คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รูมเมท2
“ใหมเลย”เอริส่ายหัวับวามี้เล่นออะอม
(อาทิย์…)
“อาทิย์ ผมเอาอินวาไว้บนโ๊ะ”เหมือนมีนมาสะิ ะสะิอะไรันนัันหนานะนอน แถมยัมาระิบเบา ๆ รู้ไหมว่ามันั๊ี้ ผมที่ทนไม่ไหวึลุึ้น ‘อะอมนี้เอ’ “ผมื้อ้าวมาฝา”อะอมใที่ผมลุึ้นะทันหันแล้วยื่น้าวล่อให้เพื่อแ้เิน ผมรับ้าวล่อาอะอม ารั้าวล่อเป็นารแ่ที่สวยาม อาทิย์ลอัอาหารเ้าปาำแร ‘อร่อย อร่อยมา…’
“รสาิไม่เลว”
“ใ่ไหม วันหลัเราไปิน้วยันน่ะ โอ้ยระเบิะล”อะอมเริ่มัวบิ และไ้ยินเสียผายลมถี่ ๆ เาทนไม่ไหว ึรีบวิ่เ้าไปห้อน้ำ
“อีแล้วเหรอ นายรู้ไหมอะอมะเป็นแบบนี้ทุรั้ที่ินเผ็”เอริพูแล้วส่ายหัว และาม้วยเสียัโร
“เฮ้อ…สบายท้อัเลย”อะอมลูบท้อแล้วเลื่อนเ้าอี้เล่นเม เอริึ้นเียแล้วเล่นโทรศัพท์เพื่อ่าเวลา
ผมนำอเ่าที่มาาบ้านนำวาบนโ๊ะ และัออื่น ๆ เมื่อัอเสร็็ัอเ่าเพื่อแ้เบื่อ
“นายทำอะไรอะ ผมับไ้ไหม”อะอมมอสิ่ที่ผมำลัเอาออาระเป๋า้วยวามสนใ และมออย่าสสัยว่าเอามาทำไม
“ไ้ แ่นายระวัหน่อยแล้วัน”ผมอยาปิเสธ เพราะเป็นอที่สุรัสุหว แ่ถ้าปิเสธ เี๋ยว็หาว่าี้เหนียว อะอมมอูอเ่าที่อาทิย์เ็เสร็ และหยิบอเ่ามาม เพื่อทสอบวามลัอสิ่อ
“นายทำอะไรอะ”
“อ้อ ลอับูไเผื่อเอเล”ใระบอเล่า ว่าำลัสูลิ่นอเ่า เี๋ยวเาหาว่าโริ
“รวยนานี้แล้ว ยัะเล่นุหาเลอี”
“เออ… านอิเรไ ใ่ านอิเรฮ่า ฮ่า ฮ่า”อะอมเหมือนะพลาับำอบ เออ…ิไ้ยัไ ว่ามันือานอิเร ที่ริบอว่าื้อสลาับธนาาร็บ ถ้าอบแ่แร็ไม่้ออ้าอะไรหรอ
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ็ไม่มีบทสนทนา ่าน่าทำสิ่ที่ัวเออยาทำ อาทิย์ที่มอูว่าไม่มีานที่อยู่ในมหาวิทยาลัย็ัอ หลัาที่ไ้้อวามแ้เือนาที่บ้าน
“นายไปไหน”
“ลับบ้าน”
“นายไม่เ้าิรรมเหรอ”
“ไม่เ้า เาไม่ไ้บัับ”
“เออ…ริอย่าที่นายว่า ั้นหลัาที่นายลับมา เราไปนั่เล่นบนเรือยอร์ันไหม”อยาไป็อยาอะน่ะ แ่ผมเพิ่ะรู้ันายนี่หน่า
“อิู่อน”อาทิย์เียบไปสัพั็บออะอม เพราะว่าะเลียร์าน ไม่รู้ว่าานะเสร็อนไหน
เฮลิอปเอร์มารับอาทิย์บน่านฟ้าอีรั้ และลับบ้านไปเปลี่ยนเป็นุยูนิฟอร์ม ถึแม้อาทิย์ะเป็นลูเ้าอบริษัท แ่็ไม่ไ้รับสิทธิพิเศษ ึ่้อทำามบริษัททุรั้เมื่อย่า้าวเ้ามาทำาน
อาทิย์เาะห้อทำานที่มีื่อิเป็นประธาน และาม้วยื่อ้อภพ ึ่เ้าผู้นี้ือนเป็นพ่อ “พ่อมีอะไระพูับผมเหรอรับ”
“นั่ิ”ผมเลื่อนเ้าอี้ นั่ร้ามับพ่อ
“เ้าเรื่อเลยน่ะ ระหว่าที่ลูอยู่มหาวิทยาลัย ไม่้อมา่วยานพ่อ แ่้อมา่วปิเทอม”
“รับพ่อ ไม่มีอะไรใ่ไหมรับ”้อภพพยัหน้า
“ลุเาว์ ผมะลับมหาวิทยาลัย ไปส่ผมหน่อย”ลุเาว์สั่ให้นับเฮลิอปเอร์ส่อาทิย์ไปที่มหาวิทยาลัย
“นายหายไปไหนมา”
“ไปทำาน”
“ฮะ นายทำานพิเศษ้วยเหรอ”อะอมถาม้วยวามสสัย
“เปล่า”
“แล้วานอะไร ที่ไหน”อะอมรัวำถามนผมไม่รู้ว่าะอบ้อไหน่อน
“ฝึาน ที่บริษัทผมเอ”ผมเลือำอบที่ผมอยาะอบแล้วัน
“อ้อ พ่อนายบัับใ่ไหม โหแท้”
“เปล่า ผมเ็มใ แ่พ่อบอว่า ไม่้อไป”
“โหย นายอธิบายให้เ้าใหน่อยไ้ไหม”ผมรอลูาไปมาเพื่อใ้วามิเรียบเรียำพู ผม็สสัยว่าไม่รู้ว่าอยารู้อะไรันนัันหนา
“ือปิ บ้านอผมมีว่า เมื่ออยู่มัธยมปีที่ 5 ทายาทระูลเหมัน์รัศมี้อฝึานที่บริษัท แ่รั้นี้พ่อไม่อยาให้ผม้อลำบาไปมาเลยสั่ให้ผม ฝึานเพาะปิเทอม ส่วนวันหยุะไป็ไ้ไม่ไป็ไ้”
“นาย็พูยาว ๆ เป็น้วย”อ้อ สิ่ที่อะอม้อารืออยาให้ผมพูยาว ๆ สิน่ะ
“ไ้ิ แ่ผมี้เียพู”
“อ้อ เ้าใแล้ว นึว่านายไม่อยาเป็นเพื่อนเรา นายเรียนสาาอะไรเหรอ ผมเรียนสาานรีสมัยนิยม ส่วนนายนี้เรียนธุริระหว่าประเทศ และเป็นเพื่อนสมัยเ็อผม”
“เหมือนัน”
“อะไรือเหมือนัน”
“ือผมเรียนธุริระหว่าประเทศ”
“อ้อ…เออนายสนใไปูละรเวทีับพวเราไหม”ละรเวทีมีอะไรใหู้เหรอ
“เฮ้ นายเียบแบบนี้ ปิเสธริิ เพื่อวามสัมพันธ์
รูมเมทอพวเรานายไป้วยันเถอะ”
“ไม่ไป”ะให้บอไ้ยัไล่ะ ว่าเสียเวลานอน
“ทำไมล่ะ”
“ี้เียรับ”
“เออ ๆ แล้วแ่นาย แ่ผม วาบัรรนี้น่ะ มาให้ไ้ละ”อะอมวาบัรบนโ๊ะออาทิย์และวิ่เ้าห้อน้ำ่อนที่อาทิย์ะปิเสธ
‘อ้าว ะั้น’
อนที่ 2
ปาร์ี้
“ยู้หู้ว ผมมีอะไระบอ”อะอมะโนอย่าไม่เป็นลุ่ย พร้อมับแทบเล็ราาแพอยู่ในมือ เอริและอาทิย์หันไปหาอะอมอย่าพร้อมเพรียัน อะอมเียบเพื่อเพิ่มวามอยารู้อยาเห็นออาทิย์และแอริ
“บอมาิ รอฟัอยู่”
“อยารู้ริ ๆ เหรอ”อาทิย์และเอริมอหน้าอะอม
“ริเหรอ….”
“เออ…ไม่อยารู้็ไ้”อาทิย์เห็นอะอมไม่ยอมพู วามสสัย็หมไป อาทิย์ไม่อยาลุ้นเรื่อไม่เป็นเรื่อ เพราะมันทำให้เสียเวลา
“เี๋ยว…ใเย็นผมำลัะบอ พวนายไม่มีอารม์ร่วมเลยเหรอรับ”เอริและอาทิย์ส่ายหน้า้วยวามเบื่อหน่าย
“โอเ นายอาทิย์มีอะไร ที่ทำให้นายื่นเ้นไ้บ้า”
“หุ้น อเ่า บริษัท”อาทิย์อบเสียเนิบ
“ฮะ อ้อ เ้าใแล้ว นายหมายวามว่า สิ่ที่ทำให้นายื่นเ้นมีแ่ หุ้น และบริษัทอนาย ผมเ้าใใ่ไหม”
“อืม….”
“โอเ ทีหลันายมีอารม์ร่วมับผมบ้า็ี”
“แบบไหนรับ”อาทิย์็อยารู้
“แบบนี้ นายูน่ะ ริเหรอ อะไรเหรอ”อะอมทำาประายวิบวับ
“ไม่ ผมไม่อยามีอารม์ร่วมับุ”
“เฮ้อ ั้นเ้าเรื่อเลยละัน นายฟัน่ะ รั้่อน นายไม่ไ้ไปูารแส รั้นี้นาย้อไป เาเปิารแสละรเวทีอีรั้ รับรอนายไ้รู้ัำว่านาฟ้า”
“นาฟ้าอยู่บนฟ้าิ ทำไมมาอยู่บนิน”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายมีอารม์ันเหมือนันน่ะ ว่าไ ลนายะไปไหม”
“ิู่อน”อะอมถึับเ อุส่าห์อธิบายยืยาว อบมาสามำ
“ิอะไรเยอะแยะ ไปันเถอะน่ะ ส่วนนาย เหอะ เหอะ เหอะ”อะอมหันไปทำเ้าเล่ห์ใส่เอริ “นาฟ้าบอผมว่า ้อลานายไปให้ไ้”
“เออ ผมไปอยู่แล้ว”
“โอเร….”อยู่ ๆ ็ไ้ยินเสียท้อร้อมาาอะอม “ผมหิว้าว พวเราไปันเถอะ”
“ผมไม่ไป”เอริไม่ทันไ้ปิเสธ อะอมล็ออ และึออไป้านออย่ารวเร็ว โยเอริไม่ทันไ้ั้ัว
“อ้า อาทิย์่วยผม้วย”อาทิย์ยิ้มที่มุมปา โยทั้สอนไม่ทันไ้เห็น
ความคิดเห็น