นางสยบมังกร

อำนาจเงินตรา..เป็นสิ่งขับเคลื่อนโลกใบนี้...และกลุ่มผู้มีอิทธิพลที่เทียบเท่ากับรัฐบาล..มาเฟีย....

มาเฟีย..กลุ่มอำนาจหลายขั้วที่พยามต่อสู้และยื้อแย่งอำนาจกันอย่างดุเดือดภายในเงามืด..ระดับของมาเฟีย มีตั้งแต่ลูกกระจ๊อกไปจนถึงระดับผู้นำ...โดยแก๊งซ์ขนาดใหญ่จะมีอำนาจต่อลองที่มากกว่า...ไม่ว่าจะเป็นตำรวจ หรือ ข้าราชการระดับสูงก็ตาม...

ว่ากันว่านิสัยของผู้นำมาเฟียแต่ละคนต่างมีนิสัยที่ต่างกันสุดขั้ว...แต่ก็ยังไม่มีใครได้พบเจอผู้นำมาเฟียตัวเป็นๆเพราะพวกเขามักจะทำตัวลึกลับ...ไม่แสดงตัวในโลกภายนอกและแก๊งมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดในตอนนี้คือ...Black Dargon หรืออีกชื่อ แก๊งมังกรดำ!!

ทั้งอำนาจและจำนวนสมาชิกยังไม่มีใครทราบแน่ชัดหรือแม้กระทั่งผู้นำ...แต่ว่ากันว่าสามารถที่จะมีอำนาจต่อลองกับรัฐบาลได้อย่างง่ายดายหรือแม้กระทั่งยื่นคำขาด...มีเพียงไม่กี่กลุ่มเท่านั้นที่สามารถทำแบบนั้นได้...สามารถรับได้เพียงมือข้างเดียวเท่านั้น...

หนึ่งในนั้นก็คือ แก๊งมังกรดำ...

.......................................................

ณ บ้านเก่าๆหลังหนึ่ง

“ ฉะ...ฉันขอฝากลูกสาวคนเดียวของฉันไว้กับนาย..ตัวฉันในฐานะผู้นำแก๊งพยัคฆ์ขาวขอฝากฝังดูแลเด็กผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวเธอยังเด็กมากฉันไม่อยากให้..เด็กคนนี้รับรู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น...ได้โปรด.. ”

ชายวัยกลางคนที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดพร้อมกับรอยกระสุนทั่วร่าง...และเด็กหนุ่มเลือนผมสีดำนัยน์ตาสีแดงใฝสีดำเล็กๆใต้ตายิ่งเพิ่มความหล่อเหลาและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน...

“ อย่าพูดอะไรเห็นแก่ตัวแบบนั้นสิ...ตาแก่..อย่าบอกนะว่าจนถึงตอนนี้เด็กคนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วคุณคือ ผู้นำแก๊งซ์มาเฟียใหญ่...ผู้นำแก๊งพยักฆ์ขาว อย่างท่าน กฤษณะ !!! ”

เด็กหนุ่มพูดพลางเดินไปหาร่างของเด็กสาวอายุราวๆ16-17ปี เลือนผมสีทองกำลังนอนหมดสติอยู่...

“ เป้าหมายของพวกมันคืออะไร? แล้วพวกมันเป็นใครที่ทำให้คุณอยู่ในสภาพนี้ได้...”

ชายวัยกลางคนเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็พยามเรียกให้..เมฆ เข้าไปใกล้ๆเพื่อพูดบางอย่าง...บอดี้การ์ด ทั้งหมดที่อยู่ในห้องชักปืนออกมาพร้อมกับหันลำกล้องปืนไปทาง..ชายวัยกลางคน...

เมฆที่เห็นแบบนั้นก็แค่นเสียงเย็นออกมา...

“ ฉันสั่งพวกนายรึยัง? ”

เพียงแค่ประโยคเดียวกลับทำให้บอดี้การ์ดทั้งหมดต่างสั่นกลัวและหน้าถอดสีก่อนที่ทั้งหมดจะลดปืนลง....

“ สมแล้ว..ผู้นำแก๊งมังกรดำ..แต่ใครจะคิดละว่าผู้นำแก๊งมังกรดำที่ใครๆต่างได้ยินก็พากันหลีกหนีและสั่นกลัว..จะเป็นแค่เด็กที่อายุราวๆ 20 ปี แบบนี้เอาละเป้าหมายของพวกมันก็คือ..... ”

กฤษณะ ผู้นำแก๊งพยัคฆ์ขาวบอกข้อมูลทั้งหมดให้กับ เมฆ...จนกระทั่ง..

“ แบบนี้นี่เอง...แก๊งไม่ทราบสังกัดอย่างงั้นสินะ..แสดงว่าพวกมันมีฝีมือขนาดที่ทำให้คนอย่างท่านตกอยู่ในสภาพนี้ได้...ไม่สิ ลำพังพวกมันไม่มีทางทำได้ถึงขนาดนี้เว้นก็แต่....หนอนบ่อนไส้!!! ”

ดูจากท่าทีของ กฤษณะ เมฆก็เข้าใจได้ในทันที...

“ เอาเป็นว่ามีอะไรจะสั่งเสียไหม? ดูจากอาการแล้วยังไงก็คงไม่รอด...ส่วนเรื่องลูกสาว..เอาเป็นว่าผมจะรับเธอมาเป็นสัตว์เลี้ยงดูเล่นก็แล้วกัน..คงจะสนุกดีไม่น้อย!! ”

กฤษณะ เพียงยิ้มอ่อนออกมา..เป็นการยิ้มครั้งสุดท้ายก่อนจากลา..

“ ปากคอเราะร้ายเหมือนเดิม...ร่างกายฉันไม่ไหวแล้วช่วยทำให้ฉันไปสบาย...นี่ถือเป็นคำขอครั้งสุดท้ายจากผู้นำแก๊งพยัคฆ์ขาว.... ”

เด็กหนุ่มแสดงสีหน้าเรียบเฉยออกมาพร้อมกับหยิบปืนที่อยู่บนพื้นขึ้นมาและลั่นไกใส่ ศรีษะ ของกฤษณะ!!!

ปัง!!!

“ เป็นตาแก่ที่เห็นแก่ตัวจริงๆ...เก็บกวาดที่นี่ให้เรียบร้อยทำลายทุกอย่างให้หมด..เผาบ้านหลังนี้ไปพร้อมกับร่างของเขาซะ...ส่วนเด็กคนนั้นฉันจัดการเอง... ”

“ ครับบอส!!! ”

เด็กหนุ่มอุ้มร่างของเด็กสาวที่หมดสติขึ้นมาอย่างช้าๆพร้อมกับมองหน้าของเด็กสาวด้วยแววตาที่ยากจะอธิบาย....เป็นแววตาที่แฝงไปด้วยอารมณ์หลายหลายความรู้สึก....

“ ลูกหมาตัวนี้ขี้เซาซะจริงๆ!! ”


เมื่อถึงเช้าวันใหม่เด็กสาวจะต้องพบเจอกับเรื่องราวที่เปรียบดั่งพายุพัดโหมกระหน่ำ..จนยากที่จะต้านทาน..


จบ