ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Who comes to school
ฟู่...ฟู่...
เสียงยานเวอร์จิ้น 862 กำลังลงจอด ณ สนามในโรงเรียนSG
วืด
เด็กหลายคนหลายเชื้อชาติหลายเครื่องแต่งกายทยอยลงจากยาน ทำให้เป็นที่สนใจและเป็นที่หัวเราะของนักเรียนที่นี่หลายๆคน
“ เอาละทุกคน ตรงไปยังเครื่องย้ายมวลสารข้างหน้าเลยนะ เลือกเป้าหมายไปที่ห้องผู้อำนวยการเลยนะจ๊ะ ” เสียงพนักงานคอมพิวเตอร์สาวพูดขึ้น
เด็กหลายๆคนทยอยกันไปยังเครื่องย้ายมวลสารข้างหน้าที่มีอยู่หลายเครื่อง ซึ่งมีลักษณะเป็นตู้ทรงกระบอกสูงประมาณสองเมตรครึ่ง ประตูทำด้วยกระจกฮาร์ดกลาสทนต่อแรงกระแทกสูง เพื่อความปลอดภัยขณะเคลื่อนย้ายมวลสาร
ในเด็กหลายตนที่ทยอยเข้าไปนั้น มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งสวมเสื้อยืดสีเขียว กางเกงยีนไฟเบอร์ มีผมสีดำ ตาสีน้ำเงินเข้มบวกกับเค้าหน้าที่ได้รูปกับทรงผม ทำให้เขาน่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่ดูดีคนหนึ่ง แต่ท่าทางตื่นสถานที่ของเขาทำให้เขากลมกลืนไปกับหมู่คนทั่วไป เด็กหนุ่มคนนั้นค่อยๆเดินตามคนอื่นๆไปยังเครื่องย้ายมวลสารข้างหน้า กดปุ่มคำว่า
OPEN
ประตูกระจกเลื่อนออก เด็กหนุ่มก้าวเข้าไปยืนข้างในเครื่อง
“ กรุณาเลือกสถานที่หรือกดหมายเลขสถานที่ที่ท่านต้องการจะไป ” เสียงโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์พูดขึ้น
เด็กหนุ่มเลือนนิ้วไปกดอันบนสุดที่มีคำว่าห้องผู้อำนวยการ
ตี๊ด
หลังจากนั้นไฟบนหัวก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ทันใดนั้นเด็กหนุ่มก็รู้สึกเย็นหัววูบวาบ เขาเงยหน้าขึ้นไปมอง เขาตกใจที่ค่อยๆเห็นหัวตัวเองแยกเป็นชิ้นๆถูกดูดขึ้นไป
“ กรุณาอยู่นิ่งๆ ”เสียวคอมพิวเตอร์สาวร้องเตือน
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกวูบไปทั้งตัวมองไม่เห็นอะไรอีก จนกระทั่งมาเห็นอีกทีเมื่อร่างกายของเขาค่อยๆโผล่มาจากบนไปล่าง เมื่อร่างกายมาถึงครบส่วน เด็กหนุ่มรีบสำรวจร่างกายตัวเองด้วยความงุนงงว่ายังอยู่ครบหรือเปล่า ขณะนั้นเองประตูก็เปิดออก
วื๊ด
“ เป็นไงบ้างล่ะกับการใช้เครื่องย้ายมวลสารล่ะ หืม ” เสียงผู้ชายข้างหน้าพูดขึ้น
เด็กหนุ่มมองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก เหมือนกับต้องการจะหาว่าผู้ชายข้างหน้าพูดอยู่กับใคร
“ ฮ่าฮ่าฮา ฉันพูดกับเธอนั้นแหละ ” ชายข้างหน้าพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะในท่าทีเหลอะหละของเด็กหนุ่ม
“ เอาล่ะ เข้ามานั่งก่อนซิ ” ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกดปุ่มบางอย่างบนโต๊ะ
ทันใดนั้นโซฟาสีแดงสวยหรูก็โผล่ขึ้นมา เด็กหนุ่มเดินเข้านั่งและวางแขนบนที่วางแขนโดยไม่ทันสังเกตว่ามันมีปุ่มสามสี่ปุ่มอยู่ตรงที่วางแขนทางขวา
ตี๊ด
ขณะนั้นเองก็มีมือกลขึ้นมาหนวดไหล่ของเด็กหนุ่มทางข้างหลัง สร้างความฉงนให้กับชายข้างหน้าเป็นอย่างมาก
“ อืม เธอนี่ไม่ธรรมดาแฮะ เก้าอี้ตัวนี้ฉันสั่งทำพิเศษ ใส่ฟังก์ชั่นที่ไม่เหมือนใคร แต่พอเธอมาถึงกับใช้ได้อย่างคล่องแคล่วเลยนะ ” ชายข้างหน้าพูดพร้อมกับยิ้มราวกับว่ารู้สึกทึ่งแต่ในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกเหมือนโดนแซวเรื่องความเซ่อซ่า ทำให้เด็กหนุ่มได้แต่ยิ้มรับแหะแหะท่าเดียว
“ อืม ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ ” ชายข้างหน้าพูดพร้อมกับยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม
“ เอ่อ..ลิฟวครับ ลิฟว ดานิแอส ” เด็กหนุ่มตอบ
“ ฉันแซม ไรโอเล็ท เป็นผู้อำนวยการของที่นี่ ยินดีที่ได้รู้จัก” ชายข้างหน้าพูดพร้อมจับมือทักทายกับลิฟว
ในสายตาของลิฟวรู้สึกเหมือนชายคนนี้จะชอบทำตัวเป็นเด็กๆ สังเกตได้จากของตกแต่งห้องของเขา โดยส่วนใหญ่จะเป็นพวกของเล่นฝึกไอคิวเช่น ห่วงมหัศจรรย์แบบคอลลัส ตุ๊กตาแปดหน้าพาฉงน จิ๊กซอว์แม่เหล็กไลเนท ฯลฯ
“ ลูซี่ ช่วยเช็คดูว่ามีชื่อของลิฟว ดานิแอส ในรายชื่อของนักเรียนใหม่หรือเปล่า ” แซมพูดขึ้น
เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนกับว่าเขาพูดอยู่คนเดียว ขณะนั้นเองก็มีนกแก้วตัวสีเหลืองตาสีฟ้าบินมาลอย(บินมาลอยนี่แหละถูกแล้ว)อยู่ที่ไหล่ขวาของแซมแล้วตาของมันก็ฉายโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์ขึ้นตรงหน้าแซม
“ หมายเลข175 ลิฟว ดานิแอส อายุ 15 ปี จบมาจากโรงเรียนซานติเนโอ ฉันชอบโรงเรียนนี้นะ อากาศมันดีน่ะ แถม.. ” แซมค่อยเข้ามากระซิบข้างๆหูลิฟว “ ..สาวๆยังสวยอีกด้วย ฮั่นแน่หน้าแดงเลยล่ะซิ แสดงว่าฉันพูดถูกใช่ไม๊ล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ”
ลิฟวรู้สึกว่าชายคนนี้เป็นคนที่มีอารมณ์ขันค่อนข้างมากเกินสมควรแต่ก็ยังมีท่าทีของผู้อำนวยการอยู่บ้าง
“ ลูซี่ จัดให้ลิฟวเข้าไปเรียนอยู่ห้องเดียวกับจินเลยนะ ออ..แล้วก็ติดต่อจินให้มาที่ห้องชั้นด้วย ” แซมพูด ตอนนี้แหละที่ลิฟวเริ่มแน่ใจว่าลูซี่ที่ว่าต้องเป็นเจ้านกแก้วหุ่นยนตัวสีเหลืองชัว
วืด
เสียงประตูเครื่องย้ายมวลสารเปิดออกทำให้เห็นเด็กหนุ่มผมทองสวมสูทสีขาว ที่หน้าอกซ้ายมีเข็มกลัดตัวอักษร CGB สีแวววับ
“ ท่านมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ ” น้ำเสียงสุภาพของผู้ที่มาบวกกับกิริยามารยาทที่เรียบร้อยสะกดสายตาผู้คนได้ทันที
ลิฟวสังเกตเห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ผมสีทองกับตาสีเหลืองอ่อนให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
“ นี่นักเรียนใหม่ที่จะมาเรียนห้องเดียวกับเธอ ลิฟว ดานิแอส และนี่ประธานนักเรียนชั้นปี1 ซาโต้ จิน เอ้ารู้จักกันไว้ ” แซมพุดแนะนำตัวให้ทั้งสองรู้จักกัน
“ เดี๋ยวจินจะพาเธอไปที่พักของเธอ เธอพักที่นั่นแหละนะ ” หลังจากกล่าวลาลิฟวก็เดินตามจินไปยังเครื่องย้ายมวลสาร
“ คินุอิ ขอการ์ดของ ลิฟว ดานิแอสหน่อย ” จินพูดกับตัวอะไรบางอย่างที่อยู่ด้านขวา ลิฟวค่อยเห็นตัวมัน มันเป็นแรคคูนหุ่นยนต์ที่สามารถลอยได้ ขณะนั้นองมันก็อ้าปากส่งการ์ดใบหนึ่งออกมา
จินก็ส่งมันให้ลิฟว “ เอ้า นี่การ์ดของนาย ”
ลิฟวรับมาแล้วสังเกตเห็นว่าเจ้าการ์ดใบนี้มันคล้ายกับ PDA ที่ใช้อยุ่ทั่วไปแต่แตกต่างกันตรงที่มันบางกว่ามากพอๆกับบัตรเครดิตหนาๆใบหนึ่งเลย แม้มันจะดูบางแต่ลิฟวกลับรู้สึกได้ถึงประสิทธิภาพภายในตัวมัน
“ นายสามารถใช้การ์ดใบนี้ในการซื้อของ เช็คเวลาเข้าเรียน และทำอะไรอื่นๆอีกมากมายในโรงเรียนนี้แล้วแต่นาย แต่ที่นายต้องรู้ตอนนี้ก็คือมันยังสามารถพานายไปถึงห้องของนายภายในทันทีอีกด้วย ”
ลิฟวพยักหน้าหงึกๆเหมือนเข้าใจ ทั้งๆที่อันที่จริงเขาไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก
“ เอาล่ะ ทีนี้นายก็เข้าไปใน MS แล้วสอดการ์ดเข้าไป มันจะพานายไปยังห้องของนาย แล้วเดี๋ยวฉันจะตามไป ” จินพูดแล้วก็จากไปคุยอะไรกับผู้อำนวยการ
แม้ลิฟวจะยังไม่แน่ใจว่าเจ้า MS มันคืออะไรแต่ตามความคิดแล้วมันก็คงจะเป็นไอเครื่องที่พาเขาเข้ามาในตอนแรกนี่ซินะ ลิฟวเดินเข้าไปในเครื่องย้ายมวลสาร
“ กรุณาเลือกสถานที่หรือกดหมายเลขสถานที่ที่ท่านต้องการจะไป ” เสียงโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์พูดขึ้น
ลิฟวงงอยู่พักหนึ่งแล้วสังเกตเห็นว่ามันมีช่องเสียบการ์ดอยู่ จึงเสียบการ์ดที่จินให้เข้าไป
“ ห้องหมายเลข 1205824 รหัส 2458 ทุกอย่างถูกต้อง ” เสียงโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์พูดขึ้น
ขณะนั้นไฟเปลี่ยนเป็นสีแดง ความรู้สึกเสียวหัววูบกลับมาอีกครั้ง แม้ว่าครั้งนี้จะไม่น่าตกใจเท่าครั้งแรก แต่สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าหลังจากเขาโผล่มากลับทำให้เขาตกใจยิ่งกว่า.......
**------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------**
TITLE NEXT STEP
1.สิ่งที่ทำให้ลิฟวตกใจคือ ?
2.เจ้า MS มันคือสิ่งที่ลิฟวคิดหรือเปล่า ?
3.เจ้านกหุ่นยนต์สีเหลืองของแซมกับแรคคูนหุ่นยนต์ของจินมันคือตัวอะไร? แล้วลิฟวจะมีได้หรือไม่?
**------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------**
TALKING END STEP
สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้องผู้อ่านทุกท่าน สำหรับเรื่อง The Little In Dark เรื่องนี้เป็นนิยายแนวแฟนตาซีที่ผมเขียนขึ้น โดยตั้งใจที่จะเขียนเกี่ยวกับโลกอนาคต ผมชอบการเขียนแนวนี้ เพราะมันเป็นการเขียนที่เปิดกว้าจินตนาการของเรา เราสามารถที่จะเขียนได้หลายรูปแบบมากมาย แต่สำหรับเรื่องนี้ ผมยอมรับว่ามันเป็นเรื่องที่ยากพอสมควร โดยเฉพาะเรื่องเทคโนโลยีต่างๆ เพราะนิยายเกี่ยวกับโลกในอนาคตไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่เป็นคนเขียน ทำให้บางครั้งรู้สึกหนักใจ ในการคิดเทคโนโลยีใหม่ๆที่ไม่ซ้ำกับใคร แต่ขณะเดียวกันมันก.เป็นความท้าทายให้ผมก้าวข้ามความคิดของผู้อื่นด้วยเทคโนโลยีที่เด็ดกว่า สุดท้ายผมจะทยอยออกตอนต่อไปออกมาเรื่อยๆ ผู้ใดมีเรื่องจะติชมส่งเมลล์มาได้ที่
saen2004_6@hotmail.com
ด้วยความขอบคุณ
Rudolph
เสียงยานเวอร์จิ้น 862 กำลังลงจอด ณ สนามในโรงเรียนSG
วืด
เด็กหลายคนหลายเชื้อชาติหลายเครื่องแต่งกายทยอยลงจากยาน ทำให้เป็นที่สนใจและเป็นที่หัวเราะของนักเรียนที่นี่หลายๆคน
“ เอาละทุกคน ตรงไปยังเครื่องย้ายมวลสารข้างหน้าเลยนะ เลือกเป้าหมายไปที่ห้องผู้อำนวยการเลยนะจ๊ะ ” เสียงพนักงานคอมพิวเตอร์สาวพูดขึ้น
เด็กหลายๆคนทยอยกันไปยังเครื่องย้ายมวลสารข้างหน้าที่มีอยู่หลายเครื่อง ซึ่งมีลักษณะเป็นตู้ทรงกระบอกสูงประมาณสองเมตรครึ่ง ประตูทำด้วยกระจกฮาร์ดกลาสทนต่อแรงกระแทกสูง เพื่อความปลอดภัยขณะเคลื่อนย้ายมวลสาร
ในเด็กหลายตนที่ทยอยเข้าไปนั้น มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งสวมเสื้อยืดสีเขียว กางเกงยีนไฟเบอร์ มีผมสีดำ ตาสีน้ำเงินเข้มบวกกับเค้าหน้าที่ได้รูปกับทรงผม ทำให้เขาน่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่ดูดีคนหนึ่ง แต่ท่าทางตื่นสถานที่ของเขาทำให้เขากลมกลืนไปกับหมู่คนทั่วไป เด็กหนุ่มคนนั้นค่อยๆเดินตามคนอื่นๆไปยังเครื่องย้ายมวลสารข้างหน้า กดปุ่มคำว่า
OPEN
ประตูกระจกเลื่อนออก เด็กหนุ่มก้าวเข้าไปยืนข้างในเครื่อง
“ กรุณาเลือกสถานที่หรือกดหมายเลขสถานที่ที่ท่านต้องการจะไป ” เสียงโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์พูดขึ้น
เด็กหนุ่มเลือนนิ้วไปกดอันบนสุดที่มีคำว่าห้องผู้อำนวยการ
ตี๊ด
หลังจากนั้นไฟบนหัวก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ทันใดนั้นเด็กหนุ่มก็รู้สึกเย็นหัววูบวาบ เขาเงยหน้าขึ้นไปมอง เขาตกใจที่ค่อยๆเห็นหัวตัวเองแยกเป็นชิ้นๆถูกดูดขึ้นไป
“ กรุณาอยู่นิ่งๆ ”เสียวคอมพิวเตอร์สาวร้องเตือน
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกวูบไปทั้งตัวมองไม่เห็นอะไรอีก จนกระทั่งมาเห็นอีกทีเมื่อร่างกายของเขาค่อยๆโผล่มาจากบนไปล่าง เมื่อร่างกายมาถึงครบส่วน เด็กหนุ่มรีบสำรวจร่างกายตัวเองด้วยความงุนงงว่ายังอยู่ครบหรือเปล่า ขณะนั้นเองประตูก็เปิดออก
วื๊ด
“ เป็นไงบ้างล่ะกับการใช้เครื่องย้ายมวลสารล่ะ หืม ” เสียงผู้ชายข้างหน้าพูดขึ้น
เด็กหนุ่มมองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก เหมือนกับต้องการจะหาว่าผู้ชายข้างหน้าพูดอยู่กับใคร
“ ฮ่าฮ่าฮา ฉันพูดกับเธอนั้นแหละ ” ชายข้างหน้าพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะในท่าทีเหลอะหละของเด็กหนุ่ม
“ เอาล่ะ เข้ามานั่งก่อนซิ ” ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกดปุ่มบางอย่างบนโต๊ะ
ทันใดนั้นโซฟาสีแดงสวยหรูก็โผล่ขึ้นมา เด็กหนุ่มเดินเข้านั่งและวางแขนบนที่วางแขนโดยไม่ทันสังเกตว่ามันมีปุ่มสามสี่ปุ่มอยู่ตรงที่วางแขนทางขวา
ตี๊ด
ขณะนั้นเองก็มีมือกลขึ้นมาหนวดไหล่ของเด็กหนุ่มทางข้างหลัง สร้างความฉงนให้กับชายข้างหน้าเป็นอย่างมาก
“ อืม เธอนี่ไม่ธรรมดาแฮะ เก้าอี้ตัวนี้ฉันสั่งทำพิเศษ ใส่ฟังก์ชั่นที่ไม่เหมือนใคร แต่พอเธอมาถึงกับใช้ได้อย่างคล่องแคล่วเลยนะ ” ชายข้างหน้าพูดพร้อมกับยิ้มราวกับว่ารู้สึกทึ่งแต่ในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกเหมือนโดนแซวเรื่องความเซ่อซ่า ทำให้เด็กหนุ่มได้แต่ยิ้มรับแหะแหะท่าเดียว
“ อืม ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ ” ชายข้างหน้าพูดพร้อมกับยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม
“ เอ่อ..ลิฟวครับ ลิฟว ดานิแอส ” เด็กหนุ่มตอบ
“ ฉันแซม ไรโอเล็ท เป็นผู้อำนวยการของที่นี่ ยินดีที่ได้รู้จัก” ชายข้างหน้าพูดพร้อมจับมือทักทายกับลิฟว
ในสายตาของลิฟวรู้สึกเหมือนชายคนนี้จะชอบทำตัวเป็นเด็กๆ สังเกตได้จากของตกแต่งห้องของเขา โดยส่วนใหญ่จะเป็นพวกของเล่นฝึกไอคิวเช่น ห่วงมหัศจรรย์แบบคอลลัส ตุ๊กตาแปดหน้าพาฉงน จิ๊กซอว์แม่เหล็กไลเนท ฯลฯ
“ ลูซี่ ช่วยเช็คดูว่ามีชื่อของลิฟว ดานิแอส ในรายชื่อของนักเรียนใหม่หรือเปล่า ” แซมพูดขึ้น
เด็กหนุ่มรู้สึกเหมือนกับว่าเขาพูดอยู่คนเดียว ขณะนั้นเองก็มีนกแก้วตัวสีเหลืองตาสีฟ้าบินมาลอย(บินมาลอยนี่แหละถูกแล้ว)อยู่ที่ไหล่ขวาของแซมแล้วตาของมันก็ฉายโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์ขึ้นตรงหน้าแซม
“ หมายเลข175 ลิฟว ดานิแอส อายุ 15 ปี จบมาจากโรงเรียนซานติเนโอ ฉันชอบโรงเรียนนี้นะ อากาศมันดีน่ะ แถม.. ” แซมค่อยเข้ามากระซิบข้างๆหูลิฟว “ ..สาวๆยังสวยอีกด้วย ฮั่นแน่หน้าแดงเลยล่ะซิ แสดงว่าฉันพูดถูกใช่ไม๊ล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า ”
ลิฟวรู้สึกว่าชายคนนี้เป็นคนที่มีอารมณ์ขันค่อนข้างมากเกินสมควรแต่ก็ยังมีท่าทีของผู้อำนวยการอยู่บ้าง
“ ลูซี่ จัดให้ลิฟวเข้าไปเรียนอยู่ห้องเดียวกับจินเลยนะ ออ..แล้วก็ติดต่อจินให้มาที่ห้องชั้นด้วย ” แซมพูด ตอนนี้แหละที่ลิฟวเริ่มแน่ใจว่าลูซี่ที่ว่าต้องเป็นเจ้านกแก้วหุ่นยนตัวสีเหลืองชัว
วืด
เสียงประตูเครื่องย้ายมวลสารเปิดออกทำให้เห็นเด็กหนุ่มผมทองสวมสูทสีขาว ที่หน้าอกซ้ายมีเข็มกลัดตัวอักษร CGB สีแวววับ
“ ท่านมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ ” น้ำเสียงสุภาพของผู้ที่มาบวกกับกิริยามารยาทที่เรียบร้อยสะกดสายตาผู้คนได้ทันที
ลิฟวสังเกตเห็นว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ผมสีทองกับตาสีเหลืองอ่อนให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
“ นี่นักเรียนใหม่ที่จะมาเรียนห้องเดียวกับเธอ ลิฟว ดานิแอส และนี่ประธานนักเรียนชั้นปี1 ซาโต้ จิน เอ้ารู้จักกันไว้ ” แซมพุดแนะนำตัวให้ทั้งสองรู้จักกัน
“ เดี๋ยวจินจะพาเธอไปที่พักของเธอ เธอพักที่นั่นแหละนะ ” หลังจากกล่าวลาลิฟวก็เดินตามจินไปยังเครื่องย้ายมวลสาร
“ คินุอิ ขอการ์ดของ ลิฟว ดานิแอสหน่อย ” จินพูดกับตัวอะไรบางอย่างที่อยู่ด้านขวา ลิฟวค่อยเห็นตัวมัน มันเป็นแรคคูนหุ่นยนต์ที่สามารถลอยได้ ขณะนั้นองมันก็อ้าปากส่งการ์ดใบหนึ่งออกมา
จินก็ส่งมันให้ลิฟว “ เอ้า นี่การ์ดของนาย ”
ลิฟวรับมาแล้วสังเกตเห็นว่าเจ้าการ์ดใบนี้มันคล้ายกับ PDA ที่ใช้อยุ่ทั่วไปแต่แตกต่างกันตรงที่มันบางกว่ามากพอๆกับบัตรเครดิตหนาๆใบหนึ่งเลย แม้มันจะดูบางแต่ลิฟวกลับรู้สึกได้ถึงประสิทธิภาพภายในตัวมัน
“ นายสามารถใช้การ์ดใบนี้ในการซื้อของ เช็คเวลาเข้าเรียน และทำอะไรอื่นๆอีกมากมายในโรงเรียนนี้แล้วแต่นาย แต่ที่นายต้องรู้ตอนนี้ก็คือมันยังสามารถพานายไปถึงห้องของนายภายในทันทีอีกด้วย ”
ลิฟวพยักหน้าหงึกๆเหมือนเข้าใจ ทั้งๆที่อันที่จริงเขาไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก
“ เอาล่ะ ทีนี้นายก็เข้าไปใน MS แล้วสอดการ์ดเข้าไป มันจะพานายไปยังห้องของนาย แล้วเดี๋ยวฉันจะตามไป ” จินพูดแล้วก็จากไปคุยอะไรกับผู้อำนวยการ
แม้ลิฟวจะยังไม่แน่ใจว่าเจ้า MS มันคืออะไรแต่ตามความคิดแล้วมันก็คงจะเป็นไอเครื่องที่พาเขาเข้ามาในตอนแรกนี่ซินะ ลิฟวเดินเข้าไปในเครื่องย้ายมวลสาร
“ กรุณาเลือกสถานที่หรือกดหมายเลขสถานที่ที่ท่านต้องการจะไป ” เสียงโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์พูดขึ้น
ลิฟวงงอยู่พักหนึ่งแล้วสังเกตเห็นว่ามันมีช่องเสียบการ์ดอยู่ จึงเสียบการ์ดที่จินให้เข้าไป
“ ห้องหมายเลข 1205824 รหัส 2458 ทุกอย่างถูกต้อง ” เสียงโฮโลแกรมคอมพิวเตอร์พูดขึ้น
ขณะนั้นไฟเปลี่ยนเป็นสีแดง ความรู้สึกเสียวหัววูบกลับมาอีกครั้ง แม้ว่าครั้งนี้จะไม่น่าตกใจเท่าครั้งแรก แต่สิ่งที่อยู่เบื้องหน้าหลังจากเขาโผล่มากลับทำให้เขาตกใจยิ่งกว่า.......
**------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------**
TITLE NEXT STEP
1.สิ่งที่ทำให้ลิฟวตกใจคือ ?
2.เจ้า MS มันคือสิ่งที่ลิฟวคิดหรือเปล่า ?
3.เจ้านกหุ่นยนต์สีเหลืองของแซมกับแรคคูนหุ่นยนต์ของจินมันคือตัวอะไร? แล้วลิฟวจะมีได้หรือไม่?
**------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------**
TALKING END STEP
สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้องผู้อ่านทุกท่าน สำหรับเรื่อง The Little In Dark เรื่องนี้เป็นนิยายแนวแฟนตาซีที่ผมเขียนขึ้น โดยตั้งใจที่จะเขียนเกี่ยวกับโลกอนาคต ผมชอบการเขียนแนวนี้ เพราะมันเป็นการเขียนที่เปิดกว้าจินตนาการของเรา เราสามารถที่จะเขียนได้หลายรูปแบบมากมาย แต่สำหรับเรื่องนี้ ผมยอมรับว่ามันเป็นเรื่องที่ยากพอสมควร โดยเฉพาะเรื่องเทคโนโลยีต่างๆ เพราะนิยายเกี่ยวกับโลกในอนาคตไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่เป็นคนเขียน ทำให้บางครั้งรู้สึกหนักใจ ในการคิดเทคโนโลยีใหม่ๆที่ไม่ซ้ำกับใคร แต่ขณะเดียวกันมันก.เป็นความท้าทายให้ผมก้าวข้ามความคิดของผู้อื่นด้วยเทคโนโลยีที่เด็ดกว่า สุดท้ายผมจะทยอยออกตอนต่อไปออกมาเรื่อยๆ ผู้ใดมีเรื่องจะติชมส่งเมลล์มาได้ที่
saen2004_6@hotmail.com
ด้วยความขอบคุณ
Rudolph
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น