จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #13 : สายลมและดอกหญ้า

บรรยากาศยามเย็นในป่าเงียบสงบ มีเพียงเสียงน้ำไหลเบาๆ จากลำธาร และเสียงใบไม้ไหวตามแรงลม หลินเฟย ยืนอยู่กลางลานดิน เหงื่อไหลอาบร่าง ดวงตาจับจ้องไปที่กระบี่ไผ่วิปลาสในมือ

หลายวันมานี้ เขาหมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝนเพลงกระบี่ดอกหญ้าที่เซียวเอ้อถ่ายทอดให้ ทว่า ยิ่งฝึกฝน เขายิ่งรู้สึกขัดแย้งในใจ เพลงกระบี่ดอกหญ้า อ่อนช้อย งดงาม เน้นความพลิ้วไหว ดุจสายลม แต่ตัวตนของเขากลับตรงกันข้าม หลินเฟยโหยหาความแข็งแกร่ง ดุดัน ต้องการพลังที่จะปกป้องตนเองและคนที่เขารัก

“เป็นอะไรไป หลินเฟย ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น” เสียงใสๆ ของเซียวเอ้อ ดังขึ้น ขณะที่เธอกำลังเดินถือตะกร้าใส่น้ำสะอาดจากลำธารมาใกล้ๆ

หลินเฟยถอนหายใจ “เซียวเอ้อ ข้ารู้สึกว่าเพลงกระบี่ดอกหญ้าไม่เหมาะกับข้า”

“ทำไมถึงคิดแบบนั้น เพลงกระบี่ดอกหญ้าเป็นวิชาที่แข็งแกร่งนะ” เซียวเอ้อขมวดคิ้ว

“ข้ารู้ แต่…” หลินเฟยอึกอัก ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

“เจ้ารู้สึกว่ามันอ่อนเกินไปใช่หรือไม่” เซียวเอ้อพูดราวกับอ่านใจเขาออก

หลินเฟยพยักหน้า “ข้าต้องการพลังที่แข็งแกร่งกว่านี้ พลังที่จะทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า”

เซียวเอ้อมองหน้าหลินเฟยด้วยสายตาจริงจัง

“หลินเฟย เจ้ารู้ไหมว่าดอกหญ้านั้นอ่อนแอ ก็จริง แต่ มันก็แข็งแกร่งในแบบของมัน”

“หมายความว่ายังไง”

“ดอกหญ้าสามารถทนต่อแรงลม ฝน แดด ได้ มันสามารถงอกงามได้ทุกที่ แม้แต่ในซอกหิน พลังที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่รูปลักษณ์ภายนอก แต่อยู่ที่จิตใจที่แข็งแกร่ง”

หลินเฟยครุ่นคิดตามคำพูดของเซียวเอ้อ

“เจ้าลองคิดดูสิ ถ้าเจ้าสามารถนำเอาความอ่อนช้อยของเพลงกระบี่ดอกหญ้ามาผสานเข้ากับความแข็งแกร่งของตัวเอง...”

ทันใดนั้น ความทรงจำจากชาติที่แล้วก็ผุดขึ้นมา เขาเคยอ่านนิยายกำลังภายในที่ตัวเอกใช้เพลงกระบี่สายลม ซึ่งมีพื้นฐานมาจากความอ่อนช้อย แต่แฝงไว้ด้วยพลังที่รุนแรง

ดวงตาของหลินเฟยเป็นประกาย เขาเริ่มมองเห็นหนทาง เขาหลับตาลง นึกถึงท่าทางของเพลงกระบี่ดอกหญ้า ผสานเข้ากับความเข้าใจในวิชาหลอมสรรค์ และแก่นรากฐานกายาวัชระ

พลังกายเพิ่มขึ้น และพลังปราณในร่างกายไหลเวียนอย่างรวดเร็ว กระบี่ไผ่วิปลาสสั่นเบาๆ ราวกับจะตอบรับกับพลังใหม่ที่กำลังก่อตัวขึ้น พร้อมบ่นขยี้ศัตรูให้แหลก

“เพลงกระบี่สายลมดอกหญ้า!”

หลินเฟยลืมตาขึ้น ร่างกายพุ่งตัวออกไปดุจสายฟ้า กระบี่ในมือฟาดฟันออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ละท่วงท่ายังคงความอ่อนช้อย งดงาม แต่แฝงไว้ด้วยพลังที่รุนแรงดุจพายุ

“ยอดเยี่ยม หลินเฟย! นั่นแหละคือพลังที่แท้จริงของเจ้า!” เสียงเซียวเอ้อดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น

หลินเฟยยิ้มมุมปาก ในที่สุดเขาก็ค้นพบเส้นทางของตนเอง “เพลงกระบี่สายลมดอกหญ้า” ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว!

“เพลงกระบี่สายลมดอกหญ้า” แต่ละรูปแบบล้วนมีเอกลักษณ์ และสามารถปรับใช้ได้กับสถานการณ์ที่หลากหลาย

“รูปแบบที่ 1 สายลมกรรโชก” ท่วงท่ารุนแรง รวดเร็ว ดุจพายุ เน้นการโจมตีที่หนักหน่วง บดขยี้ศัตรูด้วยพลังลมปราณบริสุทธิ์

“รูปแบบที่ 2 ดอกหญ้าพลิ้วไหว” ท่ารำกระบี่พลิ้วไหว ไหลลื่น เน้นการหลบหลีก และ โจมตีโต้กลับอย่างรวดเร็ว ทำให้ศัตรู ไม่อาจคาดเดา ทิศทางการโจมตีได้

“รูปแบบที่ 3 สายลมทิศใต้” ท่วงท่าสง่างาม อ่อนโยน ดุจสายลมอบอุ่น แต่แฝงไว้ด้วยความแหลมคม เน้นการโจมตีจุดสำคัญ สร้างบาดแผลฉกรรจ์

“รูปแบบที่ 4 สายลมทิศเหนือ” ท่ารำกระบี่เย็นชา ดุดัน ดั่งลมหนาว เน้นการควบคุม และผนึกการเคลื่อนไหวของศัตรู