คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : ทำการค้า
หลินเฟยใช้เวลาว่างจากการฝึกฝนออกไปทำภารกิจนอกสำนักอยู่เสมอ
นอกจากจะได้ฝึกฝนวิชาต่างๆ ในสถานการณ์จริง เขายังเก็บสะสมแร่ธาตุหายากและวัสดุต่างๆ จากสัตว์อสูรไว้มากมาย
“แร่พวกนี้สามารถนำไปหลอมเป็นอาวุธและเครื่องประดับได้” หลินเฟยครุ่นคิด “น่าจะขายได้ราคาดี”
หลินเฟยจึงตัดสินใจนำแร่ที่เก็บสะสมไว้มาหลอมเป็นอาวุธและเครื่องประดับต่างๆ
เขาใช้เวลาหลายวันหลอมสร้างอาวุธและเครื่องประดับกว่าร้อยชิ้น
“เสร็จแล้ว!” หลินเฟยมองผลงานของตัวเองด้วยความพอใจ “ทีนี้ก็ถึงเวลานำไปขายแล้ว”
หลินเฟยเก็บอาวุธและเครื่องประดับใส่ถุงผ้าใบใหญ่ เดินทางไปยังเมืองที่อยู่ใกล้กับสำนักดาบเหินฟ้า
ในเมืองมีร้านค้ามากมายที่รับซื้อขายอาวุธและเครื่องประดับ หลินเฟยเดินเข้าไปในร้านค้าแห่งหนึ่งที่ดูหรูหรา
“ยินดีต้อนรับขอรับ ท่านต้องการอะไรหรือไม่” คนขายเอ่ยทัก
“ข้ามีอาวุธและเครื่องประดับมาขาย” หลินเฟยกล่าว
“เชิญทางนี้ขอรับ”
คนขายนำหลินเฟยไปยังห้องรับรอง หลินเฟยวางถุงผ้าลงบนโต๊ะ คนขายเปิดถุงผ้าออกดูด้วยความตื่นเต้น
“โอ้โห! งานประณีตมากขอรับ” คนขายกล่าวด้วยความชื่นชม “ท่านต้องการขายเท่าไหร่ขอรับ”
หลินเฟยคิดราคาในใจ
“ข้าขอแบงค์เซียนหนึ่งพันใบ”
“แบงก์เซียนหนึ่งพันใบ!” คนขายเบิกตากว้าง “แพงเกินไปแล้วขอรับ”
“ข้าลดให้เหลือแปดร้อยใบก็แล้วกัน”
“ตกลงขอรับ” คนขายยอมตกลง
หลินเฟยยิ้มอย่างพอใจ เขาได้รับแบงก์เซียนแปดร้อยใบมาครอบครอง แบงก์เซียนเป็นสกุลเงินที่ใช้กันในยุทธภพ หนึ่งแบงก์เซียนมีค่าเท่ากับเงินหนึ่งพันเหรียญทอง
หลินเฟยเก็บแบงก์เซียนใส่ถุงผ้าและเดินออกจากร้านค้า
ทันใดนั้น...
“หยุดนะเจ้าหนู!” เสียงตวาดดังขึ้น
หลินเฟยหันไปมอง พบกับชายฉกรรจ์สามคนกำลังเดินเข้ามาหาเขา
“พวกเจ้ามีธุระอะไรกับข้า” หลินเฟยถามอย่างสงสัย
“พวกเราเห็นเจ้าถือถุงผ้าใบใหญ่ออกมาจากร้านค้า” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งกล่าว “พวกเราสงสัยว่าเจ้าขโมยของมา”
“ไร้สาระ! ข้าขายของต่างหาก” หลินเฟยกล่าวอย่างไม่พอใจ “ถ้าพวกเจ้าไม่เชื่อก็ไปถามคนขายดูสิ”
“ไม่ต้องเสียเวลา” ชายฉกรรจ์อีกคนกล่าว “พวกเราจะตรวจดูเอง”
ชายฉกรรจ์ทั้งสามพุ่งเข้ามาหาหลินเฟย
“พวกเจ้าหาเรื่องชัดๆ!” หลินเฟยกล่าวอย่างโมโห
เขาไม่รอช้าใช้วิชาตัวเบาหลบการโจมตีของชายฉกรรจ์ทั้งสาม
“เพลงดาบสายลมดอกหญ้า!”
หลินเฟยชักกระบี่ออกมา เขาฟาดฟันกระบี่ไปยังชายฉกรรจ์ทั้งสามอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ย!” “โอ๊ย!” “โอ๊ย!”
ชายฉกรรจ์ทั้งสามร้องอย่างเจ็บปวด พวกเขาถูกกระบี่ของหลินเฟยฟันเข้าที่แขนและขา
“หนีเร็ว!”
ชายฉกรรจ์ทั้งสามรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว หลินเฟยมองตามพวกเขาไปด้วยสายตาเย็นชา
“พวกขยะ!” หลินเฟยสบถ
เขาเก็บกระบี่เข้าฝักแล้วเดินจากไป
ความคิดเห็น