จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #22 : คัดเลือกสุดเดือด

บนลานกว้าง ผู้เข้าแข่งขันที่ผ่านการทดสอบทั้งสองด่านยืนรวมตัวกันอยู่ จำนวนลดน้อยลงเหลือเพียงไม่ถึงครึ่ง ทุกคนล้วนมีสีหน้ามุ่งมั่น แววตาเต็มไปด้วยความฮึกเหิม

หลี่หมิงก้าวออกมา ยืนอยู่เบื้องหน้า “ยินดีกับผู้ที่ผ่านมาถึงรอบนี้ พวกเจ้าได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ามีทั้งความสามารถและจิตใจที่แข็งแกร่ง” เสียงของเขาดังก้องไปทั่ว

“ทว่า การแข่งขันยังไม่จบลงเพียงเท่านี้” หลี่หมิงเว้นวรรคปล่อยให้ความเงียบปกคลุมก่อนจะประกาศต่อ “ด่านสุดท้าย คือการประลองเพื่อคัดเลือกผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด 25 คน เข้าสู่สำนักดาบเหินฟ้า!”

เสียงฮือฮาดังขึ้นอีกครั้ง

หลี่หมิงกล่าวต่อ “กติกาง่ายๆ พวกเจ้าทุกคนจะต้องต่อสู้กันแบบชิงชนะ ผู้แพ้จะถูกคัดออกจนกว่าจะเหลือผู้ชนะ 25 คนสุดท้าย”

แววตาของหลี่หมิงฉายแววเคร่งขรึม “การประลองครั้งนี้ ไม่อนุญาตให้ทำร้ายคู่ต่อสู้จนถึงแก่ชีวิต ผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกตัดสิทธิ์ทันที ขอให้ทุกคนจงใช้ความสามารถอย่างเต็มที่ และขอให้โชคดี”

สิ้นเสียงประกาศ บรรยากาศบนยอดเขาก็ร้อนระอุขึ้นมาในทันที

ผู้เข้าแข่งขันต่างจับคู่และเตรียมพร้อมประลอง

หลินเฟยหันไปมองเซียวเอ้อ “เจ้าพร้อมหรือยัง”

เซียวเอ้อพยักหน้ารับพร้อมกับรอยยิ้มมั่นใจ “อย่าประมาทก็พอ”

หลินเฟยยิ้มรับก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้คนแรก

การประลองคัดเลือกเริ่มขึ้นแล้ว!

เสียงกระทบกันของกระบี่และดาบดังกึกก้องทั่วลานประลอง ผู้เข้าแข่งขันต่างงัดเอาวิชาที่ฝึกปรือมาใช้ประลองกันอย่างดุเดือด

หลินเฟยยืนเผชิญหน้ากับชายร่างสูงกล้ามเป็นมัดผู้ถือกระบี่หนัก อาวุธประจำกายของชายผู้นี้ดูจะแตกต่างจากกระบี่ที่ใช้กันทั่วไป ใบมีดหนาและกว้างดูเหมาะกับการฟาดฟันทำลายล้างมากกว่าการใช้เพลงกระบี่ที่ซับซ้อน

ชายร่างสูงพุ่งเข้าหาหลินเฟยพร้อมกับเหวี่ยงกระบี่หนักฟาดฟันใส่ด้วยความเร็วที่น่าประหลาดใจ

หลินเฟยเบี่ยงตัวหลบอย่างหวุดหวิด แม้จะดูเชื่องช้าแต่กลับว่องไวกว่าที่คิด

เขารู้ดีว่าการปะทะกำลังกับชายผู้นี้ตรงๆ ไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาด หลินเฟยจึงเลือกที่จะใช้ความเร็วและความคล่องแคล่วเข้าสู้

เพลงกระบี่สายลมดอกหญ้า!

วิชาเพลงกระบี่ดัดแปลงมาจากเพลงกระบี่ดอกหญ้าของตระกูลเซียว วิชาที่เน้นความเร็ว ความสง่างาม และความรุนแรงแฝงเร้น

หลินเฟยเคยใช้วิชานี้มาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนที่เขาและเซียวเอ้อร่วมกันต่อสู้กับกลุ่มโจรในป่า

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สงบจิตใจให้นิ่ง ก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหว

“ดอกหญ้าพลิ้วไหว!”

ร่างกายของเขาพลิ้วไหวไปตามกระบวนท่าดุจสายลมที่พัดผ่านทุ่งดอกหญ้า การเคลื่อนไหวที่ดูอ่อนโยนกลับแฝงไว้ด้วยความรุนแรงร้ายกาจ

คมกระบี่ของหลินเฟยพุ่งเข้าหาจุดสำคัญของชายร่างสูง ราวกับดอกหญ้าที่ดูบอบบาง แต่กลับสามารถแทงทะลุผ่านแม้แต่หินผา

ชายร่างสูงแม้จะมีกำลังแข็งแกร่งแต่กลับตามการเคลื่อนไหวของหลินเฟยไม่ทัน กระบี่หนักของเขาฟาดฟันไปในอากาศโดยที่ไม่โดนเป้าหมาย

เสียงของหลินเฟยดังขึ้นท่ามกลางเสียงลม “สายลมกรรโชก!”

ร่างกายของหลินเฟยหมุนคว้างอย่างรวดเร็วดุจสายลมที่พัดกระหน่ำ กระบี่ในมือของเขาแปรเปลี่ยนเป็นเส้นสายสีเงินวาววับ ฟาดฟันเข้าใส่ชายร่างสูงบดขยี้ด้วยปราณและพลังกายจากทุกทิศทาง คมกระบี่ที่รวดเร็วและรุนแรงราวกับพายุโหมกระหน่ำ

ชายร่างสูงตกใจกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันของหลินเฟย เขาพยายามป้องกันอย่างสุดกำลังแต่ก็ไม่ทัน

“ฉัวะ!” คมกระบี่ของหลินเฟยกรีดผ่านแขนของชายร่างสูงเป็นแผลยาว

ชายร่างสูงร้องด้วยความเจ็บปวด กระบี่หนักในมือหลุดร่วง

หลินเฟยไม่รอช้า เขาพุ่งเข้าหาชายร่างสูงอีกครั้ง ปลายกระบี่จ่ออยู่ที่ลำคอ

ชายร่างสูงกล่าว เสียงสั่นเครือ “ข้ายอมแพ้”

หลินเฟยผ่อนลมหายใจก่อนจะลดกระบี่ลง เขาหันไปมองเซียวเอ้อที่ยืนมองเขาอยู่ด้วยสายตาชื่นชม

หลินเฟยยิ้มบางๆ

หลี่หมิงประกาศ “หลินเฟย ผ่าน”