โชคชะตาลิขิตให้ฉันต้องล้างแค้น

ลำดับตอนที่ #13 : บทที่1 ตอนที่13 ตามล่า 2

หมึกยักษ์ตัวสีแดงคราเคนปรากฏตัวออกมาต่อหน้าพวกริน จนไวท์บางคนเข่าอ่อนทรุดลงกันไปด้วยความหวาดกลัว

“เอาล่ะ...พวกเราขอรับหัวท่านเอกอัครราชทูตไปละนะ!”

“ฝนดาวตก!! ”

ขณะที่พวกแอนตี้พุ่งมาที่รถลีมูซีนเตรียมใช้เวทย์เพื่อจ้องจะเอาชีวิตของเอกอัครราชทูต รินก็ใช้เวทย์ของเธอเรียกฝนดาวตกขนาดเล็กจำนวนมากให้พุ่งลงจากอวกาศมายังพวกแอนตี้ แม้จะสามารถหลบได้แต่ก็สามารถหยุดการกระทำของพวกแอนตี้ได้อยู่

“อึก!...หล่อนมัน...คู่หูของเจ้าจอมมารนั่นนี่นา!?”

“ใครที่คิดว่าสู้ไม่ไหวก็ไปช่วยคุ้มกันท่านเอกอัครราชทูตเถอะค่ะ! ”

รินพูดโดยไม่มีความยำเกรงใดๆต่อคราเคนยักษ์ที่อยู่ตรงหน้าเธอเลยสักนิด

“เธอไม่กลัวเลยสินะ?....ถ้าอย่างนั้นก็เจอแบบนี้หน่อยเป็นไง!?”

“อ๊ากก!!....อึก!”

ชายคนหนึ่งเอาฝ่ามือแตะพื้นถนนแล้วใช้เวทย์ของตัวเองสร้างกระแสไฟฟ้าบนพื้นที่เปียกๆ กระแสไฟฟ้าไหลไปหาพวกริน ทำให้พวกรินก็โดนผลถูกไฟฟ้าช็อตไปด้วย

“คุณริน! ขอโทษที่ให้รอค่ะ!”

“....คุณยูมิ”

พวกรินพยายามประคองตัวยืนให้แข็งแรงหลังจากถูกไฟฟ้าช็อตไปเมื่อครู่ กระทั่งยูมิรีบออกจากประตูมิติมาสมทบด้วยอีกคน ก่อนหน้านี้เธอไปให้การช่วยเหลืออพยพผู้คนออกจากชิบูย่าก่อนเพื่อไม่ให้เกิดลูกหลงได้

“ยังไหวไหมคะ? ฉันจะพาหนีเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”

“ไม่ค่ะ คุณยูมิพาท่านเอกอัครราชทูตกับคนที่ไม่ไหวไปก่อนเลยค่ะ ส่วนฉันจะจัดการกับคราเคนนี่เองค่ะ!”

“คุณริน....เข้าใจแล้วค่ะ Portal !”

ยูมิถามอาการของรินด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเปิดประตูมิติพาพวกเอกอัครราชทูตกับไวท์ที่ไม่ไหวแล้วหนีไปแล้วจึงหันกลับมาช่วยรินสู้ด้วยอีกคน

“คิดว่าจะทำอะไรพวกเราได้งั้นเหรอ? ไวท์ระดับพิเศษแค่สองคน ถึงจะเป็นคู่หูของจอมมารนั่น พวกเราก็ไม่กลัวหรอกนะเว้ย! คราเคนจัดการพวกมันซะ!”

“คราเคน!...เฮ้ย!...อ๊าก!!”

ขณะที่ออกคำสั่งให้คราเคนโจมตีพวกริน แต่มันก็ยังนิ่งอยู่ กระทั่งถูกหนวดขนาดใหญ่ฟาดกระเด็นไปกระแทกกับตึกจนคอหักตายในที่สุด

“เวทย์ต้องห้ามระดับต้นกำเนิด ที่ควบคุมไม่ได้สินะ? งานหยาบแล้วสิ”

พวกรินต่างพากันหลบหนวดของคราเคนที่ฟาดใส่ ขณะที่พวกแอนตี้ยังคงสับสนและโดนฆ่าตายไปทีละคนสองคน จนเหลือเพียงแค่พวกเธอสองคน

“คุณยูมิคะ...ฉันจะกางเขตแดนซ้อนทับแต่ว่า...นอกจากเขาแล้ว ฉันคิดว่าไม่มีใครจะเข้าขากันได้เวลาฉันใช้เขตแดนแล้วล่ะค่ะ”

“หุๆ ไม่ต้องห่วงค่ะ ถ้าเกิดพลาดอะไรฉันก็จะเบี่ยงเบนการโจมตีไปทางเจ้าหมึกยักษ์นั่นแทนเอง วางใจได้เลยค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น....จงเปิดออกเขตแดนแห่งดวงดารา”

 แม้พวกแอนตี้จะตายกันหมดแล้วแต่เขตแดนก็ยังไม่หายไป รินจึงคิดจะใช้เวทย์สร้างเขตแดนซอนทับเขตแดนเดิมในตอนนี้แต่ไม่มั่นใจว่ายูมิจะสู้ได้เข้าขากับเธอหรือเปล่า นอกจากโรเซ่ที่หลบการโจมตีเก่งก็คิดไม่ออกแล้วว่าจะมีใครที่สู้ได้เข้าขากับเธออีก ยูมิได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะบอกให้กางเขตแดนได้ตามสบายไม่จำเป็นต้องสนใจเธอ ได้ฟังอย่างนั้นแล้วก็ไม่ลังเลกางเขตแดนออกมาทันที

“เป็นเขตแดนที่สวยจริงๆ...ถ้าอย่างนั้น ขอลุยเลยนะคะ!!”

“ดาวตก!”

สิ้นเสียงยูมิก็หยิบพัดขึ้นมาแล้วกระโดดขึ้นสูงก่อนจะใช้พัดในมือผสานเข้ากับเวทมนต์ของตัวเองให้เกิดเป็นลมพายุโจมตีใส่คราเคน เมื่อเห็นยูมิออกตัวรินก็ไม่รอช้าใช้พลังของเขตแดนให้เกิดดาวตกพุ่งเข้าใส่เพื่อสร้างความเสียหายใส่ตัวคราเคนรอบทิศทาง

“.... Judgement !!”

รินกระโดดพุ่งเข้าไปหาคราเคนโดยตรงพร้อมทั้งเอามือซ้ายแตะบนใบดาบลูบไปจนถึงปลายพลางใช้เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ผ่านมือซ้ายด้วยก่อนจะสะบั้นคมดาบลงใส่คราเคนอย่างรุนแรงหวังจะจัดการให้ได้ จนเกิดแสงสว่างพุ่งขึ้นเป็นเสาในทันที

“แฮ่ก...แฮ่ก...จบแล้วใช่ไหม?”

“คุณรินระวัง- !?!”

“อั้ก!!?....”

รินลอยตัวลงมาด้วยการสร้างปีกของเธอ แล้วใช้ดาบเป็นค้ำให้รินยังยืนได้อยู่เพราะการโจมตีของเธอเมื่อกี้ผลาญมานาของตัวเธอไปไม่น้อย ขณะที่ไม่ได้ระวังตัวเธอก็ถูกหนวดซัดกระเด็นไปกระแทกกับหน้าตึกแห่งหนึ่งอย่างรุนแรงจนกระอักเลือดออกมา ส่วนคราเคนนั้นมีรอยแผลใหญ่ถูกสร้างไว้อย่างเห็นได้ชัดเจน

“อึก!...”

“คุณริน พอเถอะค่ะ! พวกเราหนีกันก่อนเถอะนะคะ!”

“ยังหรอกค่ะ...ฉันยังสู้ไหว”

“พอได้แล้วค่ะ! ทำไมคุณถึงได้ดื้ออย่างนี้ล่ะคะ!?”

รินยังคงสติไม่สลบไป ไม่มีส่วนไหนหักถือว่าโชคดี ยูมิรีบเข้ามาขอให้รินหยุดแล้วหนีกันไปก่อน แต่รินยังดื้อไม่ยอมฟัง ตั้งใจจะจัดการกับคราเคยที่ตอนนี้กำลังกินตึกอยู่ กระทั่งยูมิได้ถามเธอออกไป รินจึงหยุดชะงัก

“เพราะว่าถ้าฉันไม่แข็งแกร่งมากพอ มันก็ไม่สมกับการได้เป็นคู่หูของเขาไม่ใช่เหรอคะ? ผ่านมาก็2เดือนแล้ว พวกเราเข้าขากันมาก แต่ส่วนใหญ่แล้วแอนตี้ที่ฉันจับมักจะโดนเขาสร้างความเสียหายใส่ก่อนแล้ว....เพราะอย่างนั้น ฉันอยากพิสูจน์ตัวเองค่ะ ว่าฉันน่ะก็แข็งแกร่ง เหมือนกันค่ะ!!....Wing of Star!!”

“ไม่นะ! คุณริน!....อึก!.....”

รินให้เหตุผลที่เธอทำตัวดื้อดึงอย่างนี้ ก่อนจะใช้เวทย์สร้างดาวสีแฉกออกมา7คู่รวมกันกลายเป็นปีกแค่คู่เดียว แล้วสยายปีกบินขึ้นไปหาคราเคนทันที ยูมินั้นไม่อาจจะรั้งรินเอาไว้ได้ จึงต้องตามไปเพื่อช่วยเธออีกครั้ง

“คุณยูมิ รบกวนช่วยเคลียร์ทางให้ฉันด้วยนะคะ ฉันจะใช้เวทย์รุนแรงกว่าเมื่อกี้ และมีโอกาสแค่ครั้งเดียวด้วยนะคะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ! Strom!! Freeze!! ”

ยูมิรับคำขอแล้วใช้เวทย์ของเธอสร้างพายุพัดใส่คราเคนเรียกให้มันมาสนใจ ก่อนใช้อีกเวทย์เพื่อแช่แข็งหนวดแต่เส้นของมัน แต่มีหรือที่จะยอมอยู่เฉยให้ถูกแช่แข็ง หนวดที่ยังไม่ถูกแช่แข็งพุ่งตรงเข้าใส่พวกรินเพื่อสร้างระยะห่าง

เปรี๊ยะๆๆ

“อึก! คุณยูมิ หนวดของมันยังมีไฟฟ้าแบบที่ฉันโดนไปอยู่ ระวังด้วยนะคะ!...ฮึบ!”

“เข้าใจแล้วค่ะ!”

ขณะที่หลบหนวดที่พุ่งเข้ามาอยู่นั้นรินสังเกตุเห็นไฟฟ้าที่ติดๆดับๆอยู่กับหนวดของมัน จึงรีบบอกให้ยูมิระวังตัวเอาไว้ก่อน

“เฮือก!?...เอ๊ะ...คุณยูมิ!?”

“แฮ่ก! แฮ่ก!...เกือบจะไม่ทันเหมือนเมื่อกี้ซะแล้ว”

ยิ่งนานขึ้นเท่าไหร่รินก็ยิ่งเหนื่อยมากขึ้นจนหนวดเส้นหนึ่งพุ่งเข้าใส่เธอไม่ให้ได้ตั้งตัว รินรู้ว่าจะต้องโดนแน่ๆ เธอไม่มีแรงจะหลบแล้วเพราะเธอเก็บมานาเอาไว้ใช้เวทย์ที่รุนแรงกว่าก่อนหน้านี้ไปแล้ว ยูมิจึงรีบพุ่งเข้าไปรับตัวเธอแล้วเปิดประตูมิติหนีออกมาจากจุดนั้นได้ทันหวุดหวิด

“ฉันเองก็ใกล้ถึงขีดจำกัดเหมือนกันนะคะ เพราะงั้น การโจมตีครั้งจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะคะ”

“ค่ะ!....ถ้าอย่างนั้น 3 2....1!!!......”

“Portal!!!”

เมื่อตกลงกันได้แล้วรินก็พุ่งขึ้นไปทันที ยูมิรีบใช้เวทย์ของเธอเปิดประตูมิติดักเอาไว้แล้วส่งรินไปประจันหน้าตรงๆกับคราเคน ไม่เพียงแค่ใช้ครั้งเดียว ยูมิใช้ต่อเนื่องเพื่อบังคับหลบการโจมตีของหนวดแทนตัวรินให้เอง

“จบกันจริงๆแล้ว!!....Super Nova!!!!!”

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!

เมื่อออกมาจากประตูมิติแล้วอยู่ในระยะประชิดจริงๆ รินโอนย้ายมานาทั้งหมดของเธอไปยังดาบแล้วแทงใส่ทันที เกิดระเบิดขนาดใหญ่รุนแรงจนรอบๆถูกแรงระเบิดไปด้วย ร่างกายของคราเคนสลายไปด้วยแรงระเบิดนี้ 

“คุณริน!...”

“แฮ่ก!....แฮ่ก!....จบสักที เป็นคดีต่อเนื่องที่เหนื่อยจริงๆเลยค่ะ....”

“อะ ฮะๆๆ....ให้ตายสิ....เราเองก็ เหนื่อยแล้วเหมือนกัน.....”

ยูมิรีบพุ่งมารับตัวรินทีากำลังร่วงลงพื้นได้ทัน เมื่อคราเคนหายไปแล้ว เขตแดนที่ถูกซ้อนทับก็หายไป รินที่เหนื่อยมากก็สลบทำให้เขตแดนของเธอก็หายไปด้วย ทางยูมิเองก็ไม่ต่างกัน เธอใช้มานาไปจำนวนมากกับการอพยพผู้คนก่อนจะมาช่วยสมทบกับรินก็เหลือมานาไม่ถึงครึ่งหนึ่งแล้วจึงต้องสลบตามไปอีกคน

“จบสักที...หัวหน้าบอกให้จับตัวยัยเด็กนี่ที่เป็นคู่หูของจอมมารไปสินะ?...ถ้าอย่างนั้นยัยนี่คงไม่จำเป็น.....”

จู่ๆก็มีชายสวมชุดสูทสีแดงที่คอมีรอยสักรูปไม้กางเขนสีแดงเดินตรงมาอุ้มตัวรินแล้วหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ปล่อยให้ยูมินอนสลบไม่รู้เรื่องอยู่อย่างนั้น

✣✤✣

อีกด้านทางฝั่งของชินจิที่กำลังหนีหัวซุกหัวซุนอยู่ก็มีกระสุนหลายนัดถูกยิงจากที่ไหนไม่ทราบพุ่งเข้าฟังข้างในแผลที่ถูกโรเซ่ฟันก่อนหน้านี้

“อั้ก!!!....ไอ้เxี้ยเอ๊ย!!...ยูโตะ xึงใช่ไหมที่ยิงมา!? อยู่ไหนกันวะ!? ออกมาเจอกันซึ่งๆหน้าสิวะ!!”

ชินจิรีบหลบเข้าตรอกเพื่อรอดูว่ากระสุนจะยิงมาอยู่หรือเปล่า ซึ่งทางยูโตะนั้นยังคงอยู่บนโตเกียวทาวเวอร์ไม่ได้ไปไหนและเขาได้ยิงปืนบังคับให้กระสุนมุ่งตรงไปหาชินจิ โดยจะตามตัวได้เพราะยังมีเศษคริสตัลติดตามตัวชินจิอยู่นั่นเอง

“หนีไปไหนก็ไม่รอดหรอกน่า หลังจากโดนสอบปากคำเสร็จยังไงแกก็ต้องตายอยู่ดี หยุดซ่อนตัวเถอะ มันทำให้แกดูโง่นะ....อ่า ลืมไปแกคงไม่ได้ยินหรอก ฤทธิ์ยาสลบม้า...คำสั่งเดิม เป้าหมาย คัตสึรากิ ชินจิ”

ปัง!

ยูโตะนำปืนสไนเปอร์ที่พกมาก่อนจะมาถึงโตเกียวทาวเวอร์แล้วมอบผลพิเศษให้กับกระสุนก่อนจะลั่นไก บังคับให้กระสุนพุ่งเข้าไปที่สีข้างฝังข้างในร่างกาย ในวินาทีต่อมายาสลบม้าก็ออกฤทธิ์ทำให้ชินจิสลบไปที่ตรงนั้น โรเซ่กับหน่วยเก็บกวาดที่ตามตัวมาจนถึงก็เข้าไปจับกุมตัวทันที

“เฮือก! แย่แล้ว โรเซ่!! รินถูกลักพาตัวไปแล้ว!”

“.....ว่าไงนะ!?”

เมื่อได้ยินที่มิร่าพูดดังนั้น ก็ไม่คิดอะไรรีบสยายปีกบินขึ้นฟ้าพุ่งตรงไปยังสถานที่ล่าสุดที่รินอยู่ แต่เมื่อไปถึงก็พบแต่ยูมินอนสลบอยู่คนเดียวกับยูโตะที่เพิ่งจะมาถึง

“ชายที่มีรอยสักไม้กางเขนสีแดง มือขวาของสุเมรากิ อิจิโร่ เป็นคนพาตัวไป....”

“......นี่มันเรื่องห่าเหวอะไรวะเนี่ย!?!”

“อึก!!....ออร่าอาฆาตแค้นของพี่มันรุนแรงกว่าเมื่อปีที่แล้วอีก!?”

หลังจากมิร่าบอกว่าคนที่พาตัวรินไปเป็นใคร โรเซ่ก็โกรธมากจนเผลอปล่อยออร่าอาฆาตแค้นออกมา สร้างแรงกดดันมหาศาลจนยูโตะต้องเอาตัวมาบังให้ยูมิ เขาสัมผัสได้ว่าแรงกดดันนี้มันรุนแรงมากกว่าเมื่อปีที่แล้วที่เขาเคยสัมผัสมาก่อน

“มิร่า รินอยู่ที่ไหนตอนนี้?.......”

“อึก!....โรเซ่.....อึก! นะระชิโนะ จังหวัดจิบะ!...เดี๋ยวก่อนโรเซ่ จะไปคนเดียวแบบนี้ โถ่...ยูโตะคุงฝากดูยูมิจังด้วยล่ะ!”

มิร่าใช้พลังอีกครั้งเพื่อหาตำแหน่งของริน คราวนี้สามารถรู้ได้แล้วว่าอยู่ที่ไหน เมื่อรู้แล้วว่ารินอยู่ที่ไหนโรเซ่ก็หยุดปล่อยออร่าออกมาแล้วรีบสยายปีกบินขึ้นตรงไปยังนะระชิโนะ จังหวัดจิบะในทันที มิร่าเห็นดังนั้นรีบเข้าไปอยู่ในมือของเขาทันที ปล่อยยูโตะดูแลยูมิแฟนของตัวเองไป

• ───────────────── •