จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #19 : การทดสอบแรก

ศิษย์พี่หลี่หมิงยกมือขึ้น ส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ ก่อนจะกล่าวต่อ “การทดสอบรอบแรก คือ การวัดระดับพลังปราณ* และระดับแก่นลมปราณจิต”

“ผู้ที่ผ่านการทดสอบรอบนี้ได้ จะต้องมีพลังปราณระดับผู้ฝึกขั้นกลางขึ้นไป และมีระดับแก่นลมปราณจิตระดับดีขึ้นไป”

“เริ่มได้!”

เสียงผู้คนแตกตื่นดังขึ้น ขณะที่เหล่าผู้เข้ารับการคัดเลือกต่างพากันเดินเข้าไปทดสอบทีละคน

เซียวเอ้อเดินเข้าไปทดสอบเป็นคนแรกด้วยท่าทางมั่นใจ เธอวางมือลงบน “ลูกแก้ววัดพลัง” วัตถุทรงกลมเปล่งประกายสีเงิน

พลังปราณสีฟ้าบริสุทธิ์ไหลเวียนจากร่างกายของเซียวเอ้อเข้าสู่ลูกแก้ว ลูกแก้วสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะเปล่งแสงสีฟ้าสว่างจ้าไปทั่วลาน

ศิษย์พี่หลี่หมิงประกาศเสียงดัง “เซียวเอ้อ! พลังปราณระดับผู้ฝึกตนขั้นสูง! แก่นลมปราณจิตระดับหายาก! ผ่าน!”

เซียวเอ้อยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ ก่อนจะเดินลงจากเวที

ผู้เข้ารับการคัดเลือกคนอื่นๆ ต่างมองเธอด้วยความชื่นชม

การทดสอบดำเนินต่อไป มีทั้งผู้ที่ผ่านและไม่ผ่าน ส่วนใหญ่มักจะติดอยู่ที่ระดับแก่นลมปราณจิต เพราะแก่นลมปราณจิตเป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ยากที่จะพัฒนา ต่างจากพลังปราณที่สามารถฝึกฝนบ่มเพาะให้แข็งแกร่งขึ้นได้

หลินเฟยยืนสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย แม้เขาจะมีพลังปราณระดับผู้ฝึกตนขั้นสูง แต่แก่นลมปราณจิตของเขากลับอยู่ในระดับธรรมดาเท่านั้น

ในที่สุดก็ถึงคิวของหลินเฟย เขาก้าวเท้าเข้าไปในวงล้อมอย่างมั่นคง วางมือลงบนลูกแก้ววัดพลัง หลับตาลง และปล่อยพลังปราณไหลเวียนเข้าสู่ลูกแก้ว

แสงสีฟ้าสว่างวาบบ่งบอกถึงระดับผู้ฝึกตนขั้นสูง แต่ลูกแก้วกลับไม่เปล่งแสงใดๆ ออกมา เมื่อตรวจสอบระดับแก่นลมปราณจิต

ศิษย์พี่หลี่หมิงประกาศ “หลินเฟย! ระดับพลังปราณขั้นสูง! แก่นลมปราณจิตระดับธรรมดา! ไม่ผ่าน!”

หลินเฟยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดหมาย ทว่าในขณะที่เขากำลังจะเดินลงจากเวทีนั้นเอง…

“ช้าก่อน!”

เสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจดังขึ้นจากบนอัฒจันทร์ ทุกสายตาต่างหันไปมองยังต้นเสียง

ร่างสูงสง่าในชุดเกราะจีนโบราณสีเขียวเข้ม เดินลงมาจากอัฒจันทร์อย่างเชื่องช้า ใบหน้าคมคายเคร่งขรึม ดวงตาสีเทาดำเปล่งประกายน่าเกรงขาม

ศิษย์พี่หลี่หมิงรีบถอยออกไป โค้งคำนับด้วยความเคารพ “ท่านเจ้าสำนัก!”

หลินเฟยมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัย

เจ้าสำนักเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “เจ้า คือ หลินเฟย ใช่หรือไม่”

“ใช่ ขอรับ”

“ข้า หลี่เสี่ยวเฟิง เจ้าสำนักดาบเหินฟ้า”

หลี่เสี่ยวเฟิงจ้องมองหลินเฟยด้วยสายตาคมกริบ ราวกับสามารถมองทะลุได้ถึงภายใน “ข้าสัมผัสได้ถึง ‘แก่นรากฐานกายาระดับวัชระ’ ในตัวเจ้า”

หลินเฟยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าเจ้าสำนักจะมองทะลุถึงขั้นนั้นได้

“เจ้ามี ‘แก่น’ อยู่ถึงสองแก่นในร่างกาย นับว่าพิเศษยิ่งนัก”

“ปกติแล้ว มนุษย์จะมีเพียง ‘แก่นลมปราณจิต’ ติดตัวมาตั้งแต่เกิด จึงไม่แปลกที่ผู้คนมักมุ่งเน้นแต่การพัฒนาแก่นลมปราณจิต”

“แต่เจ้ากลับฝึกฝนร่างกายจนสามารถสร้าง ‘แก่นรากฐานกายา’ ขึ้นมาได้ นั่นแสดงว่าเจ้าต้องมีความมุ่งมั่นและพยายามอย่างมาก”

หลี่เสี่ยวเฟิงหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะประกาศกร้าว “ข้าอนุญาตให้เจ้าผ่านการทดสอบรอบแรก!”

*พลังปราณ หรือพลังของผู้ฝึกตน คือการแบ่งระดับพลังในเรื่องเป็นหลัก อาจเขียนผสมกันบ้าง แต่ให้เข้าใจว่าความหมายเดียวกัน