จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #33 : สองผู้ยิ่งใหญ่

หลินเฟยจัดการศัตรูที่เซียวอี้ส่งมาได้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะมุ่งหน้าลึกเข้าไปในป่าไร้เสียง ตามรอยเท้าของหมาป่าเขี้ยวเพลิง ไม่นานนักเขาก็พบกับเป้าหมาย จ่าฝูงหมาป่าเขี้ยวเพลิง!

มันเป็นหมาป่าร่างยักษ์ ขนสีแดงเพลิง ดวงตาสีเหลืองราวกับดวงตะวัน แฝงไว้ด้วยแววดุร้าย หลินเฟยไม่รอช้า รวบรวมพลังปราณ กระบี่ไผ่วิปลาสเปล่งประกายสีเขียว พุ่งเข้าต่อสู้กับจ่าฝูงหมาป่าเขี้ยวเพลิงอย่างดุเดือด

การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด หลินเฟยอาศัยความคล่องแคล่วจากวิชาตัวเบาขั้นสูง หลบหลีกการโจมตีของหมาป่า ในขณะที่จ่าฝูงหมาป่า ก็อาศัยพละกำลังและเขี้ยวเล็บที่แหลมคม โจมตีอย่างไม่ลดละ

หลินเฟยสบโอกาส ใช้ทักษะสายลมกรรโชก! กระบี่สายลมพุ่งเข้าตัดลำคอหมาป่ายักษ์ เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วผืนป่า ก่อนที่ร่างของมันจะล้มลงกับพื้น

หลินเฟยรีบลงมือแล่เอาแก่นอสูรชั้นสูงออกมาเก็บไว้อย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาจึงใช้เวลาที่เหลือ สำรวจหาสมุนไพรและแร่หายากภายในป่า

ขณะที่กำลังก้มลงเก็บดอกไม้สีม่วงกลิ่นหอมแปลกประหลาด เสียงคำรามกึกก้องก็ดังกัมปนาทไปทั่วผืนป่า

“โฮกกกกก!”

“ฟ่อออออ!”

เสียงคำรามของสัตว์อสูรสองตนปะทะกันดังสนั่น หลินเฟยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

หมีเพลิงสวรรค์! และ งูเขียวเขาทอง!

สัตว์อสูรพันปีที่หาตัวจับได้ยากยิ่ง! พวกมันกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

หมีเพลิงสวรรค์ร่างกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เปลวไฟสีครามลุกโชนอยู่รอบกาย ส่วนงูเขียวเขาทองลำตัวใหญ่โต เกล็ดสีเขียวมรกตแข็งแกร่งดุจโลหะ ส่วนหัวเป็นสีทองอร่าม มีเขาแหลมคมดุจใบหอก

หลินเฟยรีบหาที่กำบัง เงียบเชียบ เฝ้ามองการต่อสู้ของสองยักษ์ใหญ่ด้วยใจระทึก เขาไม่เคยเห็นการต่อสู้ที่น่าตื่นตะลึงขนาดนี้มาก่อน รีบหยิบสมุดขึ้นมาจดบันทึกท่าทางการเคลื่อนไหว และรวมถึงจุดอ่อนของสัตว์อสูรทั้งสองอย่างละเอียด

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างยาวนาน ในที่สุดหมีเพลิงสวรรค์ก็สามารถใช้กรงเล็บอันทรงพลังฉีกท้องของงูเขียวเขาทองจนบาดเจ็บ และหนีเข้าไปอย่างรวดเร็ว

หมีเพลิงสวรรค์คำรามอย่างผู้พิชิต ก่อนจะเดินจากไป

หลินเฟยรอจนแน่ใจว่าปลอดภัยแล้ว จึงค่อยๆย่องเข้าไปใกล้ เขาพบกับเศษอวัยวะที่แตกหักหลุดร่วงของสัตว์อสูรทั้งสอง

ขนของหมีเพลิงสวรรค์ที่ยังคงลุกไหม้อยู่กับเปลวไฟสีคราม เศษเกล็ด และเขาสีทองของงูเขียวเขาทอง

แม้จะเป็นเพียงเศษซาก แต่หลินเฟยรู้ดีว่ามันมีค่ามหาศาล เขาจึงรีบเก็บมันใส่ลงในถุงผ้าอย่างทะนุถนอม

ระหว่างทางกลับหลินเฟยเหลือบไปเห็น เงาสีดำวูบไหวอยู่บนกิ่งไม้

“แมวลมกรด!” หลินเฟยพึมพำ

มันคือสัตว์อสูรมายาที่ขึ้นชื่อ เรื่องความว่องไว และ เงียบเชียบ ราวกับ สายลม

เขาไม่รอช้ารีบหยิบสมุดขึ้นมาอีกครั้งจดบันทึกท่าทางการเคลื่อนไหวอันเงียบเชียบ และรวดเร็วของแมวลมกรดเอาไว้อย่างละเอียด

หลินเฟย ยิ้มอย่างพอใจการเข้ามาในป่าไร้เสียงครั้งนี้ ช่างคุ้มค่ายิ่งนัก!