จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #16 : เซียวอี้

แต่ก่อนที่ทั้งคู่จะทันได้ก้าวขา

“เซียวเอ้อ!” เสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจดังขึ้นจากด้านหลัง

หลินเฟยและเซียวเอ้อหันขวับไปมอง

ร่างสูงสง่าในชุดผ้าไหมสีเขียวปรากฏขึ้นท่ามกลางหมอกควันบางๆ ใบหน้าหล่อเหลาคมคายราวกับเทพเซียน แต่แฝงไปด้วยความเย็นชา

“พี่ชาย!” เซียวเอ้อร้องเรียกด้วยความดีใจ แต่แววตาก็ฉายแววกังวลเล็กๆ

ชายหนุ่มคนนั้นไม่ได้สนใจเซียวเอ้อ สายตาคมกริบจ้องมองมาที่หลินเฟยด้วยความไม่พอใจ ราวกับเหยี่ยวจ้องมองเหยื่อ

“เจ้าเป็นใคร บังอาจมาอยู่ใกล้กับน้องสาวข้า” น้ำเสียงเย็นยะเยือก แผ่รังสีกดดันออกมาจนหลินเฟยรู้สึกหายใจติดขัด

หลินเฟยรู้สึกถึงรังสีกดดันจากชายหนุ่มตรงหน้า เขารู้ทันทีว่าคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา แถมยังมีพลังภายในที่สูงส่งกว่าเขาหลายเท่าตัว

“ข้าหลินเฟย บังเอิญผ่านมาพบเข้ากับเซียวเอ้อ จึงช่วยเหลือไว้” หลินเฟยตอบเสียงเรียบ พยายามระงับความตื่นตระหนกในใจ

“ช่วยเหลือ? เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อหรือ” ชายหนุ่มแค่นเสียงหัวเราะ “เซียวเอ้อเป็นถึงคุณหนูตระกูลเซียว ใครบังอาจมาทำร้ายนางได้ลงคอ”

หลินเฟยขมวดคิ้ว ตระกูลเซียว… เขาเพิ่งรู้ว่าเซียวเอ้อเป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่

“ข้าพูดความจริง” หลินเฟยยืนยันเสียงหนักแน่น

“หึ! เจ้าอย่ามาตีหน้าซื่อ เซียวเอ้อ กลับมากับข้าเดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มหันไปสั่งเซียวเอ้อ โดยไม่สนใจหลินเฟยอีกต่อไป

เซียวเอ้อลังเลเล็กน้อย เธอมองหน้าพี่ชาย แล้วมองหน้าหลินเฟย

“พี่ชาย หลินเฟยเขาช่วยชีวิตข้าไว้จริงๆนะ พวกเราโดนโจรป่าล้อมโจมตี ถ้าเขาไม่ช่วย ข้าคง…”

“ไม่ต้องพูดมาก เซียวเอ้อ เรื่องนั้นข้าจัดการเอง กลับมากับข้า!” ชายหนุ่มตวาด ไม่เปิดโอกาสให้เซียวเอ้ออธิบาย

“แต่พี่ชาย...”

“ไม่มีแต่! เจ้าอยากจะขัดคำสั่งข้าหรืออย่างไร!” น้ำเสียงดุดัน แฝงไว้ด้วยอำนาจ ทำให้เซียวเอ้อไม่กล้าขัดขืน

“หลินเฟย... ข้า...”เซียวเอ้อหันมามองหลินเฟย ดวงตากลมโตสั่นระริก เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ