NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    จอมยุทธ์หยุดเวลา

    ลำดับตอนที่ #14 : บททดสอบแห่งมิตรภาพ

    • อัปเดตล่าสุด 27 ส.ค. 67


    แสงแดดยามเย็นส่องลอดผ่านร่มไม้ ทอดเงายาวลงบนพื้นป่า หลินเฟยและเซียวเอ้อเดินทางมาถึงเขตป่ารกทึบ บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบจนน่าขนลุก

    “หลินเฟย เจ้ารู้สึกบ้างไหม บรรยากาศมันแปลกๆ” เซียวเอ้อกระซิบเสียงเบา ดวงตากลมโตมองสำรวจไปรอบๆ ด้วยความระแวดระวัง

    หลินเฟยพยักหน้ารับ มือข้างหนึ่งจับที่ด้ามกระบี่ไว้แน่น เขาสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตบางอย่างที่แผ่ออกมาจากรอบทิศ

    “พวกเจ้าสองคน หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!” เสียงตวาดดังขึ้น พร้อมกับร่างของชายฉกรรจ์สี่คนในชุดหนังสัตว์ปรากฏตัวขึ้น ล้อมหน้าล้อมหลัง

    “พวกเจ้าเป็นใคร ต้องการอะไร” หลินเฟยถามเสียงเรียบ แต่แววตาไม่หวั่นไหว

    “ฮ่าๆๆ พวกข้าคือโจรป่าเขี้ยวเสือ ส่วนที่ต้องการน่ะเหรอ ก็ชีวิตและทรัพย์สมบัติของพวกเจ้านั่นไง” หัวหน้าโจรร่างกำยำกล่าว พร้อมกับหัวเราะอย่างน่าเกลียด

    หลินเฟยประเมินฝีมือของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ทั้งสี่คนล้วนเป็นนักรบขั้นต้น มีพลังปราณแข็งแกร่งกว่าเขาและเซียวเอ้อมาก

    “เซียวเอ้อ เจ้าอยู่ข้างหลังข้า” หลินเฟยกระซิบ

    “แต่...” เซียวเอ้อทำท่าจะคัดค้าน

    “ไม่ต้องห่วง ข้าจะปกป้องเจ้าเอง” หลินเฟยพูดขัด พร้อมกับดึงเซียวเอ้อไปหลบหลัง

    “โอ้โห ดูท่าทางเจ้าหนูนี่จะรักเพื่อนน่าดู แต่น่าเสียดาย ที่วันนี้พวกเจ้าต้องตาย!”

    สิ้นคำพูด หัวหน้าโจรก็พุ่งเข้าใส่หลินเฟยด้วยความเร็วสูง คมดาบฟาดฟันเข้าใส่ หมายปลิดชีพในดาบเดียว

    หลินเฟยเบี่ยงตัวหลบอย่างฉิวเฉียด ปล่อยให้ดาบของหัวหน้าโจรฟันลงไปในอากาศ ก่อนจะรวบรวมพลังลมปราณทั้งหมด กระบี่ไผ่วิปลาสเปล่งประกาย ฟาดฟันโต้กลับอย่างรวดเร็ว

    “สายลมกรรโชก!”

    กระบี่ของหลินเฟย พุ่งเข้าใส่โจรคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านข้าง คมกระบี่ตัดผ่านอากาศ เกิดเป็นสายลมปราณ โจรร้ายไม่ทันตั้งตัว ถูกกระบี่ของหลินเฟยฟันเข้าที่กลางลำตัว ล้มลงไปกองกับพื้น

    “อะไรกัน เจ้าหนูนี่!” โจรอีกคนร้องอย่างตกใจ ไม่คิดว่าหลินเฟยจะมีฝีมือร้ายกาจเช่นนี้

    แต่หลินเฟยไม่รอช้า เขากระโจนเข้าใส่โจรอีกคนที่กำลังยืนตะลึง กระบี่ไผ่วิปลาสวาดเป็นวงกว้าง ปลดปล่อยพลังลมปราณออกไป

    “ดอกหญ้าพลิ้วไหว!”

    ท่วงท่าของหลินเฟย รวดเร็ว พลิ้วไหว ดุจสายลมพัดผ่าน โจรร้ายพยายามป้องกัน แต่ก็ไม่พ้น ถูกกระบี่ของหลินเฟยฟันเข้าที่แขน ล้มลงไปร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

    “เหลืออีกแค่สอง!” หลินเฟยหันไปเผชิญหน้ากับหัวหน้าโจรและลูกน้องอีกคนที่เหลือ

    แต่ในจังหวะที่เเขากำลังจะพุ่งเข้าโจมตี ลูกน้องของหัวหน้าโจรก็ใช้โอกาสนี้ พุ่งเข้าไปจับตัวเซียวเอ้อไว้เป็นตัวประกัน!

    “หลินเฟย ระวัง!” เสียงร้องเตือนของเซียวเอ้อดังขึ้น

    หลินเฟยเห็นดังนั้นก็ใจหายวาบ สถานการณ์พลิกผัน เขาตกอยู่ในอันตรายเสียแล้ว!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×