[Fiction] Football Player Fiction

ลำดับตอนที่ #9 : [Fic] 2421 lost in love EP.03 [Chambers/Bellerin]

3.

แสงแดดตอนเช้าส่องแสงผ่านผ้าม่านมา เป็นเช้าที่แดดแรงจนเฮคเตอร์ทนนอนต่อไปไม่ไหว  เด็กหนุ่มชาวสเปนเลยจำใจต้องลุกขึ้นจากที่นอนอันเป็นที่รักก่อนหอบร่างตัวเองเข้าไปให้ห้องน้ำ   หลังจากชำระร่างตัวเองเสร็จเฮคเตอร์ก็มายืนมองเตียงนอนที่รักยิ่งอยู่ครู่ ก่อนดึงผ้าปูที่นอนออกไปเข้าเครื่องซักผ้าที่หลังบ้าน

“เฮ้ คาลัม มีไรกินมะ” เดินผ่านห้องครัวเฮคเตอร์ก็ตะโกนถามอีกคนที่กำลังนั่งกินขนมปังอยู่ในนั้น คาลัมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนพยักหน้ารับ

“เออ... นายอยากกินไรละ” คาลัมตอบโดยไม่มองอีกฝ่าย 

“กินได้หมดทุกอย่าง นายก็รู้” ยิ้มมุมปาก ก่อนหอบผ้าปูที่นอนไปยัดใส่เครื่องซักผ้า

...

.

“คาลัมพอแล้ว  กินไม่หมด”  เฮคเตอร์บอกอีกฝ่ายที่ยังไม่หยุดปิ้งขนมปังและทอดฮอตดอกใส่จานเขา  คาลัมทำหน้าเหรอหราเล็กน้อยก่อนพยักหน้าโดยที่ยังไม่หันมามองหน้าเฮคเตอร์  จนอีกฝ่ายถอนหายใจ

“มากินด้วยกันดิ”

“ไม่! ชั้นอิ่มแล้ว” ปฏิเสธเสียงดังทันควันจนเฮคเตอร์เลิกคิ้วมอง

“คือ...ไม่ได้ตั้งใจเสียงดัง โทษที”  พูดจบเตรียมสาวเท้าหนีทันที  แต่เฮคเตอร์ไม่ให้หนีแล้วต้องมีเรื่องคุยกัน

“นายเป็นอะไร” เฮคเตอร์ถามในสิ่งที่เขาก็น่าจะรู้อยู่แล้ว แต่ก็นั่นแหละเขาก็อยากรู้ว่าคาลัมจะคิดยังไงกับเรื่องนี้

“ก็ไม่เป็นไร  สบายดี”  ปากบอกสบายดีแต่หน้าตานี่ดิประหลาดชะมัด  ถ้าเป็นปกติเฮคเตอร์ก็คงหัวเราะใส่หน้าคาลัม   แต่ตอนนี้หงุดหงิดมากกว่าเลยไม่อยู่ในอารมณ์นั้น

“เรื่องเมื่อคืน?”  จัดเป็นคำหยาบคายที่สุดในตอนนี้ของคาลัม  ได้ยินแล้วอยากหนีไปไกลๆ ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี้

“เมื่อคืนอะไร  ไม่มีอะไร” คาลัมปฏิเสธแล้วหวังว่าเฮคเตอร์จะเมาจนจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จริงๆ ทั้งๆที่มันเป็นไปไม่ได้

“อะไรคาลัมแชมเบอร์  เมื่อคืนเรามีอะไรกันนะ  ชั้นจำได้นะเว้ย แถมนายยังเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าให้ชั้นอีก  โคตรจะแสนดีเลยวะ ชั้นชอบ”  จบคำ  คาลัมอยากจะแหกปากร้องตะโกนเสียงดังอย่างคลุ้มคลั่ง  นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

“อะไร ทำหน้าแบบนั้นทำไม นายก็ชอบไม่ใช่เหรอ จูบชั้นทั้งตัวขนาดนั้น แถมยังกระแทกไม่ยั้งอีก ตอนนี้ชั้นยังเจ็บๆอยู่เลย” อะไรก็ได้ มีอะไรมั้ยที่จะหยุดปากไอ้บ้าตรงหน้าให้หยุดพูด  ยางอายน่ะมีบ้างมั้ย!

“เฮคเตอร์  นายมั่วแล้ว มันไม่มีเกิดขึ้นทั้งนั้น”   คาลัมพยายามโน้มน้าวอีกฝ่าย แต่เฮคเตอร์กลับเบ้ปากก่อนยิ้มบางๆ

“เฮ้ๆ ชั้นไม่ได้เมาหรอกนะ  ออกจะกรึ่มๆเล็กน้อยแถมยังอยากสุดๆอีก  นี่กำลังสงสัยเลยนะว่าโอลิมันใส่ยาลงไปในมาตินี่ของมันหรือเปล่า”  ต่อไปเฮคเตอร์สาบานว่าจะไม่ดื่มอะไรจากโอลิอีก  สาบานจริงๆ

“นายอยาก เลยมาลงที่ชั้น  บ้ามากเฮคเตอร์  นายมันแย่” คาลัมพูดพลางส่ายหน้าไปมาอย่างเจ็บใจ   เฮคเตอร์ถอนหายใจเล็กน้อย  เข้าใจผิดไปหลายส่วนแล้วไอ้หมาบ้านี่

“ใครลงที่ใครกันแน่  ที่ชั้นแทบจะนั่งเก้าอี้ไม่ได้ก็เพราะนายไม่ใช่เหรอคาลัม  แต่มันก็นะ... โอเคชั้นผิดส่วนนึงแหละที่อยากแล้วชวนนายมาแจม  แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอ ชั้นรู้สึกดีนายรู้สึกดี  โคตรจะยอมเยี่ยมเลยเมื่อคืนอะ” ยักคิ้วให้ทีนึงก่อนส่งยิ้มมาให้คาลัมที่ทำหน้าเหมือนอยากจะหายๆไปจากโลกนี้ในตอนนี้

“ลืมมันได้มั้ยเฮคเตอร์  แล้วเรากลับมาเป็นรูมเมทธรรมดาเหมือนเดิม”  คาลัมที่ไม่รู้จะทำยังไงจึงขอร้องอีกฝ่าย  เฮคเตอร์เอียงหน้าเล็กน้อยก่อนยิ้มกว้าง

“เรื่องดีขนาดนี้นายบอกให้ลืม  ใจร้ายชะมัด” คำพูดเหมือนตัดพ้อแต่ใบหน้ายิ้มระรื่น  คาลัมรู้สึกถึงอนาคตอันขรุขระของตัวเองแล้ว

“แล้วจะให้ชั้นทำยังไง”  คาลัมพูดขึ้นอย่างหมดหนทาง  แต่เฮคเตอร์ยิ้มกว้างก่อนเดินมาตรงหน้าคาลัม

“เป็นแฟนกันดิง่ายจะตาย”  พูดจบก็จูบเบาๆที่อกซ้ายอีกฝ่ายก่อนเดินจากไปพร้อมรอยยิ้ม  ปล่อยให้คาลัมมองตามอย่างทำอะไรไม่ถูก   พ่อกับแม่จะรู้มั้ยว่าจะได้ส่งตัววุ่นวายเข้ามาให้ชีวิตเขา คาลัมรู้สึกอยากเป็นบ้าเพื่อหนีปัญหาชะมัด..

.

.

.

หลังจากขอคาลัมเป็นแฟนกันวันนั้นเฮคเตอร์ก็ไม่ได้พูดเรื่องนั้นอีกเลย มันเหมือนคำถามนั้นไม่ต้องการคำตอบ เป็นคำพูดลอยๆของคนอย่างเฮคเตอร์     แต่คนอย่างคาลัมกลับจำมันได้ชัดขึ้นใจ  เขานอนหลับไม่สนิทมาหลายคืนแต่เฮคเตอร์ยังออกไปเที่ยวเล่นอย่างสบายใจ และให้เขาเป็นคนรับส่งตามเดิม   น่าหงุดหงิดชะมัด

“จะกลับกี่โมง”  เมื่อรถจอดสนิทหน้ารั้วบ้านที่แสนคุ้นเคย คาลัมก็ถามอีกคนที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัย

“ไม่รู้สิ  คืนนี้อาจไม่กลับ” 

“เฮคเตอร์อย่าเหลวไหล”  คาลัมพูดเสียงเข้ม  เฮคเตอร์หันมามองคาลัมพร้อมยิ้มกว้างก่อนลิ่วตาให้

“ครับคุณพ่อ  กลับก็กลับ  ยังไงเดี๋ยวโทรบอกอีกทีนะ...  จุ๊บ” ไวยิ่งกว่าลิงพูดจบก็ชะโงกหน้าไปจุ๊บแก้มคาลัมเบาๆ

แล้วหนีเข้าไปในงานทันที คาลัมที่ไม่ทันได้ตั้งตัวได้แต่สบถตามอีกฝ่ายที่หนีหายไปไกลแล้ว

ถึงเฮคเตอร์จะไม่ได้ถามเอาคำตอบกับคาลัม  แต่ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาคาลัมโดนอีกฝ่ายทั้งพูดหยอด ทั้งแอบลวนลามเขาเล็กน้อยจนจากตอนแรกที่โมโหกลายเป็นทำใจยอมรับกับมันได้พอสมควร   อยากจะเกลียดคนอย่างนี้อยู่หรอก แต่สุดท้ายก็เกลียดไม่ลง  คาลัมถือว่าเป็นสีสันชีวิตละกัน นานๆได้เจอคนแบบนี้ที อดทนไว้เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

..

.

“สวัสดีเฮคเตอร์”  มาอีกแล้วไอ้หนวดนี่  เฮคเตอร์แค้นก็แค้นนะแต่จะว่าขอบคุณก็ไม่เชิง  แต่มันแค้นมากกว่าก็เล่นใส่ยาลงในแก้วแบบนั้น  เหมือนหยามกันชัดๆว่าเซ็กส์เขาห่วยจนต้องใช้ยาช่วย  มือไวกว่าความคิด เฮคเตอร์กำหมัดแล้วซัดเปรี้ยงไปที่หน้าโอลิวิเย่อย่างแรงจนอีกฝ่ายล้มลงไป  คนในปาร์ตี้ถึงกับแตกฮือด้วยความตกใจ  มาตินเจ้าของงานกำลังนัวเนียได้ที่กับสาวผมดำต้องหยุดทุกกิจกรรม แล้วรีบวิ่งมาดูเหตุการณ์ 

“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น เฮคเตอร์!  นายต่อยโอลิมันทำไม”  โอลิที่ยังเมาหมัดลุกขึ้นมายืนมามองอย่างมึนงง  

“เหม็นขี้หน้ามัน เหตุผลแค่นี้พอมั้ย”  มาตินมองเฮคเตอร์อย่างไม่เข้าใจ  ปกติเขาเห็นเฮคเตอร์กับโอลิเข้ากันดีจะตาย  แต่ไหงวันนี้มาบอกว่าเหม็นขี้หน้าแบบไม่มีสาเหตุ

“เหม็นขี้หน้าอะไรกันเฮคเตอร์  ปกติเราเร่าร้อนกันจะตาย”  เร่าร้อนกับพ่อแกสิไอ้เลว  อยากต่อยหน้ามันอีกสักหมัดชะมัด

 ยังไม่ทันได้พูดอะไรอีก เฮคเตอร์ก็จะพุ่งเข้าใส่โอลิ จนคนในงานต้องมาดึงเฮคเตอร์ไว้

“ใจเย็นดิเฮคเตอร์  นี่มันไม่ใช่นายเลยนะ”  มาตินรีบปรามเฮคเตอร์ที่พร้อมจะไปซัดโอลิวิเย่ได้ทุกเมื่อ  ดีที่โอลิดูไม่สู้กับอีกฝ่ายด้วยไม่งั้นห้ามยากแน่  ดูจากไซส์แล้วเฮคเตอร์อาจได้ไปนอนโรงพยาบาลแทนกลับบ้านแน่นอน

“อย่าให้ต้องพูดนะว่าแกทำอะไรกับชั้นไว้  อย่าบังคับให้ชั้นต้องบอกแฟนแก” เฮคเตอร์พูดเสียงต่ำ  โอลิพยักหน้าก่อนยกมือยอมแพ้

“โอเคๆ เฮคเตอร์   เรามาตกลงกันอย่างสันติ ชั้นยอมแล้ว”  โอลิยื่นมาเพื่อหวังจับมือกับเฮคเตอร์เพื่อยุติเรื่องนี้    

เฮคเตอร์มองมือสลับหน้าโอลิอย่างประเมินก่อนพยักหน้ารับ แล้วยื่นมือไปจับกับอีกฝ่าย   เหมือนเรื่องราวกำลังจะจบลงด้วยดีแต่เฮคเตอร์กลับดึงร่างของโอลิเข้ามาใกล้ ก่อนตีเข่าเข้ากับน้องชายของโอลิอย่างแรงจนอีกฝ่ายทรุดลงไปกองกับพื้นอย่างน่าเวทนา

“หายจุกเมื่อไหร่ก็ตามมาคุยกับชั้นที่ข้างสระน้ำนะ  เรื่องจะได้จบๆ”  เฮคเตอร์ยิ้มกว้างตาหยีให้โอลิ ก่อนเดินฝ่าวงล้อมมนุษย์ที่มุงอยู่ออกไปด้วยท่าทางสบายใจสุดๆ ผิดกับโอลิที่ต้องนอนกุมเป้าอย่างน่าสงสารอยู่ที่พื้น  ...

..

.

“ใจร้ายมาก”  เฮคเตอร์ที่นั่งเอาเท้าหย่อนลงสระน้ำอย่างสบายใจพลางจิบ mint julep   มองหน้าคนตัวโตที่ถือวิสาสะนั่งลงข้างๆเขา     โอลิมองหน้าใสๆของเฮคเตอร์ก่อนยื่นมือไปลูบไล้ตามนิสัยประจำของเจ้าตัว 

“เอามือออกเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากจมน้ำตาย”  เฮคเตอร์พูดเสียงเข้ม  จนโอลิวิเย่ยอมหดมือกลับ

“หวงตัวจังเลย  แปลกใจนะเนี่ย”  เฮคเตอร์หันมามองโอลิก่อนทำหน้าประมาณว่าแน่นอน  จนโอลิเผลอหัวเราะออกมา

“มีแฟนแล้วรึไง” 

“แฟน?  ถ้าชั้นมีแฟนนายไม่ได้เห็นชั้นในงานหรอก  ใครกันมันจะมีแฟนแล้วออกมาแรดๆข้างนอกแบบนาย” เจ็บแต่จริง

โอลิรู้สึกเหมือนโดนมีดปักเข้าที่หน้าอก

“อย่าทำแบบนั้นกับใครอีกโอลิ  วิธีใส่ยาในเหล้าน่ะมันสกปรกเกินไป  หรือนายได้แฟนเพราะวิธีนี้กัน หื้ม?” โดนดอกสองเต็มๆ   คราวนี้โอลิเหมือนโดนค้อนปอนด์ทุบหัวจังๆจนเบลอ  คนข้างๆเขาจะน่ากลัวเกินไปแล้ว รู้ได้ไงวะ

“ขอโทษ...”   เฮคเตอร์หันมามองคนที่ดูเหมือนว่าจะสำนึกผิดก่อนถอนหายใจ  หน้าตาของโอลิดูแย่ทันทีหลังจากโดนหมัดเขาไป  และคาดว่าพรุ่งนี้คงช้ำหนักแน่นอนเพราะเฮคเตอร์ไม่ได้ออมแรงเลย ซัดไปเต็มๆ

“เจ็บมากมั้ย”  เฮคเตอร์ยื่นไปมือไปจับมุมปากที่แตกของโอลิ    โอลิผงะเล็กน้อยก่อนนั่งนิ่งๆให้เฮคเตอร์จับ

“เจ็บมากกก   แต่ถ้าเฮคเตอร์จุ๊บมันจะหายเจ็บ” ไม่ทันไรก็ออกลายเดิม  เฮคเตอร์ชักมือกลับก่อนลุกขึ้นยืนแล้วผลักโอลิลงไปในน้ำ   น้ำกระจายเสียงดังตู้มใหญ่   คนในงานวิ่งกรูกันไปที่สระก่อนเห็นคู่กรณีเดิมที่มีปัญหากันในคืนนี้

“กลับบ้านไปให้เมียแกดูละกัน”  วางระเบิดเสร็จ  เฮคเตอร์ก็เดินหนีออกไปในทันที ให้โอลิตะเกียกตะกายขึ้นมาท่ามกลางความช่วยเหลือของพวกที่ยังสติในงาน   ...

...

.

“อ้าว..  เฮ้ย!    กลับมายังไง”  คาลัมพูดขึ้นอย่างตกใจ ที่จู่ๆเห็นร่างเฮคเตอร์ปรากฏในบ้านก่อนเวลาเที่ยงคืน    

“แท็กซี่”  พูดพลางปลดกระดุมเสื้อไปพลาง   ก่อนเดินเข้าไปหาคาลัมที่ยืนอึ้งอยู่

“เดี๋ยวเฮคเตอร์  นายจะทำอะไร”  คาลัมถามเฮคเตอร์ที่ปลดกระดุมเสื้อจนถึงเม็ดสุดท้าย  ดีที่เจ้าตัวยังไม่ถอดออก

“ทำอะไร?  ทำอะไรดีละ”  ยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย   คาลัมได้แต่ส่ายหน้าไปมา

“ไม่ ..เฮคเตอร์   คราวนี้ชั้นไม่ยอมแน่ๆ”   พอเฮคเตอร์ได้ยินอยากจะหัวเราะดังๆออกมา    ทำเหมือนคราวก่อนเขาข่มขืนอีกฝ่ายงั้นแหละถึงแม้มันจะใกล้เคียงก็เถอะ  แต่มันต้องเรียกว่ายินยอมพร้อมใจกันมากกว่า

“ไม่ยอมก็ต้องยอมนะคาลัม....”  ยังไม่ทันจะพูดจบ    คาลัมก็ถอยหลังจนไปติดกับหน้าประตูห้องน้ำ    อะไรละคราวนี้จะในห้องน้ำเหรอคาลัม  เขาโอเคนะเปลี่ยนบรรยากาศ  แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้

“คาลัมแชมเบอร์นายมันบ้าชะมัด  หลีกทางจะอาบน้ำ  หรือถ้านายไม่ยอมให้ชั้นอาบน้ำชั้นจะทำอย่างอื่น เลือกเอาก็แล้วกัน” จบคำ  คาลัมทำหน้าเหวอจนเฮคเตอร์ต้องกลั้นขำ    คาลัมรู้สึกเสียหน้ามากก็ตอนนี้แหละ  หน้าคาลัมแดงเถือกด้วยความอับอายก่อนค่อยๆเดินหนีออกจากหน้าห้องน้ำแล้วเดินเข้าไปในห้องตัวเอง  เฮคเตอร์มองตามอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู  น่ารักขึ้นทุกวันนะคาลัมแชมเบอร์  ดีแล้วละที่จับรวบรัดตัดตอนตั้งแต่คราวก่อน  ไม่งั้นเขาคงไม่ได้เจออะไรแบบนี้   แต่นี่เขาต้องยกเครดิตให้โอลิมันหรือเปล่า  แต่ไม่หรอกทุกอย่างมันเป็นโชคชะตา แล้วเขาก็คิดว่าโชคกำลังเข้าข้างเขาเสียด้วย  อีกไม่นาน เฮคเตอร์โคตรมั่นใจว่าทุกอย่างจะเข้าทางเขา  ตามประสาคนมั่นใจให้ตัวเองคาลัมแชมเบอร์ไม่รอดจากมือเขาแน่ๆ  เขามั่นใจ...........

..

.

End 3

**  จบไปอย่างเมาๆ คนแต่งก็มึนๆ  ฟิกก็แปลกๆ  แต่เมนต์ได้นะค่าาา   จุ๊บบบบ