ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เจออดีต
พิมพ์เนื้อหาร . .ห้อเรียนในมหาวิทยาลัยแห่หนึ่ ผศ.ผอูน อาารย์ประำภาวิาโบราี ำลัสอนวิาโบราีให้ับนัศึษาั้นปีที่ 3 อยู่ 
ผศ.ผอูน "ใรมีอะไรสสัยะถามอาารย์ไหม้ะ" ผศ.ผอูนถามนัศึษาในห้อเรียน "มีรับ" เสียอ นะ นัศึษาหนุ่มั้นปีที่ 3 ัึ้นมาาลาห้อ "ถามมาเลย้ะ นะ" นะยืนึ้น ำลัะเอ่ยปาถามอาารย์แ่ยัไม่ทันที่ะถามเหุาร์ไม่าฝัน็เิึ้น
ร่าสูให่อนะล้มลอย่าไม่ทราบสาเหุท่ามลาวามใอผ.ศ.ผอูนและเพื่อนๆ "ไอ้ๆ เอ็เป็นอะไร" เสียธนิ เพื่อนายนสนิทอะ วิ่เ้าไปถึร่าอนะ่อนใรเา่วยประอร่าอนะที่ไม่ไ้สิึ้นมา "นะ เธอเป็นอะไร ใร็ไ้ไปามรถพยาบาลมา่วนเลย" ผ.ศ.ผอูน สั่ารลูศิษย์เสียสั่น้วยวามใ
รถพยาบาลเ้ามาอที่ลานอรถอึะโบราี เ้าหน้าที่โรพยาบาล่วยันนำร่าอนะที่นอนอยู่บนเปลเ้าไปในรถพยาบาล โยมีอาารย์ผอูนับธนินั่ไปในรถพยาบาล้วย รถพยาบาลเลื่อนออาลานอรถอึะโบราีอย่ารีบเร่
ธนิหยิบโทรศัพท์โทรหาาามาราอนะ "ฮัลโหล สวัสีรับน้าา ผมธนินะรับ ไอ้ป่วยอยู่โรพยาบาลรับ "เป็นอะไรหรือธนิ" าาถามธนิเสียเรือ น้ำาอเธอเริ่มไหลอาบแ้ม "ไม่ทราบเหมือนันรับ น้าารีบมาที่โรพยาบาลราษร์ประาเถอะรับ" "้ะๆน้าะรีบไป อย่าเป็นอะไรนะลู" าาร่ำไห้เป็นห่วลูาย
าาเินทามาถึโรพยาบาล เออาารย์ผอูน ับ ธนิ "เป็นยัไบ้า" าาถามธนิ้วยสีหน้าเป็นัวล "ุหมอยัไม่ออมาาห้อุเินเลยรับ" ะที่ทั้ 3 นำลัยืนุยันอยู่ หมอที่รัษานะเินออมาาห้อุเินพอี "ุหมอะลูายันเป็นยัไบ้าะ" หมอมอหน้าทั้ 3 นแล้วพูึ้นว่า "เิที่ห้อผมหน่อยรับ"
ทั้ 3 นเินามหมอไปที่ห้อ "ุนะเป็นมะเร็ที่สมอรับ ผมรวพบ้อนเนื้อร้ายที่สมอ" าาั้นน้ำาไม่อยู่ปล่อยโฮออมานผอูนและธนิ้อเ้ามาปลอบ "แล้วมีทารัษาหายไหมะ" ผอูนเอ่ยถามหมอ หมอสีหน้าเป็นัวลและนิ่ไป
"รอูอาาร่อนอย่าเพิ่ัวลใไปนะรับ" หมอพูปลอบาา าาหันมาบอับธนิ และยมือไหว้ลา ผศ.ผอูน "น้าลับไปเ็บเสื้อผ้า่อนนะ แล้วะลับมาเฝ้าา" าาพูบเินออาโรพยาบาลไป "อาารย์ลับ่อนนะธนิ" ธนิยมือไหว้ลาอาารย์
นะยันอนไม่ไ้สิอยู่บนเียนไ้ สายน้ำเลือระโยระยาเะะ " พี่มื่น ๆ" เสียแหลมเล็เย็นๆัึ้น้าเียนะ "พี่มื่น พี่มื่น้ะ" เปลือาอนะเริ่มยับ นะ่อยๆลืมาึ้นมอหาที่มาอเสีย
"ใร" เสียอันแหบพล่าอนะเอ่ยถาม "ำ้าไม่ไ้รึ" "ใร" นะถามอี "้าือเ้านาสุพรรรัถยา นรัท่านไ มื่น ำ้าไม่ไ้รึ" ่อนะสิ้นเสียอเ้านา
าาและธนิ็เินเ้ามาในห้อพอี พลันร่าามอเ้านา็หายไปในทันที "สุพรรรัถยา" นะละเมอถึื่อนา าาใที่นะเอ่ยื่่อใรไม่รู้ออมา "เป็นอะไรลู" าาเย่าแนนะให้รู้สึัว "แม่ ไอ้นิ"
นะมอที่แนัวเอที่มีสายน้ำเลือระโยระยาเะะ "ผมเป็นอะไร ที่นี่ที่ไหน" าาเ้ามาอลูาย พร้อมทั้เอามือลูบหัว "ไม่สบาย" "ผมเป็นอะไรรับแม่" นะมอหน้าแม่ ้อารำอบ "แเป็นลม" ธนิอบแทนาา "น้าารับผมลับบ้าน่อนนะรับ" ธนิยมือไหว้าา และโบมือให้นะ นะโบมืออบเพื่อนรั
นะหันมาเห็นระเป๋าเสื้อผ้าอาา "แม่ะนอนเฝ้าผมเหรอ แ่เป็นลมผมน่าะลับบ้านไ้นะไม่้ออยู่โรพยาบาลหรอ" าาเอ่ยปาับลูายว่า "หมอยัไม่ให้ออลู รอหมอรวอย่าละเอีย่อนนะ" นะมอหน้าแม่แล้วถามว่า "ลผมเป็นโรอะไร ไม่ไ้เป็นลมแน่เลย แม่อย่าปิผมนะ บอผมมาแม่" นะเย่าแนแม่อย่าแร
"มะเร็ที่้านสมอ" าาพูึ้นมาพร้อมปล่อยโฮัลั่นห้อ "อะไรนะ ผมเป็นมะเร็เหรอ" นะแทบหมแรเมื่อไ้ยินำอบาแม่ น้ำาเริ่มเอ่อลอเบ้า "ผมะมีสิทธิ์หายไหมรับ" าาส่ายหัวแทนำอบ
"พัผ่อนนะลูมีอะไร็เรียแม่นะ" าาสะอื้นเหมือนมีอะไรมาุอยู่ที่อหอยพูอะไรไม่ออไ้แ่อปลอบลูาย นะนั่น้ำาึมอยู่บนเียผู้ป่วย "นอนเถอะลู" าาลูบหัวนะ
นะล้มัวลนอนที่เียผู้ป่วย น้ำาอเายัไหลไม่หยุ นานแ่ไหนไม่รู้ที่นะเผลอหลับไป "พี่มื่น ๋า" เสียเล็ๆเย็นๆั้ออยู่ในหูนะ นะ่อยๆลืมาึ้น "สุพรรรัถยา" เาำื่อนาไ้แล้ว
"พี่มื่น ำ้าไ้แล้ว" สุพรรรัถยาีใยื่นมือมาับแนนะ "สวย" นะเผลอมเ้านา่อหน้า เ้านายิ้มน้อยๆที่มุมปา "เ้านาเป็นใรมาาไหน" นะถามเ้านา "้ามาารุอโยธยา" เ้านารัสอบนะ "อยุธยา โหหลายร้อยปีเลยนะเนี่ย" นะหัวเราะ
"พรุ่นี้พี่มื่น็หายแล้วนะ" พูพร้อมเอามือับที่หัวอนะ นะรู้สึว่ามีอะไรร้อนๆอยู่ในหัวอเา าอเาเริ่มมออะไรไม่เห็น แล้วนะ็ไม่รู้สึัวอีเลยนระทั่เ้าวันรุ่ึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น