คลังเก็บตัวละคร By RyoujiKun

ลำดับตอนที่ #2 : Hell Classroom[10-FF] (2)

[10-FF]

Application

" My smile is not like a normal person "

" ห้อง FF เหรอครับ? ฮะๆ ผมว่าห้องนี้มีความน่าสนใจดีนะ หืม? ทำไมน่ะเหรอ ฮ่าๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ว่าน้า คนในห้องนี้คงจะไม่ว่าอะไรเนอะถ้าผมจะแกล้งสักหน่อยน่ะ ฮะๆ "

บท :: Role 1 - Distorted Smile

ชื่อ - นามสกุล :: Frost Farris[EN], ฟรอสท์ ฟาร์ริส

ชื่อเล่น - ชื่อที่เรียก :: Frost[EN], ฟรอสท์[TH]

อายุ :: 16 ปี

เพศ :: ชาย

รูปร่างลักษณะ :: 

ฟรอสท์นั้นเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่มีเรือนผมสีฟ้า ตาสีฟ้า มีรอยยิ้มที่สวยงามดูเป็นธรรมชาติ ส่วนสูงของฟรอสท์คือ 176 ซม. และนํ้าหนัก 61 กก. เขาไว้ผมยาวประมาณหลังคอ มีหงอนหนึ่งเส้นชี้ลงมา และผมฟรอสท์ก็ชี้ขึ้นแต่ไม่ชี้มาก

ฟรอสท์แต่งตัวเหมือนกับนักเรียนธรรมดา ใส่เสื้อโปโลสีขาว ปลดกระดุมหนึ่งเม็ดเนื่องจากเหตุผลคือร้อน ฟรอสท์ใส่กางเกงยีนขายาว ใส่รองเท้าผ้าใบสีดำ ถ้าเป็นหน้าหนาวฟรอสท์จะใส่เสื้อยืดสีดำข้างใน และใส่เสื้อคลุมสีครามข้างนอก บางทีก็จะใส่เสื้อยืดสีขาวและใส่ปลอกแขนสีเทากับรองเท้าผ้าใบสีขาว

ลักษณะการพูดการจา :: 

ฟรอสท์เป็นคนที่พูดเพราะมากๆ และชอบลากเสียงยาวเวลาพูดกับคนอื่นๆ  ฟรอสท์จะเคารพคนที่อาวุโสมากๆ เวลาพูดกับคนที่มีอายุมากกว่าจะเรียกแทนตัวว่า 'ผม' และเรียกอีกฝ่ายเป็น 'คุณ' ส่วนถ้าเป็นคนอายุใกล้เคียงจะแทนตัวว่า 'ผม' และคนอื่นๆเป็น 'คุณ' เหมือนกัน

" อ๊ะ~? คุณอลาโน่นี่? สวีดัส สวัสดีนะครับ~ " - เวลาพูดปกติ ฟรอสท์เอ่ยทักทายอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

" ...คุณพูดว่าอะไรนะครับ? ฮะๆ ผมว่าจะเป็นเรื่องดีนะถ้าคุณไม่ทำให้ผมมีนํ้าโห ไม่งั้นคุณจะ... " - เวลาโกรธ ฟรอสท์หัวเราะออกมาเบาๆ และยิ้มออกมา ถึงใบหน้านั้นจะยิ้มที่ดูสวยอยู่ก็ตามที แต่ยังไงก็ยังแฝงความน่ากลัวไว้อยู่ดี

" เอ๋~ อะไรเหรอๆ? มีเรื่องอะไรกันอ่ะของผมร่วมวงด้วยสิค้าบ " - เวลาสงสัย ฟรอสท์ทำนํ้าเสียงสงสัยออกมาและเพื่อนคนอื่นๆก็มองหน้ากัน จะสงสัยอะไรขนาดนั้นกัน

" ฮ่าๆ ตลกจังเลยอ่ะ ผีจะไปมีได้ยังครับ? แค่เรื่องแต่งไหมเล่า จะกลัวกันทำไมครับ " - เวลามีความสุข ฟรอสท์หัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร คนอื่นๆก็ถอนหายใจออกมา เฮ่อ นายไม่กลัวผีเหรอ!?

" ...ผม..ขอโทษ คุณจะยกโทษให้ผมได้ไหม?... " - เวลาเศร้า ฟรอสท์เอ่ยขอโทษออกมา พร้อมกับมีหยดนํ้าตาไหลลงมาจากดวงตาทั้งสองข้าง

" ย...หยุดนะครับ! อย่าทำอะไรเขาเลย! " - เวลาขอร้อง ฟรอสท์เอ่ยขอร้องออกมาด้วยนํ้าเสียงที่ดัง และห้ามคนที่กำลังจะทำอะไรสักอย่างกับเพื่อนของเขา

อุปนิสัย :: 

ฟรอสท์เป็นคนที่มีอารมณ์สดใส ยิ้ม เบิกบาน ซุกซน แต่ว่าเราก็ยังไม่รู้ว่าข้างในเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ ถึงจะเป็นคนสุภาพ แต่อย่าได้คิดว่าความสุภาพนั้นจะคงอยู่เสมอไป เวลาเดือดมากๆฟรอสท์จะไม่เป็นอันพูดตามลักษณะนิสัยของตน แต่ว่ารอยยิ้มนั้นยังคงอยู่คงเดิม

ถ้าไม่นับว่าฟรอสท์เป็นคนที่มีรอยยิ้มน่ารักอยู่ตลอดเวลา ฟรอสท์จะเป็นคนที่กระตือรือร้นมากและเป็นคนที่นับว่าไม่ค่อยกลัวอะไรง่ายๆ และชอบแกล้งเพื่อนอยู่ตลอดเวลา แต่การแกล้งนั้นไม่ค่อยเหมือนกับคนธรรมดาเท่าไหร่นัก

ถ้าเศร้าฟรอสท์จะเศร้าแบบไม่เปิดเผย แต่จะมีแววตาที่ดูเศร้าแบบเปิดเผย

" ขอโทษครับ...และขอโทษที่...แพ้คนแบบนั้น "

ถ้ามีความสุข ฟรอสท์จะยิ้มออกมาอย่างจริงจัง โดยไม่มีรอยยิ้มอาบยาพิษแฝงอยู่

" 55 คุณนี่มันตลกจริงๆ ต่อยคนไปได้ยังไงเนี่ย 555 "

ถ้าเครียดก็จะแสดงท่าทีที่ตรึงเครียดออกมา

" อย่ามายุ่งกับผมตอนนี้ ผมเครียดอยู่ "

ถ้าเขินฟรอสท์จะเก้ๆกังๆ

" อ...เอ่อ แบบว่า คุณทำผมเขินนะครับ อย่าเล่นกับความรู้สึผมสิ "

ถ้าโกรธก็จะหัวเราะออกมาอย่างน่ากลัว

" ฮะๆ คุณนี่ล่ะก็ กล้าทำกับคนของผมเหรอ? ระวังจะจบไม่สวยเอานะครับ "

ถ้าตอนปกติก็จะ...

" ทุกๆคนคร้าบบบ วันนี้ไปกินร้านไอติมกัน! "

" วันนี้ไปร้านเค้กกันนน! "

" อย่ากินแต่ของหวานสิฟรอสท์ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก... "

" จะอ้วนได้ไงครับ? ในเมื่อกินของหวานผมก็ออกกำลังกายนะ "

" และผมก็กินมังสวิรัติด้วย "

" ...เฮ่อ เอาที่นายสบายใจเถอะ "

และตอนที่ทะเลาะกับพ่อ...

" ทำไมพ่อถึงทำแบบนี้! แล้วพ่อทำไมไม่ดูแลแม่! ทำไมพ่อถึงไปหาคนอื่น ทั้งๆที่แม่ก็เป็นคนดี!? "

" แกอย่ามาพูดมาก ความสุขของฉันฉันจะทำยังไงก็ได้ แกไม่มีสิทธิ! "

" ทำไมล่ะ!? คนๆนั้นมีดีตรงไหนกัน!? "

" แกอย่ามาพูดมาก! เรื่องของฉัน ถ้าแกไม่ชอบก็ไสหัวไป! "

" ผมไปแน่!"

เวลาแกล้งคน...

" น...นายทำอะไรน่ะฟรอสท์!? "

" หืม? อ๋อ ก็แค่เอาคัตเตอร์จิ้มเอง แผลนิดๆหน่อยก็หาย "

" มันไม่นิดนะ! แผลลึกขนาดนี้น่ะ! "

" เห ลึกตรงไหนล่ะ? อย่ามาสำออยหน่อยเลยครับ และอีกอย่างที่ผมทำเพราะมันเป็นความสุขของผม "

" ความสุขความสนุกของนายนี่คือการแกล้งคนให้บาดเจ็บเหรอ!? "

" จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ ถึงคุณห้ามผมก็ไม่หยุดหรอก ก็เพราะว่าสิ่งที่ผมทำอยู่มันถูกต้อง และสนุกด้วย "

งานอดิเรก :: 

แกล้งคน เนื่องจากอยากทำไม่มีเหตุผลอะไรมาก นอนกลางวัน เนื่องจากเป็นนิสัยอยู่แล้ว ถึงจะชอบนอนแต่ว่าเขาก็ตื่นอยู่ทุกครั้งถ้ายังมีการเรียนการสอน

สิ่งที่ชอบ :: 

ฟรอสท์ชอบการแกล้งคนเป็นงานอดิเรก เหตุผลที่ทำนั้นก็เพราะอยากทำ และเวลาที่ทำนั้นเขารู้สึกสนุกมากๆ และอีกอย่างถ้าโลกนี้กำหนดว่าการ 'ฆ่าคน' ไม่ผิด เขาอยากจะเอาเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ตนชอบเหลือเกิน และอีกอย่างคือ ฟรอสท์ชอบเล่นกับแมวมาก เพราะมันมีความน่ารักเหมือนกับใครบางคน

สิ่งที่ไม่ชอบ :: 

ฟรอสท์ไม่ค่อยชอบคนที่แข็งแรงสักเท่าไหร่ เพราะคนที่แข็งแรงเขาแกล้งอะไรก็ไม่รู้สึกเจ็บ จึงไม่ค่อยชอบพวกที่ทำตัวแข็งแรง

และอีกเรื่องคือ ความพ่ายแพ้ เนื่องจากสิ่งที่เขาทำมันไม่เคยผิดพลาด และไม่เคยแพ้ให้กับใคร ความพ่ายแพ้นั้นจึงเป็นสิ่งที่เขาไม่ชอบ

สิ่งที่เกลียด :: 

ฟรอสท์เกลียดคุณพ่อของเขามากๆ เนื่องจากพ่อของเขาเป็นคนที่พังชีวิตของฟรอสท์เป็นเสี่ยงๆ

และฟรอสท์ก็เกลียดพวกที่แข็งแรงมากๆ เนื่องจากเขาแกล้งอะไรแล้วก็ทำเป็นไม่เจ็บ ไม่รู้สึก เวลาแกล้งพวกคนประเภทนี้เลยไม่ค่อยสนุก

กลัว :: 

ฟรอสท์กลัวการพ่ายแพ้ แพ้พ่อของเขาที่สุดแสนจะเกลียด เขาทำยังไงก็ไม่เคยชนะพ่อของเขาเลย สิ่งๆนี้จึงเป็นสิ่งที่ฟรอสท์กลัวมาก

ประวัติ :: สมัยที่ฟรอสท์ยังมีอายุน้อย ตอนนั้นแม่ของเขาเคยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย พ่อของเขาก็ไม่เคยสนใจอะไรเลย เอาแต่ไปใช้ชีวิตเกษมสุขอยู่คนเดียว ปล่อยเขากับแม่ไว้ที่บ้านอย่างไร้เยื่อใย นี่จึงเป็นสาเหตุที่ฟรอสท์เกลียดพ่อของเขามากๆ และไม่นาน แม่ของเขาก็จากไปแบบกระทันหัน พ่อของเขาก็ไปหาแฟนใหม่เพื่อแต่งงาน แต่ฟรอสท์นั้นก็คัดค้านเสียงแข็งว่า 'ไม่มีทาง!' เขาไม่มีทางรับผู้หญิงคนอื่นมาเป็นแม่หรอก เขาต้องการแค่แม่ของเขาคนเดียวเท่านั้น พ่อของเขาจึงเสนอข้อตกลงให้สำหรับเขา ถ้าเขาเอาชนะพ่อได้ พ่อของเขาก็จะยอมทำตาม แต่ฟรอสท์ก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก เนื่องจากพ่อของเขาไม่เคยทำตามที่บอกเลยสักครั้งเดียว เกมที่ฟรอสท์แข่งกับพ่อนั้นคือ เกม Survival หรือก็คือเกมเอาชีวิตรอดนั่นเอง ใครอยู่ได้นานที่สุดคือ ชนะ แต่พ่อของเขานั้นได้ใช้แผนการชั่วช้าคือแอบเอาไม้ไปตีฟรอสท์จนฟรอสท์นั้นต้องแพ้ไปโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย เขาไม่เคยชนะพ่อของเขาเลยสักครั้ง และหลายครั้งเขาจะโดนพ่อของเขาทำร้ายร่างกายเป็นประจำ หักแขนบ้าง เอามีดมาจ่อแล้วกรีดข้อมือของฟรอสท์บ้าง และทรมาณต่างๆนาๆ พ่อของฟรอสท์นั้นเวลาทำร้ายร่างกายของเขา เขาจะยิ้มด้วยใบหน้าที่มีความสุข และเขาก็เอาแต่คิดว่าการทำร้ายร่างกายคนเนี่ย สนุกเหรอ? มันสนุกขนาดนั้นเลยรึไง จนฟรอสท์โตขึ้นเขาก็คิดว่าอยากลองทำแบบนี้บ้าง ว่ามันสนุกอย่างที่พ่อเขาทำรึเปล่า และเขาเสียใจมากที่พ่อทำกับคู่ชีวิตของเขาเอง และไม่ดูแลลูกชายแท้ๆของเขา แต่กลับไปดูแลคนใหม่ที่เพิ่งจะเจอกันแทน ฟรอสท์รับไม่ไหวจึงได้หนีออกจากบ้านมา และหนีไปคลุกตัวอยู่ที่สถาบัน JB เขาเข้าไปได้เพราะเขาได้โควต้าที่เขาสอบเข้ามาด้วยคะแนนสูงสุด แต่นิสัยของฟรอสท์นั้นไม่เคยถูกสั่งสอน ฟรอสท์จึงเป็นเด็กที่ไม่ค่อยสนใจความรู้สึกคนอื่นนัก และเขาพยายามที่จะยิ้มกลบเกลื่อนชีวิตที่แสนจะรันทดของเขาในอดีต พอเข้ามาในสถาบัน JB แล้วเขาก็พบกับคนที่กำลังจะโดนต่อย

" ย...อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ผมขอโทษ! "

" แค่ขอโทษมันไม่พอหรอกโว้ย ทำเสื้อฉันเลอะต้องชดใช้มาซะดีๆ! "

" ผ..ผมไม่มีเงินครับ! "

" งั้นเอานี่ไปแทนสิ! " มีคนๆหนึ่งกำลังเอาดำปั้นลอบไปยังเด็กคนหนึ่งที่ทำท่ากลัวสุดขีด แต่ว่า

" เห~ คุณจะทำกับคนๆนี้ไม่ได้นะ ไม่เห็นเหรอครับว่าเขาไม่อยากโดนน่ะ? " ฟรอสท์เอาแขนมาบังกำปั้นของคนๆหนึ่งที่กำลังจะต่อยใครบางคนที่ยืนอยู่

" อ...อะไรของแกวะไอ้พ่อเทวดา!? " เด็กหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยออกมาอย่างตกใจ จะไม่ตกใจได้ไง อยู่ดีๆก็โผล่มาน่ะ

" เอ๋~ ผมหล่อเหมือนเทวดาเลยเหรอ? 55 ก็ชมกันเกินไป แต่ผมไม่อยากได้คำชมจากคนแบบคุณหรอกครับ! " ฟรอสท์เอ่ยพร้อมบีบกำปั้นอีกฝ่ายจนร้องเจ็บออกมา

" โอ๊ย! นี่แก!"

" อ๊ะๆ อย่าทำอะไรผมน้า ไม่งั้นคุณได้ไปอยู่ห้อง FF แน่ "

" หึ ยังไงฉันก็ไม่มีทางได้ไปหรอก พวกแกต่างหากที่จะได้ไป! "

" หือ? ใช้เส้นสายของพ่อแม่เหรอ หึๆ ไม่เลวนี่...แต่ผมสอบเข้า แสดงว่าผมฉลาดกว่าคนอย่างคุณสินะ 55 " ฟรอสท์หัวเราะออกมา ทำมห้อีกฝ่ายตะลึงอย่างไม่น่าเชื่อว่าอยู่ดีๆทำไมถึงต้องหัวเราะ

" นี่ คุณน่ะชื่ออะไรเหรอครับ? "

" แฮมเมอร์ แฮมเมอร์ โจนาธาน "

" โจนาธานงั้นเหรอครับ? จะจำเอาไว้ละกัน "

" แล้วแกล่ะ!? "

" อยากรู้ชื่อผมไปทำไมครับ? อ๋อ เอาไปให้ผู้อำนวยการส่งผมไปยังห้อง FF นี่เอง " ฟรอสท์แสยะยิ้มเบาๆออกมา

" เฮ่อ แต่บอกก็ได้ ผมชื่อ ฟรอสท์ ฟาร์ริส "

" ฟรอสท์ ฟาร์ริสสินะ... "

" ครับ อ่ะ จริงสิผมขออะไรสักอย่างซี่~ " ฟรอสท์เอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม พร้อมหัวเราะออกมา

" ข..ขออะไร แล้วแกจะหัวเราะทำไม!? "

" 55 ที่ผมจะขอน่ะ ผมขอหักข้อมือคุณหน่อยสิฮะ ได้รึเปล่า? " ฟรอสท์แสยะยิ้มออกมา ทำให้แฮมเมอร์นั้นหน้าซีด

" ห..หักข้อมืออะไร!? "

" ก็ ถ้าหักข้อมือคุณ คุณจะได้ไม่ต้องไปต่อยตีกับคนอื่นๆได้ไงฮะ ฮะๆ " ฟรอสท์เผยเสียงหัวเราะเบาๆออกมา คนที่มุงดูอยู่นั้นก็เริ่มถอยออก เนื่องจากดูแล้วท่าจะไม่ค่อยดี

" ก...แกบ้าไปแล้วเหรอ!? "

" อืม~ จะว่าผมบ้าก็ได้นะ แต่ว่าตอนเด็กๆผมโดนหักข้อมือไม่เห็นเจ็บเลยนี่ และดูจากสีหน้าของคนหักข้อมือของผมก็ดูสนุกดีซะด้วย ผมก็คิดว่ามันน่าจะสนุกถ้าหักข้อมือของคุณ " ฟรอสท์เอ่ยพร้อมเดินไปจับข้อมือของแฮมเมอร์

" ย..อย่านะเว้ย! "

" ว้าว! สีหน้าคุณตอนกลัวนี่มันสุดยอดจริงๆเลยนะครับ ฮะๆ " ฟรอสท์หัวเราะออกมาเหมือนกับคนที่ค่อนข้างจะโรคจิต

ว่าแล้วฟรอสท์ก็หักข้อมือของแฮมเมอร์ทันที

กร็อป!

" อ้ากกกกกก! "

" สุดยอด สุดยอดจริงๆ สีหน้าของคุณตอนที่เจ็บปวดเนี่ย 55 มันทำให้ผมสนุกสุดๆไปเลยล่ะครับ~ " ฟรอสท์ไม่ว่าเปล่า ยังจับหักข้อมือของแฮมเมอร์ต่อ

" ย...หยุดๆ! พอแล้วฉันขอโทษ! "

" เอ๋ จะหยุดได้ไง ผมยังไม่อยากหยุดนี่ กำลังสนุกเลย "

" ข...ขอร้องล่ะ! "

" แค่ข้อมือหักไม่พอเหรอ? ได้สิ ผมยังมีคัตเตอร์อยู่นะ เอารึเปล่า~? " ฟรอสท์หยิบคัตเตอร์ออกมาจากกระเป๋า และทำให้แฮมเมอร์กับทุกคนที่ยืนดูอยู่นั้นเริ่มหน้าซีดเผือก

" ม..ไม่! อ...ออกไปนะไอ้โรคจิต! "

" เห โรคจิตอะไรกัน สมัยเด็กๆหมอนั่นก็ทำกับผมแบบนี้ ผมก็เห็นสีหน้าเขาดูท่าสนุก ผมเลยอยากลองทำตามมั่งอ่ะ " ฟรอสท์หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน

" เอ้าๆ ทำให้ผมสนุกหน่อยสิครับ~ "

" เดี๋ยว! นายพอได้แล้วล่ะ เดี๋ยวแฮมเมอร์ก็บาดเจ็บหรอก! " มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งมาห้ามไม่ให้ฟรอสท์ทำร้ายแฮมเมอร์ ฟรอสท์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จะมาห้ามทำไม กำลังสนุกเลย

" แค่บาดเจ็บเองครับ ไม่ถึงขั้นตายซะหน่อย " ฟรอสท์เอ่ยบอกอีกฝ่ายที่เป็นเพื่อนกับแฮมเมอร์ คนๆนั้นหรือ อีวาน เอ็มมาลีน ก็พยายามที่จะห้ามฟรอสท์ แต่ฟรอสท์ก็ไม่สนกับคำพูดนั้น

" อย่านะ! ฉันขอร้องล่ะ! "

ถึงจะพูดยังไงฟรอสท์ก็ไม่สนอยู่ดี เขาอยากจะทำเพื่อความสนุกของตนเองอยู่ดี

" อ้ากกกกกกก! " เสียงร้องโหยหวนของแฮมเมอร์ดังออกมา ฟรอสท์ก็แสยะยิ้มออกมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆในลำคอ ผู้คนตรงนั้นต่างตกใจและพยายามที่จะแยกตัวฟรอสท์กับแฮมเมอร์ออก

" ก...แก อ...ไอ้ปีศาจ! "

" ปีศาจอะไรกันครับ~ นี่น่ะเป็นความสุขของผม ผมจะทำอะไรก็ได้ และสิ่งที่ผมทำมันผิดด้วยเหรอ? "

" ผิดสิ! ผิดมหันเลย! "

" อืม ปกติเวลาผมทำอะไรผมก็ไม่เคยทำผิดนี่นา เอ๋ สิ่งที่ผมทำมันผิดจริงๆเหรอ? ในข่าวก็เห็นอยู่โครมๆว่า มีการฆ่าคนอยู่มากมาย และคนที่ทำก็โดนจับเข้าคุก ฮึๆ ผมยังไม่ได้ฆ่าคนเลยด้วยซํ้า มันจะผิดได้ยังไงกันล่า~? " ฟรอสท์ดึงคัตเตอร์ที่ปักแขนของแฮมเมอร์ออกมา และเอ่ยถามด้วยการลากเสียงยาวดูน่าถีบชอบกล แต่คราวนี้ฟังดูสยองแปลกๆ

" ผิดสิ! การทำร้ายร่างกายคนก็ผิดเหมือนกันนะ แต่จะมีการปรับและจำคุกถึงจะไม่เยอะกว่าฆ่าคน ขอร้องล่ะหยุดทีเถอะนะ " อีวานเดินมาขอร้องฟรอสท์ซึ่งฟรอสท์ก็ไม่ได้จะใจอ่อนกับผู้หญิงอยู่แล้ว

" เอ พอก็ได้ เพราะเล่นกับคุณแล้วไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่...ทนกับความเจ็บปวดเก่งดีนี่ คนที่ผมทำแบบนี้เขาสลบหรือเข้าโรงพยาบาลเลย คนพวกนั้นผมเล่นด้วยแล้วสนุกกว่าเยอะ " ฟรอสท์ลุกขึ้นจากร่างของแฮมเมอร์

" ไว้เจอกันใหม่นะ คราวหน้ามีของเสริมมาด้วยแน่นอน "

พอฟรอสท์เดินออกไปแล้ว ทุกคนในที่นั้นก็พากันพยุงแฮมเมอร์ไปยังห้องพยาบาล คนที่เห็นเหตุการณ์นี้จึงไปฟ้องกับอาจารย์ และเรื่องก็ไปถึงหูผอ. ผอ. เลยเรียกฟรอสท์ไปพบที่ห้อง

ระหว่างที่ฟรอสท์เดินไปนั้นเขาก็เห็นคนอีกกลุ่มที่กำลังรุมเด็กผู้ชายหน้าสวยคนหนึ่ง ฟรอสท์ที่เห็นแบบนั้นแล้วจึงเข้าไปช่วยอีกฝ่ายที่กำลังจะโดนต่อย ฟรอสท์ก็บอกเด็กผู้ชายคนนั้นว่าตนชื่อ ฟรอสท์ ฟาร์ริส และก็ขอตัวลา เนื่องจากผอ. เรียกเขาไปพบในห้อง

สเป็คที่ชอบ :: " เสป็คเหรอครับ? อ่าฮะๆ จะว่ายังไงดีล่ะ เสป็คของผมจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ ผมไม่เกี่ยงอยู่แล้ว สมัยนี้โลกมันเปิดกว้างแล้วใช่ไหมล่ะครับ? แล้วนิสัยของคนๆนั้นน่ะเหรอ อืม ผมชอบคนตัวเล็กนะครับ ตัวเล็กกว่าผมสักประมาณ 10 เซนติเมตร ได้และก็ขอให้คนๆนั้นเป็นคนที่รับได้ว่าผมไม่ใช่คนที่จะเป็นคนดีตลอด ผมยังมีอีกนิสัยหนึ่งที่หลายคนยังไม่รู้ ฮิๆ รับนิสัยด้านนี้ของผมได้ใช่ม้า ถ้ารับได้ผมยินดีเลย! "

รีเควสอะไรเพิ่มเติมให้เกิดขึ้นในเนื้อเรื่องหลัก ::

อยากให้น้องฟรอสท์ดวลกับแฮมเมอร์ อืมแฮมเมอร์ก็หล่อนะฮะ 55 หรือไม่ก็ตอนน้องยังเด็กที่เกลียดพ่อตอนไม่ดูแลแม่ นอกนั้นแล้วแต่ไรต์เลยครับผ้ม!

ถ้าเป็นไปได้อยากจะคุยหรือเป็นเพื่อนกับใคร? :: 

อยากจะเป็นเพื่อนกับทุกคนในห้อง แต่อยากสนิทที่สุดคงจะเป็น คอสโม่ เพราะเขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาน่ารัก และเป็นเหมือนคนที่จะตรงเสป็คเขาอยู่ และอยากลองที่จะคุยกับลีโอสักนิด เนื่องจากเห็นว่ามีเรื่องกับคนบ่อยเลยมีแค่มอลลี่แค่คนเดียว จึงอยากจะลอง

ชื่อหรือเจ้าของไอเดียของตัวละคร :: เรียว เจ้าเก่าครับผ้ม!

ข้อมูลเพิ่มเติม :: 

- ฟรอสท์เกิดวันที่ 29 พฤษภาคม

- ฟรอสท์กรุ๊ปเลือด AB

- ฟรอสท์เป็นคนที่มีอัธยาศัยดี ถึงตอนเด็กๆจะไม่เคยมีเพื่อนเลยก็ตาม แต่เขาพยายามปรับตัวให้เข้ากับสถาบันแห่งนี้

- ที่เขามีเพื่อนนั้นก็เพราะว่า จากหน้าตาที่หล่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แถมมีรอยยิ้มที่สวยงามประดับอยู่ จึงมีผู้หญิงส่วนใหญ่รุมเขาเสมอ

- รอยยิ้มนั้นไม่ได้แฝงแค่ความน่ารักน่าเอ็นดู แต่ยังแฝงไปด้วยยาพิษ รอยยิ้มอาบยาพิษของ ฟรอสท์ เราก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกันแน่

- พ่อของเขาชื่อ ฟรานซ์ ฟาร์ริส อายุ 48 ปี

- แม่ของเขาชื่อ เฟย์ ฟาร์ริส อายุ 45 ปี

- แฟนใหม่ของพ่อ ที่แต่งงานแล้วเปลี่ยนนามสกุลเป็นของพ่อชื่อ ชาร์ลอตต์ ฟาร์ริส อายุ 38 ปี

- ฟรอสท์เข้ามาเรียนที่สถาบัน JB ได้ด้วยสมองที่ชาญฉลาด

- ก่อนที่ฟรอสท์จะถูกย้าย ฟรอสท์อยู่ห้อง 1

- ฟรอสท์เกลียดพ่อของเขามาก มากจนถึงที่สุด

------------------------------------------------------

Role play

(ใช้ตัวละครในการโต้ตอบ)

..เป็นฉากก่อนที่จะถูกย้ายเข้าสู่ห้อง FF นะคะนั้นก็คือไปพบผอ.เพื่อปรับทัศนคติ?..

ภายในห้องอันกว้างใหญ่ที่เงียบสนิทปรากฎร่างของคนสองคนขึ้นมา อีกหนึ่งเป็นร่างของเด็กอีกหนึ่งเป็นร่างของผู้ใหญ่ บรรยากาศที่น่าอึดอัดได้ก่อนตัวขึ้นรอบบริเวณด้วยสถานะหลายๆอย่าง อย่างที่ว่าแหละอันที่จริงถ้าไม่มีปัญหาหรือไม่ผิดปกติอะไรก็ไม่ควรถูกส่งเข้ามาในห้องนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ผอ. :: ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่

วาจาที่เอ่ยลั่นออกมาจากคนเบื้องหน้าเชิงจะเป็นการตำหนิและประชดประชัน ไม่เพียงแค่คำพูดเท่านั้นอะไรบางอย่างที่หนักอึ้งทวีคูณเพิ่มขึ้นมาเป็นเท่าตัว

:: " ฮะๆ งั้นเหรอครับ ผมก็คิดไว้แล้วล่ะว่าในสักวันผมจะต้องเจอหน้ากับคุณอีก " ฟรอสท์หัวเราะออกมาเบาๆ และทำให้บรรยากาศในห้องดูกดดันขึ้นมากกว่าเดิม

คนที่แก่กว่ามองลึกเข้ามาในดวงตาอย่างคาดคั้นก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาว่า...

ผอ. :: สาเหตุที่เธอตัดสินใจเลือกทำลงไปมันเพราะอะไร?

:: " อ๋อ หมอนั่นเขาคิดจะต่อยเด็กคนนั้นก่อนนี่ครับ ผมเลยบีบข้อมือ " ฟรอสท์ยักไหล่น้อยๆ พร้อมเอ่ยออกมาอีกคำว่า

" แค่กระดูกข้อมือหักเอง นิดๆหน่อยๆ ไม่กี่เดือนก็หายครับ อ๋อ และแค่คัตเตอร์เจาะแขนน่ะ ไม่ได้ถึงขั้นตายหรอกนะฮะ ฮะๆ "

เขาพยักหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะผ่อนคลายลงจากเมื่อตะกี้

ผอ. :: รู้ใช่มั้ยว่าเธอจะต้องไปอยู่ที่่ห้อง FF เธอคงได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับห้องนั้นมาบ้างแล้วใช่มั้ย?

:: " ครับ ดูท่าจะเป็นห้องที่ดีนะ ผมว่าห้อง FF เป็นห้องที่น่าสนใจดีนะครับ เป็นที่รวมของเด็กเหลือขอ ผมว่าผมอาจจะเหมาะกับห้องนี้ก็ได้นะครับ " ฟรอสท์เอ่ยพร้อมคลี่ยิ้มเบาๆให้กับผอ. 

เขาถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะรับคำพูดของเด็กมีปัญหา ก่อนที่จะไล่อีกฝ่ายให้ออกจากห้องไปและได้อวยพรให้โชคดีตามประสาของคนที่สูงอายุกว่า

ผอ :: เฮ้อ....งานหนักอีกแล้วสิเรา

-------------

TB