหญ้าอธิบายแผนที่คิดให้ฟัง แล้ว ติน ก็โทรบอก 45 คนนั้นให้ทำตามแผนที่วางไว้ (ความจริงก็ไม่ได้วางนะ ฉันว่ากอหญ้าต้องคิดสดๆ แน่เลย ...มั่วน่ะ ) 45 คนก็คนในแก๊งนั่นแหละ (^^)   

    ฉันเดินออกหน้าโรงเรียน โดย มี ไคท์ กอหญ้า กิน ชานม ติน มาด้วย ก็พวกเรา 6 คนเนียะ ฝีมือสุดยอด แล้วนิ .... โม้ไปนั่น!!!!!!(- -)

    พวกนั้นตีกันอย่างเลือดแลกเลือดจริงๆ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกโรงเรียน

    S. Eu-d  ( S. Education dream) ซะมากกว่าที่นอนกองกับพื้นน่ะ ฉันกวาดสายตาไปหาเด็กหนุ่ม ดำ เตี้ย หน้าตากวนบาทา( ตีน) แต่โดยรวมแล้วหน้าตาดี แต่ไม่ดีเท่าไคท์หรอกกกก...

              ฉันก็ต้อง อึ้ง!!!!!  อึ้ง!!!!!!  อึ้ง!!!!!!  อึ้ง!!!!!!  แล้วก็  อึ้ง !!!!!!!!!  5 อึ้งแน่ะ  ก็สายตาที่ฉันเห็น ไอ่บ้าคิวมันนอนกองอยู่กับพื้น โดยมีผู้ชายรูปร่างค่อนข้างสัดทัดรุมกระทืบ อย่างกับไอ่เจ้าคิว มัน เป็นกระป๋อง หรือ ลูกบอล อย่างเมามันส์

    พวกนี้จะฆ่าไอ่เด็กคิวนั่นรึไง................. อ้ายยยยยยยยยยย....................ถ้านานกว่านี้ไอ่เด็กนั่นต้องไม่รอดแน่ อย่ามาตายในถิ่นฉันนะ ......จะฆ่าก็ไปฆ่าที่อื่น....ไป๊!!!!!!!!

    "หยุดดดดดดดดดดด นะ!!!!!!!!!!!!" ฉันตะโกนไปอย่างดัง ดังขนาดที่ทุกคนหยุดการกระทำทั้งหมดที่ทำอยู่แล้วหันมาจับจ้องอยู่ที่ฉันคนเดียว ( ดังขนาดไหน)  (T T)

    "พวกนายเป็นใคร ไม่รู้รึไงว่านี้ นะ ถิ่นใคร ไม่รู้หรือ แกล้งโง่กันแน่"

    "อาจารย์!!!!!!!!!! ผ...........ผมนึกอยู่แล้วว่าอาจารย์ต้องมาช่วย" ฉันไม่ได้มาช่วยนายนะ ไอ่บ้าคิว หลงตัวเอง แล้วฉันก็ไม่ใช่อาจารย์นายด้วย  คิวพยายาม ขอบอกว่า พยายามจริงๆ ค่อยๆพยุงตัวเองแล้วมาหาฉันด้วยอาการที่เจ็บสาหัส(ปางตาย ) มาหาฉันพอถึงฉัน คิวก็สลบไปโดยมีตินวิ่ง เข้ารับไว้ได้

    "สร้างเรื่องไม่เว้นแต่ละวันแล้วยังมา มั่วหาว่า ลัว(Lurid ) เป็นอาจารย์อีก อยากตายรึไง" ไคท์พูดแบบไม่ค่อยสบายอารมณ์สักเท่าไหร่

    " ไง! สาวน้อย นี่ถิ่นเธอหรอกหรอ .... งั้นเธอก็คือ Lurid แห่ง Blood Chain ที่เค้าล่ำลือกัน น่ะสิ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นผู้หญิงแฮะ  เธอคงจะเก่งน่าดู ขนาดที่ไอ่เปี๊ยก นั่นมันเรียกเธอว่าอาจารย์เลยนิ  ..... มันเอาลูกน้องฉันเจ็บหลายคนเลยล่ะ"

    โอ้แม่เจ้า!!!!!!! หมอนี้หล่อบรรลัย บาดใจคนสวยชะมัด!!!!!! ผมสีเงิน ตาสีน้ำเงินเป็นประกายดุจดั่ง เพทาย สุงสง่า ราวกับนายแบบ  พ่อ-แม่ของเจ้าหมอนี้ฝีมือในการผลิตลูกเก่งจริงๆ

    "รู้อยู่แล้วนิ ....  หมาหมู่ชะมัด!!!!!! เด็กคนเดียวก็สู้ไม่ได้ ถึงขนาดต้องใช้คนหลายคนรุมเด็กตัวเล็กๆเพียงคนเดียว มันไม่เกินไปหน่อยหรอ" ฉันบอกตามตรง ฉันโกรธมาก กะอีแค่เด็กคนเดียวถึงกับรุมกระทืบจนปางตายมันเกินไปหน่อย ถึงฉันจะโหดแค่ไหนฉันก็ไม่เคยทำอะไร ต่ำขนาดนี้เลย...( 0 0 )

    "จะถือว่าเป็นคำชมนะคร้าบบบบ  มันไม่เกินไปหน่อยหรอก เธอควรจะดีใจนะ ลัว เพราะลูกศิษย์ที่เธอสั่ง เธอสอนมาน่ะ มันเก่งขนาดที่ฉันต้องใช้คนสู้ หลายคน" หมอนั่น ฉันต้องยอมรับเลย พูดมาได้แบบไม่อายปากเลยอ่ะ (- -) หน้าตาดีเสียป่าว นิสัยแย่ชะมัด

    " ถุย!!! อย่างนายมันสันดานต่ำจริงๆเลยนะ" นั่นคือคำด่าของฉัน

    "ปากดีไม่เบาเลยนิ นึกไม่ถึง ลัว ที่เค้าลือกัน ไม่แค่สู้เก่ง แถมยังปากดี ซะด้วย"

    "แน่นอน! ใครจะไปเหมือนนายที่ทำได้แม้กระทั้งเด็กไม่มีทางสู้"

                       ผัวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ในเมื่อเลือดมันขึ้นหน้าจน อดไม่อยู่ ฉันเลยใส่หมัดไปที่หน้าสวยๆหมอนั่นเต็มๆ

    "นายเป็นใคร มาจากไหน" หมอนั่นหันหน้ากลับมามองฉัน และยกมือเพื่อเช็ดเลือดที่มุมปาก

    "หมัดหนักจริงๆนะเธอ"

             

              ผัวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ฉันต่อยหมอนั่นหมัดที่ 2 ลูกน้องมันกำลังวิ่งเข้ามาช่วย กิน ติน ไคท์ กอหญ้า ชานม วิ่งเข้าไปสู้กับลูกน้องมันทันที พร้อมกับคนในแก๊งฉันอีก 45 คน

    "หูหนวกรึไง! ฉันถามว่านายเป็นใครมาจากไหน" ฉันตะโกนออกไปถามทั้งที่ความจริงฉันก็รู้อยู่แก่ใจว่าหมอนี่คือใคร อยู่โรงเรียนอะไร แล้วหมอนั้นก็หันหน้ามามองฉัน พร้อมกับยกมือเช็ดเลือดที่มุมปาก

    " เธอ..ไม่เจ็บมือหรอ"

              ผัวะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    "ฉันถามว่านายเป็นใคร มาจากไหน ไม่ได้ยินรึไง!"  หมอนั้นก็หันหน้ามามองฉัน พร้อมกับยกมือเช็ดเลือดที่มุมปาก

    "ฉัน ชื่อ คิน มีฉายาว่า Silver อยู่ในแก๊ง Silver Rose แห่ง โรงเรียน N.P. ( International Prince )"

              ผวัะ!!!!!!!!!!!!!!!!!

    "นายสู้ไม่เป็นรึไง ทีเมื่อกี้ยังทำร้ายเด็กตัวเท่าลูกหมาได้ ห่างกับนายตั้งหลายปี ทีฉันห่างกับนายแค่ ปีสองปี ทำไมไม่สู้" ฉันชกพร้อมด่าหมอนี้ที่ชื่อ คิน

    คิน หันหน้ามามองฉัน แต่คราวนี้เขาไม่พูด ไม่เช็ดเลือด

    ฉันกำลังง้างมือ จะชกเขาเป็นครังที่ 5 แต่เขาก็จัดมือฉันไว้ได้ ถึงแม้ฉันจะสะบัดสุดแรง ฉันก็สะบัดไม่ออก เขาแรงเยอะกว่าฉันมาก

    "ที่ฉันไม่สู้กับเธอ เพราะเธอ เป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย เหมือนเจ้าเปี๊ยกนั่น" เค้าพูดเสร็จ เขาก็เอาริมฝีปากของเขามาประกบกับริมฝีปากของฉันทันที่ ฉันตกใจมากทำอะไรไม่ถูก นอกจากจะ สะบัดแขนสุดแรงแต่ก็ทำไม่ได้ ไม่รู้หมอนั่นไปเอาแรงมาจากไหนมากมายตอนนี้ทุกคนหยุดการกระทำทั้งหมดแล้วหันมามองที่ฉัน ด้วย ความ อึ้ง!!!!!!! อึ้ง !!!!!! แล้วก็ อึ้ง!!!!!!

    วันนี้ฉันอึ้ง บ่อยจริงๆ (- -) หมอนั่นเอาจูบแรกของฉันไปแล้ววววววว...!!!!!!!

                       เพียะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

              ฉันตบหน้าหมอนั่นเข้าอย่างจัง ตอนนี้ฉันด่าเขาไม่ออกแล้วจริงๆ เขามองหน้าฉัน

              "ฉันจะฆ่านาย" นั่นเป็นประโยคที่ฉันอยากพูดที่สุดในตอนนั้น

    "ไป!!!!!!!! นายออก ไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้!!!!!!!! ไป!!!!!!!"

    " 10" หมอนั่น ยังคงยืนอยู่ และ จ้องหน้าฉัน ถ้าเป็นปลากัดฉันคงต้องท้องแน่ๆ

    " 9"  ตอนนี้ ไคท์ กิน กอหญ้า ชานม ติน-ติน ไม่สนใจใครทั้งสิ้นนอกจากหมอนั้น ฉันรู้ได้ทันที่ว่า พวก ไคท์ กิน กอหญ้า ชานม ติน-ติน พร้อมจะฆ่าเขาได้ทันทีหลังจากฉันนับถึง 0

    เพราะมันเป็นข้อตกลงในการต่อสู้ของพวกเรา

              " 8" ตอนนี้ลูกน้องของหมอนั่นเหลือน้อยเต็มที

              "ฉะ...............ฉัน"

              " 7" ฉันพยายามทำใจให้เย็นที่สุด

              " 6" ลูกน้องของหมอนั่นเหมือนจะรู้ความสามารถของฉันดีทุกคนต่างเข้ามาลากหมอนั่นกลับ

              ภาพที่ฉันเห็นตอนนี้ หมอนั้นเริ่มห่างออกไปไกลขึ้น จนลิปตา ตอนนั้นน้ำตาของฉันเริ่มไหลดั่งสายน้ำ พวก ไคท์ กิน กอหญ้า ชานม ติน-ติน เข้ามาหาฉันทันที

              "ฉันจะฆ่ามัน" ไคท์พูดแล้วกำลังจะวิ่งตามไป

              "อย่า ไคท์" ฉันตะโกนออกไปบอกไคท์

              " ถ้าหมอนั่นจะตาย ต้องตายด้วยมือฉัน  ฉันจะฆ่านาย"







    ตอนนี้ บอกนายไว้เลยนะคินถ้าฉันเจอตัวนายเมื่อไหร่ นายเตรียมตัวตาย ได้เลย
    !!!

                       …………………………………………………………………………………….

             







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×