เกมรักซาตานร้าย.

ลำดับตอนที่ #2 : รอคอย (100%)

เที่ยงตรง... ที่ร้านอาหารเจ้าประจำตรงข้ามกับบริษัท หนึ่งหนุ่มกับสองสาวกำลังเลือกเมนูอาหารที่ชอบอย่างสนุก ก่อนที่พันพัสสาจะนึกอะไรขึ้นมาได้

            “พี่เอค่ะ เห็นคุณป้าบอกว่าพี่วากำลังจะกลับไทยแล้วใช่ไหม่ค่ะ” มืไอลดาลอบฟังเรื่องราวของคนที่เธอรอคอยอย่างสนใจ โดยระมัดระวังไม่ให้ใครสงสัย

            “ใช่ ก็คงไม่น่าจะเกิน 2 เดือนนี้ละ คุณป้าดีใจใหญ่เลยที่นายวาจะกลับมา” ไอลดาใจเต้นแรง เพราะมันเป็นเรื่องของผู้ชายคนนั้น คนที่เธอเฝ้ารอคอยมานาน...หลายปี

            “ไอจ๊ะ อีกไม่นานที่บริษัทจะมีท่านประธานคนใหม่อีกคนนะ” พันพัสสาบอกกับเพื่อน

            “ใจดีเหมือนพี่เอไหมค่ะ” ไอลดาถามเพราะอยากรู้ว่าเวลาผ่านไปนานแล้ววาฤทธิ์ยังเป็นอย่างไรบ้าง

            “แหม ไอเล่นชมพี่แบบนี้ มีหวังทำงานเดือนแรกต้องขึ้นเงินเดือนซะแล้ว” 

“ใจดีหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ คือหล่อกว่าพี่เอเยอะเลย”

“อ้าว หมดกัน เล่นมาชมนายวาแล้วเหยียบพี่ให้จมดินแบบนี้ หักเงินเดือนเสียดีไหมเนี่ย”

“โอ๊ย! พี่เออะ จ้องแต่จะหักเงินเดือนแพมตลอดเลย สิ้นเดือนนี้แพมจะเหลือเงินเท่าไหร่กัน ไม่รู้ละถ้าแพมไม่มีพอซื้อกระเป๋ารองเท้า พี่เอต้องรับผิดชอบนะคะ” พันพัสสาบ่นกระปอดกระแปด

“รับผิดชอบยังไง”

“ก็ซื้อให้แพมไงคะ” เอราวัฒน์ถึงกับเกาศีรษะในความเจ้าเล่ห์ของพันพัสสา

            “ตกลงตามนี้นะคะ ขอบคุณค่ะ พี่เอน่ารักที่สุดเลย”

พันพัสสาก้มกราบเขาแนบอก ชายหนุ่มได้แต่จ้องเธออย่างคาดโทษ รับรองจะถอนทุนคืนให้สาสม รอถึงคืนส่งตัวเจ้าสาวก่อนเถอะ!

ไอลดามองคนทั้งสองแล้วพลอยยิ้มตามความรักของทั้งคู่ มันอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก

อาหารมื้อเที่ยงที่ผ่านพ้นไปด้วยดี ท่ามกลางเสียงหัวเราะและข่าวดีทำให้หัวใจพองโตไม่น้อย ไอลดากลับมาทำงานในตอนบ่ายอย่างขะมักเขม้น เธอมีความฝันและอยู่ด้วยความหวัง ที่มันกำลังจะกลายเป็นความจริง มือบางยกขึ้นทาบที่ด้านซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจ มันยังคงเต้นแรงทุกครั้ง แม้ว่าเรื่องราวจะผ่านมาแล้วหลายปี

แต่สำหรับเธอ... ทุกอย่างเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

“จ๊ะเอ๋!” พันพันสามาเงียบๆ ทำเอาไอลดาถึงกับสะดุ้ง

“แน่ะ! คิดถึงใครอยู่ตกใจเลย”

“ก็แพมเล่นมาเงียบๆ ไอจะไม่ตกใจได้ยังไง” พันพัสสามองเพื่อนด้วยสายตาค้นหา

“ไม่ได้คิดถึงใครอยู่ใช่ไหม”

ไอลดาถึงกับหัวเราะกลบเกลื่อน ขืนเธอยังปล่อยให้ซักถามต่อ คงได้หลุดบางสิ่งบางอย่างออกมาเป็นแน่ เพราะระหว่างเธอกับพันพัสสาแทบจะไม่มีความลับต่อกันเลย ถ้าไม่นับเรื่องนี้

“ว่าแต่แพมเถอะ มีอะไรกับไอหรือเปล่า” หน้าที่การงานก็คนละฝ่าย ทำงานก็คนละชั้นกัน พันพัสสายังบอกเองเลยว่าเวลางานอาจจะไม่ได้เจอกัน แต่นี่เล่นเดินมาหาทุกชั่วโมงทีเดียว

“ไอจ๊ะ วันนี้แพมขออนุญาตคุณแม่แล้ว ว่าจะไปนอนค้างที่คอนโดของไอ ซึ่งคุณแม่ก็อนุญาตเรียบร้อยแล้วด้วย” ไอลดารู้ดีว่านอกจากคอนโดของเธอแล้ว มารดาของเพื่อนสนิทไม่ยอมให้พันพัสสาไปค้างบ้านเพื่อนคนไหนเลย   “ดีเลย อย่างนั้นเดี๋ยวขากลับเราแวะซื้ออาหารสดไปทำอะไรกินกันนะ”

“ดีใจจังแพมจะได้กินอาหารฝีมือไอ ไม่ได้กินตั้งนานแล้ว คิดถึงจัง”

“อยากกินไรเป็นพิเศษหรือเปล่าเดี๋ยวไอทำให้”

“จริงๆ นะ”

พันพัสสาคิดเมนูอีกหลายรายการ ไอลดาส่ายหน้าหัวเราะไปมา แล้วเมื่อเลิกงานทั้งสองก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ใกล้ที่สุด เลือกซื้อของที่ต้องการและจบลงด้วยมื้อค่ำที่แสนอร่อย

“อิ่มจังเลยไอ ขอนั่งพักก่อนได้มั้ย เดี๋ยวช่วยล้างจาน” พันพัสสาถึงกับอวดครวญ เมื่อทานอาหารมื้อนี้เรียบร้อยแล้ว

“ไม่เป็นไรหรอกแพม นั่งให้อาหารย่อยก่อนแล้วกัน เดี๋ยวไอล้างจานเอง ก็แพมเล่นกินซะขนาดนั้น จะลุกไหวได้ยังไงกัน”

“นี่ถ้าพี่เอรู้คงล้อแพมไปอีกเป็นเดือน”

“ทำยังไงแพมถึงจะทำอาหารเก่งเหมือนไอนะ ถามจริงๆ ไอไปเรียนทำอาหารมาหรือเปล่า” ไอลดาส่ายหน้า

“ไอก็เรียนรู้ไปกับป้าๆ แม่ครัวที่บ้านน่ะ ไปแอบดูบ่อยๆ มันก็ทำเป็นเองน่ะจ้ะ”

“แพมอะดูบ่อยๆ เวลาคุณแม่เข้าครัว แต่แพมก็ทำไม่เป็นอยู่ดี”

คนเล่าหัวเราะ พันพันสาเป็นคุณหนูไฮโซแต่ติดดิน ไม่แปลกที่เธอจะทำอะไรไม่เป็นเลย ก็ในเมื่อมีคนทำให้ทุกอย่างอยู่แล้ว

“เดี๋ยวแต่งงานไปแพมก็ทำเป็นเองแหละ เชื่อไอสิ”

ไอลดาให้กำลังใจเพื่อนทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าคงเป็นไปไม่ได้ เอราวัฒน์รักพันพัสสาออกอย่างนั้น ดีไม่ดีจะหาแม่ครัวอาหารไทยอาหารฝรั่งมาให้เสียด้วยซ้ำ

“คงยากอะไอ ว่าแต่ไอ... ขอถามอะไรหน่อยสิ  ผู้ชายที่ไอเคยเล่าให้แพมฟังว่าเป็นรักแรกของไอน่ะ ตอนนี้เขาอยู่ไหนเหรอ ไอได้เจอเขาบ้างมั้ย” ไอลดานึกสงสัยก็จู่ๆ พันพัสสาถามดื้อๆ

“ก็แค่อยากรู้น่ะ” พันพัสสาบอกอย่างรู้ทันในแววตาคู่นั้น

“ก็แพมกำลังจะแต่งงานกับพี่เอ แต่ไออะ แค่แฟนยังไม่มีเลย ก็เลยอดเป็นห่วงไม่ได้”

อันที่จริง... พันพัสสาไม่ต้องเป็นห่วงไอลดาก็ได้ เพราะเธอรู้ดีว่าฐานะทางการเงินของเพื่อนสนิทนั้นเรียกว่าเป็นถึงเศรษฐีภูธร บิดาของไอลดามีที่ทางปลูกยางพาราและปาล์มหลายพันไร่ เรียกว่าชาตินี้ไอลดานอนกินไม่ต้องทำงานก็อยู่สบาย  

            “ไอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาอยู่ที่ไหน ไม่ได้ติดต่อเขาเลย”

“น่าเสียดายจัง ถ้าเป็นแพมน ะแพมจะประกาศในโซเชียลตามหาเขา” พันพัสสาแกล้งเย้า เพราะรู้อยู่ว่าถ้าเป็นไอลดา เธอคงไม่ทำอะไรพิลึกพิลั่นแบบนั้น

            “ว่าแต่ไอลืมเขาผู้ชายคนนั้นหรือยัง” คนถูกถามสายหน้าช้าๆ

            “ไอไม่เคยลืมเขาได้เลย”         

“ถึงว่าสิ เวลามีหนุ่มๆ ที่คณะมาขายขนมจีบ ไอถึงไม่สนใครเลย ที่แท้ก็มีชายในดวงใจอยู่แล้วนี่เอง ไม่รู้ป่านนี้เขาจะเป็นยังไง จะมีครอบครัวหรือยังมีลูกกี่คนแล้วเนอะ เออ... บ้านของเขาอยู่ที่ภูเก็ตไม่ใช่เหรอ แล้วเขาไม่กลับบ้านบ้างเหรอ”

            “บ้านญาติเขาอยู่ภูเก็ต แต่บ้านพ่อแม่เขาอยู่ที่กรุงเทพฯ”

ไอลดาตอบอย่างระมัดระวัง เพราะเกรงว่าพันพัสสาจะนึกไปถึงใครบางคน ที่เคยไปใช้ชีวิตอยู่ทางใต้เมื่อครั้งเป็นหนุ่มน้อย เพราะครอบครัวของวาฤทธิ์ เอราวัฒน์ และพันพัสสาสนิทสนมกันมาก เธอก็ไม่สบายใจนักที่ไม่ได้บอกเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนได้รู้ นั่นคงเป็นเพราะความกลัวล้วนๆ           

“ไอล้างจานเสร็จแล้ว แพมไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะได้เข้านอนกัน พรุ่งนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่เหรอ”

“ง่วงเหมือนกัน สงสัยหนังท้องตึงหนังตาหย่อนจริงๆ ด้วย” พันพันสาลงจากเก้าอี้ เดินเอามือลูบที่ท้องหายเข้าไปในห้องนอนที่อยู่ถัดไป

กว่าจะเรียบร้อยเรื่องในครัว พันพัสสาก็หลับไปแล้ว ไอลดายิ้มบางๆ มองเพื่อนสนิทบนเตียงแล้วส่ายหน้า เธอจัดแจงทำภารกิจของตัวเองและรีบเข้านอนแต่กลับนอนไม่หลับ โกหกตัวเองไม่ได้ว่าทั้งตื่นเต้นและดีใจเพียงใด ที่รู้ว่าอีกไม่นานเธอจะได้เจอกับวาฤทธิ์

            ‘พี่วาจะจำน้องไอคนนี้ได้ไหมค่ะ จะรู้ไหมว่าน้องไอคนนี้ยังรอพี่วาอยู่’

ไอลดารำพันกับตัวเอง สายตาก็เหลือบมองคนที่หลับไปแล้วด้วยความระมัดระวัง มือบางเย็นเฉียบขึ้นมาทันทียามที่คิดถึงเขา มันทั้งตื่นเต้นและดีใจ ต่อไปนี้ชีวิตของเธอคงมีเป้าหมายกว่าแต่ก่อน อย่างน้อยก็มีความสุขที่ได้ตื่นขึ้นมาทุกเช้า เพื่อนับวันคอยกับความจริงที่ไม่ใช่ความฝันลมๆ แล้งๆ อีกต่อไป...

... แค่หกสิบวันเท่านั้น

สำหรับเรื่อง 'เกมรักซาตานร้าย' เป็นนิยายเรื่องแรกของการเป็นนักเขียน เรื่องนี้ได้เขียนขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้วโดยประมาณ ผ่านการตีพิมพ์มาแล้วเมื่อหลายปีก่อน ตอนนี้เกมรักซาตานร้ายได้หมดสัญญาลงไอจะนำเรื่องนี้มารีอัปพร้อมกับวางขายอีบุ๊กอีกครั้งในเร็วๆ นี้ 

ด้วยเวลาที่ผ่านมาหลายปีอาจทำให้ทั้งสำนวน ภาษาและบางเหตุการณ์ไม่เป็นปัจจุบัน หรืออาจจะขัดต่อยุคสมัยนี้ยังไงต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ  รัก...ไอลดา/ลีลาวดี

ฝากอีบุ๊ก ก่อการ (ร้าย) รัก ด้วยนะคะ ^^

ก่อการ(ร้าย)รัก ไอลดา www.mebmarket.com “เจ็บ! ปุ้นเจ็บ!” หญิงสาวประท้วงขึ้น เมื่อร่างกายปวดร้าวเกินจะรับไหว“เจ็บสิดี! จะได้รู้ว่าเธอไม่ควรไปร่านกับใครที่ไหน ตราบใดที่ยังชดใช้ให้ฉันไม่พอ!”“ปุ้น... ปุ้นไม่ได้ทำอะไรเลย” คนถูกกระทำยังนึกไม่ออกว่าวันนี้เธอทำอะไรผิด“ต่อหน้าต่อตาฉันเธอยังให้มันจับมือถือแขนแบบนั้น ถ้าลับหลังไม่ชวนกันเข้าห้องไปเลยหรือยังไง!” เพียงเท่านั้นครองขวัญนึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเขาหมายถึงใคร“เขาเป็นแขกของนาย แล้วจะให้ปุ้นทำยังไง” น้ำเสียงเธอสั่น น้อยใจที่เขาโยนความผิดให้เธอ“แล้วเธอไปทำอีท่าไหนล่ะ มันถึงได้ตามติดยิ่งกว่าหมาติดสัตว์!” เขากระแทกกระทั้นเพิ่มแรงในการขับเคลื่อน หญิงสาวกัดริมฝีปากจนห้อเลือด ไม่ให้เสียงสะอื้นจากความเจ็บปวดเล็ดลอดออกมาให้คนใจร้ายได้ยิน