คนเก็บฟืน

       ฉันไม่เคยคิดอื่นใด ที่ยาวไกลเกินสุดขอบฟ้า เราพบกันใต้ดวงตะวันรอน ยามเธอนอนฉันจะกล่อมนิทรา เราพบกันและพากันก้าวไป หาเก็บไม้เก็บฟืนมาต้มกา พอน้ำเดือดเรามาแบ่งกันกิน ฟืนหมดเราช่วยกันเก็บฟืน

       ข้างต้นเป็นเนื้อเพลงท่อนฮุคของเพลง "คนเก็บฟืน" จากวงคาราบาว วงดนตรีเพื่อชีวิตในตำนาน รู้ไหมว่าครั้งแรกที่ได้ฟังเนี่ย ผมรู้สึกตามเลย ผมเห็นภาพคู่ชายหญิงชราอาศัยอยู่ด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน พวกเขาไม่มีอะไรเลย นอกจากกาน้ำและฟืน แต่ผมตีความไปมากกว่านั้น คู่รักคู่นั้นอาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่สุงสิงกับใคร แล้วทำไมล่ะ? ผมจึงได้แต่งเรื่องนี้ขึ้นเพื่อตอบคำถามเหล่านั้นให้ตัวเอง เรื่องราวความรักของ "ทอง" หนุ่มเก็บฟืน และ "แก้ว" สาวเก็บผลไม้ป่า แต่..ถึงแม้เรื่องนี้จะอยู่ในหมวดระทึกขวัญ แต่ผู้แต่งเองได้ใส่ความเป็นโรแมนติก อบอุ่นหัวใจ มีบางมุมตลก บางมุมเป็นปมปัญหา และยังมีแฟนตาซีเล็ก ๆ แทรกอยู่ด้วย เอ้าพร้อมแล้วก็ไปอ่านกันเลย