ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คุณตา...คุณยาย
ุา:แล้วรอบรัวเธออยู่ที่ไหนล่ะทำไมปล่อยเ็อย่าเธอออมาในวันที่หิมะอนลาืนแบบนั้นล่ะโมโมะ://ไ้แ่เียบและรุ่นิถึวามหลัอน
ุา:เอาเถอะ ถ้าไม่มีใรเป็นรอบรัวพวันะเป็นรอบรัวให้เธอเอนะ
โมโมะ:....แ่หนูเป็นนนอนะ--
ุยาย:โธ่ เ็โ่อยายพวเราไม่มีลูหรอนะเพราะอย่าั้น่วยมาเป็นหลานสาวให้เราไ้ไหม๊ะ//ุยายอร่าเล็อสาวน้อยที่ำลัสับสนและระวนระวาย
โมโมะ:....่ะ....//ทำไมนะทำไมอบอุ่นนานี้แ่ทำไมันนะทำไมันรู้สึหหู่แบบนี้.....
รุ่เ้าุาไ้ปลุโมโมะึ้นเพื่อสอนเวทย์มน์โบราให้เธอเพื่อปป้อนเอาอันราย
ุา:โมโมะ เ้าเ็นนี้นี่! รีบื่นแล้วมาฝึเวทย์มน์ไ้แล้ว
โมโมะ:อ่า ่ะแล้วสอนเวทย์มน์นี่เป็นเวทย์มน์แบบไหนะ?
ุา:็เวทย์มน์โบราที่ันใ้รัษาเธอไ ันิว่าร่าายเธอ่อน้าะรับเวทย์มน์ที่นปิเาใ้ไว้ไม่ไหวถึ้อเรียนเวทย์มน์แบบนี้ไล่ะ
-หนึ่สัปาห์ผ่านไป-
-สอสัปาห์ผ่านไป-
ุยาย:โมโมะ๊ะ ่วยยอหลัสือเวทย์นี่ไปเ็บให้ยายที
โมโมะ:่ะุยาย//ลุไปยอหนัสือไปเ็บแล้วบัเอิทำหนัสือเวทย์หล่น
อะ หล่นนไ้้อรีบเ็บแล้ว หือ??นี่มันหนัสือเวทย์พื้นานนี่อถือวิสาสะเปิูนะะุยาย หืม เวทย์เพลิหรอ เพลิอ้าปราอยู่บนมือ้า อะทำไมล่ะแ่นี่เอหรอทั้ๆที่เวทย์โบราันใ้เวลาั้นานแ่นี่มัน....ไม่ไ้ัน้อเ็บมันไว้ถ้าุารู้ว่าฝืนัวเอล่ะ็เอาันายแน่!//รีบเ็บหนัสือเ็บเ้าั้นวาหนัสือ
วันหนึู่่ๆทหารอราอาาัรไ้เ้ามาและอรว้นบ้านเพื่อหาพวที่สอนเวทย์มน์โบรา้อห้าม....
โมโมะ:ุามีอะไรหรอะเสียัแ่เ้าเลย//เ็สาวไ้ื่นึ้นเพราะเสียโวเวโวยวายมาาหน้าบ้าน
อย่า!! อย่าเอาุยายและุาไปนะ!!!อร้อล่ะอย่าเอาไปเลยอย่าน้อย็เอาันไปเถอะเอาันไปแทนีว่า อย่าทำร้ายุาเลย!!//เสียรีร้อและทรมาำลัว้าัวนทั้สอที่รัที่ำลัะาไป
ุา:อยู่--อยู่่อไปเพื่อพวเรานะหลานรัอยู่เพื่อพวเราและมีวามสุเถอะนะ//เอื้อมมือไปับใบหน้าอหลานสาวอนพร้อมทั้น้ำา
โมโมะ:ไม่!!! หนูไม่ยอมไม่ว่าะเิอะไรึ้นหนูะไม่ยอมปล่อยนสำัอหนูไป!!
ปั...เสียลูระสุนเวทย์เาะทะลุผ่านร่าุาเลือสีแสไหลออมาาอเ็สาวไ้แ่อึ้และ็อับสิ่ที่เห็น่อหน้า
ทหาร:หึ ็แ่าแ่นนึอย่าน้อย็มียายแ่นี่แ่นี้็พอแล้วในเมื่อมาั2นายไปแ่1ะเป็นไรไป//สีหน้าอันหน้ารัเียที่มอมายัผลานอนเอและแสยะยิ้มื่นมร่าไร้วิาอุาเหมือนอไร้่า
เฮ้อ....พอแล้ว....พอันที สิ่สำัอัน....าไปเพราะฝีมืออพวแ เพราะแ....มันเป็นเพราะพวแ!!!! โมโมะไ้ระเบิพลัอเธอและลุ้มลั่่าเหล่าทหารที่อยู่รหน้า.....ุยายถูใ้เป็นโล่ให้สบลแ่เธอพลาเผลอ่าุยายและทุนที่อยู่ที่นั่น
หลัาสบลเธอไ้แ่มปลัับวามเศร้าเสียใและโทษว่าเป็นวามผิอนทว่าเมื่อราอาาัรไ้รับรู้ถึพลัอเธอึรวบรวมทหารไปับเพื่อนำมาทำให้เื่อและสู้เพื่ออาาัรน
โมโมะ:อึ....ที่--ที่นี่ที่ไหน......ใร--//้วยสิเลือนลาึทำไ้แ่สสัยและหลับไป
??:ร่าายเธอปิทุอย่ารับ
??:ั้นหรอั้น็ีแล้วแ่ทำไมยัยเ็เวรนี่ถึใ้แ่เวทย์โบราล่ะ
??:็เิาารถูสอนแบบผิๆล่ะมั้รับพระราา
??:ั้นันฝาัารเ็นี่้วยล่ะร.ทอสัน
ทอมสัน:ามวามประส์อพระอ์รับ
วันแล้ววันเล่าที่เ็สาวถูเ็มทิ่มแทเ้ามาในร่าายพร้อมับารทลอ่าๆนเลือนร่าอเ็สาวมีแ่รอยแผลและรอย้ำาารวิัย
ทหาร:เอาื่นไ้แล้วอีเ็เปร//ระาผมอเ็สาวึ้นและหน้าท้อเ้าอย่าั
โมโมะ:อึ....แ่ๆ....//นถึอนนี้นัยาสีแที่สวยามไุ้่นมัวลไปพร้อมับิใอเ็สาวแล้ว
่อมาเธอถูบัับให้เ้าอทัพทาและฝึฝนให้เป็นทหารเวทย์แนวหน้าเ็สาวถูรัแและทำร้ายร่าายสารพัทำให้ร่าายเธอบอบ้ำและไม่นานเธอ็ฝึนบและถูสั่ให้ไปทำานสืบหาบที่ประเทศอื่นฝึมาเพื่อสอแนมประเทศน
บ:ย....อย่า. อย่านะ อย่า-- ...อร้อล่ะอย่า่าผมเลยรอบรัวผมถูับเป็นัวประัน//ัวสั่นระริและ้มราบอ้อนวอนอีวิ
??:หืมอย่านี้พวัน็แย่สิ ืนปล่อยไปเ้านายพวันเอาันายพอีเอายัไีล่ะอาะ
โมโมะ:.....//มอ้อหน้าอย่าไม่สบอารม์
??:อ...อ๋า รับๆรู้แล้วๆโมโมะสินะอโทษรับ แล้วะเอายัไรับท่านโมโมะ
โมโมะ:่า....//ยืนปลายาบ่อออบ
บ:หื๋อ!!! อย่--อย่าเลยรับผมสำนึแล้วรับ//้มราบ
??:น่าๆ หัเล่นับเหยื่อะบ้าสิ
โมโมะ:โล....//ทำสีหน้าไม่พอใ
โล:น่าๆผมะรับผิอบเอรับ
บ:หึๆ นั่นแหละทะเลาะัน่อไปอีไม่นานัน็ะร่ายเวทย์เสร็แล้วพวแะไ้ายันที่นี่แหละ
โมโมะ:โล....บาเรีย...//ใ้าบที่มริบัอบสะบั้นาออาบ่า
โล:หืม --เี๋ยวสิ!โธ่เอ๊ย//าบาเรียลุมนและโมโมะ
บ:ิ หนะ--หนอยแน่แ พวพ้ออัน้อมาแ้แ้นแและประเทศนี้!!!!//ระเบิไปพร้อมับเวทย์ที่นร่ายไว้
โล:เฮ้อหวุหวิแฮะ เือบไปแล้วสินะว่าแ่เธอไม่รีบไปหาิ.ทอมสันหรอเาบอมีบาอย่าที่อยาะทลอูน่ะ
โมโมะ:.....//สะุ้เล็น้อยแล้วเินเหม่อลับไปยัห้อทลอ
ร.ทอมสัน:อ้าวมาแล้วหรออาะั วันนี้ันมียาุใหม่มาล่ะเธอ่วยลอทีไ้ไหม
โมโมะ:....//เหม่อมอ
ร.ทอมสัน:ว่าแ่ว่าทำไมเธอยัอยาให้นเรียเธอว่าโมโมะอีล่ะ ันว่าื่ออาะมันเ้าับเธอมาว่านะ//ียาในหลอทลอใส่โมโมะเพื่อทลอ
โมโมะ:......ไม่เอา.......อาะ//้มมอเ็มที่แทเ้ามา
ร.ทอมสัน:เอาล่ะูเหมือนมันะไม่ไ้ผลเพราะั้นไปพัะพรุ่นี้มีานสำัให้เธอทำ
- ห้อที่ใ้มนุษย์เป็นหนูทลอ-
โมโมะ:......พี่.......ิน......//เินเ้าไปในที่พัอหนูทลอ
ิน:หือ ลับมาแล้วหรอโมโมะ//ส่ยิ้มที่แสนอบอุ่นให้เ็สาว
โมโมะ:......//เินเ้าไปอร่าอายหนุ่มผมยาวสีน้ำเิน
ิน:เหนื่อยลับมาสินะ ะทรมาล่ะสิ ลับมาัวมอมแมมเียวไม่เป็นไรนะพี่ะ่วยเ็มันเอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น