จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #35 : ร่างอสูร & ฝ่ามืออเวจี

หลินเฟยใช้เวลาหลายวันศึกษาเคล็ดวิชากายาอสูรและฝ่ามือเพลิงอย่างละเอียด เขาทดลองฝึกฝนท่าทางต่างๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างกายจดจำท่วงท่าได้อย่างแม่นยำ

แต่ยิ่งฝึกฝน เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าวิชาทั้งสองนี้ยังไม่เพียงพอ

“เคล็ดวิชากายาอสูรช่วยเสริมความแข็งแกร่ง ความเร็ว และสัญชาตญาณให้กับร่างกายก็จริง” หลินเฟยครุ่นคิด “แต่ข้ายังขาดพลังโจมตีที่รุนแรง ฝ่ามือเพลิงแม้จะมีพลังทำลายล้างสูง แต่ก็ใช้พลังปราณมากเกินไป และไม่เหมาะกับการต่อสู้ในระยะไกลและใกล้ ข้าต้องการวิชาที่ทรงพลังกว่านี้!”

หลินเฟยหลับตาลง ทันใดนั้นภาพของหมีเพลิงสวรรค์ที่เขาเคยพบในป่าไร้เสียงก็ผุดขึ้นมาในหัว

“หมีเพลิงสวรรค์มีพลังและความเร็วเหนือกว่าสัตว์อสูรทั่วไป มันยังสามารถควบคุมเปลวเพลิงได้อย่างอิสระ หากข้าสามารถเลียนแบบพลังของมันได้...” ดวงตาของหลินเฟยเป็นประกาย

เขาหยิบสมุดบันทึกที่ใช้บันทึกเรื่องราวต่างๆ ระหว่างการเดินทางออกมาเปิดดู ในนั้นมีภาพวาดและคำอธิบายเกี่ยวกับหมีเพลิงสวรรค์อย่างละเอียด

หลินเฟยใช้เวลาหลายชั่วโมงศึกษาท่าทางและการเคลื่อนไหวของหมีเพลิงสวรรค์อย่างละเอียด

“น่าสนใจ!” หลินเฟยอุทาน “เคล็ดวิชากายาอสูรสอนให้เลียนแบบสัตว์อสูรได้ แต่ข้าไม่จำเป็นต้องเลียนแบบทั้งตัว ข้าสามารถเลือกเลียนแบบเฉพาะส่วนที่ต้องการได้!”

เขาตัดสินใจเลียนแบบอุ้งมือของหมีเพลิงสวรรค์ หลินเฟยฝึกฝนท่าทางต่างๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนมือของเขาเริ่มเปลี่ยนรูปร่าง เล็บยาวขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น ฝ่ามือหนาขึ้นและมีขนสีแดงขึ้นปกคลุม

“สำเร็จแล้ว!” หลินเฟยร้องอย่างดีใจ “ข้าสามารถแปลงร่างเฉพาะส่วนได้แล้ว!”

เขามองไปที่ฝ่ามือของตนเองที่เปลี่ยนเป็นอุ้งมือหมี “ทีนี้ข้าก็พร้อมแล้วที่จะสร้างวิชาใหม่!”

หลินเฟยเริ่มต้นผสานวิชาฝ่ามือเพลิงเข้ากับเคล็ดวิชากายาอสูรและท่วงท่าของหมีเพลิงสวรรค์ เขาทดลองท่าทางต่างๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

จนในที่สุด...

วิชาต่อสู้ “ฝ่ามืออเวจี” ก็ถือกำเนิดขึ้น!
 

“ฝ่ามืออเวจี”ทักษะร้ายกาจที่หลอมรวมพลังลมปราณจิตกับร่างกายโจมตีด้วยมือเปล่า แฝงไว้ด้วยความร้อนแรงดุจเปลวเพลิงจากขุมนรก

“รูปแบบที่ 1 คลื่นเพลิงยักษ์” ปลดปล่อยลมปราณจิตที่ร้อนแรง สร้างคลื่นกระแทกมหาศาล เผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า

“รูปแบบที่ 2 คลื่นเพลิงไร้สิ้นสุด” ระเบิดพลังลมปราณจิตอย่างต่อเนื่อง สร้างคลื่นความร้อน เผาผลาญศัตรูจนกว่าพลังจะหมดสิ้น