คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ท้าทายหัวใจ
ปั… ปั… ปั วไฟสีแลายเป็นประทัทีุ่นวน้วยไอร้อนอนรับัึ้นลาอาาศ พวหรีแระายลไปเบื้อล่า อัลฟาโล่ัรามแน่นอย่าโรธแ้น… ใรที่ล้าทำแบบนี้ เาไม่ปล่อยไว้แน่…
“บอส…” รูรีบหันไปหาเ้านายอย่าเป็นห่ว
“สืบให้ไ้ว่ามันเป็นใร ันะอัมัน้วยระเบิ” อัลฟาโล่บอ้วยแววาุัน รูและาร์้มศีรษะรับำสั่แล้วเินออาห้อ โทรศัพท์อโรพยาบาลที่วาอยู่บนโ๊ะเล็้าเียัึ้น แอนนาันร่าอัลวาเรออห่า แล้วเินไปหยิบโทรศัพท์มาแนบหู
“สวัสี่ะ ห้อพัฟื้นวีไอพี่ะ” แอนนาเอ่ยทัทายเสียสั่นเพราะวามใ
“ุหมอะ มีสายนออยาุยับนไ้่ะ” เสียพยาบาลที่เาน์เอร์ั้นล่าัมาามสาย แอนนามออัลฟาโล่แล้วยื่นโทรศัพท์ไปให้
“มีสายนออยาุยับุ่ะ”
อัลฟาโล่้าวยาวๆ ไปรับโทรศัพท์มาแนบหู พร้อมับรอเสียเ้มเ้าไปในสาย “อัลฟาโล่พู”
“สวัสีอัลฟาโล่ หวัว่าพวหรีประทัที่ันส่ไปเยี่ยมะทำให้นายำไม่ลืมนะ” น้ำเสียวนอารม์อนปลายสายราวับน้ำมันที่ราลบนอเพลิ อัลฟาโล่หน้าแ่ำอย่าโรธแ้น ่อนะให้สัาน้อายเ็ำแหน่นที่โทร.เ้ามา อัลวาเรรีบว้ามือแอนนาเินไปที่ห้อวบุมารสื่อสารอโรพยาบาลทันที
“นัเลระออย่าแมีปัาแ่นี้” อัลฟาโล่แสยะยิ้ม ใอยาะ่านปลายสายเสียเียวนี้ “แ้อารอะไร”
“็แ่ส่พวหรีไปเยี่ยมประธานอีเอร์นใหม่เท่านั้นเอ ไ้่าวว่าเ้าพ่อแนระทิุถูนาสมิยิู่ ัน็เลยส่พวหรีไปเยี่ยม” นปลายสายวนอารม์ไม่เลิ
“แรู้ไ้ยัไ” อัลฟาโล่มวิ้วมุ่นอย่าแปลใระนสสัย เพราะเรื่อที่เาถูยิมีแ่าร์อเาและนอเธอเท่านั้น แสว่าไอ้นที่โทร.มา้อเป็นนอเธอแน่นอน…อา…ระทิเปลี่ยวเอู่่อสู้สมน้ำสมเนื้อแล้วสาวน้อย…
“ันรู้ไ้ยัไนายไม่้อรู้ ให้รู้แ่ว่าเธอือนาฟ้าอาโรน็อฟใร็แะไม่ไ้” เสียนปลายสายห้วนึ้นนอัลฟาโล่รับรู้ไ้ว่าอยู่ในอารม์ไหน
“บัเอิว่าันอยาไ้นาฟ้าาโรน็อฟมาอ้วยสิ ฝาบอเธอให้รีบพิารา้อเสนอัน้วย เพราะันไม่อบรออะไรนานๆ” อัลฟาโล่ลาเสียยาวนู่สนทนาอยารู้
“้อเสนออะไร”
“อันนั้นนาย้อไปถามนาฟ้าอนายเอ แ่ฝาบอเธอ้วยว่าันิถึและะไปหาเร็วๆ นี้ แล้วเอันไอ้นัเลระอ” พูบอัลฟาโล่็ัสายไปโยไม่สนใว่าู่สนทนาะรู้สึยัไ ไม่นานอัลวาเร็เ้ามาในห้อพร้อมับแอนนา ุหมอสาวบิ้อมือออามือายหนุ่ม
“ไ้เรื่อแล้วใ่ไหม” อัลฟาโล่ถามเสียห้วน
“สัาโทร.มาาึาโรน็อฟรุ๊ป พี่ะให้นส่พลุไปทัทายหน่อยไหม” อัลวาเรถามเสียเรียบราวับว่าเป็นเรื่อปิ ผิับแอนนาที่เมื่อไ้ยินื่อึ็ยมือทาบอ้วยวามใ
“ไม่้อ ันะไปทัทาย้วยัวเอในวันสอวันนี้” อัลฟาโล่บอ้วยแววาแ็ร้าว แอนนายืนฟัอย่าหวั่นๆ และห่วเพื่อนึ้นมาทันที อัลฟาโล่เินไปเปลี่ยนุหลัม่าน แอนนารีบเินออาห้อเพื่อไปแ้่าวให้ัสาลรู้ อัลวาเรมอามนระทั่ประูปิ
แอนนาเินแมวิ่ไปที่ห้อพัแพทย์เพื่อแ้่าวับเพื่อน พยาบาลที่เินผ่านพาันมอาม้วยวามสสัย ทันทีที่ไปถึโ๊ะทำาน ุหมอสาว็รีบหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเบอร์อัสาลทันที
“รับสินาเีย รับสิ” ุหมอสาวเินลับไปลับมาอย่าร้อนใ แอนนาถือสายรออยู่นาน็ไม่มีนรับสาย ึโทร.ไปที่เบอร์เลาฯ หน้าห้อแทน
“สวัสี่ะ าโรน็อฟรุ๊ปยินีรับใ้่ะ” เสียหวานอเลานุารหน้าห้อเอ่ยทัทายมาามสาย แอนนายิ้มออมาอย่าีใ
“อสายัสาล่ะ าหมอแอนนา”
“ุัสาลิประุมอยู่่ะุหมอ มีอะไรฝาไว้ไ้ไหมะ”
“ไม่ไ้่ะ ันมีเรื่อ่วนมา ให้ัสาลมารับโทรศัพท์สัรู่ไ้ไหม” เสียร้อนใอแอนนาทำให้เลาฯ เียบไปนาน ่อนะเปลี่ยนเป็นเสียอัสาลอบลับมา
“ไ๊ะุหมอ มีเรื่อ่วนอะไร หรือว่าเ้าบ่าวในอนามาใหู้ัวถึที่” นไม่รู้ะารรมอบลับมาอย่าอารม์ี
“นาเียันไม่รู้ว่าเรื่อมันเป็นมายัไนะ แ่วันนี้มีพวหรีประทัาึาโรน็อฟส่มาใหุ้อัลฟาโล่ เ้าพ่อวารีฬาอสเปน โีที่ไม่มีใรเป็นอะไร” แอนนารีบบอนไม่หยุหายใ ัสาลเียบไปนานนแอนนา้อเรียหา “นาเีย นาเียแฟัันอยู่หรือเปล่า”
“ฟัอยู่ นายนั่นไปทำอะไรที่โรพยาบาล” ัสาลถามลับมาเสียเบาหวิว
“เาถูใรยิ็ไม่รู้ เมื่อเ้าเลยมีพวหรีพร้อมประทัมาเยี่ยม ใรไปมีเรื่อับเานาเีย” แอนนาถามแ่ำอบ็ยัเียบ “นาเียเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมเียบไป”
“ันไม่เป็นไร” ัสาลอบลับมาเสียเรีย
“แ่เสียแฟัไม่ีเลยนะ” แอนนาถามอย่าเป็นห่วเพื่อน
“แล้วอาารนายนั่นเป็นยัไบ้า”
“เาบอะไปที่ึาโรน็อฟวันสอวันนี้ แับพี่นิเรียมรับมือ้วยนะ” แอนนาพูไม่ทันบ็มีมือีแย่โทรศัพท์ไป อัลวาเรมอเบอร์ที่โว์อยู่หน้าอแล้วทิ้ทันที
“ุรู้ันที่ส่พวหรีมาใ่ไหม”
“ันไม่รู้ เอาโทรศัพท์ืนมานะ” แอนนาว้าโทรศัพท์แ่เา็ยึ้นเหนือหัว ทำให้เธอไม่ล้าเ้าไปแย่ืนมา
“อย่าให้ผมทำอะไรรุนแรหมอ บอมา!” อัลวาเรวานแอนนาสะุ้ ร่าสูเพรียวย่าสามุมเ้าไปหา้าๆ แอนนา็ถอยวนไปรอบห้อพั
“ันะไปรู้ไ้ยัไะ ันอยู่ในห้อ ุ็เห็น” แอนนาบอปรายหาาำเลือมอประู่อนะัสินใวิ่ไป แ่อัลวาเรว้า้อมือเล็แล้วระาร่าบอบบาเ้ามาปะทะาย
“ปาแ็แบบนี้้อูบให้อ่อนถึะยอมรับใ่ไหม” อัลวาเรบอเสีย่ำ ลมหายใอุ่นร้อนเป่าร้าแ้ม ทำเอาุหมอสาวใสั่นระรัว
“อย่าทำบ้าๆ นะุ ันะฟ้อพ่อับแม่ว่าุเป็นนไม่ี ลวนลามันในะปิบัิหน้าที่” แอนนาิ้นลุลั ปา็่อว่าเาไม่หยุ อัลวาเรรับรู้ถึวามนุ่มหยุ่นอร่าในวแน็โอบรัแน่นึ้นไปอี
“อำำัวามำว่าลวนลามหน่อยหมอ เพราะผมยัไม่ไ้ทำอะไร้วย้ำนะ” เายั่ว แววาวับวาวมอผิวแ้มแระเรื่ออย่าถูใ
…ยิู่ยิ่น่ารัแฮะ…
อัลวาเรบอัวเออย่ารึ้มใและแอบีใลึๆ ที่ไม่ปิเสธบิา ไม่อย่านั้นเาพลาสิ่ีๆ ในีวิแน่
“็ที่ทำอยู่นี่แหละลวนลาม ปล่อย่ะ เี๋ยวใรมาเห็น ันะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” เธอบอเาอย่าวิวอน แู่เหมือนอัลวาเระิในไม่อยาปล่อย
“ลวนลามเา้อทำแบบนี้หมอ” พูบเา็แนบริมฝีปาหนาับลีบปานุ่ม แอนนาาวาบไปั่วะ ลมหายใิั ใหวิวะเป็นลมเสียให้ไ้ เรี่ยวแรัืนไม่รู้หายไปไหนหม เาเลยถือโอาสบเล้าเอาวามหวานอริมฝีาบาามอำเภอใ วามหอมหวานที่ไ้ลิ้มลอทำเอาอัลวาเรรา และเล็มูเม้มนริมฝีปาบาแ้ำ ่อนะสอลิ้นสอส่ายเ้าไปหาวามหวานที่่อนอยู่้าใน แอนนาใใบหน้าีเผือ มือเย็นเียบับแนแร่แน่น แล้วร่าบอบบา็อพับออ่อนในวแนล่ำ อัลวาเรใรีบอุ้มเธอไปวาบนเียเล็
“อ่อนหัเป็นบ้า โนูบ็เป็นลมะแล้ว นี่เ้าหล่อนหลยุมาเิหรือเปล่าวะ” อัลวาเรไล้ปลายมือบนแ้มนุ่ม ปา็พูไปอย่านั้น แ่หัวใพอับอที่รู้ว่า ว่าที่เ้าสาวยัเ็บวามบริสุทธิ์ไว้ไ้ อัลวาเรไม่ยอมามหมอหรือพยาบาล แ่นั่มอเธออยู่อย่านั้น สิ่ที่หนัใมาลอหลัาเผลอรับปาบิาหายไป วามิใหม่ที่ะทำวามรู้ัเธอเ้ามาแทนที่ วันเสาร์นี้้อุยเรื่ออนาับเธออย่าเป็นทาารเสียที…
ความคิดเห็น