จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #9 : ป่าไผ่วิปัสสนา

ร่างกายของหลินเฟยเต็มไปด้วยบาดแผล เสื้อผ้าขาดวิ่น แต่เขายังคงวิ่งพล่านฝ่าความมืดในป่าทึบ ไร้ทิศทาง หลบหนีมาได้หลายวัน แต่หลินเฟยก็ยังไม่รู้สึกปลอดภัย ภาพของคมกระบี่ และสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ยังคงตามหลอกหลอนเขา

“ที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย...” หลินเฟยทรุดตัวลงพิงต้นไม้ใหญ่ หอบหายใจแรงจากการวิ่งหนีอย่างไม่หยุด

เงยหน้าขึ้นมองรอบตัว พบว่าตนเองอยู่ท่ามกลางป่าไผ่ขนาดใหญ่ ต้นไผ่แต่ละต้นสูงเสียดฟ้า ใบไผ่สีเขียวเข้มปกคลุมทั่วบริเวณ จนแสงอาทิตย์แทบส่องลงมาไม่ถึงพื้น

บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบจนน่าขนลุก มีเพียงเสียงลมพัดใบไผ่กระทบกันเป็นระยะ

“ป่าไผ่...” หลินเฟยรู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ ราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“ป่าไผ่วิปัสสนา!” ทันใดนั้น ภาพของตำราสมบัติตระกูลหลินก็ผุดขึ้นมาในหัวเขา

ป่าไผ่วิปัสสนา เป็นสถานที่อันตรายที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูรดุร้าย และกับดักโบราณ แต่ในขณะเดียวกัน มันก็เป็นที่ซ่อนสมบัติล้ำค่ามากมาย หนึ่งในนั้น คือ “ไผ่วิปัสสนา” พืชพันธุ์วิเศษที่สามารถนำมาหลอมสร้างเป็นอาวุธได้

“ตำราบอกว่า ไผ่วิปัสสนาจะเปล่งแสงสีทองออกมา ในคืนพระจันทร์เต็มดวง”

หลินเฟยมองขึ้นไปบนท้องฟ้า คืนนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงพอดี!

เขาลุกขึ้นยืน แล้วมุ่งหน้าเข้าไปในป่าไผ่ลึกยิ่งขึ้น...

และแล้ว ภาพที่เขาเห็นอยู่เบื้องหน้า ก็ทำให้เขาถึงกับตะลึง

ท่ามกลางป่าไผ่สีเขียวมรกต มีต้นไผ่ต้นหนึ่งเปล่งแสงสีทองสว่างไสว ราวกับดวงอาทิตย์

“ไผ่วิปัสสนา!”

หลินเฟยรีบวิ่งเข้าไปใกล้ๆ ด้วยหัวใจที่เต้นระทึก

เขาค่อยๆ ยื่นมือออกไปสัมผัสลำต้นของไผ่ต้นนั้น

ฉึก! ทันใดนั้น หน่อไผ่สีทองเล็กๆ ก็หลุดออกมาจากลำต้น ลอยเข้ามาในมือของหลินเฟย

“นี่มัน...”

หลินเฟยจ้องมองหน่อไผ่ในมือด้วยความตื่นเต้น แม้หน่อไผ่ต้นนี้จะยังเล็กอยู่ แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงพลังที่ซ่อนอยู่ภายใน

“นี่ คือ สมบัติที่แท้จริง...” หลินเฟยกอดหน่อไผ่ไว้แนบอกด้วยความดีใจ แม้จะต้องเผชิญกับอันตรายมากมาย แต่ในที่สุดโชคชะตาก็เข้าข้างเขา

การเดินทางของเขา เพิ่งจะเริ่มต้น...