ความทรงจำที่หายไป

ลำดับตอนที่ #3 : เหมือนเคยผูกพันธ์

"เอ่อ...ผมชื่อ...."

"ชื่ออะไรเล่า!"

"ชื่อนนท์ครับ"

"อืม.  แล้วอยู่ห้องอะไร"

"ม.1/7ครับ"

"รุ่นน้องพี่นี่  ส่วนพี่คงไม่ต้องแนะนำตัวหรอกเนอะ"

"ครับ"

"รถพี่มาล่ะ  พี่ไปก่อนนะบายยย"

"บายครับ"

'ทำไมรู้สึกผูกพันธ์กับพี่เขาจังแฮะ  เหมือนกับพี่....ช่างมันเถอะพี่เขาจากเราไปนานแล้ว นึกถึงเขาทำไมว่ะ'นนท์คิดในใจ

'รู้สึกผูกพันธ์กับน้องจังเเฮะ' ฉันแอบคิดในใจหลังจากเดินมานั่งบนรถ

จากนั้นเหตุการณ์มันก็เหมือนเดิมเรื่อยๆ

จนฉันเริ่มสนิทกับน้องเขามาขึ้นเรื่อยๆจนกลายมาเป็นน้องคนสนิทไปแล้วสิ

"พี่วาย'

"หืม มีไร"

"พรุ่งนี้วันเกิดผมอ่า  ไปงานวันเกิดผมได้ไหม"

"อืมได้  มารับพี่ด้วยล่ะกัน"

"ครับ"นนท์พูดแบบยิ้มดีใจ

"จะต้องดีใจอะไรขนาดนั้นไหม"

"โห่ ดาวร.ร ม.ปลายมาบ้านทั้งทีจะไม่ให้ดีใจได้ยังไงล่ะคร้าบบบ~"นนท์พูดด้วยน้ำกวนตีนเล็กน้อย

"เตะเด็กกวนตีนตายเป็นอะไรไหมว่ะ"

"ใจเย็นพี่"

"เออ  งั้นพี่ไปก่อนนะรถพี่มาแล้ว  บาย ไอเตี้ย"

"เอ่อ..บายครับ"

'ไอเตี้ยงั้นเหรอ   พี่ครับผมคิดถึงพี่จัง  แต่พี่คงได้ยินใช่ไหม พี่อยู่ข้างบนนั้นฟังผมอยู่ใช่ไหม'

"ไอ้นนท์!!!"

"พี่ตะโกนทำไม"

"พี่เรียกแกต้องนานไม่ได้ยินรึไง"

"ไม่อ่ะ  เอ่อ..แล้วพี่บอกจะขึ้นรถไง ทำไมยังไม่ขึ้นอ่ะ"

"อ้อ   ฉันจะมาถามเเกว่าจะมารับฉันกี่โมง"

"ก็น่าจะประมาณ 19.30มั้งครับ"

"อืม  แล้วเมื่อกี้นั่งเหม่อลอยอะไร คิดถึงสาวเหรอ"

"เปล่า  ผมคิดถึงพี่สาวผมอ่ะ

"คิดถึงทำไมเหรอ"

"เดี๋ยว ค่อยเล่าให้ฟังขึ้นรถได้แล้วไป๊"

"เออๆ  ไปก็ได้"

ถ้าฉันย้อนเวลาได้ฉันจะไม่ไปงานวันเกิดของนนท์เพราะมันเป็นจุดเริ่มต้นของความทรงจำอันเลวร้ายของฉัน????????