กวนเข้าไปเมื่อใจต้องกาน

ลำดับตอนที่ #7 : - - -แค่เล่นๆ

“ที่รักครับ ผมก็รักคุณคนเดียวเหมือนเดิมแหละครับ แต่เพื่อนผมมันบังคับจะให้ผมทำยังไงหล่ะครับ แล้วอีกอย่างแม่สาวนั่นก็ไม่ได้สนใจผมสักหน่อย”

“คุณพูดซะยาวเลยนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรหรอก คุณก็มีสิทธิที่จะมีแฟนหนิ”กานดารู้สึกวางใจชายหนุ่มที่คุยโทรศัพท์กับเธอมากขึ้น

“แต่ผมไม่อยากนอกใจคุณ ผมจริงจังกับคุณคนเดียว”วรรณลพยังใช้น้ำเสียงอ้อนกานดาเหมือนเดิม

“งั้นถ้าฉันจับได้ว่าคุณนอกใจ ฉันโกรธคุณจริงๆนะ”กานดาขู่เอาไว้

“ถ้างั้นคุณก็ต้องเป็นของผมเหมือนกันนะ”วรรณลพตอบกลับมาแต่กานดาไม่ได้คิดจริงจังอะไร

“ได้เลย สัญญานะว่าเราจะรักกัน”กานดาตอบกลับไปทำให้ชายหนุ่มปลายสายยิ้มออกมา กานดาเองก็ยิ้มเช่นกัน นานๆทีจะมีคนที่เธอวางใจ เธอสามารถเล่าอะไรก็ได้เพราะทั้งเธอและเขาก็ไม่ได้รู้จักตัวตนอะไรที่แท้จริงอยู่แล้ว

“เดี๋ยวมีหนุ่มๆมาจีบคุณผมจะรู้ได้ยังไงหล่ะ”วรรณลพถามกานดา

“ก็เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง คุณไม่เชื่อใจฉันหรอ”กานดาตอบกลับไป

“เชื่อครับ แล้วคุณเชื่อใจผมบ้างมั้ยครับ”

“เชื่อสิ”

“เรามาเจอกันได้มั้ย”วรรรลพพยายามพูดออดอ้อนแต่ไม่เป็นผล คำตอบที่กานดาตอบกลับเป็นคำเดียวคือ ไม่

“เอาไว้ให้เราสนิทกันมากกว่านี้นะค่ะ ฉันว่าซักวันเราต้องรู้จักกัน วันนั้นเราอาจจะรักกันจริงๆก็ได้”กานดาไม่อยากที่จะออกไปพบชายหนุ่ม เธอคิดว่าเป็นแบบนี้ดีแล้วเพราะเธอสามารถคุยกับได้โดยที่ทั้ง 2 ฝ่ายไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

“คุณเชื่อแบบนั้น ผมก็เชื่อแบบนั้น งั้นผมไม่กวนแล้วนะครับ ผมจะรอวันที่เรารักกันจริงๆ”วรรณลพกล่าวลา

“ค่ะ บาย ทำไมวันนี้เราคุยกันดีๆได้เนี้ย”

“เพราะใจเราตรงกันไง”

“อย่าลืมนะนายห้ามนอกใจฉัน”

“หึงโหดรึป่าวเนี้ย ผมกลัวนะ”วรรณลพทำเสียงสั่นเรียกเสียงหัวเราะของหญิงสาวได้

“ไปแล้วคะ บาย”กานดากดวางสายเพราะถ้าเธอไม่วางคงไม่ได้วาง กานดาเดินยิ้มเข้าไปในบ้านเห็นมารดานั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องรับแขก

“แม่ขา”กานดาเดินเข้าไปกอดมารดาอย่างประจบ มารดาของเธอหอมแก้มลูกสาวคนเดียวอย่างแสนรัก

“แม่พุดดิ้งว่าจะกลับกรุงเทพวันนี้นะค่ะ พอดีอยากไปเที่ยวกลับเพื่อนๆ”กานดากอดมารดาที่นานๆทีจะกลับมาเจอกัน

“มาหาแม่กี่วันเอง จะกลับแล้ว หนูจะกลับตอนไหนหล่ะลูก”มารดาของเธอถามลูกสาว

“เด๋วเก็บเสื้อผ้าก็ว่าจะกลับเลย อยู่นานลำคานยัยกำ ยัยกำจะพาหนูไปหาแฟนอีกแล้วค่ะ ดูสิหนูไม่อยู่ดีกว่า แม่หนูมีเรื่องจะบอกแม่ค่ะ”

“อะไรลูก”มารดาของกานดาค่อนข้างสนใจอะไรที่เกี่ยวกับลูกสาวเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวที่ค่อนข้างซนทั้งที่มารดามีบริษัทแปรรูปไม้ที่ใหญ่ที่สุดของเชียงใหม่แต่ลูกสาวกลับไปทำงานนักเขียนที่บริษัทเล็กๆในกรุงเทพให้เหตุผลว่า ‘มันเป็นความสุขส่วนตัวนะค่ะแม่ เดี๋ยวหนูเบื่อหนูก็กลับมาตายรังเหมือนเดิมแหละค่ะ’ มารดาของเธอเลยไม่ค่อยที่จะบังคับลูกสาวมากนัก

“คือหนูจะบอกแม่ว่า หนูมีแฟนแล้วค่ะ”สีหน้าของมารดาเธอเปลี่ยนแปลงทันทีทั้งตกใจว่ามันรวดเร็วและไม่เคยเห็นว่าลูกสาวจะยอมสนิทสนมกับใครกลัวว่าลูกสาวจะหัวอ่อนเรื่องผู้ชาย

“ใครลูก แล้วหน้าตาเป็งยังไง นิสัยดีมั้ย ลูกเต้าเหล่าใคร แล้วเค้าดีกับลูกรึป่าว คบกันนานรึยัง”มารดาเธอทำท่าว่าจะพูดยาวกานดาเลยพูดขัดมารดาของเธอ

“ไม่รู้เลยสักอย่างค่ะ เรารู้จักกัน 3 วัน แต่ว่าเขาขอคบหนูเป็นแฟนหนูก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเสียงหายอะไร ก็เลยคบเค้าก็เท่านั้นแหละค่ะแม่”กานดาเล่าให้มารดาของเธอฟังยิ่งทำให้มารดาตกใจมากขึ้น

“แม่ตกใจอะไรค่ะ หนูไม่ทำอะไรเสียหายหรอก สัญญานะค่ะ หนูจะรักนวลสงวนตัวถ้าเกิดว่ามันไม่พลาดพลั้งไปเสียก่อนนะค่ะ”มารดาของเธอตีแขนลูกสาวที่เอาแต่พูดเล่น

“ไปเก็บของเลยยัยหนูเดี๋ยวมันจะค่ำ ขับรถตอนกลางคืนมานอันตราย “มารดาไล่ลูกสาวให้ขึ้นไปเก็บของ

“แม่ไล่เชียวนะ อยากให้พุดดิ้งไปมากรึไงไปก็ได้”กานดาทำท่างอนๆก่อนที่จะเดินไปบนห้อง มารกาของเธอส่ายหัวเบาๆกับความแก่นของลูกสาว

“แง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”โทรศัพท์เธอดังขึ้นอีกครั้งทั้งที่เพิ่งคุยกันยังไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ

“สวัสดีค่ะ”กานดาใช้เสียงหวานหยดกรอกลงในโทรศัพท์

“สวัสดีครับที่รัก”วรรณลพตอบกลับมาไม่รู้ทำไมเขาถึงอยากโทรหาแม่สาวคนนี้ทั้งที่เพิ่งคุนกันยังไม่ถึงชั่วโมง

“มีอะไรอีกคราวนี้ เพิ่งคุยกันยังไม่ทันพ้นชั่วโมงเลยนะค่ะ”

“ถ้าไม่มีอะไรผมจะโทรหาคุณไม่ได้เลยใช่มั้ยครับ แล้วคุณรับโทรศัพท์ไม่ได้ใจเลยนะ คุณต้องบอกว่า สวัสดีค่ะที่รัก”วรรณลพดัดเสียงให้เหมือนเสียงผู้หญิงทำให้กานดาหัวเราะออกมา

“คุณโทรมาได้เสมอแหละค่ะ เอาไว้ครั้งต่อไปฉันจะรับแบบนั้นแล้วกันนะค่ะ”กานดารับเสียงหวาน

“ตอนนี้คุณยังอยู่เชียงใหม่รึป่าวค่ะ”กานดาถามวรรณลพ

“ผมก็คิดว่ากำลังจะกลับนี่แหละครับ จะกลับเที่ยวเย็นครับ คุณจะกลับรึยังครับ”วรรณลพถามกลับมา

“ก็กำลังเก็บเสื้อผ้าค่ะ พอดีเอารถมาเลยว่าจะขับรถกลับเอง”กานดาตอบวรรณลพ

“ให้ผมขับให้มั้ย ผมเป็นห่วงคุณผู้หญิงขับรถทางไกลคนเดียวมันอันตราย”

“คุณจำสัญญาเราไม่ได้หรอ เอาไว้ซักระยะแล้วกันนะคะ”

“ได้ครับ งั้นผมวางสายเลยแล้วกันนะ เรียกผมที่รักทีนึงแล้วหอมแก้มผมด้วยนะได้มั้ยครับ”วรรณลพอ้อนกานดา

“เอาจิงหรอ”

“จิงสิ”

“บายค่ะที่รัก จุ๊บ”กานดาเล่นตามที่วรรณลพบอก ชายหนุ่มก็วางสายไป ทั้งวรรณลพและกานดาต่างก็อมยิ้ม

“แง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”หลังจากวางสายจากวรรรลพโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“สวัสดีค่ะ ที่รัก”กานดากรอกเสียงหวานลงในโทรศัพท์