จอมยุทธ์หยุดเวลา

ลำดับตอนที่ #10 : พรสวรรค์ที่แท้จริง

แสงจันทร์สาดส่องลอดผ่านช่องว่างระหว่างใบไผ่ สว่างไสวทั่วบริเวณลำธารใจกลางป่าไผ่วิปัสสนา หลินเฟยนั่งขัดสมาธิบนก้อนหิน ข้างกายมีกองไฟลุกโชน ให้แสงสว่างและความอบอุ่น ในมือของเขา คือ หน่อไผ่วิปัสสนา สีทองเปล่งประกายอ่อนๆ

“ข้าจะต้องหลอมเจ้าให้เป็นอาวุธคู่กายให้ได้” หลินเฟยพึมพำกับตัวเอง แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

เขาเปิดสมุดเคล็ดวิชาหลอมสวรรค์ที่ได้รับมาจากพ่อ แม้วิชาหลอมสวรรค์จะเป็นวิชาพื้นฐานที่คนในตระกูลหลินส่วนใหญ่ฝึกฝน แต่กลับมีน้อยคนนักที่จะเข้าถึงแก่นแท้ของมัน

หลินเฟยใช้เวลาหลายวันศึกษาเคล็ดวิชาอย่างละเอียด จนค้นพบว่าวิชานี้ไม่ได้มีไว้เพียงเพื่อหลอมสร้างอาวุธเท่านั้น แต่ยังสามารถใช้หลอมรวมพลังปราณเข้ากับวัตถุได้อีกด้วย

“ถ้าข้าหลอมรวมพลังปราณเข้ากับหน่อไผ่วิปัสสนา …” ดวงตาของหลินเฟยเป็นประกาย

เขาเคยอ่านพบในตำราโบราณเล่มหนึ่งว่า ไผ่วิปัสสนาสามารถดูดซับพลังปราณได้ หากเขาใช้วิชาหลอมสวรรค์หลอมรวมพลังปราณเข้ากับหน่อไผ่วิปัสสนาได้สำเร็จ มันจะกลายเป็นอาวุธที่ทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง

หลินเฟยสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วเริ่มต้นฝึกฝน เขารวบรวมพลังปราณทั้งหมดในร่างกาย หล่อเลี้ยงหน่อไผ่วิปัสสนา

แสงสีทองจากหน่อไผ่สว่างจ้าขึ้นเรื่อยๆ ร่างของหลินเฟยเริ่มสั่นเทา พลังปราณไหลเวียนอย่างบ้าคลั่งจนเส้นเลือดปูดโปน ใบหน้าของเขาซีดขาวจากการใช้พลังปราณมากเกินขีดจำกัด

“ทนไว้ หลินเฟย! อีกนิดเดียว!” เขาคำรามในใจ

ทันใดนั้นเอง หน่อไผ่วิปัสสนาก็สั่นอย่างรุนแรง รัศมีสีทองแผ่ออกมาเป็นวงกว้าง ก้อนหินรอบๆ ร่างของหลินเฟยเริ่มสั่นสะเทือน ลำธารปั่นป่วน เกิดเป็นคลื่นสูงซัดเข้าหาฝั่ง

หลินเฟยกัดฟันแน่น พลังปราณทั้งหมดถูกดึงเข้าสู่หน่อไผ่จนหมดสิ้น ร่างกายของเขาร้อนราวกับถูกไฟเผา

ฉึก!

ในที่สุด หน่อไผ่วิปัสสนาก็แปรสภาพ กลายเป็นกระบี่เล่มเล็กสีเขียวมรกต กระบี่เล่มนี้ดูเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยพลังที่น่าเกรงขาม

หลินเฟยทรุดลงกับพื้น หอบหายใจแรง แต่แววตาเต็มไปด้วยความยินดี เขาทำสำเร็จแล้ว เขาตั้งชื่อให้กับกระบี่เล่มนี้ว่า “กระบี่ไผ่วิปลาส”

แม้จะเป็นเพียงอาวุธระดับธรรมดา แต่ด้วยพรสวรรค์และความพยายาม หลินเฟยก็สามารถสร้างมันขึ้นมาได้ นี่คือก้าวแรกสู่เส้นทางจอมยุทธ์ที่แท้จริง…