กวนเข้าไปเมื่อใจต้องกาน

ลำดับตอนที่ #6 : - - -ไว้ใจ

“ฉันว่านั่งตรงนี้ดีกว่ามั้ยค่ะ”กานดานั่งโซฟาที่อยู่ข้างๆ กานดานั่งที่โซฟาข้างๆที่ว่างอยู่

“คุณบัปบี้คุณมีแฟนรึยังครับ”วรรณลพเปิดฉากเพราะคิดว่าแม่สาวที่เพื่อนหามาให้นี่ก็ไม่เลวหน้าตาก็เข้าขั้นว่าสวย แต่แปลกที่หน้าตาของเธอดูเหมือนอ่อนกว่าวัยจริง อาจเป็นเพราะเธอไม่ชอบแต่งหน้าก็เป็นได้

“ยังเลย ก็ว่าจะมาหาเอาแถวนี้”กานดาตอบ

“งั้นช่วยรับผมไว้พิจารณาจะพอผ่านเกณฑ์มั้ยครับ”วรรณลพพูดทันทีเผื่อหญิงสาวจะรับไว้พิจารณา

“ก็ต้องรองดูนะค่ะ ว่าจะผ่านรึป่าว”การดาพูดพร้อมกับโปรยยิ้มหวานไปให้วรรณลพ

“วันนี้คุณไปไหนรึป่าวครับ”

“ว่างทั้งวันค่ะ นี่ยัยพัดก็พาออกมา เห็นทีก็คงจะกลับเข้าบ้านค่ำแหละค่ะ”

“งั้นคุณจะรังเกียดไปดูหนังกับผมสักรอบได้มั้ย”วรรณลพชวนกานดาไปดูหนัง แต่ตอนนี้กานดาหันไปมองเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ไม่ไกล แต่ภาพัดกลับหันหน้าไปทางอื่น

“ได้สิค่ะ”กานดาตอบวรรณลพไปเพราะวันนี้ทั้งวันเธอก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว

“คือผมมีปัญหานิดนึงครับ”

“อ้าว มีอะไรรึป่าวค่ะ”กานดาขมวดคิ้ว หันหน้าไปมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ไม่ห่าง

“ผมไม่มีรถ”กานดาเกือบหลุดหัวเราะเพราะชวนเธอไปเที่ยวแต่กลับไม่มีรถ

“งั้นไปรถฉันก็ได้”วรรณลพส่งยิ้มมาแทนคำขอบคุณ กานดาเพียงพยักหน้าเบาๆ

“แล้วพัดกับชาติหล่ะจะไปไหน”กานดานึกขึ้นได้ถึงเพื่อน 2 คน

“ไม่เป็นไรหรอกแก เดี๋ยวหาอะไรทำแถวนี้แหละ”ภาพัดบอกเพื่อนสาว

“เราจะผลิตลูกกัน”ชาติตอบกลับหน้าตาเฉยแต่โดนภาพัดทุบแรงๆไปที่ๆไหล่ทีนึงเป็นรางวัล

“นายไปผลิตคนเดียวเลยแล้วกัน”ภาพัดหันหน้าไปทางอื่น

“เราไปกันเลยดีมั้ยครับบัปบี้”วรรณลพหันหน้ามาทางกานดาเธอเพียงพยักหน้าตอบแล้วเดินนำออกไปที่จอดรถ
กานดาเดินไปถึงที่รถเธอควานหากุญแจในกระเป๋าแต่พอจะเปิดประตูก็มีมือมาจับมือเธอเอาไว้

“ผมขับให้นะ”วรรณลพกระซิบข้างๆหูกานดา ระยะที่วรรณลพยืนแทบจะห่างกันไม่เกิน 10 เซนติเมตร

“ดีเหมือนกัน”กานดายื่นกุญแจให้ก่อนเดินไปอีกด้านนึง วรรณลพขับรถเข้าไปที่ศูนย์การค้าใหญ่เพื่อที่จะไปดูหนัง เมื่อรถจอดสนิทกานดาก็เดินเข้าไปโดยที่ไม่รอคนขับรถเลยแม้แต่นิดเดียว

“คุณครับรอผมด้วยสิ”วรรณลพจับมือเธอก็ยอมให้จับโดยดี

 “ขอโทษค่ะ ลืมไปนึกว่ามาคนเดียว”

“ไม่เป็นไรครับ”วรรณลพเดินข้างกานดาตาตลอดเวลา ไม่นานหลังจาที่วรรณลพไปซื้อตั๋วหนังมาให้เขาก็อาสาไปซื้อป๊อปคอนเพื่อที่จะได้มีขนมกินในโรงหนัง เรื่องที่วรรณลพเลือกเป็นแนวโรแมนติก และก็เป็นแนวที่กานดาเกลียกมาก
‘นางเอกปัญญาอ่อนทำท่าอ่อนต่อโลก ส่วนพระเอกซื่อบื้อ ดูทำไม เปลืองตัง’กานดาพูดกับเพื่อนๆเสมอเมื่อมีใครชวนเธอมาดูหนังน้ำเน่าแบบนี้ แต่วันนี้ทำไงได้มาถึงขนาดนี้แล้ว กานดาเดินถือป๊อปคอนที่ตั้งหน้าตั้งตากินจนเข้าไปถึงที่นั่ง เป็นเพราะเธอเข้ามาเร็วทำให้ยังไม่มีคนมากนักเดินได้สะดวก ไม่นานคนก็เริ่มทะยอยเข้ามาจนแน่นโรงภาพยนต์

“คุณครับ”วรรณลพเรียกกานดาเบาๆเพราะหญิงสาวที่นั่งข้างๆเขาเงียบไปตั้งแต่หนังเริ่มฉายได้ไม่กี่นาที

“บัปบี้”วรรณลพเขย่าแขนกานดาเบา แต่ก็ยิ้มออกมาเพราะสาวทั้งข้างๆเธอหลับไปซะแล้ว วรรณลพก้มหน้าเข้ามาจุมพิษแก้มหญิงสาวเบา แต่ที่ได้กลับคืนมาคือหมัดเข้าที่ลูกตาเต็มๆ วรรณลพจับดวงตาของตัวเองไว้

“อุ้ย ขอโทษค่ะ คือฉันไม่รู้ว่าเป็นคุณ”กานดาทำท่าตกใจแต่ก็แอบยิ้มอย่างสะใจ แต่วรรณลพไม่ทันเห็นเพราะมัวเจ็บตาและค่อนข้างมืด

“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่อยากปลุกคุณให้ตื่นแต่คุณไม่ตื่น ผมเลยแอบหอมไปทีนึง”วรรณลพรีบแก้ตัวแต่กานดาเพียงพยักหน้า แล้วก็ทำท่าดูหนังต่อ ไม่ทันที่กานดาจะดูหนังรู้เรื่องหนังก็จบซะแล้ว ฉันหลับไปนานเท่าไหร่เนี้ย กานดาเดินออกมาจากโรงภาพยนต์โดยวรรณลพเดินตามไม่ห่าง กานดาก้าวให้เร็วที่สุดจนคนที่เดินตามต้องเอื้อมมือมาดึงมือเธอเอาไว้

“คุณครับ เดินช้าหน่อยสิครับ เดี๋ยวคนอื่นก็เอาคุณไปพอดี ผมไม่ให้นะ”วรรณลพจับมือกานดาพร้อมพูดยาวเหยียบกานดาเพียงยิ้มหวานๆส่งไปให้วรรณลพเท่านั้น แต่วรรณลพไม่ยอมปล่อยมือกานดาออกจากมือที่เขาขับเอาไว้

“ผมจับมือคุณเดินนะ”วรรณลพขออนุญาตกานดาเธอเพียงพยักหน้า

“บัปบี้คุณไม่มีแฟนจริงหรอครับ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงสวยๆอย่างคุณจะไม่มีแฟน”วรรณลพถามเพราะไม่ร็จะคุยอะไรกับเธอ

“ฉันไม่มีหรอกค่ะ แต่ฉันไม่อยากเชื่อเลยนะค่ะถ้าคุณจะบอกว่าคุณไม่มีแฟน”กานดาตอบกลับไปทำให้วรรณลพหน้าเจือนลงนิดหน่อย แต่ไม่วายหันไปยิ้มประจบ

“ไม่มีหรอกครับถึงจะมีผมก็เลิกไปแล้ว ผมจริงจังกับคุณคนเดียวดีกว่า”

“จริงหรอค่ะ ไม่ใช่ปากหวานกับสาวๆแบบนี้ทุกคนหรอ”กานดาแกะมือวรรณลพออกจากมือเธอก่อนที่จะเดินห่างออกไป

“บัปบี้ทานข้าวด้วยกันนะครับ”กานดาพยักหน้าเบาๆ วรรณลพเดินมาจับมือเธออีกครั้งกานดาไม่ปฏิเสธเดินตามไป หลังจากอาหารมื้อนั้นผ่านพ้นไป กานดาขอเข้าไปดูหนังสือที่ชั้นหนึ่งของห้างสรรสินค้า วรรณลพก็ขอตามไปด้วยอ้างว่าอยากไปหาหนังสือด้วยเหมือนกัน

“วรรณลพ”กานดาหันหน้าไปที่ต้นเสียงพร้อมกับวรรณลพที่ท่าทางตกใจ

“ไปหาเค้าสิค่ะ เดี่ยวบาปจะอยู่แถวนี้”กานดาบอกวรรณลพแต่ชายหนุ่มไม่ได้ว่าอะไรเดินไปหาอดีตแฟนสาว

“วรรณลพ คุณมาที่นี่ไม่บอกเลยนะค่ะ แล้วมากับใคร ถ้าฟ้าดูไม่ผิดใช่ยัยบาปรึป่าว”สาวเซ็กซี่เดินตรงมาหาวรรณลพแล้วรีบควงชายหนุ่ม

“ผมมาเมื่อวานนี้ พอดีเป็นเพื่อนกันกับบาปเค้า แล้วนี่คุณมากับใครหล่ะฟ้า”วรรณลพยังคงใช้น้ำเสียงมีเสน่ห์ส่งไปให้สาวที่ยืนอยู่ไม่ห่าง

“ลพ ตั้งแต่เราเลิกกันฟ้าไม่เคยมีใครเลยนะคะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรอฟ้าคิดถึงคุณนะ”ช่อฟ้าใช้น้ำเสียงออดอ้อนวรรณลพ ชายหนุ่มหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋ายื่นให้ช่อฟ้า

“นี่เบอร์โทรศัพท์ผม คุณติดต่อได้นะ แต่เราคงเป็นเพื่อนกันดีกว่านะฟ้า โชคดี”วรรณละเดินกลับไปหากานดาปล่อยให้ช่อฟ้ายืนนิ่งกับท่าทีของชายหนุ่มที่ไม่เคยปฏิเสธความสัมพันจากเธอ แล้วจะเห็นกันว่าใครแน่กว่า
กานดาเลือกหนังสือสองสามเล่มก่อนที่จะเดินไปจ่ายเงิน ไม่นานวรรณลพก็เดินกลับมาหาเธอ

“กลับมาเร็วจังนะค่ะ นึกว่าจะไปต่อกันซะอีก”กานดาพูดเยาะออกไป

“ไม่นะครับ ผมกับเธอไม่เกี่ยวข้องกันแล้วนะ”วรรณลพรีบแก้ตัวอย่างรวดเร็ว กานดาไม่ได้พูดอะไรเดินออกจากห้างไปที่รถ วรรณลพเดินมาไม่ห่าง

“คุณโกรธผมหรอครับ”กานดาแทบจะหัวเราะออกมา ผู้ชายอะไรคิดเข้าข้างตัวเองได้ขนาดนี้ กานดาส่ายหน้าเบาๆ วรรณลพทำหน้าเหมือนสำนึกผิดก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูให้กานดาพอลับตาวรรณลพกานดาแทบจะปล่อยหัวเราะออกมา
ไม่นานทั้งสองก็มาถึงโรงแรม พอเดินเข้ามาก็ตกใจกับภาพที่เห็นภาพัดนั่งอยู่บนตักของชาตโดยที่ชาตกอดภาพัดเอาไว้ตามด้วยหอมแก้ม

“อะไรเนี้ย กำอย่าบอกว่าแกเสร็จไปแล้ว”กานดาถามเพื่อนสาวอย่างงงๆภาพัดรีบลุกขึ้นมาจากอ้อมกอดของชาติ

“ป่าวนะบาป เราแค่”ภาพัดยิ้มๆชาติจึงเติมส่วนที่ขากหายให้

“เราเป็นแฟนกัน”ชาติตอบกานดาแต่ทำให้กานดาขมวดคิ้ว

“รักกันเร็วจังนะ”กานดาแหย่เพื่อนสาวที่ตอนนี้หันไปนั่งข้างๆชาติ

“แล้วเมื่อไหร่เราจะรักกันหล่ะครับบัปบี้”วรรรลพพูดสวนขึ้นมา กานดาหันมามองวรรณลพที่ทำหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส

“ว่าไงครับ”วรรญลพถามกานดาอีกครั้งเพราะเขามั่นใจว่ากานดาจะตกหลุมเพราะเขาไม่เคยทำหน้าตาแบบนี้แล้วสาวที่ไหนไม่ตกหลุมเลย

“เอาไว้ ปีหน้าเราค่อยมาคุยกันนะค่ะว่าจะคบรึป่าว”วรรณลพหน้าเจือนลงอย่างรวดเร็วภาพัดหัวเราะดังลั่น

“วันนี้บาปกลับก่อนนะ อย่างลืมนะค่ะลพ เดี๋ยวปีหน้าเรามาคุยกันนะ บัปบี้รอนะค่ะ”กานดายิ้มหวานหยดให้ชายหนุ่มก่อนที่จะเดินไปที่จอดรถโดยมีชายหนุ่มเดินไปส่งที่รถ

“ผมขอมัดจำเอาไว้นะ”วรรณลพพูดพร้อมหอมแก้มกานดาฟอดใหญ่โดยไม่ทันที่กานดาจะตั้งตัว

“แล้วที่เหลือหละค่ะ”กานดายิ้มบางๆ

“บัปบี้เอาตอนนี้มั้ยหล่ะครับ ผมให้ได้ตอนนี้เลยนะ แต่คุณบอกให้ผมรอ”วรรณลพยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนกานดาต้องเปิดประตูขึ้นรถแล้วขับอออกไปทันที ทำไมวันนี้นายบ้านั่นยังไม่โทรมา แล้วเราจะคิดถึงทำไมไม่นานกานดาก็ขับรถเข้ามาถึงที่บ้าน

“แง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงโทรศัพท์กานดาดังลั่น

“หวัดดี นึกว่านายจะเลิกแล้วนะเนี้ย อุจส่าดีใจ”กานดาหยอดเสียงหวานลงไปในโทรศัพท์

“เสียงคุณก็ดีใจจริงๆนะครับ แต่คงจะเป็นดีใจที่ผมโทรมา คุณคงไม่ได้นั่งรอรับโทรศัพท์จนไม่มีกระจิตกระใจทำอะไร”วรรรลพกรอกเสียงหวานลงในโทรศัพท์ไม่รู้ทำไมเวลาว่างเขาต้องโทรหาแม่สาวคนนี้

“ดีแล้วที่คุณไม่โทรมา ฉันจะได้ไม่ต้องปวดหัวที่จะรับโทรศัพท์คุณ”กานดาตอบกลับไป วันนี้ไม่รู้ทำไมเธอมีความสุขที่จะคุยโทรศัพท์มากขึ้น

“วันนี้คุณเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย”กานดางงกลับคำถามที่เขาถามมา

“ไม่ วันนี้ฉันโดนเพื่อนพาไปเจอผู้ชาย นายบ้านั่นเจ้าชู้มากๆเลย ฉันหล่ะไม่รู้จะทำยังไง ก็รับปากเพื่อนไปแล้วเบื่อมากเลยนี้ก็หนีกลับบ้านมา”กานดาเล่าให้เพื่อนในโทรศัพท์ฟังโดยที่ไม่รู้จักหน้าตา

“ผมก็โดนเพื่อนผมพาไปพบผู้หญิงคนนึงมา สวยนะครับน่ารักดีแต่เธอดูไม่สนใจผมเลย”วรรณลพเล่าเรื่องของตนเองให้เธอฟังบ้าง

“คุณนอกใจฉันสิ อย่าลืมนะเราเป็นกัน”กานดาพูดขำๆให้ชายหนุ่มฟัง