คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ปฐมบท(จบ)
ผมื่นึ้นมาเพราะเสียเาะประูั ในเวลานี้ผมอยู่ในห้อ นอนบนหมอนใบเ่า ในบรรยาาศทีุ่้นเย ยัไม่ทันปะิปะ่ออะไรไ้ ไอ้ำ็ะโนึ้นมาเสียั
"ไอ้ทอ!! ื่นไ้แล้ว มึะนอนินบ้านินเมือไปถึไหนันวะ?!"
ผมรีบลุพรวไปเปิประูทันที ท้อฟ้ายัมืมิ ไอ้ำ็ยืนอยูู่ที่เิมรนั้น พร้อมอุปร์ับปลาในมือ
"ไปับปลาัน อนนี้น้ำแห้ ปลาุมเียว ้าหมอนะเว้ย"
ไ้ยินแ่นั้น ผม็รีบลมา และวิ่ผ่านไอ้ำไปทิ้ให้มันยืนอยู่อย่านั้น ผมวิ่ฝ่าไปในวามมื้วยวามเร็วสุีวิ ปา็พูว่า ไม่ริ ๆ ๆ ้ำไป้ำมาลอทา ผมวิ่ไปนถึที่ ๆ ผมับแ้วพบัน และเป็นที่เียวที่ผมะไ้พบเธอ ผมไม่มีทาลืมอนนี้มันว่าเปล่า ไม้ที่ึ้นปรทึบหายไป ให้รอบ ๆ โล่พิล ผมรู้สึโหลเหล้าใน ในวามสิ้นหวัผมะโนานื่อเธอเ้าไปในป่าลึ ้วยเสียที่ัที่สุ ที่ผมะทำไ้
"แ้ว!! เธออยู่ไหน!แ้ว!! ออมาเถอะ แ้ว!!..."
ั้แ่ยามฟ้าไร้แสนอนนี้สว่า้า ผมทรุลุเ่า เสียที่เยมีอนนี้เหือแห้ไป เหลือเพียน้ำาที่ไม่ระเหยไปไหน ยันออยู่บนใบหน้าเศร้าสร้อย..ผมหมหวัแล้ว
ทันในั้นไอ้ำที่ามมา็หาผมนเอ ไอ้ำูเหนื่อยและสับสน
"ไอ้ทอ..มึเป็นอะไรไปวะ?"
ไม่ทันพูพร่ำทำเพล ผมหอบร่าอิโรยรไปหาไอ้ำ ่อนะถาาเอมันึ้นมา
"ไอ่ทอ!! มึทำบ้าอะไรอมึเนี่ย?!!"
ร้นามันมีรอยแผลไหมเเล็ ๆ ผมเลยถามมันทันที
"รอยนี้มึไปโนอะไรมา"
"็..อนเ็ูพลาท่า บเพลิระเบิใส่าูไ"
"พ่อให่..ใ่ พ่อให่ ไอ้าิั่วที่ยิมึ มันอยู่ไหน หา!? ไอ้ำมันอยู่ไหน"
"อะไรนะ!? ไอ้ทอ!! ูไม่เยโนยิเสียหน่อยพอไ้แล้วมั้ มึลับบ้านไปนอน่อนเหอะ อาารท่าะหนั"
ไม่ริ เมื่อืนไอ้ำมันโนยิที่าั ๆ แ่ทำไมถึลายเป็นแบบนั้นไป ผมลับบ้านโยมีไอ้ำอยประออยู่ไม่ห่า ร่าายอ่อนล้าเินทนแ่วามรู้สึอยารู้มันมีมาว่า ผมผละัวออมาาไอ้ำ เพื่อไปหาวามริอเรื่อทั้หม
"ไอ้ทอ มึะไปไหน?!"
"ูะไปบ้านหมออยู่"
"หมออยู่ อะไรอมึ?! หมู่บ้านไม่มีหมอเสียหน่อย"
"เออูรู้แล้ว"
วามทรำอนในหมู่บ้านหายไปหม ผมึไม่แปลใที่ื่ออหมออยู่ ยายนวล และพ่อให่ ะไม่มีในสารระบบ แ่ผม็ยัมุ่รไปยับ้านที่เยื่อว่าเป็นอหมออยู่มา่อน เพื่อ้นหาวามริบาอย่า
อนนี้บ้านหมออยู่เป็นบ้าร้า แ่น่าประหลาใเมื่อ้าวอเรื่อใ้ยัไม่หายไปไหน แ่ไร้ึ่ัวน ผมหยิบำราหนาเอะบนั้นผุ ๆ ึ้นมาอ่าน ถ้าเป็นเมื่อ่อนผมแปลวามหมายไม่ออหรอ แ่อนนี้ผมลับเ้าใี มันเป็นหนัสือรวมาถา อสูราย และำทำนาย ผมัสินใแบหนัสือนั่นลับบ้าน และเริ่มศึษาอย่าั้ใ
นาไม้ สามารถบิเบือนวามริไ้ แ่ใ้พลัมหาศาล ผมเื่อว่าแ้วทำมัน..และใ้พลัไปหมแล้ว..ไป ๆ มา ๆ ผมอ่านหนัสือนั่นนบ ทุบททุอน
วันเวลาล่วเลยไปหลายสิบปี ที่ผมฝึฝนวิา ในอนนี้ผมลายเป็นเ้าสำนั อยูแลรัษานในหมู่บ้านาภัยที่มอไม่เห็น ัวผมในวัยรามีเมียหนึ่น เธอเป็นหิอ่อนหวาน ไม่แน่แ้วอาส่เธอมา็ไ้ เธอให้ำเนิลูอผมสามน เป็นายสอ หิหนึ่ ในบั้นปลายีวิ ผมับรอบรัวไ้อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่นี้ อุทิศนให้ับาร่วยน ในยามท้อฟ้ามืหม่น เพราะบาสิ่ที่ืบลานเ้ามา..
ความคิดเห็น