จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #7 : กับดักร้าย

เสียงเชียร์ดังกระหึ่ม ลานประลอง หลินเฟยเอาชนะคู่ต่อสู้ ผ่านเข้ารอบลึกขึ้นเรื่อยๆ สร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน

“ไม่น่าเชื่อ หลินเฟยแข็งแกร่งขึ้นมาก”

“แก่นรากฐานกายาระดับวัชระ นี่มันเหลือเชื่อ!”

“ดูเหมือนว่าเราประเมินเด็กคนนี้ ต่ำไป”

เสียงซุบซิบดังขึ้น ราวกับจะลบคำสบประมาทที่พวกเขาเคยมีต่อหลินเฟย ทว่า ยิ่งหลินเฟยเปล่งประกายมากเท่าไหร่ ความอิจฉาริษยาในใจของบางคนก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นเท่านั้น

“หยู่เหยียน เจ้าเห็นหรือไม่ หลินเฟยมันกำลังขโมยความสนใจจากเราไป” หลินหย่งกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ขณะมองหลินเฟยที่กำลังต่อสู้อยู่บนเวที

“ใจเย็นๆ สิคะ ท่านลุง อย่าลืมแผนการของเรา” หลินหยู่เหยียนกล่าว รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนใบหน้างดงาม ราวกับดอกไม้มีพิษ

การแข่งขันดำเนินมาถึงรอบสุดท้าย หลินเฟยต้องเผชิญหน้ากับ หลินหยุน ศิษย์ที่มีพรสวรรค์สูงที่สุด ในรุ่นเดียวกัน

“หลินเฟย เจ้าทำได้ดีมากที่ฝึกฝนจนมาถึงจุดนี้ได้” หลินหยุนกล่าว ด้วยความนับถือ

หลินเฟยยิ้มรับ “เช่นเดียวกันหลินหยุน ข้าจะทำเต็มที่”

การต่อสู้ดุเดือดและสูสี ทั้งคู่ต่างงัดฝีมือออกมาอย่างเต็มที่ ทว่า...

ในขณะที่ทุกคนกำลังตื่นเต้นกับการประลอง หลินเทียน ผู้นำตระกูลกลับล้มป่วยลงอย่างกะทันหัน

“ท่านปู่!” หลินหยู่เหยียนร้องลั่นเมื่อเห็นหลินเทียนทรุดลงต่อหน้าต่อตา

“ท่านพ่อ!” หลินหย่งรีบเข้าไปประคอง

“เกิดอะไรขึ้น!?” ทุกคนต่างตกใจ

“ยาพิษ! ท่านปู่ โดนวางยาพิษ!” หลินหยู่เหยียนร้องตะโกนด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

“อะไรนะ!?”

สายตาทุกคู่หันไปที่หลินหยู่เหยียนด้วยความสงสัย

“ข้าเห็น… ข้าเห็นหลินเฟยแอบใส่อะไรบางอย่างลงในน้ำชาของท่านปู่ ก่อนที่ท่านปู่จะมาที่นี่!” หลินหยู่เหยียนกล่าวเสียงสั่นเครือราวกับหวาดกลัว

“หลินเฟย เจ้า…” หลินหย่งหันขวับมองหลินเฟยด้วยแววตาเกรี้ยวกราด

หลินเฟยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ไม่จริง! ข้าไม่ได้ทำ!”

กับดักร้ายถูกวางไว้เรียบร้อย หลินเฟยตกเป็นแพะรับบาปโดยไม่รู้ตัว!