คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - - -ตามคำท้า
"ฮัลโหล ใครวะโทรมาแต่เช้าไม่รู้รึไงชาวบ้านชาวช่องเค้ากำลังนอนอยู่"เสียงหญิงสาวตอบกลับมาด้วยอารมขุ่นยังไม่ทันที่วรรณลพจะได้พูดอะไร หญิงสาวก็ตัดสายไป ถ้าเค้าเป็นพวกใช้นาทีแรก 5 บาทคงจะโมโหเธอน่าดูเพราะเธอดันรับแล้วกดวางแบบนี้ แต่นี่ยังดีที่ไม่เคยสนเรื่องค่าใช้จ่ายเพราะถึงเขานั้งอยู่เฉยๆก็มีเงินเข้าบัญชีทุกเดือนอยู่แล้ว
วรรณลพกดเบอร์เดิมที่โทรไปแต่เช้ากลังจากผ่านมา 1 ชั่วโมง
"นี่นายอีตาบ้า นายมีจุดประสงอะไรโทรมาหาฉันอยู่ได้ ไม่รู้รึไงรำคานเว้ย"พอสาวผมหยิกตะโกนลั่นจนวรรณลพต้องเอาหูโทรศัพท์ออกห่างจากหูเสร็จเธอก็กดวางเช่นเคย นี่คงเป็นนิสัยเธอสินะที่พูดจบแล้วก็วาง
วรรณลพเข้าไปที่ร้านแวบนึงพอดูว่าไม่มีปํญหาอะไรก็ออกมาอยู่นอนอยู่บ้าน บ้านของวรรณลพทำกิจการเกี่ยวกับการค้าขายไม้ พ่อแม่ของเข้าอยู่ที่ต่างประเทศมีกิจการใหญ่ และมีลูกชายอยู่เพียงคนเดียว แต่วรรณลพก็ไม่ได้สนใจกิจการมากนักเนื่องด้วยความที่เป็นเพลบอย และพ่อบังคับให้ทำธุระกิจต่อไปจึงเกิดอยากดื้อไม่ยอมรับเอา ทั้งที่ก็ไม่มีใครที่จะรับแล้ว
วรรณลพโทรหาแม่สาวผมหยิกทุกชั่วโมงจนเธอด่ามาบ้าง ปิดเครื่องก็แล้ว ทำอะไรก็แล้วแต่วรรณลพก็ยังคงโทรไป
"นี่อีตาบ้า นายโรคจิตหรือกำลังทำวิจัยเกี่ยวกับโทรศัพท์ยะ โทรมาทุกชั่วโมงแบบนี้ฉันจะบ้าแล้วนะ ถ้านายกำลังทำวิจัย ก็ไปวิจัยคนอื่นเลยไปอย่ามาใกล้ฉัน"
"เดี๋ยวครับอย่าเพิ่งวาง"วรรณลพรีบพูดสวนขณะที่หญิงสาวกำลังจะกดวาง
"นายมีอะไร"
"คุณครับถ้าคุณรักผมมากก็ไม่ต้องทนหรอกนะครับ คุณแค่ยอมรับเป็นแฟนผมก็เท่านั้น"
"ถ้าฉันเป็นแฟนนาย นายจะเลิกโทรมารึป่าว"กานดาพูดไปเพราะความลำคาน
"ได้ครับผมจะเลิกโทรมาทุกชั่วโมง ในฐานที่คุณเป็นแฟนผมผมจะโทรมาแค่วันละ 4 ครั้งก็พอเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ตกลงมั้ยครับ"วรรณลพไม่ได้สนใจกับข้อเสนอของเขาหรอกแต่อยากแหย่แม่สาวผมหยิกนี่เล่นเฉยๆ
"ตกลง นับตั้งแต่นี้ฉันยอมเป็นแฟนคุณ"กานดารับปากโดยง่าย เพราะคิดว่าพอเช้าก็ปิดมือถือ เที่ยงก็ปิด เย็นก็ปิด โทรมาได้โทรมา
"ผมว่าคุณยอมง่ายเกินไป มันต้องมีการทำสันยาด้วยนะครับ"
"คุณจะเอายังไง"กานดาเริ่มโมโหกับท่าทางที่ไม่ยอมหยุดของพ่อหนุ่มคนนี้
"ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนครับ"
"ฉันอยู่เชียงใหม่ ทำไมหรือคุณจะตามมา"กานดาพูดเยาะเพราะยังไงตาบ้านี่คงไม่มาถึงเชียงใหม่
"คุณพักที่ไหนครับ"วรรณลพชักรู้สึกเหมือนว่าเขาต้องขึ้นเชียงใหม่เสียแล้ว เพราะอยากไปเปลี่ยนที่เที่ยวปีใหม่ แล้วก็ยังอยากไปเห็นหน้าแม่สาวผมหยิกที่เขาโทรกวนอยู่ทุกชั่วโมงนี้ด้วย
"ฉันพักที่บ้านฉัน หรือคุณจะมา ถ้าคุณจะมาฉันจะจัดห้องให้คุณเพิ่ม"กานดาพูดไปเพราะต้องการทำให้เธอรู้สึกเหนือกว่าแต่คิดผิดแล้วสิ
"คุณไม่ต้องเตรียมห้องหรอกเหนื่อยป่าว เพราะคุณกับผมก็นอนห้องเดียวกันนั่นแหละ หรือเราอาจจะไม่ได้นอนก็ได้ คุณช่วยมารับผมที่สนามบินด้วย"
"ฮะ คุณจะมาจริงๆหรอ"
"จริงสิครับที่รักผมเคยโกหกคุณที่ไหน บอกไปก็ไปสิ"
"แต่ฉันไม่ให้มา"
"แล้วเจอกันครับที่รัก"วรรณลพกดวางทันทีที่พูดจบแล้วหาเที่ยวบินที่เร็วที่สุดไปเชียงใหม่ ก่อนที่จะไปชวนเพื่อนที่สนิทด้วย 1 คนไปพร้อมกัน
ประมาณ 1 ชั่วโมงหลังจากที่วางสายก็ไปเจอกับชาติที่สนามบินเพื่อไปเชียงใหม่ด้วยกัน
"ไปทำไมวะเชียงใหม่ข้ายังไม่รู้เลยว่าจะไปทำไมกะอีแค่ไปเที่ยวปีใหม่ ยังดีนะเว้ยที่ข้ามาจีบสาวที่นี่ไว้ ไม่งั้นคงไม่ได้บินเร็วทันใจขนาดนี้หรอก"ชาติพูดกับวรรณลพด้วยท่าทีมีบุญคุณ
"ข้าต้องขอบคุณเอ็งมั้ยวะ"วรรณลพตอบเซ็งๆขณะที่คิดอะไรเพลินๆ
"ใช่สิ ที่พูดมาทั้งหมดไม่เข้าใจเลยหรอวะ"
ไม่นานก็ถึงที่หมายเชียงใหม่ที่สนามบินค่อนข้างแออัดเพราะคนเดินทางมาเที่ยวค่อยข้างมาก ผมลองมองดูรอบๆยังไม่เห็นผู้หญิงที่สูงประมาณ 170 และผมหยิกเลยสักคน
"ชาติเราจะไปไหนวะ"วรรณลพถามชาติที่เดินนำไปโดยที่ยังไม่ได้คุยกันเลยว่าจะไปไหน
"แล้วเอ็งจะไปไหนวะ"ชาติหันกลับมาถามเพราะตั้งแต่มาด้วยกันยังไม่ได้คุยกันจริงๆ
"ข้านัดให้คนมารับแต่เค้าคงไม่มาหรอก เอ็งสิรู้หรอว่าจะไปพักที่ไหน"
"ที่นี่ถิ่นเก่าข้าเว้ยไอ้เด็กน้อย"ชาติตบไหล่วรรณลพแรงๆสองที ก่อนที่จะเดินนำทางไปขึ้นรถโรงแรมที่จอดเรียงรายกันอยู่
เชียงใหม่ตอนนี้เปลี่ยนไปมากผู้คนเริ่มหนาตาจากเมื่อก่อนมาก วรรณลพเคยมาอยู่ที่นี่เมื่อประมาณ 5 ปีก่อนแต่อยู่ได้ไม่ถึงเดือนก็ต้องย้ายกลับไปอเมริกา แต่ชาติก็อยู่ที่นี่ประมาณ 2 ปีก่อนที่จะเปลี่ยนทิศทางเลือกลงทางใต้ไปอยู่ทะเลกับสาวๆ
"เราจะพักที่ไหนวะ"วรรณลพถามอีกครั้งหลังจากที่รถโรงแรมแล่นออกมาไกลพอสมควร
"เอ็งบ้าหรือเมาวะ ขี่รถเขามาถึงขนาดนี้นอนหน้าโรงแรมกับลุงยามมั้ง แต่ข้าว่าเราคงไม่ได้นอนหว่ะ ไปเยี่ยมถิ่นเก่าหน่อยเว้ย"
"ได้เลย"ไม่นานรถโรงแรมก็จอดให้ผู้โดยสารลงเรา 2 คนเข้าเช็คอินที่โรงแรมห้องเดียวกัน วรรณลพขอตัวไปคุยโทรศัพท์ส่วนชาติขอตัวไปบนห้องก่อน วรรณลพกดเบอร์โทรศัพท์ที่แทบจะจำขึ้นใจได้หลังจากที่โทรหาจนจำตัวอยากฆ่าเขาคงได้แล้ว
"ฮัลโหล"เสียงสาวผมหยิกวันนี้มาแปลกน้ำเสียงหวานจ๋อย
"นี่คุณครับ ผมรออยู่ที่สนามบินเป็นชาติแล้วนะไหนบอกจะมารับทำไมไม่มา"วรรณลพทำน้ำเสียงงอนๆแต่ที่ได้กลับมา
กลายเป็นหัวเราะเยาะใหญ่
"ขอโทษอย่างสูงนะค่ะที่ไม่ได้ไปรับ วันนี้"กานดาตอบกลับมาเพราะหล่อนก็ไม่ได้สนใจเลยก็ว่าได้ว่านายวรรณลพจะมายังไง หรือจะมาตอนไหน
"แล้วคุณจะให้ผมนอนอยู่ที่นี่เลยหรือไง คุณไม่เห็นใจคนหล่อๆคนนี้เลยหรอครับ"วรรณลพใช้น้ำเสียงออดอ้อนกลับไป
"แล้วคุณจะมานอนบ้านฉันเนี้ยนะ ไม่บ้าก็เมาแล้วพาผู้ชายเข้าบ้าน แม่ฉันคงเป็นลมล้มไปหลายรอบ"กานดาร่ายยาวแต่คนปลายสายกลับไม่รู้สึกอะไร
"งั้นผมนอนที่สนามบินนี่ก็ได้ ช่วงนี้ตั๋วจะกลับกรุงเทพก็ไม่มีด้วย คนต้องนอนหลายวัน แต่ไม่เป็นไรถ้าคุณลำบากก็ไม่ต้องมาก็ได้"วรรณลพใช้น้ำเสียงประชดประชันและออดอ้อนไปเต็มที่เพราะไม่เคยอ้อนสาวคนไหนไม่สำเร็จ
"ขอบคุณค่ะที่คุณเห็นใจ แค่นี้ก่อนนะพอดีแม่มา"แล้วกานดาก็ตัดสายไป วรรณลพทำหน้างงใส่โทรศัพท์ก่อนที่จะเดินขึ้นไปบนห้องพัก เพิ่งจะรู้ว่าแม่สาวคนนี้ไม่เคยใจอ่อนกับน้ำเสียงของเขาเลย
ตะวันลับขอบฟ้าสองหนุ่มก็ดูจะสดชื่นขึ้นหลังจากโทรนัดเพื่อนที่เคยแอบเที่ยวยันเช้าด้วยกันมาจนครบแล้ว ไม่รอช้าเมื่อบีเอ็มสีดำขับมาจอดหน้าโรงแรมสองหนุ่มก็รีบเดินขึ้นไปทันที
วรรณลพและชาติเดินเข้าไปในสถาบันเทิงแห่งหนึ่งที่เป็นที่นิยมของวัยรุ่น ซึ้งชาติก็ถือหุ้นอยู่ด้วย
ทันทีที่สามหนุ่มเดินเขาไปในร้านก็ตกเป็นเป้าสายตาที่สาวๆทั้งร้านหันมาให้ความสนใจ สองสาวที่นั้งอยู่ข้างในร้านก็ไม่วายหันมามองสามหนุ่มที่ตกเป็นเป้าสายตา
ความคิดเห็น