NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    โชคชะตาลิขิตให้ฉันต้องล้างแค้น

    ลำดับตอนที่ #3 : บทที่1 ตอนที่3 คดีปล้นธนาคาร 3

    • อัปเดตล่าสุด 22 ก.ย. 65


    โรเซ่และเจ้าหน้าที่สวมเสื้อเกราะอีกจำนวนหนึ่งตามเขาเข้าไปยังเส้นทางที่ไม่คิดว่าจะสามารถลักลอบเข้ามาในธนาคารได้

     

    “.....”

     

    เมื่อมาถึงข้างในแล้วมิร่าชี้นิ้วลงข้างล่างเพื่อบอกว่าทางสะดวกให้ออกมาที่ตรงนี้ได้เลย โรเซ่จึงผงกหัวรับก่อนจะออกมา ซึ่งมีตัวประกันจำนวนหนึ่งที่ถูกจับมัดมือมัดเท้าเอาไว้อยู่นั่นคือพวกยามรักษาความปลอดภัย 

     

    “ไม่ต้องห่วง ฉันคือไวท์ระดับพิเศษได้รับคำสั่งมาเพื่อช่วยทุกคนที่นี่แล้ว....และส่วนแก เลิกตอแหลได้แล้ว”

     

    โรเซ่รีบวิ่งไปแก้มัดให้ ขณะนั้นเองเขาก็สังเกตอะไรบางอย่างจากหนึ่งในคนที่ถูกมัดอยู่จึงกำหมัดเข้าไปชกหน้าคนนั้นแรงๆ ตัวประกันไม่ได้แสดงท่าทางห้ามโรเซ่ด้วย นั่นเพราะคนที่เพิ่งถูกชกไปคือ1ในผู้ก่อการร้ายที่แอบแฝงตัวมารอจัดการพวกโรเซ่ที่กำลังลอบเข้ามานั่นเอง

     

    “หนอยแน่แก....ต่อให้แกจะเป็นไวท์ระดับพิเศษก็ตามแต่ก็มาแค่คนเดียวจะไปทำอะไรได้!?”

     

    “ถอยไป.....มิร่า”

     

    “ค่าา~....ได้ตามที่ต้องการเลยค่า”

     

    เมื่ออีกฝ่ายตั้งตัวได้แล้วก็ใช้เวทมนตร์ของตัวเองทันที เป็นเวทมนตร์ประเภทควบคุมพื้นที่รอบๆ เขาบังคับให้ท่อเหล็กจำนวนมากพุ่งเข้ามาใส่โรเซ่ทันที เมื่อเห็นดังนั้นจึงสั่งให้พวกตัวเองถอยให้ห่างก่อนจะเรียกมิร่าให้เปลี่ยนรูปร่างเป็นคาตานะสีแดงแล้วลงมือฟันท่อเหล็กเหล่านั้นขาดออกง่ายๆราวกับตัดกระดาษ

     

    “อะ อาวุธศักดิ์สิทธิ์เหรอ!?....บ้าน่า! ระ หรือว่าแกคือ....”

     

    “พอรู้ว่าฉันคือใคร ความมั่นใจของแกก็หายไปหมด ขำไม่ออกเลยสักนิดนะ”

     

    “ยะ อย่าเข้ามานะโว้ย!!!”

     

    เมื่อเห็นว่าการโจมตีเมื่อกี้ทำอะไรโรเซ่ไม่ได้เลยสักนิดรวมถึงรู้แล้วว่าโรเซ่นั้นคือใคร อีกฝ่ายก็เริ่มสติแตกทำอะไรไม่ถูก พยายามจะควบคุมบังคับให้ท่อเหล็กพุ่งเข้าใส่โรเซ่อย่างเดียว ขณะที่โรโซ่เดินเข้าไปหาโดยไม่รู้สึกหวาดกลัวพลางสะบัดคมดาบตัดท่อเหล็กที่พุ่งเข้ามา

     

    “เอาล่ะ...ไหนบอกมาหน่อยสิ เมสสิยาร์ หัวหน้าของพวกแกอยู่ที่ไหน?”

     

    “.........”

     

    “แค่นี้ก็กลัวจนสลบแล้วเหรอ? แบบนี้ก็ไม่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมเลยน่ะสิ”

     

    เมื่อเข้าประชิดตัวได้ก็ยกปลายดาบขึ้นมาจ่อที่คอก่อนจะถามอีกฝ่ายที่กำลังหวาดกลัวจนสลบไปที่ตรงนั้น

     

    “ให้ความช่วยเหลือพวกเขาเหล่านี้ก่อน เราจะต้องจบคดีนี้ในวันนี้เท่านั้น”

     

    โรเซ่หันกลับไปบอกให้เจ้าหน้าที่บางส่วนพาตัวประกันกลับไปก่อนและผู้ก่อการร้ายคนนี้ก็ฝากให้คุมตัว ส่วนที่เหลือเขาจะพาเดินหน้าทำหน้าที่นี้ต่อจนจบงาน

     

    “เป็นแผนที่ฉลาดดีนะให้ทุกคนใส่ชุดเหมือนกัน เพื่อสร้างความสับสนเวลามีใครกำลังจะบุกเข้ามาแฝงตัว นายคิดงั้นไหม?”

     

    “แล้วยังไง? สุดท้ายมันก็ใช้ไม่ได้ผลกับฉันอยู่แล้วนี่นา”

     

    มิร่าสื่อสารกับโรเซ่ขณะยังเป็นคาตานะอยู่ เมื่อสังเกตได้ว่าพวกตัวประกันเหล่านั้นสวมชุดเดียวกันกับผู้ก่อการร้าย

     

    จากนั้นพวกโรเซ่ก็เดินหน้ากันไปต่อ เมื่อมองไปที่โถงจากชั้นสองที่ไม่มีใครอยู่แล้ว ก็เห็นตัวประกันประมาณ50คนเห็นจะได้นั่งรวมกัน โดยมีพวกผู้ก่อการร้ายยืนเฝ้าอยู่ทั่วทุกทิศทาง

     

    “มิร่า เปลี่ยนแผนเธอและเจ้าหน้าที่ทุกคนกลับไปที่เต็นท์ซะ ฉันจะอยู่แฝงตัวรอจัดการพวกผู้ก่อการร้ายเอง”

     

    “แต่ท่านครับ มันอันตรายเกินไปหากท่านจะอยู่คน--”

     

    “คิดว่ากำลังพูดกับใครอยู่?.....ฉันเป็นถึงไวท์ระดับพิเศษ ไม่ใช่พวกที่จะตายง่ายๆหรอกนะ”

     

    เมื่อเห็นดังนั้นโรเซ่ก็คิดแผนใหม่ขึ้นมาในทันที โดยให้มิร่าและพวกเจ้าหน้าที่กลับไปที่เต็นท์เหมือนเดิมส่วนเขาจะคอยแฝงตัวจัดการพวกผู้ก่อการร้ายทีละคนเอง เจ้าหน้าที่นายหนึ่งไม่เข้าใจที่โรเซ่บอกจึงค้านไปทำให้โรเซ่ต้องหันไปถามด้วยแรงกดดันรุนแรงจนต้องยอมกลับไปแต่โดยดี

     

    เมื่อมิร่ากลับมาถึง ก็มีสายจากXโทรเข้ามา

     

    “คุณนักสืบ...นี่ถึงขนาดต้องตามหาผมที่ข้างนอกเลยเหรอครับ?”

     

    “แปลกใจนะที่แกดูลนลานขนาดนี้ คุณนักสืบคนนั้นอุตส่าห์ไปตามหาตัวแกด้วยตัวเธอเองเลยนะ”

     

     รับสายแล้วยังไม่ทันได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็เริ่มบทสนทนาก่อนด้วยน้ำเสียงที่ดูลนลานกว่าปกติ มิร่าไม่สามารถดัดเสียงได้เหมือนอย่างโรเซ่จึงให้เจ้าหน้าที่นายหนึ่งเป็นคนตอบแทน Xถึงกับนิ่งไปสักพัก

     

    ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา รินและเจ้าหน้าที่จำนวนหนึ่งสืบหาเบาะแสร่องรอยต่างๆในบ้าน อาคาร หรือแม้กระทั่งโกดังร้างต่างๆ จนไปเจอเข้ากับโกดังร้างแห่งหนึ่ง เมื่อตรวจสอบสภาพข้างใน เหมือนมีการใช้งานไม่นานมานี้เอง

     

    “แผนผังพวกนี้....แต่ละส่วนเชื่อมโยงมาบรรจบกันที่ ธนาคารนี้.....แล้วโกดังในแผนผังนี่ก็....หัวหน้าของพวกนั้นอยู่ข้างนอกธนาคาร และยังอยู่ในเส้นทางที่ไม่ไกลกันมากอีกด้วยค่ะ.....และพวกเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ มีบางชุดที่หายไป เขาพูดถูกค่ะ พวกเรารีบไปจับตัวหัวหน้าของพวกนั้นกันเลยค่ะ”

     

    รินลองวิเคราะห์แผนผังต่างๆบนกระดานไวท์บอร์ด ยิ่งวิเคราะห์ก็ยิ่งตรงกับการคาดเดาของโรเซ่ทุกอย่าง จึงสรุปได้แล้วพาพวกเจ้าหน้าที่ออกจากโกดังนี้ตรงไปยังโกดังที่อยู่ในเส้นทางของแผนผังทันที นั่นคือทางหนีที่พวกผู้ก่อการร้ายกำลังสร้างเอาไว้เพื่อหนี

     

    “........ไม่อยู่?........เก็บหลักฐานทั้งหมดที่เอาไปได้ค่ะ รวมถึงพวกเครื่องมือสื่อสารกับข้างในธนาคารไม่จำเป็นต้องเก็บเครื่องมือติดต่อกับเต็นท์นะคะ ในเมื่ออีกฝ่ายต้องการจะเจรจากับเรา เขาก็ไม่จำเป็นต้องไปติดต่อกับคนอื่นในธนาคารหรอกค่ะ”

     

    เมื่อบุกเข้าไปถึง ก็ไม่มีวี่แววของX รินจึงให้ทุกคนเก็บรวบรวมหลักฐานทั้งหมด เหลือไว้ให้เพียงแค่เครื่องมือสื่อสารกับคนในเต็นท์เท่านั้น

     

    ก่อนจะออกไป รินได้แอบติดอุปกรณ์เวทกับเครื่องมือสื่อสารนั้นไว้ เพื่อส่งสัญญาณไปหามิร่า โดยจะเป็นคลื่นเสียงความถี่จากผู้พูด ไม่สามารถได้ยินด้วยหูของมนุษย์ นั่นเป็นอุปกรณ์เวทที่มิร่ามอบให้รินเพื่อใช้สำหรับสถานการณ์นี้โดยเฉพาะ

     

    จนกระทั่งปัจจุบันเมื่อXกลับมายังโกดังเพื่อดูสถานการณ์ในธนาคารว่าเป็นยังไงบ้างแล้ว ถึงกับต้องตาเบิกกว้างเมื่อของต่างๆในโกดังถูกยึดไปหมดแล้วเหลือไว้แค่เครื่องมือสื่อสารที่จะใช้ติดต่อกับคนในเต็นท์เท่านั้น นั่นเป็นสาเหตุที่เขาต่อสายไปถึงคนในเต็นท์ด้วยท่าทางและน้ำเสียงที่ลนลานนั่นเอง ในวินาทีนั้นอุปกรณ์เวทขนาดเล็กที่รินแอบติดไว้ก็ทำงานมันส่งสัญญาณไปหามิร่าทันที

     

    “หึๆๆ....я выиграл”

     

    ทันทีที่มิร่าได้ยินเสียงนั้นและรู้แล้วว่าเสียงที่แท้จริงของเมาส์บาร์เป็นยังไงก็ยิ้มอย่างเริงร่าก่อนจะพูดคำรัสเซียออกไปมีความหมายว่า “ฉันชนะแล้ว”

     

    ทันทีที่Xได้ยินคำนั้นก็หันไปมองรอบๆ พวกรินไม่ได้ออกไปไหนแต่กำลังดักรอจับตัวเขาอยู่ต่างหาก แต่มีหรือที่จะยอมให้จับตัวง่ายๆ เขาได้หยิบระเบิดควันออกมาแล้วขว้างลงพื้นให้เกิดควันโขมงขึ้นแล้วรีบหนีออกจากจุดนั้นทันที

     

    ในเวลากลางคืนที่ดวงดาวส่องสว่างเต็มท้องฟ้า และด้วยการสื่อสารของรินกับมิร่า ทำให้รินสามารถตามติดตัวXไม่ห่างได้

     

    “อึก!...อย่ามาสิวะ!!”

     

    “....อุกกาบาตพุ่งชน”

     

    เมื่อวิ่งตามติดกันมาในตรอกซอกซอยแคบๆ ชายสวมแว่นไว้หนวดเครา นั่นคือXได้ใช้เวทมนตร์ของตัวเองสร้างลูกไฟจำนวนมากบังคับให้พุ่งเข้าใส่รินที่กำลังวิ่งตามอยู่ การเคลื่อนไหวอันรวดเร็วลูกไฟทั้งหมดนั้นในสายตาของรินเป็นเพียงแค่ภาพช้าเท่านั้น เธอสามารถหลบได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะสร้าง วัตถุทรงกลมขนาดเล็กแล้วสั่งให้มันพุ่งเข้าใส่ตัวเขาเป็นการโจมตีตอบโต้

     

    “อั้ก!!.....นี่มัน เวทอะไรกัน?......”

     

    วัตถุขนาดเล็กพุ่งทะลุตัวของXจนทำให้เลือดไหลออกมาก่อนจะสลบไปพร้อมความสงสัยในเวทมนตร์ที่รินเพิ่งใช้ไป

     

    “เกือบไปแล้วไหมล่ะเนี่ย?....ยังไม่ตายหรอกนะ”

     

    หลังจากนั้นรินก็ฝากให้เจ้าหน้าที่เป็นคนคุมตัวXกลับไปสอบปากคำกับหนึ่งในลูกน้องของเขาด้วย

     

    • ───────────────── •

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×