จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #23 : เพลงกระบี่ดอกหญ้า

เสียงโลหะกระทบกันดังก้องกังวานไปทั่วลานประลอง ผู้เข้าแข่งขันเหลือเพียงหยิบมือ แต่ละคนล้วนมีฝีมือล้ำเลิศ การต่อสู้จึงดุเดือดยิ่งกว่ารอบก่อนๆ

บนลานประลองที่ถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆ เซียวเอ้อในชุดสีเขียวอ่อนยืนประจันหน้ากับหญิงสาวรูปงามในชุดสีม่วงอ่อนชื่อหลิวยี่เฟย

หลิวยี่เฟยเป็นศิษย์จากสำนักเล็กๆ แห่งหนึ่ง ขึ้นชื่อเรื่องความรวดเร็วและแม่นยำในการใช้เข็มบิน

หลิวยี่เฟยกล่าวเสียงเย็นพลางสะบัดข้อมือเล็กน้อย “ข้าได้ยินชื่อเสียงของเพลงกระบี่ดอกหญ้ามานาน วันนี้จะขอประลองสักครั้ง”

แสงสีเงินวาววับปรากฏขึ้นรอบๆ ตัวเธอ เผยให้เห็นเข็มเงินนับสิบเล่มลอยอยู่กลางอากาศ

เซียวเอ้อ “เชิญท่านพี่หลิวได้เลยเจ้าค่ะ” เธอยิ้มบางๆ

หลิวยี่เฟย “รับนี่ไปซะ!”

หลิวยี่เฟยพุ่งตัวเข้าหาเซียวเอ้ออย่างรวดเร็ว พร้อมกับสะบัดข้อมืออีกครั้ง ปล่อยเข็มเงินนับสิบเล่มพุ่งเข้าใส่เซียวเอ้อจากทุกทิศทาง

เซียวเอ้อไม่ได้ตื่นตระหนก เธอหลับตาลงชั่วครู่ ดวงตาสีดำสนิทของเธอเปล่งประกายสีทองระยิบระยับ

“เนตรเซียวส่องหล้า!”

ทันใดนั้น ภาพการเคลื่อนไหวของหลิวยี่เฟยและเข็มเงินนับสิบเล่มก็ปรากฏขึ้นในหัวของเซียวเอ้ออย่างชัดเจน เธอมองเห็นแม้กระทั่งเส้นทางการไหลเวียนของพลังปราณในร่างกายของหลิวยี่เฟย!

“เพลงกระบี่ดอกหญ้า!”

เซียวเอ้อขยับตัวอย่างอ่อนช้อย แต่ละก้าวเต็มไปด้วยความสง่างาม กระบี่ในมือของเธอแปรเปลี่ยนเป็นเส้นสายสีเงิน พุ่งเข้าปะทะกับเข็มเงินทุกเล่มอย่างแม่นยำ

ฉิง! ฉิง! ฉิง!

เสียงโลหะกระทบกันดังต่อเนื่อง แต่ไม่มีเข็มเงินแม้แต่เล่มเดียวที่สามารถสัมผัสร่างของเซียวเอ้อได้

“ใบหญ้าเฉือดคม!”

เซียวเอ้อพุ่งตัวเข้าหาหลิวยี่เฟยอย่างรวดเร็ว ปลายกระบี่พุ่งตรงไปยังจุดสำคัญบนร่างกาย

หลิวยี่เฟยตกใจกับความรวดเร็วของเซียวเอ้อ เธอพยายามจะหลบแต่ก็ไม่ทัน

“อ๊ะ!”

คมกระบี่ของเซียวเอ้อหยุดอยู่ห่างจากลำคอของหลิวยี่เฟยเพียงไม่กี่เซนติเมตร

หลิวยี่เฟยกล่าวเสียงแผ่วเบา ใบหน้าซีดเผือดด้วยความพ่ายแพ้ “ข้ายอมแพ้…”

เซียวเอ้อคลี่ยิ้มอ่อนโยน เธอลดกระบี่ลงช้าๆ

เซียวเอ้อ “ท่านพี่หลิวไม่ได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่เจ้าคะ”

หลิวยี่เฟยส่ายหน้า “ขอบใจเจ้าที่ออมมือ”

เซียวเอ้อ “ไม่ต้องเกรงใจเจ้าค่ะ ข้าต่างหากที่ต้องขอคำชี้แนะ”

บนลานประลอง เสียงประกาศผลการแข่งขันดังขึ้นเป็นระยะ และแล้วก็มาถึงชื่อของผู้ที่ผ่านเข้าสู่สำนักดาบเหินฟ้าคนสุดท้าย

“เซียวเอ้อ!”

“เพลงกระบี่ดอกหญ้า” แต่ละรูปแบบล้วนสะท้อนถึงความอ่อนช้อย แต่แฝงไปด้วยความอันตราย ของ “ดอกหญ้า” ที่สามารถปรับตัว และเอาชนะ แม้แต่พายุที่โหมกระหน่ำ

“รูปแบบที่ 1 ใบหญ้าเฉือดคม” ท่วงท่ารวดเร็ว เฉียบคม เน้นการโจมตีจุดสำคัญ ดุจใบหญ้าที่คมกริบ สามารถตัดผ่านเนื้อหนัง และเส้นเอ็น ได้อย่างง่ายดาย

“รูปแบบที่ 2 ละอองดอกหญ้า” ปลดปล่อยพลังลมปราณ สร้างละอองเกสร ปกคลุมทั่วบริเวณ บดบังทัศนวิสัยของศัตรู เปิดโอกาสในการโจมตี หรือถอยร่น อย่างลับๆ

“รูปแบบที่ 3 ทุ่งหญ้าคลั่ง” ท่ารำกระบี่ต่อเนื่อง รวดเร็ว ดุจสายลมพัดผ่านทุ่งหญ้า สร้างบาดแผลเล็กๆ นับไม่ถ้วน บั่นทอนกำลังของศัตรู

“รูปแบบที่ 4 หญ้าพิษพันเลื้อย” ควบคุมพลังลมปราณ สร้างพันธนาการ แข็งแกร่ง ดุจเถาวัลย์ พันธนาการร่างกาย และผนึกการเคลื่อนไหวของศัตรู