คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5...บทเรียนแรก
มืออันแ็แร่วัรอบเอวยับร่าที่มีเพียผ้านหนูผืนเียวพันไว้เ้ามาิร่าาย อนวินโน้มศีรษะลไประิบ้าหู้วยเสียแหบทุ้มวนรู้สึสยิวในใ
“มาเริ่ม้นบทเรียนที่หนึ่ันไหม”
“บทเรียนอะไรอแ แไปาม่ามาูไฟให้เราีว่า”
“ไปาม่ามาโยที่แอยู่ในสภาพนี้เนี่ยนะ”
“อืม...” รพยัหน้า เธอรู้สึเหมือนร่าำลัถูเาอรัเ้าไปแนบายมายิ่ึ้น
“ถ้าเราเินออไปอนนี้ แไม่ลัวเหรอ”
นั่นสิ...อนนี้เธอเริ่มหายลัวเพราะมีเาโอบอให้อุ่นใ ถ้าเาเินออาห้อนี้ไปมีหวัรไ้แพนินแทบเป็นบ้า
“ถ้าเราปล่อยให้แอยู่ในห้อมืๆ อย่านี้นเียว แไม่ลัวผีเหรอ”
“ผี...” เสียรสั่นออมานอนวินับวามรู้สึไ้
“แอาะโนผีับหัว็ไ้นะ หรือถ้ามันหลอแหนัๆ ผีอาูหัวแ หรือผีเอาหัวแ็ไ้”
“ไอ้วิน...” รัฟันรอ
“แ่อนนี้ันว่าผีอยาลูบหัวแ...” ฝ่ามือหนาๆ เลื่อนมาวนลูบอยู่รสะโพอเธอ ลมหายใอเาหอบแร แล้วบีบย้ำลไป
“ไอ้ทะลึ่ ไอ้ลาม”
ร่าออมาเป็นุๆ สอมือออแรผลัอแน่นๆ ออให้ห่าัว แ่ออแรเท่าไหร่อนวิน็ไม่ยับ เิารยื้อยุุระานระทั่ผ้าผืนเียวที่ลุมร่าหลุลไปออยู่ที่เท้า
เธอรีร้อออมาเสียัลั่น แ่เา้อมศีรษะลไปทาบทับริมฝีปาไว้เพื่อปิเสียนั้นอย่าพอเหมาะพอเาะ
มือหนึ่ำรอบ้อมืออนที่ำลัพยศไว้ ร่าอรอ่อนระทวยเมื่อเอรุเ้านานี้ เาันร่าอเธอถอยร่นไปเรื่อยๆ นไปหยุที่อบโฟาเบัวนั้น ึถอนูบอันูื่มออมา
“บทเรียนที่หนึ่”
อนวินพูออมา พร้อมๆ ับเอนร่าที่อ่อนระทวยในวแนลไปนอนราบับโฟา
“ุิ่ายเหมือนันนะ”
“ไม่เอานะวิน...” รปิเสธ แม้ะปิเสธอย่านี้แ่เสียที่ร้อออมาลับเิวนให้อนวินหัห้ามใเอาไว้ไม่ไ้อี่อไป
หาเาัสินใทำอะไรลไป หลัานี้เธอะโรธไหม
อนวินเยหน้าึ้นมา ท่ามลาวามมืที่มีแสสลัว พอให้เห็นใบหน้าอหิสาวที่หลับาพริ้มอยู่รนั้น
“แอยาเรียนรู้าเราไหม ให้เราเป็นนสอนแ ็ยัีว่าปล่อยให้แไปหาประสบาร์านอื่น”
ถ้ารปิเสธออมาในอนนี้ เาะัใ และเลิรัแเธอ
“อืม...” เสียราในลำอที่ทำให้อนวินิว่านเอหูฝาไปแน่ๆ “แ...่วยสอนเราหน่อยไ้ไหม”
ไม่ิไม่ฝันว่านรหน้าะอบรับออมา่ายๆ ร็ไม่ิเหมือนันว่านเอะยอมทำอะไรอย่านี้ เพียแ่อารม์เลิไปไล
“แ่...” เสียหวานเอ่ยออมาผะแผ่ว “หลัานี้เรายัะเป็นเหมือนเิมใ่ไหม”
เหมือนเิม็บ้าแล้ว...อนวินิอยู่ในใ เาอ่อยและรุนานี้รยัหวัะให้เป็นเหมือนเิมอีเหรอ
“หลัาเราสอนแนหม ถ้าแอยาให้เราอยู่ในสถานะเิม เรา็พร้อมเป็นเหมือนเิม”
“อืม...” หิสาวราออมาอย่าพึใ หารู้ไม่ว่าอนนี้ำลัถูิ้อัวหนึ่ล่อลวเอา
เป็นเหมือนเิมเหรอ ...อนวินร้อเหอะอยู่ในใ เาเ็นาไหน ถ้ารทำใเป็นเพื่อนเหมือนเิมไ้ เธอ็เป็นน้านาแล้วล่ะ
“ทำัวสบายๆ นะ อย่าเร็” เาบอ ่อนะถอเสื้อยือัวเอโยนทิ้ไป
“แ่...แ่...แไม่สอใส่เ้ามาใ่ไหม” รถาม้วยน้ำเสียประหม่า
“อืม...บทเรียนแร เราแ่ะให้แรู้ัวามสุ็เท่านั้นเอ”
พูบอนวิน็ัฟันแน่น แอบิในใว่าถ้าเายัทนไหวนะ ็อนนี้ร่าายเปลือยเปล่ารหน้าสะท้อนแสสลัวๆ ที่สายาอเาเริ่มปรับเาับวามมืไ้ มัน่ายั่วยวนเหลือเิน นรู้สึอึอัับแน่นไปหมแล้ว แ่หาะหลอล่อให้รายใ ็้อ่อยๆ ะล่อมนว่าเธอะถอนัวาเาไม่ไ้ หาพลั้ทำอะไรบุ่มบ่ามลไป มีหวัหิสาวไ้หนีเลินยาะามลับมา
ิามอ่านเ็มๆ แบบบเล่มโยไม่้อรอในรูปแบบ E-Book ที่ MEB
ความคิดเห็น