[Fiction] Football Player Fiction

ลำดับตอนที่ #10 : [OS] beard [Chamber x Bellerin]

OS แต่งเเพราะอยากแต่ง แถมคนแต่งยังง่วงอีก
ถถถ ชีวิตต ฟิกเลยออกมางงๆ


****แต่งจากมโนล้วน อย่าอินมาก อย่าตามมาตบคนแต่ง จุ๊บๆ**********

ต้นเหตุ













beard


..
.
.
.
สุดท้ายวันนี้ก็มาถึง ถึงแม้ว่าผมจะพยายามถ่วงเวลาขนาดไหนก็ตามที
แต่สุดท้ายเวลาก็เป็นอะไรที่ไม่สามารถกำหนดได้

ผมต้องย้ายทีมเพื่อหาประสบการณ์เพิ่มเติม
นี่คือหนึ่งคำขอของบอสที่ผมเคารพรัก
และนั่นก็เป็นสิ่งที่ผมเฝ้าคิดมาเสมอว่าตัวเองดีพอกับสโมสรนี้หรือเปล่า


ครับ.. โอเคครับ ได้ครับ

สุดท้ายผมก็ได้ย้ายไปมิดเดิลสโบรช์ที่อย่างน้อยก็ยังเล่นอยู่ในลีคแชมป์เปี้ยนชิบ
ถือว่าไม่แย่นะ

แต่มันจะเลวร้ายตรงนี้แหละ ตรงที่ผมไปแต่ใครบางคนเข้ามา


"จะโทรมาไรนักหนาวะ ที่โน้นว่างเหรอ แต่ที่อาเซน่อลไม่ว่างหรอกนะ" 
ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรด้วยซ้ำ ไอ้คนปลายสายใส่มาแบบไม่เว้นที่ให้แทรก

"แน่ละพ่อตัวจริง" เปล่านะ ผมเปล่าประชด

"โทรมาเพื่อกวนประสาทงั้นเหรอ ไปลงนรกเถอะไอ้เวร" พูดจบก็ตัดสาย
แถมยังปิดเครื่องหนีอีก เอาจริงๆผมไม่โกรธนะ แต่ตกใจมากกว่า
ไรวะแค่หยอกเล่นก็โกรธ ปัญหามันเกิดจากความปากพล่อยของผมเอง
ผมก็ต้องแก้ไขมัน

สุดท้ายผมก็พาตัวเองมาที่สนามซ้อมของอาเซน่อลในวันต่อมา
แต่สาบานว่าผมไม่ได้โดดซ้อมที่โน้น แค่เลิกเร็วแล้วก็ดิ่งมาทันที


หวังว่าจะทัน



"ไง ไอ้หนุ่มแชมป์เปี้ยนชิป" กองหน้าตัวสูงทักทายด้วยสีหน้ารื่นเริง แต่รบกวนดูหน้าผมด้วยครับ
ไม่มีอารมณ์จะบันเทิงด้วย

"อารอนอยู่ไหน" พอผมเอ่ยปากถึงพี่ชายคนสนิท ไอ้ยักษ์ตรงหน้าก็หน้าตึงทันที
เป็นบ้าไรอีกวะ ปรับอารมณ์ไม่ทัน


"ไม่เห็น" พูดจบก็เดินหนีไปทันที อ้าวเฮ้ยไรวะ ช่วยหาหน่อยก็ไม่ได้
เดินหาเองก็ได้วะ

ไม่ทันที่จะต้องเดินหา พี่ชายสุดที่รักผมวิ่งตรงมาหาผมทันทีที่เห็น
ตามด้วยไอ้เตี้ยหน้าบูดที่ตัดสายผมเมื่อวาน และ....ไอ้หนุ่มสวิตตัวสูงที่สายตาพราวระยับ
อยากจะเอานิ้วทิ่มตามันจริงๆให้ตาย


"เฮๆ คาลัม คิดถึงเป็นบ้าเลย" ไม่พูดเปล่าที่ชายพุ่งเข้ากอดผมทันที
ไอ้เตี้ยข้างหลังยิ่งหน้าบูดไปใหญ่ แต่ตอนนี้ผมยังไม่แคร์หรอกนะ ขอคุยกะพี่อารอนนิดนึง
ยิ้มหวานให้ผมเกินไปแล้ว


"คิดถึงเหมือนกัน นี่หายเจ็บแล้วเหรอมาซ้อมได้"

"เกือบแล้วละ โคตคิดถึงสนามหญ้าที่เอมิเรต" 

"อารอนก็แวะไปดึงหญ้ามาเก็บไว้ดิ" ไอ้สเปนพูดอังกฤษชัดมาก สวนขึ้นมาแบบไร้มารยาท
ซึ่งจริงๆมันไม่ได้เป็นคนแบบนี้หรอก หรือเป็นแบบนี้อยู่แล้ววะ ชักงง


"เฮ้ๆ ดึงมาเผื่อด้วยดิ" ไอ้หนุ่มเมืองนาฬิกาเข้ามาเสือก เฮ้ย ร่วมวงสนทนาอย่างร่าเริง
ดูบรรยากาศบ้างดิเฮ้ย สองคนนั้นหน้าตึงยิ่งกว่าขึงผ้าใบอีก


"งั้นอารอนก็พากรานิตไปดึงละกัน พวกผมขอตัวก่อนนะ" ไม่สงไม่สนมันละ
ลากแขนไอ้เตี้ยหนีจากตรงนี้ดีกว่า


.

"ไอ้หนวด! จะพาไปไหนวะ" กึ่งลากกึ่งจูงมันมาถึงลานจอดรถ ก่อนยัดมันเข้าในรถ
ดีนะที่บ้าเวทเทรนนิ่ง ไม่งั้นไม่มีแรงลากกระทิงสเปนมาหรอก

"ไปสู่สุขคติ"

"แกไปคนเดียวละกัน" ไม่ทันที่ไอ้เตี้ยจะได้เปิดประตู ผมก็ออกรถในทันทีจนหน้าผากมันชนคอนโซนรถ

"ไอ้หนวดบ้า แกมันบ้า" ไม่ว่าเปล่ามันยังมาดึงหนวดผมอีก จนต้องชะลอรถจอดข้างทาง



"เจ็บนะเฮคเตอร์ ถ้าไม่หยุดจะโดนดีแน่ เป็นบ้าอะไรกับหนวดวะ" ชี้หน้าคาดโทษ แต่ไอ้หน้าขาวก็เอามือฟาด

"เกลียดโว้ยยย" ร้องใส่ผมจนขี้หูแทบระเบิด โอ้ยยยนี่กรรมเวรอะไรของผมเนี่ยต้องมาชอบคนแบบนี้

"หยุดๆ เฮคเตอร์ ยอมละๆ" ปากบอกส่งๆไปงั้นแหละ แต่ใจนี่โคตค้าน

"งั้นกลับบ้านไปโกนออก"

"เฮ้ย!" เป็นผมที่ร้องเสียงดังแทน 

"แกมันคนกลับกลอก" หันมาด่าผมทั้งปากและด้วยสายตา ไอ้ปากแดงเดี๋ยวโดนๆ

"เรื่องไรวะ อุตสาห์ไว้มาตั้งนาน อารอนยังบอกว่าเท่เลย" จบคำ หน้าขาวๆเริ่มแดงด้วยความโกรธ

"ไอ้โง่เอ้ยยย" ผมรู้เลยว่ามันโมโหมาก แต่จะผมโง่ตรงไหนวะมาด่ากันทำไมเนี่ย


แต่ยังไม่ทันจะได้ด่ากันต่อ เสียงโทรศัพท์ของไอ้หน้าขาวก็ดังขึ้น

"ใคร? ใครโทรมา"


"กรานิต" หันมาลอยหน้าลอยตาตอบเฉย โหววววววววววไอ้เด็กใหม่นี่มีเรื่องต้องสะสาง
มันจะมากไปแล้วนะ


"ห้ามรับ!" 

"ไม่!"

"งั้นเอามานี่เลย!" ไม่ยอมดีๆก็ใช้กำลังละวะ เล่นกล้ามมาเพื่อสิ่งนี้แหละ

"ไปตายซะไป!" ดึงมาได้แต่โดนด่าแบบชัดถ้อยชัดคำ พร้อมมือไม้เริ่มมา
ถึงมีกล้ามก็เจ็บนะเว้ยยยย อย่าต่อยกันนนนนน

"ไม่ทำดิเฮคเตอร์ ไม่ครับ ใจเย็นๆนะ" เอาน้ำเย็นเข้าลูบบ้าง แต่ดูท่าจะยังร้อน
เท้าเริ่มจะตามมา

"ไอ้โง่ ไอ้นรก ไอ้ไร้เหตุผล" ด่ารัวๆเลย เอ้อ คนสเปนไรวะด่าภาษาอังกฤษชัดชิบหาย

"ไม่ๆ คุยกันๆเฮคเตอร์ คุยกัน" จ้องตาแล้วค่อยๆจับมือเบาๆให้มันใจเย็นๆลง
สู้กับกระทิงดุสเปนก็ไม่จำเป็นต้องใช้ผ้าแดงล่อเสมอไป

"คุยไร แกจะคุยไร" ถึงจะเสียงดังแต่อย่างน้อยก็หยุดต่อยแล้วละวะ

"กรานิต" มาแค่ชื่อก็รุ้ละมั้งว่าเรื่องอะไร

"กรานิตอะไร?" แหน่ะทำหน้างงแต่แอบอมยิ้ม มันฉลาดแต่ชอบแกล้งโง่ให้ผมอารมณ์เสีย

"รู้ใช่มั้ย ไม่ทำนะ ไม่ชอบ" ไอ้คนฉลาดยิ้มแบบเหนือกว่า ซึ่งมันน่าหมั่นไส้และน่ารักชิบหายอะบอกตรงๆ

"ทำอะไร เพื่อนร่วมทีม อย่างงี่เง่าน๊า" ปากบอกงี้แต่หน้าตาสนุก รู้สึกเหนือกว่าสินะ 
เอาที่พอใจเลยครับ

"หึงวะ" เอาละ ผมยอมแพ้ละ บอกมันตรงๆไปเลย
แต่แทนที่มันจะเขินกลับหัวเราะเสียงดัง

"ฮ่าๆ ดีๆ ยอมรับงี้ลูกผู้ชายแมนๆ" น่าเอ็นดูตายละแฟนผม เขินให้สักนิดเถอะวะพ่อคุณ

"แน่นอนอยู่ละ" ยิ้มหวานพลางเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ที่หมายคือปากแดงๆนั่นแหละ
แต่ไม่ทันที่จะได้ลิ้มรส ไอ้บ้านั่นก็ถอยหน้าหนีแถมเอามือมายันหน้าไว้

"อี๋หนวด ไปไกลๆเลย" จะรังเกียจอะไรนักหนาวะ โอ้ย อยากจะบ้า

"โหววไรวะ หนวดแค่นิดหน่อยไซร้คอมันจั๊กจี้ได้อารมณ์ดีออก" 

"พูดเหมือนเคยโดนหนวดไซร์มาเลยเนอะ" อ้าว ตาขวางอีกละ เมื่อกี้พึ่งอารมณ์ดีๆเองนี่หว่า

"เฮ้ยไม่เคยๆ แค่เดาๆเอา" ทุกอย่างกำลังดี ไหงเป็นงี้วะ

เฮคเตอร์มันจ้องหน้า ก่อนยื่นมาลูบที่หนวด โคตเดาอารมณ์ สายตาตอนนี้ไม่ออกเลย
คิดไรอยุู่เนี่ย

"แกบอกว่าชั้นควรรู้ แต่แกไม่รู้ จะบอกว่าโง่หรือซื้อบื้อดีละ" เหมือนโดนหลอกด่า
ไม่ใช่ละนี่มันโดนด่าชัด

แต่ก็ต้องยอมมมมมมมมม


"เอาตามที่พอใจเลยจ๊ะที่รัก" 

"เหอะ ไอ้โง่ปากหวาน แกก็รู้ว่าอารอนกำลังบ้าไว้หนวดขนาดไหน 
แกก็ยังไปทำตามอีก อยากเป็นที่รักเหมือนโอลิหรือไง" เหมือนจะเข้าใจแล้ว อีกนิดๆ


"ทำไมวะ อารอนก็พี่ชายสุดรักนะของชั้นนะ" เยี่ยม เฮคเตอร์รทำหน้าเหมือนอยากจะเอาอะไรฟาดหน้าผม


"นี่แหละที่แกมันโง่! โง่ก็ตรงนี้แหละ" บางทีปล่อยให้แฟนโวยวายแบบเข้าใจผิดก็น่ารักไปอีกแบบ
แต่ไม่ดีกว่า โวยวายมากเดี๋ยวงานจะเข้า

"หึงก็บอกว่าหึงดิ จะโวยวายทำไม" ได้ผล มันหยุดโวยวายทันทีแถมหน้าแดงนิดๆด้วยเว้ย

"เอ้อ! หึง!" ตอนนี้รู้สึกเหนือกว่ามันละ รู้สึกดีจัง

"หันหน้ามาหน่อยเร็ว อยากง้อ" เฮคเตอร์ทำคอแข็งไม่ยอมหันมา หื้มม ถ้าทำแบบนั้นไม่ใช่มันหรอก
เฮคเตอร์ตัวจริงหันมาอย่างรวดเร็วพร้อมรอยยิ้มร้ายกาจ

"ง้อไงวะ" โอ้ยยย มันเป็นปีศาจ ไอ้ตรงหน้าไม่ใช่คน 

"ให้จูบก่อนแล้วจะบอก" 

"อี๋หนวดด ไม่มีทางซะหรอก" ทำหน้าอี๋ได้รังเกียจกันสุด แต่มันก็ยื่นหน้ามาแต่โดยดี

"จูบเสร็จไม่บอก ตื่นมาหนวดแกเกลี้ยงแน่" กลัวแล้วครับ แต่เอ๊ะถ้าถึงกลับตื่นมานี่หนวดตรงไหนจะไม่เหลือวะ
เหยดดด ตัดจบดีกว่า บั่ยยยยยยยยยย


..

.
.