เกิดใหม่ทั้งที ทำไมกลายเป็นผู้หญิงไปได้ฟะ!!!

ลำดับตอนที่ #4 : การเผชิญหน้า!!!

หลังจากนั้นไม่นานหมอหลวงก็เดินทางมาถึง..แต่ทว่าทันทีที่หมอหลวงคนนั้นเข้ามาสายตาที่เขาจ้องมองมาที่ผม..มันเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยการดูถูกและเหยียดหยามแม้จะไม่พูดออกมา…อีกอย่างสายตาแบบนั้นมันเหมือนพวกตาแก่หื่นกามไม่มีผิด!!

“ องค์หญิงเลเชียกระหม่อมดีใจยิ่งนักที่พระองค์ทรงฟื้นขึ้นมาแบบนี้..แต่ว่าถ้าทรงหลับต่ออีกสักหน่อยคงจะเป็นการดีกว่าสำหรับตัวพระองค์เอง. ”

ไอหมอเวรนี่…ได้จะเอาแบบนี้ใช่ไหม..ผมคิดแบบนั้นก่อนจะแสดงสีหน้าและแววตาที่เย็นชาออกไปในรูปลักษณ์ของเลเชีย..

อีกอย่างผมสังเกตเห็นได้ชัดเจนว่าตัวคาน่านั้นกำลังกำชายกระโปรงแน่นด้วยความโกรธที่หมอเวรนี่ ใช้คำพูดแบบนี้กับผม…ก็นะด้วยตำแหน่งของคาน่าแล้ว การจะใช้คำพูดโต้ตอบก็ยากอยู่พอสมควร..หากซ้ำร้ายคาน่าอาจจะคิดว่าผมโดนนินทา ว่า ดูแลข้ารับใช้ของตัวเองไม่ดีพอ..แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว!!

“ ท่านหมอหลวง..จากคำพูดของท่านข้าอาจจะเข้าใจผิดไปเองรึเปล่าว่า..ท่านไม่ยินดีกับการที่ตัวข้าฟื้นขึ้นมา..ท่านจงอย่าลืม แม้ข้าจะเป็นองค์หญิงอ่อนแอ หรือองค์หญิงขยะในสายตาของพวกท่าน..แต่ข้าเป็นสายเลือดราชวงศ์..เพราะฉะนั้นข้าขอถามท่าน…ท่านกำลังดูหมิ่นเกียรติของราชวงศ์อย่างงั้นเหรอ? ”

“ !!!!!! ”

ผมพูดออกไปแบบนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา..และดูจากท่าทางที่แพทย์หลวง***นั่นจะทำหน้าเหวอแบบนั้นดูเหมือนจะได้ผลดีเลยทีเดียว…

————————————————————

[ มุมมองของหมอหลวงคนนั้น ]

บะ..บ้าน่า องค์หญิงกล้าเถียงข้ากลับอย่างงั้นอีกทั้งแววตาและแรงกดดันนั่น..เหมือนกับจักรพรรดิ์ไม่มีผิด..ทั้งๆที่องค์หญิงที่ไม่มีแม้กระทั่งมานาสามารถสร้างแรงกดดันแบบนี้ได้..มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ!!!!..

“ อะ..องค์หญิงทรงเข้าใจผิดแล้ว กระหม่อมเพียงแค่ต้องการให้ท่านพักผ่อนเพิ่มขึ้นก็เท่านั้นเอง โปรดอย่าตีความความหมายของข้าผิด— ”

ก่อนอื่นเลยต้องพูดเอาตัวรอดไว้ก่อนยังไงองค์หญิงเลเชียก็คงไม่—

“ นี่เจ้ากำลังจะบอกว่าข้าตีความหมายผิดอย่างงั้นเหรอ…ถ้านั่นเป็นความจริง..ข้าคิดว่าเจ้าควรจะไปฝึกการสื่อสารมาใหม่นะท่านหมอหลวง..อีกอย่างร่างกายข้าปกติดีแล้วเพราะฉะนั้น ไม่ต้องมาที่วังหยกอีกไปซะ.. ”

บ้าน่ามันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง!! นี่ใช่องค์หญิงขยะเมื่อครึ่งเดือนก่อนอย่างงั้นเหรอ!! ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันยังไม่กล้าแม่แต่จะมองหน้าข้าด้วยซ้ำ!!

ทั้งที่มีดีแค่ความงามไว้ประดับเท่านั้น!! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่..แววตานั่นเหมือนกับองค์จักรพรรดิ์ตอนโกรธไม่มีผิด!!

“ กะ..กระหม่อมรับทราบแล้ว!! ”

———————————————————

[ มุมมองของเลเชีย(เอเดน) ]

ได้ผลกว่าที่คิดแหะ..แม้แต่คาน่าที่ยืนดูอยู่ยังตกใจเลย..เห็นแบบนี้ผมก็เคยเป็นนักแสดงเก่าของโรงเรียนมาก่อนเรื่องแบบนี้พอจะถูๆไถๆไปได้…แต่ผมก็โกรธจริงๆนั่นแหละ..ไว้ผมปรับตัวกับโลกนี้ได้เมื่อไหร่..หึ!!

“ อะ..องค์หญิง.. ”

“ คาน่า ทำหน้าตาซะน่ากลัวเชียว..หรือว่าคาน่ากลัวฉันที่เป็นแบบนี้อย่างงั้นเหรอ.. ”

“ ปะ..เปล่าเพค่ะองค์หญิงไม่มีทางเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว..หม่อมฉันก็แค่รู้สึกว่าท่านดูเปลี่ยนไปตั้งแต่ท่านฟื้นขึ้นมา..แต่ข้าก็ชอบท่านที่เป็นแบบนี้..หมอหลวงคนนั้นถึงกับเดินหนีเก็บของแทบไม่ทัน หม่อมฉันรู้สึกดีมากๆเลยเพค่ะ!! ”

ผมเห็นคาน่ายิ้มออกมาแบบนั้นก็รู้สึกเอ็นดูคาน่าไม่น้อย..อีกอย่างผมพึ่งจะมาสังเกตว่า..คาน่าชื่อคล้ายกับคาร่า น้องสาวแท้ๆของผมก่อนที่ผมจะมายังโลกใบนี้..

“ คาน่า..ได้ไปแจ้งข่าวให้ท่านพ่อทราบรึยังว่าฉันฟื้นแล้ว.. ”

คาน่าที่ได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้าลำบากใจออกมา..ผมก็รู้อยู่แล้วแหละก็แค่แกล้งถามไปเท่านั้นเอง..คนแบบนั้น..ไม่สิสวะตัวนั้นไม่สมควรเป็นพ่อด้วยซ้ำ!!

“ ฉันรู้คำตอบอยู่แล้ว..ไม่ต้องคิดมากหรอกคาน่า..แต่ว่านะก่อนอื่น..”

“ หม่อมฉันได้ยินแบบนั้นก็..สบายใจที่องค์หญิงทรงไม่คิดมากเรื่องนี้แล้ว..แต่ว่ามีอะไรอย่างงั้นเหรอเพคะ?”

จะให้ผมพูดยังไงดีเนี่ย..มันร้อนเหงื่อก็ออกมาเยอะขนาดนี้..พูดตรงๆเลยก็คือผมอยากอาบน้ำ!! แต่พอนึกถึงคำพูดนั้นของเลเชีย..อ่าา นี่มันลำบากซะแล้วสิ..การอาบน้ำทำไมมันถึงยากลำบากขนาดนี้..อยากเข้าห้องน้ำด้วย..ปวด..ปวดฉี่!!! เรื่องอื่นไว้ก่อน ตอนนี้ผมปวดฉี่แบบสุดๆ!! อยากอาบน้ำด้วย!!

ไม่ได้การแล้วขืนปล่อยไว้แบบนี้..

“ คือว่า..ฉันอยากเข้าห้องน้ำ..แล้วก็อยากอาบน้ำด้วยช่วยเตรียมเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยได้ไหม.. ”

คาน่าที่ได้ยินแบบนั้นก็จับชายกระโปรงของตัวเองพร้อมกับก้มหัวให้กับผม..ถึงผมจะไม่อยากให้ทำแบบนี่แต่..เรื่องนั้นไว้ก่อน!!

“ เป็นหน้าที่ของหม่อมฉันอยู่แล้วเพค่ะ..เดี๋ยวหม่อมฉันจะคอยพยุง— ”

“ ไม่เป็นไร!! ฝากเอาเสื้อผ้าตั้งไว้หน้าห้องน้ำแล้วก็ห้ามให้ใครเข้ามาในระหว่างนี้เด็ดขาด!! ”

ผมพูดจบก็กระโดดลงเตียงพร้อมกับวิ่งตรงไปที่ห้องน้ำซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเตียงนอน.. โดยที่ผมไม่ได้มองสายตาที่ตกตะลึงอยู่ของคาน่าแม้แน่น้อย…

———————————————————-

[ ในมุมมองของ คาน่า ]

องค์หญิงทรงเปลี่ยนไปตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา..หรือว่าการที่องค์หญิงกระโดดลงสระไปในครั้งจะเป็นสาเหตุ..แต่ที่องค์หญิงเปลี่ยนไปมากที่สุดก็คงจะเป็น…

“ คาน่า ห้ามให้ใครเข้ามานะ!! ”

“ รับทราบเพค่ะองค์หญิง ”

องค์หญิงเลเชียเหมือนกับเขินอายบางอย่าง..แต่ที่สำคัญ..องค์หญิงมีแรงลุกขึ้นกับเดินเองแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่..ทั้งๆที่ปกติแม้แต่จะเดินยังทำได้ลำบากเนื่องจากองค์หญิงร่างกายอ่อนแอตั้งแต่เด็ก…เนื่องจากไม่มีมานา..

แล้วก็สายตานั่น..เหมือนกับองค์จักรพรรดิไม่มีผิด..สายตาที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและแรงกดดันนั่น….เกิดอะไรขึ้นกับองค์หญิงในวันนั้นกันแน่..

———————————————————

กลับมาในมุมมองของ เลเชีย(เอเดน)

ผมค่อยๆถอดเสื้อผ้าทีละชิ้น..ซึ่งในขณะถอดเสื้อผ้าตัวผมก็จำเป็นต้องหลับตาตลอดเวลาเอาไว้..หลังจากนั้นไม่นานผมก็ใช้มือสัมผัสไปที่ฝักบัว น้ำก็ค่อยๆไหลออกมาจากตราเวทย์ที่ถูกเขียนเอาไว้..

“ สดชื่น..ว่าแต่ว่า วงเวทย์ที่ถูกสลักไว้ตรงฝักบัวนี่สะดวกดีจริงๆเลย..ปกติแล้วเขาสระผมผู้หญิงกันยังไงนะ..ช่างมันก็แล้วกันคงไม่แตกต่างจากผู้ชายเท่าไหร่ละมั้งนะ…”

ในขณะที่ผมอาบน้ำแน่นอนว่าผมพยายามจะไม่ก้มต่ำมองลง…แต่ก็นะ ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชายมาก่อนอีกทั้งยังโสดซิงตลอด 20 ปี ไม่เคยเห็นร่างกายแบบเต็มๆของผู้หญิงด้วยซ้ำ..

แต่ว่าตอนนี้ผมกลับเป็นผู้หญิงซะเอง…แค่อาบน้ำ..เอเดน นายอยากจะเป็นคนชั่วโรคจิตรึไง!!!

“ พี่ชายจะทำอะไรร่างกายนี้ก็ได้นะคะ..จะทำเรื่องทะลึ่งก็ได้..เพราะว่าร่างกายนี้เป็นของพี่ชายไปแล้ว.. ”

คำพูดของเลเชียอยู่ๆมันก็ดังเข้ามาในจิตใต้สำนึกของผม…

“ โถ่ววว..มันจะลำบากเกินไปแล้วก็แค่อาบน้ำเนี่ย..ได้ในเมื่อร่างกายนี้เป็นร่างกายของฉันแล้วทำไมฉันต้องมาเขินร่างกายตัวเองด้วย!! ”

ผมกำมือไว้แน่นก่อนจะค่อยๆก้มหน้ามองลง..เผยให้เห็นเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบราวกับพระเจ้าได้ทำการปั้นเสริมแต่งมาอย่างดี..ผิวขาวเนียนหน้าท้องแบนราบ..ต้นขาเรียวยาวไร้ซึ่งไขมันส่วนเกิน..

อีกทั้งในชีวิตของผมยังไม่เคยเห็นมันมาก่อนตลอดชีวิตของผม..

“ ลูกเชอร์รี่สีชมพูอ่อน บนภูเขาทั้งสองลูก!!!…”

ผมราวกับว่าสติร่องรอยไปชั่วขณะก่อนจะรีบอาบน้ำ..และนำเสื้อผ้าที่คาน่าจัดเตรียมไว้ให้มาใส่…แต่ภาพลูกเชอรี่สีชมพูนั้น..ก็ยังติดตาของผมอยู่..

“ โถ่เว้ย..แค่อาบน้ำเองจะลำบากเกินไปแล้ว!!! ”

ผมได้แต่ตะโกนขึ้นในใจ….และพึ่งจะเข้าใจถึงความลำบากของการเป็นผู้หญิงครั้งแรกในชีวิต..

จบตอน