เกิดใหม่ทั้งที ทำไมกลายเป็นผู้หญิงไปได้ฟะ!!!

ลำดับตอนที่ #6 : โรงเรียนเวทย์มนต์

หลังจากที่ผมได้พูดกับอัศวินเหล่านั้นเสร็จ โดยผมได้เลือกให้โนอาห์มาเป็นองครักษ์ส่วนตัว..แต่เหนือสิ่งอื่นใด สิ่งตกแต่งภายในวังหยกแห่งนี้นั้นน้อยมากเมื่อเทียบกับห้องที่ผมอยู่..

ส่วนสาวใช้หลายคนก็ต่างพากับหลบสายตาของผม..ก็นะไม่ต้องเดาก็พอจะรู้..สายตาแบบนั้น

“ องค์หญิงเลเชีย รถม้ามาถึงแล้วขอรับ.. ”

โนอาห์ผายมือให้กับผม..ก่อนจะยื่นแขนให้ตัวของผมเกาะ..ส่วนคาน่าที่ได้เห็นแบบนั้นก็ดูเหมือนจะทำท่าเหมือนแมวขู่ใส่โนอาห์…

“ ขอบใจนะ ”

“ เป็นหน้าที่ของอัศวินอยู่แล้วขอรับ งั้นเดี๋ยวกระผมจะคอยอารักษ์ขาความปลอดภัยด้านนอก ส่วนคาน่าก็เข้าไปนั่งกับองค์หญิงข้างใน…”

“ เอาแบบนั้นก็ได้ แต่ว่านะ..โนอาห์ ข้ามีบางอย่างอยากจะถามเจ้าสักหน่อย เพราะแบบนั้น เจ้าขึ้นมานั่งข้างคาน่าก็ได้…. ”

โนอาห์ที่ได้ยินผมพูดแบบนั้นก็ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างปิดบังผม..แต่ว่านะ มานาภายในตัวของเขาไม่ได้สั่นไหวแม้แต่นิดเดียว..อีกอย่างปริมาณมานา ภายในร่างของโนอาห์มีมากกว่า อัศวินคนก่อนหน้านี้อย่างเห็นได้ชัด…ทำไมถึงมาเป็นอัศวินอยู่ที่นี่กัน..

“ ถ้าองค์หญิงต้องการแบบนั้น..ขออนุญาตินะครับ ”

ตัวของโนอาห์เดินไปบอกคนขับรถม้าเสร็จก็เดินขึ้นมาบนรถม้าฝั่งตรงข้ามกับผมหรือก็คือฝั่งเดียวกับคาน่า..แต่ผมไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าว่าสายตาของคาน่า ที่มองโนอาห์นั้น เหมือนกับแมวที่กำลังขู่ฟ่อๆ อะไรสักอย่าง…

และดูเหมือนว่า โนอาห์ก็จะรับรู้สายตาของคาน่าที่มองมาที่ตัวเอง..เป็นสายตาที่…

“ เอ่อ..ไม่ทราบว่าเลดี้คาน่า มีปัญหาอะไรกับผมรึเปล่า..หรือว่าผมไปทำอะไรให้เลดี้ไม่พอใจอย่างงั้นเหรอครับ.. ”

“ เปล่าค่ะ!! แล้วก็ช่วยเอาฮู้ดสีแดงออกหน่อยได้ไหมคะ..ปิดหน้าปิดตาแบบนี้ดูมีพิรุธ..ถึงจะเป็นอัศวินก็เถอะ.. ”

ผมที่ได้ยินคาน่าพูดแบบนั้นก็หัวเราะเบาๆออกมา..เพราะเหตุผลเพียงแค่นี้อย่างงั้นเหรอ..เหมือนเด็กน้อยเลย อยากจะลูบหัวจริงๆ..แต่ตอนนี้คงทำไม่ได้..

เพราะว่าตั้งแต่ที่ผมออกมา..พวกเรา..ไม่สิถ้าเรียกให้ถูกก็คือ ผมกำลังถูกจับตามอง..ทิศตะวันออก 5 คน ทิศตะวันตก 5 คน ทิศเหนือ 5 คน ทิศใต้ 5 คน 20 คนเลยอย่างงั้นเหรอ..ดูจากปริมาณมานา..น่าจะเป็นกลุ่มคนที่มีฝีมืออยู่พอสมควร..

แต่ความหนาแน่นของมานานั้นเทียบกับของโนอาห์ไม่ได้..เพราะมานาของโนอาห์นั้นเป็นสีน้ำเงินข้ม ส่วนกลุ่มคน20คนนั้นมีมานาสีฟ้าจาง..ดูท่าข่าวการฟื้นของเลเชีย และการเคลื่อนไหว จะสร้างความแปลกใจให้กับกลุ่มคนที่จับตาดูเราอยู่ไม่น้อย..

“ แบบนี้พอใจแล้วใช่ไหมครับเลดี้.. ”

ทันทีที่โนอาห์ถอดฮู้ดออก ก็เผยให้เห็นถึงเส้นผมสีแดงเพลิง..นัยต์ตาสีส้ม ผิวหน้าที่เนียน ไร้ซึ่งรูขุมขน..ถือได้ว่าเป็นหนุ่มรูปงามคนหนึ่งเลยทีเดียว..

อีกทั้งโนอาห์ยังดึงผ้าปิดปากออกเผยให้เห็นริมฝีปากชมพูอ่อน..และใฝตรงใกล้ๆกับปากดูน่าหลงไหล..และนอนว่าหน้าตาระดับนี้หากเป็นโลกที่ผมจากมา..เป็นไอดอลยังน้อยไป ระดับนี้ต่อให้เรียกเจ้าชายก็ไม่มีใครคัดค้านอย่างแน่นอน!!

แล้วก็หุ่นที่เด่นชัดแม้จะมีเสื้อผ้าหนาปิดบังอยู่..แต่ผมก็สามารถมองเห็นมันได้..อาจจะเป็นเพราะพลังที่เลเชียส่งต่อมาให้ผม…

ส่วนคาน่าเท่าที่ผมก็พยักหน้าให้พึงพอใจ..ไม่ได้มีทีท่าหลงเสน่ห์ของโนอาห์สักนิด…ส่วนผมระหว่างนั่งก็มองเส้นผมของโนอาห์ไปพลาง..เพราะเป็นสีที่ตัวของผมนั้นชอบด้วย..มันจึงพิเศษ..

“ เส้นผมสีแดงของเจ้าสวยเหมือนกับเปลวเพลิงเลย..”

โนอาห์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มตอบรับผมกลับมาในทันที..

“ ขอบคุณสำหรับสำหรับคำชม นะพ่ะย่ะค่ะ…องค์หญิงทรง—”

“ อ้ะ..ข้าขอโทษ.. ”

ผมลืมตัวจนเอื้อมมือไปจับเส้นผมของโนอาห์..แต่ทว่าท่าทีของโนอาห์นั้น..มัน..ทำไมหน้าแดงแบบนั้นฟะ!! เห็นแบบนี้แต่วิญญาณฉันเป็นผู้ชายนะเห้ยย!! ถึงร่างกายจะเป็นผู้หญิงก็เถอะนะ..

ส่วนคาน่าก็ส่งสายตาฆ่าฟันใส่โนอาห์ในทันที..ราวกับเป็นแมวที่กำลังขู่เพราะหึงหวงเจ้าของไม่มีผิด..ไม่นานทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบสงัดตั้งแต่ตอนนั้น จนกระทั่งมาถึงโรงเรียนเวทย์มนต์..

“ ถึงแล้วครับองค์หญิง ”

ผมเปิดม่านหน้าต่างของรถม้าออก..สิ่งแรกที่ผมเห็นเลยก็คือ สิ่งก่อสร้าง ไม่สิโรงเรียนเวทย์มนต์แห่งนี้นั้นมีขนาดใหญ่มาก รั้วเหล็กสูงที่มีการลงอักขระเวทย์มนต์เอาไว้..

เหล่านักเรียนหนุ่มสาวภายในรั้วโรงเรียนต่างพูดคุยกันสนุกสนาน แต่ทันทีที่นักเรียนเหล่านั้นเห็นรถม้าคันนี้นั้นแววตาและบรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน…

“ องค์หญิงทรงแปลกใจอย่างงั้นเหรอขอรับ รถม้าคันนี้มีสัญลักษณ์ของราชวงศ์ติดอยู่ แล้วก็เป็นสัญลักษณ์เฉพาะองค์หญิงเลเชีย ไม่แปลกที่พวกเขาเหล่านั้นจะแสดงท่าทีออกมาเช่นนั้น.. ”

“ ขอบใจนะโนอาห์ แล้วก็คาน่าช่วยจับแขนฉันไว้สักหน่อยได้ไหม.. ”

“ ด้วยความเต็มใจเพค่ะองค์หญิง!! ”

ผมสังเกตเห็นคาน่าทำหน้าตาเชิดราวกับว่าผู้ชนะใส่โนอาห์..ส่วนทางด้านของโนอาห์นั้นก็เพียงแค่ยิ้มแห้งๆออกมา…

ทันทีที่ผมก้าวลงจากรถม้า..ผมก็สัมผัสได้ถึงมานาจำนวนมหาศาลจากนักเรียนคนหนึ่งที่ยืนอยู่หลังต้นไม้ในรั้วโรงเรียน..มานาของของเด็กคนนั้นแข็งแกร่งกว่า โนอาห์และหัวหน้าอัศวินคนนั้นรวมกันซะอีก…แต่ว่าทำไมถึง…

“ นี่มัน นี่มัน ..องค์หญิงเลเชียแห่งราชวังหยก..พวกข้าได้ข่าวว่าท่านพลัดตกน้ำสลบไปครึ่งเดือน อาการเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ..แล้วก็การที่ท่านมา ที่แห่งนี้คงไม่ใช่มาเรียนเวทย์มนต์เป็นแน่..เพราะองค์หญิงไม่มีมานา..โอ๊ะ..ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ..”

ทหารอารักษขาหน้าตรงหน้าประตูพูดด้วยท่าทีที่ดูถูกดูแคลนผมอย่างชัดเจน..ระเบิดทิ้งซะเลยดีไหม…ไม่สิ เรายังควบคุมพลังนี้ไม่ได้ หากควบคุมไม่ได้มีหวังคาน่ากับ—

ฉึบบ!!

เสียงบางอย่างคล้ายกับถูกตัดออกจากกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก..สิ่งที่ผมเห็นนั้นแทบจะเรียกได้ว่าเหนือความคาดหมาย....เหล่านักเรียนหญิงภายในรั้วต่างส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ..พร้อมกับศีรษะของทหารคนนั้นหลุดออกจากบ่า..

สายธารโลหิตพุ่งกระฉูดออกมา..คาน่ากางม่านพลังเวทย์ทำให้เลือดเหล่านั้นไม่ได้กระเด็นใส่ตัวผมแม้แต่น้อย แต่น่าแปลกที่คาน่าเห็นภาพตรงหน้ากลับไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย..

“ นะ..นี่เจ้า!! เจ้าตั้งตนเป็นศัตรูกับโรงเรียนเวทย์มนต์อย่างงั้นเหรอ!! เจ้ารู้รึเปล่าว่าทำบ้าอะไรลงไป!! ”

“ ตั้งตนเป็นศัตรู? หึ..”

เลือดที่กระเด็นใส่โนอาห์ค่อยๆถูกแผดเผาจนไม่เหลือ..ดาบของโนอาห์ลุกท้วมไปด้วยเปลวเพลิงสีแดงฉานพร้อมกับแววตาและแรงกดดัน..แตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างชัดเจน..

โนอาห์อันมาหาผมพร้อมกับโค้งตัวขออภัย..

“ กระหม่อมทำไปโดยพละการ กระหม่อม— ”

“ เปล่าเลย..ขอบใจนะโนอาห์.. ”

ผมเผลอตัวเอามือไปลูบหัวของโนอาห์อีกแล้ว..ขณะนั้นเองก็มีจอมเวทย์นับสิบคนพุ่งตรงลงมาที่นี่..ซึ่งจอมเวทย์เหล่านั้นที่ผมสัมผัสถึงมานาได้ มีอยู่ 2 คนที่มีความแข็งแกร่งอยู่ในระดับที่แม้แต่โนอาห์ก็อาจจะไม่สามารถต่อกรได้..

สิ่งที่หน้าแปลกไปมากกว่านั้นคือ ผมเห็นคนโดนตัดศรีษะไปต่อหน้า..กลับไม่รู้สึกสั่นกลัวแม้แต่น้อย..หรือมันอาจจะเป็นผลของพลังเทพเจ้าที่เลเชียส่งต่อให้กับผม…

อีกทั้งดูเหมือนว่าจอมเวทย์ทั้งสิบคนนั้นจะหัวเสียน่าดู..

“ ใครอธิบายได้บ้างว่านี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น หน้าโรงเรียนแบบนี้!! ”

จบตอน…..

………………………………………………….

{ แถม.. }

[ ในมุมของโนอาห์ในรถม้าก่อนหน้านี้ ]

องค์หญิงเรียกให้เราไปนั่งด้วย..แบบนี้มันแปลกเกินไปแล้วแต่ที่แปลกยิ่งกว่าคือทำไมสาวใช้ขององค์หญิงถึงมองข้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อข้าแบบนั้นแล้วยังบอกให้ข้าเอาฮู้ดออก!!

แต่จนแล้วจนรอด ข้าก็ได้ขึ้นมานั่งข้างในกับองค์หญิงเลเชีย..ผู้คนต่างพากันเรียกนางว่า องค์หญิงขยะ..แต่ข้าไม่คิดแบบนั้น..ราวกับว่านางกำลัง…

“ เส้นผมสีแดงของเจ้าสวยเหมือนกับเปลวเพลิงเลย ”

ใกล้เกินไปแล้วๆๆๆ!! หน้าขององค์หญิง..แต่เส้นผมสีทองของนางช่างเหมือนกับผ้าแพรทองคำชั้นเลิศ..นัยต์ตาสีแดงขององค์หญิง เหมือนกับทับทิมสีแดงล้ำค่าผิวขาวเรียบเนียน..เดี๋ยวๆ..แล้วข้าเป็นอะไรถึงมาคิดแบบนี้!! แต่ความงดงามขององค์หญิง..ก็ทรงงดงามจริงๆ..

แต่ว่าทำไมสาวใช้ขององค์หญิงถึงทำท่าทางมากกว่าเดิมนั้นเล่า!! สาวใช้ขององค์หญิงคนนี้มันอะไรกันแน่..

จบ..