Gate of Dream ภาคอัสนี

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 เริ่มแรกเปิดม่าน

บทที่ 1 เริ่มแรกเปิดม่าน

              หลังงานฉลองชัยชนะ ของเขากับเหล่าเพื่อนๆ หลังจากแข่งของ ปองพล ก็ได้ตรงกลับไปบ้านเพื่อจะได้ลองเล่นเกมส์ ใหม่ แม้ตัวเขาจะเป็นคู่หู กับสมชาย แต่เขาเองก็ยังสังกัด อยู่กับนักเล่นเกมส์ล่ารางวัลหลายทีม  ด้วยความชื่นชอบในการเล่นเกมส์ ของเขา ทำให้ เขาสนใจที่จะได้เล่นเกมส์ มากกว่าเสียกว่าเรื่องเงินรางวัล

              โดยเฉพาะกันเกมส์ที่ชื่อว่า Gate of Dream ที่มีข่าวลือต่างๆ นาๆ แต่ล้วนเป็นคำชมเชย ไม่ว่า ระบบ เกมส์ที่แปลกใหม่ ความสมจริงอย่างที่เกมส์ใดๆ ในโลกไม่เคยให้ได้ หรือแม้แต่ ความโหดหิน ของเกมส์ที่ทำให้ นักเล่นเกมส์มืออาชีพหลายคนยอม เสียเงินเพื่อความก้าวหน้าในการเล่นเกมส์

              ดังนั้น ครั้งนี้เขาต้องการท้าทายเกมส์นี้ ด้วยตัวคนเดียวเป็นอย่างมาก เขาที่ได้ชื่อว่า เล่นเกมส์ มาทุกแบบ ทุกแนว แถม มีแชมป์หลายรายการเป็นประกัน เขาไม่เชื่อว่า จะไม่สามารถเล่นเกมส์นี้ให้รุ่งได้ด้วยตัวคนเดียว แถมถ้าเขาใช้พรรคพวกจากที่เขามีอยู่ ซึ่งแต่ละคน จัดเป็นโปรเกมส์ ทั้งนั้นมาช่วย จะสร้างความภูมิใจให้เขาได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องการที่ท้าทาย เกมส์นี้ ด้วยตัวของเขาเอง

              เมื่อกลับถึงบ้านพัสดุ จากบริษัทพิโคซอฟท์ ก็ได้มาส่งถึงที่คอนโดที่เขาอยู่แล้ว แน่นอน ว่า ปองพล ไม่รีรอในการ รีบหอบพัสดุนั้น กลับเข้า ห้องของเขาทันที เพื่อจะได้ลองเล่นเกมส์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก ขณะนี้

              ไม่รู้ว่า สมชายจะได้รับเครื่องเล่นแบบที่เขาได้แล้วหรือยัง แต่ของแบบนี้ใคร เริ่มก่อนได้เปรียบ ปองพลจึงได้ เปิดกล่องพัสดุออกมาตรวจดูของที่อยู่ภายใน ซึ่งประกอบด้วย หมวก 1 ใบที่มองยังไงก็คล้ายๆ หมวกกันน๊อกลักษณะแปลกๆ ที่ด้านหน้ามีกระบังหน้าปิดถึงจมูก ขณะที่ส่วนท้ายท้อยของหมวกนี้ยาวไปถึงต้นคอ และมีสายพ่วงไปยังกล่องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่กว่าฝ่ามือเล็กน้อย ที่มีปลั๊กไฟ และ คุ่มืออีก 1 แผ่นพับ

              เมื่อได้เอาของทั้งหมดออกมาพิจารณา ปองพล ก็ได้เริ่มอ่านคู่มือ ซึ่งได้ระบุไว้ว่า หมวกใบนี้คืออุปกรณ์ ติดต่อระหว่างผู้ใช้ กับระบบเกมส์ ส่วนกล่องสี่เหลี่ยมที่พ่วงมาคือ UPS อย่างดีที่สามารถสำรองไฟใช้งานได้กว่า 30 ชม. การเชื่อมต่อในระบบใช้การเชื่อมต่อแบบไร้สายของ พิโคซอฟท์ ที่ครอบคลุมไปทั้งโลก

              ข้อมูลพื้นฐานของเกมส์ คือ ภายในเกมส์ ประกอบด้วยทวีปต่างๆ มากมาย แต่มี ทวีป 2 ทวีป เท่านั้นที่ผู้เล่นใหม่สามารถเข้าไปเริ่มเล่นได้ ส่วนทวีปอื่นๆ คงต้องอาศัยความสามารถหาเอาเอง ซึ่งทวีปทั้งสองคือ คือทวีป ยูเรีย ซึ่งจะมีบรรยากาศของประเทศแถบยุโรป และ ทวีปฮัน ที่จะใช้บรรยากาศแบบตะวันออก 

              ข้อมูลอาชีพต่างๆ ในเกมส์ ก็ระบุไว้ว่า ขึ้นอยู่กับการทำกิจกรรม หรือภารกิจต่างๆ เพื่อให้ได้ ทักษะต่างๆ เมื่อทักษะได้ระดับนึงแล้วสามารถไปลงทะเบียนอาชีพได้ตามจุดที่ทางระบบตั้งไว้ ถ้าเงื่อนไขถึง ก็จะได้ฉายาของอาชีพ และได้ทักษะใหม่ของอาชีพ

              ส่วนเงินในเกมส์ สามารถนำมาแลกซื้อเวลาเล่นเกมส์ได้ในอัตรา 1 เดือนคือ 1 แสนกิล และภารกิจต่างๆ ในเกมส์นี้ จะมีระบบพิเศษที่จะสับเปลี่ยนเงื่อนไข และวิธีการบรรลุภารกิจตลอด ทำให้ ภารกิจเดิมๆ มีการเปลี่ยนแปลงตลอด และ NPC ต่างๆ ก็จะใช้ AI ระดับสูง หรือพนักงานมนุษย์ควบคุม เวลา 2 ชม. เวลาจริง จะเทียบเท่า 1 วันในโลกเกมส์ และเวลาเล่นนานที่สุดที่สามารถตั้งได้คือ 18 ชม. เนื่องเพราะความปลอดภัยของสุขภาพของผู้เล่น และนั่นคือ ข้อมูลทั้งหมดที่ปองพลสามารถหาได้จาก แผ่นพับคู่มือนี้เท่านั้น

              ในเมื่อข้อมูลที่ให้มีน้อยเกินไป ก็คงต้องอาศัยการเข้าไปหาในเกมส์ เพิ่มเติมเท่านั้น เมื่อคิดแล้ว ปองพลก็ จัดการทำทันทีเขาจัดแจงติดตั้งระบบทั้งหมดซึ่งก็ง่ายดาย เพียงไม่ถึง 5 นาที เขาก็ พร้อมแล้วที่จะ เข้าไปเล่นเกมส์ ใหม่อันนี้ หลังจาก เขาสวมหมวกเสียงจากระบบก็ได้ดังขึ้นทันที

              "กรุณาจัดร่างกายในสภาพที่สบายที่สุด ควรเป็นที่มีพนักวางศีรษะ หรือว่านอนราบลง จะเหมาะสมกว่า"

              แม้ปองพล จะยังสงสัยว่ามีแค่หมวก เขาจะบังคับการเล่นเกมส์ได้อย่างไร แต่กลับยิ่งแปลกใจกว่ากับคำแนะนำที่มาจากหมวกใบนี้ที่ให้ เขานอนความจริง เขาก็เคยได้ยินถึงเรื่องเครื่องบังคับฝัน มาบ้างพอสมควร หรือว่าเกมส์ๆ นี้ จะเป็นเหมือนชื่อจริงๆ คือเข้าไปเล่นในความฝัน

              ดังนั้น ปองพล จึงไม่ลังเลยที่จะทำตาม เขาเลือกที่จะไปนอนบนเตียงของเขาพร้อมสวมอุปกรณ์การเล่นเกมส์ไว้ ตามคำแนะนำทันที เขานอนลงไปเพียง ไม่นาน เสียงจากหมวกดัง ก็ขึ้นมาอีกครั้ง

              "คุณพร้อมแล้วที่จะเข้า สู่เกมส์ แล้วหรือไม่"

              “พร้อม” ปองพลตอบไปทันที

              "คุณต้องการเข้าไปเล่นเป็นเวลาเท่าใด" เสียงจากระบบได้ถามย้ำมาอีกครั้ง

              “18 ชม.”

              ปองพล เลือกเวลาที่มากที่สุด เพราะเขาเชื่อว่าการลองของสู้ลองตอนร่างกายพร้อมที่สุดดีกว่า จะลองตอนร่างกายไม่ดี แถมการเล่นครั้งแรกเขาก็อยากลองดูให้เต็มที่ไปเลยว่า เขาจะชอบเกมส์นี้ จนถอนตัวไม่ขึ้นหรือว่าจะเกลียด จนไม่อยากเข้าไปเล่นอีกเลย

              "ขอขอบคุณ ระบบกำลังเริ่มต้นการเข้าสู่โลก Gate of Dream ณ. บัดนี้"

              ทันที่เสียงสิ้นสุดลง ปองพลก็ เกิดอาการง่วง จนไม่อาจขัดขืน จนหลับไปในเวลาไม่นานนัก และเมื่อรู้สึกตัวอีกครั้ง เขาก็ไปโผล่ สถานที่แปลกๆ เอาเสียแล้ว

              เมื่อมองไปรอบๆ ทั้ง พื้น กำแพง และเพดาน ล้วนแล้วแต่ ทาสีที่สดจนแสบสัน แถมมีการลงสี มีตัดกันไปมาก จนเขาบอกไม่ถูกว่ามันสวยหรือน่าเกลียด

              "ยินดีต้อนรับสู่ เกมส์ Gate of Dream คะ"

              เสียงทักทายจากพนักงานสาวสวยที่ประจำอยู่หลังเคาเตอร์  ที่ดึงความสนใจของ ปองพลให้กลับมาสู่ตัวเธอ

              “สวัสดีครับ ที่นี่คือที่ไหนหรือครับ”

              แม้สภาพแวดล้อมจะประหลาดแต่ ปองพล ก็พอเดาๆ ได้ว่าอะไรเป็นอะไร จึงไม่ได้ลนลานมากนัก

              "ที่นี่ คือห้องสำหรับสร้างตัวละครใหม่คะ”

              “สร้างตัวละครใหม่ แล้วสร้างได้กี่ตัวละครครับ แล้วเลือกค่าอะไรได้มั่งครับ”

              “เกมส์นี้ จำกัดให้สร้างได้เพียง 1 ตัวละครค่ะ ค่าที่เลือกได้ ก็มีเพียงชื่อ อายุ และทวีปที่จะไปคะ”

              “ทำไมตัวที่ให้ตั้งค่าได้มีน้อย จังล่ะครับ”

              “เป็นเพราะเกมส์ นี้มีความสมจริงสูงมากดังนั้น เพื่อป้องกัน การใช้ความแตกต่างของตัวละคร เพื่อกลั่นแกล้งกันตั้งแต่เริ่มแรก จึงได้ให้ทุกคนมีความสามารถทัดเทียมกันตั้งแต่ต้น เพื่อลดช่องว่างในส่วนนี้ แต่หลังจากนี้การเลือกแนวทางการพัฒนาตัวละคร จะเป็นตัวแบ่งแยกว่า ตัวละครของคุณ จะเป็นอย่างไรแล้วล่ะคะ”

              สิ่งที่พนักงานสาวสวยคนนี้บอก ไม่ได้สร้างความกระจ่างอะไรขึ้นเลย คงต้องลองเข้าไปเล่นเท่านั้น

              “งั้นเริ่มการสร้างตัวละครกันเลย เถอะครับ”

              “กรุณาเลือกชื่อตัวละครด้วยค่ะ”

              ชื่อหรือ ปองพล เริ่มคิด เขาจะเลือกชื่ออะไรดี และเล่นทวีปไหนดี ยูเรีย ที่มีบรรยากาศแบบ ยุโรปก็ ดึงดูดใจเขามากโข แต่ฮันที่มีบรรยากาศแบบตะวันออกก็น่าสนใจใช่เล่น แถมจากฟรีวิว ของเกมส์ ยังมีพวกนักกังฟูที่ ดูเท่ห์ไม่ยอก ไหนๆ เขาก็เล่นเป็น นักรบ อัศวิน หรือจอมเวทย์ ในเกมส์ ต่างๆ มามากโข นานๆ ทีลองไปเป็นจอมยุทธบ้างก็ ไม่เลว

              “ผมขอชื่อ เซียวเตี่ยน ครับ”

              ที่เลือกชื่อนี้ก็เพราะฉายาเขาคือ ธันเดอร์ แต่ถ้าเลือกชื่อว่า หลุยกง(สายฟ้า) มันพาลให้คิดไปถึงขันที แถมถ้าเลือก เตี่ยนฟ่อ(ไฟฟ้า) ไม่ทันรบก็ฟ่อ แล้วไม่ไหวๆ แถมพวกจอมยุทธ ดังๆ ทั้งหลายก็ ชอบคำว่า เซียว ทั้งนั้น ทั้ง เซียวฮื้อยี้ เล็กเซียวหงส์ ดังนั้นคำว่า เซียว เข้าท่าแน่ๆ ทีนี้ระหว่าง หลุย กับ เตี่ยน เซียวหลุย กับ เซียวเตี่ยน เขาว่า เซียวเตี่ยน ดูดีกว่าเยอะ

              "กรุณาเลือก อายุด้วยคะ"

              “17 ปี” เอาอายุตามตัวเขาดีทีสุด ไม่ต้องเสียเวลาด้วย

              "กรุณาเลือก ทวีปที่จะเกิดด้วยค่ะ"

              “ฮัน”

              "การสร้างตัวละครใหม่เสร็จเรียบร้อย คุณได้จะรับ กระเป่าคาดเอว 1 ใบ สามารถใส่ ไอเท็ม ได้ 20 ชิ้น มีดสั้นทองแดงพลังโจมตี 5 1 อัน เสื้อผ้าต่วน 1 ชุด พลังป้องกัน 20 ความทนทาน 5000 และเงินอีก 100 กิล"

              หลังจากพูดจบ บนตัวของปองพล ซึ่งต่อจากนี้ไปขอเรียกว่า เซียวเตี่ยน ก็มี เสื้อผ้าต่วนตัวนึงที่ มีลักษณะ คล้ายๆ ชุดชาวบ้านจีนโบราญ และมีดเล่มนึงบนมือ ที่เอว ก็มีกระเป๋าใบนึงคาดไว้ขนาดราวๆกระเป๋า ใส่แว่นตา

              "ต่อจากนี้ทางระบบ จะส่งคุณไปที่เมืองซินเหริน ซึ่งเป็น จุดชุมนุม ของผู้เล่นมือใหม่ ขอให้สนุกกับเกมส์ นะคะ"

              หลังสิ้นเสียงก็มีแสงสว่างวาบจนมองไม่เห็นอะไร หลังจากตาเริ่มปรับตัวได้ เซียวเตี่ยน ก็ มองเห็นว่า ตอนนี้ เขาอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง ล้อมรอบไปด้วยเหวมีเพียงทางสายน้อยๆ ทางหนึ่ง ที่ทอดตัวไปสู่ตัวเมืองที่มองไกลๆ เหมือนเมือง ของประเทศจีนโบราญ ที่เราเห็นในหนังบ่อยๆ บรรยากาศ ในโลกแห่งนี้นับว่าไม่เลวทีเดียว ทั้งแสงแดด ความร้อนเย็น แม้แต่ กระแสลมที่พัดผ่านมาก็ สมจริงอย่างที่สุด

              แม้ เซียวเตี่ยน จะมั่นใจว่านี่คือโลกในฝัน ที่เกิดเครื่องมือ ที่คล้ายๆ หมวกกันน๊อกนั้น ทำให้เขาฝันเช่นนี้ แต่ด้วยความสมจริง ที่เขาสัมผัส ทำให้เขาก็ อดไม่แน่ใจไม่ได้ว่า จริงๆ แล้วเขากำลังเล่มเกมส์ อยู่ หรือว่าโดนดูดเข้า มิติแปลกๆ แบบที่นิยายแฟนตาซี เขาชอบเขียนกัน ในเมื่อการใช้ความรู้สึกอย่างเดียวไม่อาจแยกแยะ เขาจำเป็นต้องค้นหา สิ่งที่ทำให้ เขามั่นใจว่าเขากำลังอยู่ในเกมส์ และอุปกรณ์ที่ดีที่สุดที่เขามีในมือ คงไม่พ้นมีดสั้นที่ระบบให้มา

              ดังนั้น เขาจึงจัดแจงเอามีดสั้นนั้น กรีดลงบนมือของเขาทันที ถ้าที่นี่ไม่ใช่โลกในฝัน เขาต้องได้รับอาการบาดเจ็บแน่นอน หรือถ้าเกมส์นี้ทำได้สมจริงขนาดนั้น เขาก็คงต้องหาวิธีอื่นๆ ในการ พิสูจณ์ ต่อไป

              ทันที่คมมีดกรีดผ่านมือของเขา แทนที่จะมีความรู้สึกเหมือนถูกบาดดังเช่นที่เขาเคยเป็นตามปกติ เขากลับรู้สึกเหมือน มีไฟฟ้าช๊อตแล่นผ่านมือเขาในบริเวณที่มีดกรีดผ่านไป และบนมือของเขาก็ ไม่ปรากฏแผลเลือดไหลออกมา (เนื่องจาก ผู้เล่นบางคนอาจแพ้เลือด และมีผู้เล่นอีกมาที่ทนความหวาดเสียวของการมีบาดแผลไม่ไหว ระบบจึงให้ เกิดบาดแผลเฉพาะเวลาใกล้ตายเท่านั้น และเพื่อป้องกัน อาการช๊อก จากอาการเจ็บปวดจริง เวลาได้รับบาดเจ็บทางระบบจึงเปลี่ยน ความรู้สึกเจ็บปกติเป็นความรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตที่ปลอดภัยกว่า) สิ่งเหล่านี้ เป็นเครื่องบ่งบอกเป็นอย่างดีกว่า ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในโลกแห่งความจริงๆ และร่างกายนี้ก็ ไม่ใช่ร่างกายจริงๆ ของเขา ทีนี้ เขาก็สามารถลองของ ในแบบต่างๆได้อย่างที่ ใจเขาอยากลองแล้ว

              เมื่อมองไปรอบๆ เซียวเตี่ยน  ก็ผุดยิ้มที่ที่ยากอธิบาย ออกมาพร้อมทั้งวิ่งไป จุดสูงที่สุดของหุบเหวแล้ว กระโดดลงไปทันที!!!!!

              เซียวเตี่ยน เชื่อว่าไม่ว่าใครก็ตามที่เป็นแฟนหนัง หรือนิยายกำลังภายใน ถ้าได้มีโอกาสมาในโลกที่มีวิชาฝีมือเหล่านี้ และมั่นใจได้ว่าตัวเองไม่ตายจริงๆ แน่ คงจะต้องคิดลองกระโดดเหวดูซักครั้งเป็นแน่ ก็ในหนังสือ หรือภาพยนตร์พวกนั้นพอพระเอกกระโดดเหวทีไรเป็นต้องได้ ของดีๆ กลับมาทุกทีจริงไหม!!!

              แต่ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายดายแบบนั้น แถมเรื่องนี้ก็ ไม่ใช่นิยายกำลังภายในเสียด้วย และในเกมส์ Gate of Dream ก็มีการนำระบบฟิสิกส์[1] เข้ามาใช้ เพื่อความสมจริงของ เกมส์ ดังนั้น พอเซียวเตี่ยน พุ่งตัวออกไปจากหน้าผา แน่นอนว่าก็ตกลงไปด้วย อัตราเร่งด้วยความเร่ง เหมือนกัน ในโลกจริงไม่ผิดเพี้ยน

              แม้การร่วงหล่นจะรวดเร็วเพียงใด แต่สายตาและปฏิกิริยา ของ เซียวเตี่ยน ก็ไม่ชักช้า ทันทีที่เขา เห็นกิ่งไม้ที่ยื่นออกมา เขาก็ ยื่นมือเข้าคว้าจับทันที ก็วัตถุประสงค์ของเขาคือการเสี่ยงโชค ไม่ใช่ฆ่าตัวตายนี่นา

              แต่จากการเหนี่ยวรั้งสุดแรงของ เซียวเตี่ยน ก็ไม่สามารถเหนี่ยวรั้งหยุดร่างที่ ร่วงหล่นของเขาได้แต่เหวียงตัวเขาเข้าหาน้าผาให้มากขึ้นเท่านั้น แต่ความเร็วในการร่วงหล่น ก็ไม่ลดลง แถมเพิ่มความเจ็บปวดให้กับเขา เนื่องจาก การเหนี่ยวตัวเข้ามาชิดหน้าผา ทำให้ร่างของเขาเข้ามาประชิดติดผนัง ลองนึกภาพ ของ ตุ๊กตายางที่ทิ้งลองบนกำแพงที่ขรุขระ มันจะกระแทกไปมา นั่นคือ สภาพของ เซียวเตี่ยน ตอนนี้

              แรงกระแทกที่อัดเข้ามาไม่หยุดหย่อน ไม่รู้ว่า กี่สิบ หรือ กี่ร้อยครั้ง ในที่สุด เซียวเตี่ยน ก็จบวิบากกรรม เพราะร่างกายของเขาได้ตกลงถึงพื้นเสียที แม้เขายังรู้สึกตัวตลอด แต่การที่โดนกระแทกตลอดเวลาที่ตกลงเขาทำให้ เขาเหมือนโดนไฟฟ้านาบไปทั้งตัว ยิ่งกว่าเข้าเครื่องทรมานเสียอีก ดังนั้น การตกถึงพื้นสำหรับเขานับเป็นเรื่องน่ายินดีทีเดียว เพราะจะได้ หลุดพ้นจากวิบากกรรมที่ เขาทำเสียที เขาคงเข็ดกับการ กระโดดลงจากที่สูงไปอีกนาน

              และเสียงจากระบบก็ตามมาติดๆ

              “เสื้อต่วนเสียหนักสลายไปแล้ว”

              “ผู้เล่นเซียวเตี่ยน ทักษะกระโดดถึง ระดับ 10 ได้ทักษะย่อยเรียกใช้ ทะยานบันไดเมฆ ระดับ 1”

                   “ผู้เล่นเซียวเตี่ยน ทักษะอดทนถึง ระดับ 10 ได้ทักษะย่อยติดตัว กายแกร่ง ระดับ 1”

              จากนั้นเสียงอีก เสียงจากระบบก็ดังตามมา

              “ผู้เล่น เซียวเตี่ยน ตายแล้วโดนสังหาร โดย ...............”       

              แต่คราวนี้ เสียงกลับลากยาวไปทำให้ เซียวเตี่ยน เกิดอาการเวียนหัวจน หมดสติไป สิ่งสุดท้ายที่เขาคิด คือ ใครคือฆาตกร มันกลายเป็นปริศนาฆาตกรรมไปตั้งแต่เมื่อไหร่

              เซียวเตี่ยน ที่หมดสติไปยาวนานเท่าไหร่เขาไม่แน่ใจ แต่ขาตื่นขึ้นมาด้วยเสียงของคน 2 คนที่กำลังทะเลาะกัน ดังแว่วเข้ามาทำให้ สติ เขาค่อยๆ เริ่มฟื้นตัวขึ้นมา

              “ฉันก็บอกนายแล้วว่า ระบบตายนั่น เพิ่มข้อมูลการตายด้วยอุบัติเหตุไปด้วย”

              “จะให้เพิ่มยังไงล่ะ ปกติจะมีคนจู่ๆ ตายเองได้ยังไง ไอ้หมอนี่มันผิดปกติ จริงๆ ควรใส่ว่า ฆ่าตัวตายด้วยซ้ำ”

              “แต่เพราะนายไม่ใส่ในระบบนั่นล่ะ เลยทำให้ผู้เล่นคนนี้ไม่สามารถไปเกิดใหม่ได้เลย เราเลยต้อง ย้ายเขามาเกิดที่ห้อง Debug Room แบบนี้”

              เมื่อฟังมาถึงตรงนี้ เซียวเตี่ยน ก็ได้เริ่มลุกขึ้นมา พร้อมอาการมึนงง และถามว่า

              “ขอโทษนะครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ ผมยังไม่เข้าใจสถานการณ์ ตอนนี้เลย”

              เซียวเตียนที่ลุกขึ้นนั่งแล้วเริ่มมองไปรอบๆ เห็นชาย ในชุดสีขาวอยู่ 2 คน กำลังยืนและหันมามองทางเขา

              “อ๊ะ ต้องขอโทษ ด้วยครับที่เสียมารยาท พวกเราคือ DPM (Debug Programmer) หน้าที่ของพวกเราคือ การแก้ไขข้อผิดพลาดต่างๆ ของเกมส์นี้ครับ ต้องขอภัยอีกครั้งที่เสียมารยาทไปเมื่อครุ่ เพราะการโต้เถียงของพวกเรานะครับ” คำพูดที่สุดภาพ ของชายที่ เซียวเตี่ยน ค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นคนที่ว่าเขาเป็นคน ผิดปกติแน่ๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาใส่ใจ แต่เขาควรรู้สถานะของตัวเองก่อน เมื่อมองที่ร่างกายเขาตอนนี้ เขาจัดได้ว่าเปลือยไป ทั้งตัวมี เพียง กางเกงขาก๊วย และกระเป๋าคาดเอว เท่านั้น ที่เหลืออยู่

              “นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรือครับ ผมจำได้ว่า ก่อนมาที่นี่ผมได้กระโดหน้าผาไม่ใช่หรือครับ”

              “เรื่องนี้ ก็สืบเนื่องจากการที่คุณ กระโดดหน้าผานั่นล่ะครับ ปกติ ถ้ามีการตาย เราจะนับผู้สังหารคือ ผู้เล่นหรือว่า มอนสเตอร์ ตัวสุดท้ายที่ได้โจมตีเข้ามา ปกติต่อให้ตายไปด้วยการตกหน้าผา ก็จะมีการระบุผู้สังหาร ว่าคืออะไรซักอย่างได้แน่นอน แต่กรณี คุณนี่รายแรก ของเกมส์จริงๆ ที่วิ่งไปฆ่าตัวตาย ทีนี้ปัญหามันเกิด เพราะระบบพยายามควาญหาฆาตกร แต่มันไม่มี เพราะ คุณฆ่าตัวตาย ดังนั้น ระบบ จึงไม่ยอมนับเวลาเริ่มตายของคุณ และนี่คือ ปัญหาที่เรากำลังเผชิญอยู่” ชายอีกคนได้ตอบ

              “แต่ ก่อนที่ผมกระโดดหน้าผา ผมจำได้ว่าผมได้ลอง เอามีดกรีดมือตัวเองหรือว่านั่นไม่นับว่าเป็นการโจมตีหรือครับ”

              “จริงๆ ก็นับครับ แต่การโจมตีตัวเองเราเองไม่ได้ บันทึกไว้ที่ฐานข้อมูล ดังนั้นเลยเป็นปัญหาใหญ่ไงครับ ระบบ เลยสับสน ทำให้ โลกทั้งโลก ของเกมส์นี้ถึงกับรวนไปชั่วขณะทีเดียว รู้สึกว่า มีผลไปถึงทวีปยูเรีย ทำให้เกิดช่องแผนที่ใหม่เกิดขึ้น ที่หุบเขาสายรุ้ง ตอนนี้ DPM กำลังไปตรวจหาแล้วแก้ไขข้อผิดพลาดอยู่แล้ว เป็นปัญหาใหญ่มากจริงๆ”

              “ขอโทษด้วยครับ ไม่คิดว่าการลองของ ของผม จะก่อความเดือดร้อน ขนาดนี้”

              “ไม่เป็นไรครับ มีปัญหาก็ต้องแก้กันไป ยังไงนี่ก็คืองานของพวกเราครับ” ชายคนที่ว่าเขาผิดปกติ เป็นคนตอบแทน

              “เออ ไม่มีชื่อแบบนี้คุยกันไม่สะดวกเลย ผมชื่อ เซียวเตี่ยน พวกคุณชื่ออะไรครับ”

              ชายคนที่ว่าเขาผิดปกติ ตอบว่า “ผมชื่อ DPM253 ครับ สามารถ ใช้ รหัสนี้ฝากข้อความถึงผมได้ที่ จุดติดต่อบริษัทพิโคซอฟท์ ครับ”

              ชายอีกคนตอบว่า “ผมชื่อ DPM143 ครับและเช่นกัน สามารถฝากข้อความถึงผมได้ที่เดียวกันครับ”

              “แล้วผมสามารถ กลับไปเล่นเกมส์ ต่อได้ไหมครับ ก่อปัญหา ขนาดนี้แล้ว”

              “ได้แน่นอนครับ แถมคุณยังได้รางวัลที่สามารถ หาข้อผิดพลาด ของระบบได้อีกนะครับ” DPM253 กล่าว

              “ได้รางวัลด้วย แล้วได้อะไรครับ แล้วทำไมถึงได้ครับ” เซียวเตี่ยน เริ่มงง พังระบบก็มีรางวัลให้ด้วยหรือ

              “ที่ได้ก็เพราะคุณสามารถหาข้อผิดพลาด ให้เราได้ไงครับ 1 จุด ต่อ รางวัล 1 ชิ้น และรางวัลที่ได้ ก็คือ กล่องปริศนา ที่เมื่อเปิดแล้ว จะสุ่มเอา ไอเท็ม ให้คุณ 1 ชิ้น จากไอเท็มทุกชนิดที่เกมส์นี้มีด้วย อัตราความเป็นไปได้ เท่าเทียมกันทุกชิ้นเชียวนะครับ” DPM253 กล่าว

              “แล้วผมพบข้อผิดพลาด อะไรไปบ้างแล้วครับ”

              “ที่แน่ๆ ก็ เรื่องฆ่าตัวตายนั่นล่ะครับ 1 อย่าง” DPM143 กล่าว

              “แล้วการที่ เสื้อผ้าผมหายไปนี่เป็น ข้อผิดพลาดหรือเปล่าครับ ปกติเสื้อผ้าหายไปก็น่าจะนับเป็นข้อผิดพลาดนะครับ เพราะผมไม่ได้เอาไปใช้ต่อสู้เลย แต่เครื่องป้องกัน กับพังซะแล้ว ชุดน่าจะทนทานกว่าร่างกายผมนี่นา” เซียวเตี่ยน พูดไปเรื่อยเปื่อย โดยหวังว่าเผื่อ ฟลุ๊ก อาจได้เพิ่มอีก หลายกล่อง

              “อันนี้ นายว่าไง เป็นข้อผิดพลาดหรือเปล่า ฉันว่าน่าจะนับได้นะ เพราะทันทีที่ผู้เล่นตายไปแล้ว การเสื่อมสลายของ เครื่องป้องกันน่าจะยุติสิ ไม่งั้น เวลาฆ่ากันของผู้เล่น เกิดมีการทุบตีศพต่อไป วันหลังมีปัญหาแน่ๆ” DPM253 กล่าว

              “เรื่องนี้คงต้องเข้าที่ประชุมก่อนดีกว่า แต่ก็ถือว่าเป็นข้อผิดพลาด ตกลงผมขอใช้สิทธิของ DPM โดยจะมอบกล่องปริศนาให้คุณอีกกล่องนะครับ แต่จะต้องขอแลกกับการที่ คุณเซียวเตี่ยน จะต้องไม่พูดถึงเรื่องนี้ให้คนอื่นรับรู้อีก ไม่เช่นนั้น เราจะริบไอเท็มคืนทั้งหมดนะครับ” DPM143 กล่าว

              “ห้ามพูดตลอดไปเลยหรือครับ งั้นก็แย่สิผมอาจเผลอเมื่อไหร่ แล้วก็โดนยึดไปแบบนี้ไม่ยุติธรรมเลย น่ามีกำหนดเวลาหน่อยสิครับ ไหนๆ ก็ จะแก้ไขแล้วนี่นา”

              เมื่อ เจอคำทักท้วง ของเซียวเตี่ยน DPM ทั้งสองก็ได้หลบไปปรึกษากันครู่หนึ่ง แล้วเดินกลับมาพร้อมกล่าวว่า

              “คำพูดที่คุณ พูดก็มีเหตุผลทีเดียว ตกลงครับ ขอให้คุณปิดเรื่องไว้ซัก 15 วัน ของโลกจริง ได้ไหมครับ หลังจากนั้นถือว่าพ้นจากข้อสัญญาของเรา” DPM143 กล่าว

              “ตกลงครับ”

              “งั้น เชิญรับของรางวัลได้เลยครับ” DPM253 กล่าว พร้อมยื่นกล่องสีน้ำเงินเล็กๆ 2 ใบให้กับเขา เมื่อ เซียวเตี่ยน รับมาแล้ว ก็ได้กล่าวต่อไปว่า

              “ผมสงสัยอีกเรื่องครับ คือจริงๆ แล้วด้วยเลือดที่ผมมีตอนนั้น น่าจะน้อยกว่าความทนทานของ

เสื้อของผม แต่ทำไมผมกลับตายหลังจากเสื้อพังทลายล่ะครับ”

              “อ้อ อันนี้ไม่ใช่ ข้อผิดพลาดครับ เป็นเพราะระบบรับบาดเจ็บต่อเนื่อง ของเกมส์ เผื่อการใช้ท่าควบรวมในการโจมตี ถ้าใครโดนต้องโดนท่านั้นจนจบก่อน ถึงจะตายได้ เป็นการเพิ่มความหวาดกลัว กับท่าพิเศษต่อเนื่อง ให้กับผู้เล่นยังไงครับ” DPM143 กล่าว

              “แล้ว เสื้อผมที่สลายไป ถ้าเป็นข้อผิดพลาดจริงๆ ผมขอเสื้อผ้าคืนได้ไหมครับ” เซียวเตี่ยนที่ ร้องขอต่อไป ของที่ขอได้ ถ้าไม่รีบขอหมดเวลาอดขอพอดี

              “ไม่มีปัญหาครับ ผมจะคืนเสื้อผ้าให้ คุณเดียวนี้” เมื่อ DPM253 กล่าวจบ บนร่างของ เซียวเตียนก็ ปรากฏชุดเก่าที่เขาเคยสวมใส่มาปรากฏบนร่างเขาอีกครั้ง

              หลังจากได้ของคืนมาแล้ว เซียวเตี่ยน ก็ สบายใจขึ้นมาก ไม่ว่าใครก็ไม่อยากเดินออกไปอย่างชีเปลือย ยิ่งโดยเฉพาะในเกมส์นี้ที่ใช้ใบหน้าจริงของผู้เล่นซะด้วย แต่เมื่อสบายใจแล้ว เขาก็เริ่มหันกลับมาสนใจ กล่องสีน้ำเงินใบเล็ก 2 ใบนั้นอีกครั้ง ของประเภทเสี่ยงดวง เป็นอะไรที่ลุ้นระทึก โดยเฉพาะสำหรับชาวไทยเราที่นิยมการเสี่ยงดวง เสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด และที่สำคัญ เซียวเตี่ยน นี่ก็คนไทย

              สำหรับกล่องสีน้ำเงินนี้ ลักษณะภายนอก ก็ เหมือนๆ กับกล่องสมบัติ ในเกมส์ ทั่วไป เพียงแต่ขนาดของมันเล็กประมาณกำปั้น แต่มีลวดลายสวยงามใช้สีตัดกันระหว่างสีน้ำเงินเข้ม และสีฟ้าอ่อน ดูแล้วไม่น่าเชื่อว่า จะใส่ไอเท็ม ได้ทุกชนิด และด้วยขนาดที่เล็กกว่าที่คาด แถมสีน้ำเงินที่กลืนไปความมืดได้ง่าย ถ้าขืนอยู่ที่ถ้ำ หรือว่าสถานที่ รกๆ คงหาไม่เจอ เป็นแน่ หลังจากพิจารณาอยู่ซักพัก เขาก็พบที่ด้านหน้า ของกล่องดูมีปุ่มยื่นออกมา ดูท่า จะเปิดกล่องอาจใช้วิธี กดที่ปุ่มนี้กระมัง

              “แกร๊ก” เสียงของกล่องที่เปิดออก พร้อมแสงสีฟ้าอ่อนที่ทำให้ กล่องค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่าง เป็น ลูกกลมเล็กขนาดลูกอม พร้อมมี เสียงจากระบบ ที่ดังขึ้นมาในหัวเขาว่า

              “กล่องปริศนา เปิดออก ยาแปลงชะตาเปลี่ยนวิถีปรากฏ ข้อมูลของไอเท็ม ใช้เพื่อแปลงเพศและเปลี่ยนหน้าตาของตัวละครของผู้เล่น”

              ของชิ้นแรกปรากฏ สำหรับเซียวเตี่ยนออกจะผิดหวัง นิดหน่อย เขาหวังว่า จะได้พวก อาวุธ หรือว่าเครื่องป้องกันชั้นยอดมาใช้ แต่ถ้าคิดอีกที การแปลงเพศเป็นผู้หญิง ก็ไม่เลวนี่นา ไม่ว่าเกมส์ไหนๆ การเป็นผู้หญิงก็ได้เปรียบกว่า ผู้ชายอยู่แล้ว แถมในเกมส์นี้ ยิ่งใช้ใบหน้าที่แท้จริงในการเล่น ถ้าเขาเปลี่ยนแปลงหน้าให้สวยพริ้ง น่าจะมีโอกาสตักตวงดีกว่า ได้ดีกว่าได้ พวก อาวุธหรือเครื่องป้องกัน ดีๆ ซะอีก

              เมื่อตกลงใจแล้ว เซียวเตี่ยน ก็หยิบเอายาเม็ดนั้น กินเข้าปากไปทันที ท่ามกลาง ความตกตะลึง ของ 2 DPM ร่างกายของ เซียวเตี่ยน ก็ค่อยๆเปลี่ยงแสงสว่างจ้า จนกลายเป็น กลุ่มแสงรูปมนุษย์ เท่านั้น

              “นายว่า ผู้เล่นคนนี้รู้ราคา ของยาเม็ดนี้หรือเปล่า” DPM143 กล่าว

              “คนเพิ่งมาเล่นจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ถ้าขืนรู้ว่า ยาเม็ดนี้หายากขนาดมีการตั้งราคา ประมูลกันถึง 100 ล้านกิลขึ้นไป  ฉันก็ อยากรู้ว่านายคนนี้จะกล้ากินไหม” DPM253 กล่าว

              “ฉันว่า ก็ยังกินอยู่ดีนั่นล่ะ คนที่กล้าวิ่งกระโดดหน้าผา ตั้งแต่การเข้าเกมส์ ครั้งแรก ไม่บ้า ก็คงเป็นอัจฉริยแล้ว เกมส์นี้พวกเราทำขึ้นมา ผ่านการทดลองมานักต่อนัก จนแน่ใจว่าเหมือนจริงที่สุด คนที่เข้ามาครั้งแรก ไม่ว่าใครก็ไม่แน่ใจว่า เป็นเกมส์หรือเปล่าจนกระทั่งมาจุดติดต่อ ทั้งนั้น เพิ่งมีนายนี่คนแรกนี่ล่ะ ที่กล้าเอาชีวิตมาล้อเล่นแบบนี้” DPM143 กล่าว

              “แต่เขาว่า อัจฉริยะ กับคนบ้า มันก็คนเดียวกันนะ” DPM253 ที่มองไปที่ เซียวเตี่ยนแล้ว ก็ยังไม่อยากเชื่อว่าคนปกติทั่วๆ ไปจะมีวงจรความคิดแบบเขาได้

              ระหว่างที่ เซียวเตี่ยน โดนสอง DPM เผาซะจนไม่มีชิ้นดี เขาก็ ได้เข้าไปสู่ สถานที่แห่งหนึ่ง ที่มีมาใบหน้า รูปหน้า ชิ้นส่วนต่างๆ ของใบหน้าตลอดจน ชิ้นส่วนต่างๆ ของร่ายกาย ให้เขาคัดเลือด เพื่อประกอบเป็น ร่างใหม่ของเขา แน่นอน ว่า เขาประณีตบรรจง ค่อยลอง ทีล่ะ ชิ้นๆ เพื่อให้ได้ ร่างกายเป็น หญิงสาวที่ คิดว่าสวยน่ารักที่สุดสำหรับเขา

              คัดเลือกอยู่นาน ในที่สุด เขาก็ประกอบร่างกายใหม่ของเขาจนเสร็จ จนได้ เป็นหญิงสาวหน้าตาสวยใสน่ารัก มีผมยาวถึงบ่าสีดำสลวย ถักเปียเล็กๆอยู่ข้างใบหน้าข้างข้างเดียว สูงประมาณ 170 สัดส่วน ก็เรียกได้ว่าน่าดูทีเดียว ที่ควรมีก็มีที่ควรขาดก็ขาด แถมเสียงที่เขาเลือก ก็เลือกเสียงหวานใสของผู้หญิงในแบบที่เขาชอบ เมื่อมองผลงานนี้ของเขา ก็ ยังทำให้เขายิ่งภูมิใจ และแน่ใจว่า ต่อให้เป็นตัวเขาถ้าเจอสาวสวยขนาดนี้ ยังไงก็อดใจไม่ไปจีบไม่ได้ แน่ๆ

              หลังจากได้ร่างกายที่ถูกใจ เซียวเตี่ยน ก็เดินไปทีร่างกายใหม่ และทำตามคำแนะนำที่เขียนไว้ว่าให้จุมพิตไปที่ร่างใหม่ เพื่อยืนยันการเปลี่ยนร่างเมื่อได้ร่างกายที่ต้องการแล้ว และแน่นอนว่า เขาเต็มใจอย่างยิ่งที่ทำตาม ก็เขาอุตสาห์ปั้นซะสวยน่ารักขนาดนี้ จูบแรกของสาวน่ารักนี้เป็นของเขาก็สมควรแล้ว

              เมื่อริมฝีปากของ เซียวเตี่ยน ได้กระทำย่ำยี ต่อสาวน้อยที่เขาเพิ่งสร้างขึ้นมาไม่นาน ร่างกาย ของเขาก็ ได้ หลอมรวมเข้าหาร่างของสาวน้อยนั้นอย่างไม่ทันที เขาจะได้รู้สึกอะไรนอกจาก ความรู้สึก ริมฝีปากสัมผัสกันอย่างเบาบางเท่านั้น และที่ห้อง Debug Room ร่างกายเขาที่ส่องสว่างก็ค่อยเปลี่ยนรูปร่างจากชายหนุ่มของเขา ก็ได้เปลี่ยนเป็นรูปร่างสาวน้อย อย่างช้าๆ พร้อมกันแสงสว่างที่ค่อยจางลง สิ่งที่เหลืออยู่นั้น ก็ร่างของสาวน้อย ที่ เซียวเตี่ยน ได้สร้างไว้นั่นเอง

              “อื้อหือ สร้างร่างใหม่ได้สวยมากเลยนะครับ ผมนึกไม่ถึงเลยว่า คุณจะสนใจการแปลงเพศด้วย” DPM143 ที่พูดออกมาเนื่องจาก มองไปที่เซียวเตี่ยน ตอนเป็นชายก็ ดูไม่เห็นท่าทีจะฝักใฝ่ทางสายม่วงสายนี้นี่นา

              “อิ อิ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ เพียงแต่เป็นผู้หญิงในเกมส์ มันก็สนุกไปอีกแบบ แถมขอใครช่วยก็ง่ายกว่าเป็นผู้ชายเยอะ น่าสนใจออกจริงไหม” เสียงหวานใส จากร่างสาวน้อยที่สวยงามสมกับเสียงที่พูดออกมา ทำให้ DPM ทั้งสองถึงกับส่ายหัวปลงเลย ดูท่าคงมีผู้เล่นที่จะโดนเซียวเตี่ยน หลอกให้หลงอีกมากหลังจากนี้ แต่ก็ไม่ได้กล่าวออกมา เพราะนี่เป็นสิทธิของผู้เล่น

              แน่นอนว่ากล่องที่เหลือ เซียวเตี่ยน ก็ไม่คิดเหลือไว้ดองแน่ๆ จึงได้เปิดกล่องที่เหลือทันที แสงสีฟ้าอ่อนก็ปรากฏที่ทำให้ กล่องค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่าง เป็นรูปทรงสีเหลี่ยมขนาดกระดานหมากรุก พร้อมเสียงจากระบบที่ดังว่า

              “กล่องปริศนา เปิดออก ผ้าคลุมคนราตรีปรากฏ ข้อมูลของไอเท็ม พลังป้องกัน 5 ความทนทาน 5000 ถ้าใส่ผ้าคลุมนี้ ยามค่ำคืนแล้วหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวจากจุดที่อยู่เป็นเวลา 5 นาที จะสามารถล่องหน จากสายตาผู้เล่น และมอนสเตอร์ ทั้งหลายได้ จนกระทั่งส่งเสียงหรือ โจมตีออกไป”

              เมื่อสิ้นเสียงจากระบบ ในมือ ของเซียวเตี่ยน ก็ปรากฏมี ผ้าผืนหนึ่งพับไว้บนมือของเขา มีสีดำเงา มองไปแล้วเท่ห์ไม่เบาทีเดียว  เมื่อลองเอามาสวมร่าง ก็รู้สึกว่านุ่มสบายกว่าที่คิด แม้จะไม่ค่อยเข้ากับ เสื้อผ้าที่เขาใส่อยู่เท่าไหร่ก็ตาม แต่เริ่มเกมส์แบบนี้อะไรที่เพิ่มพลังป้องกันได้ สวยไม่สวยก็ต้องใส่ไว้ก่อนล่ะนะ

               “เสร็จแล้วหรือยังครับ คุณเซี่ยวเตียน” DPM143 กล่าว เพราะเขาอยู่ในห้องนี้เป็นเวลานานมากแล้ว ปกติผู้เล่นทั่วไปไม่ควรอยู่ในห้องนี้ด้วยซ้ำ

              “เสร็จแล้วครับ” เซี่ยวเตียน เมื่อได้รับคำไล่ทางอ้อม ก็ ต้องรีบๆ เผ่นไปแล้ว ไม่ว่าเกมส์ๆ การมีปัญหากับพวก GM ยังไงก็ ไม่น่าจะพิสมัยนัก

              “งั้นขอให้ ออกไปที่ประตูบานนี้ได้เลยเลยนะครับ” ทันทีที่ DPM143 พูดจบก็ปรากฏประตูบานหนึ่งที่ด้านหลังเขาทันที

              “ประตูบานนี้ จะส่งคุณไปที่หน้าประตูเมืองซินเหริน นะครับ แล้วรอบนี้ อย่าไปกระโดดผาฆ่าตัวตายอีกล่ะ” DPM253 กล่าว พร้อมรอบยิ้ม

              “คงไม่ล่ะครับ ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว” เซี่ยวเตียนตอบ และเป็นคำตอบจากใจจริง เพราะคราวนี้ ต่อให้เขากระโดดอีกรอบ ก็คงไม่ได้ รับรางวัลอะไรอีกแล้ว เรื่องอะไรเขาจะไปทรมานตัวเองแบบนั้นล่ะ

              “อ้อ แล้วต้องขอบอก คุณเซี่ยวเตี่ยน อีกอย่างนะครับ เนื่องจากว่าการที่คุณฆ่าตัวตายเป็น เคสแรกของเรา ทำให้กว่าจะแก้ไขปัญหาได้ กินเวลาไปกว่า 6 ชม. ในโลกจริง ทำให้ตอนนี้ คุณเหลือเวลาเล่น ราวๆ 11 ชม. นะครับ” DPM143 กล่าว

              “ครับ ไม่เป็นไรครับ งั้นผมขอลาไปก่อนล่ะครับ” เซียวเตี่ยน ที่ได้ของมาทดแทนแล้ว ก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับการที่เสียเวลาเล่นไป 6 ชม. ก็เขายังมีเวลาเล่นอีกยาว จะไปห่วงทำไม

              “แล้วทำตัวให้สมหญิงหน่อยนะครับ ไม่งั้นจะตกเบ็ดไม่ติดเอา” คำแซว จาก DPM253 ที่ดังมาขณะที่ เซียวเตี่ยนกำลังเดินไปที่ประตู ดังนั้น เขาจึงหันกลับมาพร้อมตอบไปว่า

              “ไม่ต้องห่วงค่า รับรองฉันต้องตกได้ปลาใหญ่แน่ๆ ค่ะ” เขาจงใจใช้จริตเต็มที่ ด้วยร่างที่เหมาะสมใช้จริตเสียด้วย แม้รู้ทั้งรู้ว่าคนที่อยู่ภายในเป็นชาย แต่ DPM ทั้ง 2 ก็อดที่รู้สึกว่า น่ารักไม่ได้ น่ากลัวจริงๆ เซี่ยวเตี่ยน คนนี้!!!

              หลังจากที่ออกจาก ห้อง Debug Room เซียวเตียนก็ปรากฏร่างออกมาที่หน้าประตูเมือง เป็นประตูเมืองที่มี ลักษณะ แบบเดียวกับ ในหนังจีน ที่มี กำแพงล้อมรอบตัวเมือง เป็นทรงเดียวกับ กำแพงหมื่นลี้ หน้า ประตูเมืองนั้น มี ทหารยาม ยืนอยู่ 2 นายสวมใส่ ชุดทหารจีนโบราญ นับว่าให้ บรรยากาศย้อนยุคได้เป็นอย่างดี

              เมื่อ เขาเดินมุ่งไปทางประตูเมือง ยังไม่ทันที่เขาจะผ่านเข้าประตูเมือง ทหารยาม หนึ่ง ใน 2 คนนั้น ก็ได้เดินเข้ามา หาเขาพร้อมกล่าวว่า

              "ยินดีต้อนรับ คุณเซียวเตี่ยน เข้าสู่ เมืองซินเหริน ผม ลู่อายิ เป็นยามเฝ้ารักษาเมือง จะขอแนะนำเกี่ยวกับเมืองนี้เล็กน้อย สำหรับคุณที่เพิ่งย่างเข้า เกมส์นี้ครั้งแรก"

              เซี่ยวเตี่ยนมองไปที่ ทหารยามพร้อมแปลกใจ มิน่า พวก DMP ทำไมถึงส่งเขามาที่หน้าประตูเมืองที่แท้ ขั้นตอนการเข้าเล่นเกมส์ ของผู้เล่นใหม่ยังไม่จบนี่เอง และ ทหารยามลู่อายิ ก็ ได้กล่าวต่อไปว่า

              " ในเมืองซินเหรินนี้มีสถานที่ สำคัญมากๆ อยู่ 5 แห่งคือ ธนาคาร ไปรษณีย์ ตลาดขายข้อมูล ร้านขายหนังสือ และ จุดติดต่อบริษัทพิโคซอฟท์"

              พร้อมทั้ง ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับเขา หลังจากตรวจดู กระดาษแผ่นนี้ ที่แท้ มันคือ แผ่นที่ภายในตัวเมืองของ เมืองซินเหรินนี่เอง

              "รายละเอียดต่างๆ คุณสามารถไปสอบถามได้จาก สถานที่ๆ คุณไปถึง แต่ ผมขอแนะนำให้คุณไปที่ จุดติดต่อบริษัทพิโคซอฟท์ เพื่อ รับทราบรายละเอียดจำเป็นบางอย่างก่อน"

              เมื่อได้ฟังเป้าหมายที่เขาต้องไปที่แรกแล้ว เซียวเตี่ยน ก็ได้เดินจากทหารยามไปทันที มองจากการกระทำที่ตายตัวแบบนี้ ตัวละครนี้ ต้องเป็น AI อย่างไม่ต้องสงสัยดังนั้น เขาคงไม่ต้องรักษามารยาท กระทั่งกับ หุ่นยนต์ตัวหนึ่งหรอกนะ

              หลังจากที่เขามองตามแผนที่ไปจนกระทั่งถึง จุดติดต่อบริษัทพิโคซอฟท์ ที่ระบุไว้ในแผ่นที่ ก็ปรากฏว่า เขาได้พบกับ บ้านหลังเล็กๆ ที่เล็กราวๆ ตู้โทรศัพท์ แค่มีประตุไม้บานปิดอยู่ก็ แทบกินพื้นที่กว้าง ทั้งหมดของบ้านแล้ว แต่เมื่อระบุในแผนที่ มันคงไม่ผิดแน่นอน เซียวเตี่ยน จึงเปิดประตูออกมาพร้อมเดินเข้าไปทันที

              ภายในห้องที่เข้ามานนี้ มันเกินกว่าที่คาดซะอีก จริงๆ เขาก็คิดอยู่ว่ามันต้องดูดีแต่ไม่คาดว่าทำซะหรูหรา ขนาดนี้ เรียกได้ว่า สมเป็นหน้าตาของบริษัทจริงๆ

              เมื่อมองตรงไปที่กลางห้องโถง เขาก็พบกับ เคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ และมีพนักงานสาวสวย อยู่ 2คน ประจำเตรียมรับรองแขกที่จะมาหา แต่เขาว่าตัวเขาตอนนี้ ยังสวยใสน่ารักกว่าสองสาวนั่นเยอะ (เริ่มเบี่ยงเบนแล้วหรือนี่)

              “สวัสดีค่ะ อะคุณ เซียวตี่ยน ทำไมถึง”

              “จู๊ๆ อย่าเอ็ดไป”

              ทันทีที่ เซี่ยวเตี่ยน เห็นท่าทีแปลกใจ ของ พนักงานสาวคนนี้ เขาก็แน่ใจได้ทันทีว่าหนังงานคนนี้ คงรู้แล้วว่าเขาเปลี่ยนรูปร่างไป ดังนั้น เขาจึงต้องรีบห้ามไม่ให้ พนักงานสาวนนี้ได้ พูดต่อ ก็เรื่องแบบนี้ ยิ่งเก็บเป็นความลับได้ดีเท่าไหร่ ก็ยิ่งตักตวงได้มากเท่านั้นนี่

              “ฮิ ฮิ คิดไม่ถึงเลยนะคะว่า ไอเท็มอันนี้จะมีคนใช้จริงๆ ฉันเพิ่งเคยเห็นคนที่ใช้ ไอเท็มนี้เป็นครั้งแรกจริงๆ” เสียงที่กลั้วไปด้วยเสียงหัวเราะของประชาสัมพันธ์สาว

              “แหม ของดีแบบนี้ น่าแปลกใจทำไมไม่มีคนใช้เลยล่ะครับ” เซี่ยวเตี่ยน ค่อนข้างแปลกใจในเรื่องนี้อยู่มาก เพราะปกติเกมส์ประเภทนี้ จะมีคนกลุ่มหนึ่งที่มักจะชอบเล่นตัวละครสาวๆ และคนกลุ่มนี้มีไม่น้อยเสียด้วย

              “ฮิ ฮิ ระวังหลุดบ่อยๆ นะคะ ฉันพอจะบอกได้เพียงว่า ไอเท็ม ชนิดนี้ หายากมากๆ ค่ะ แต่ยากขนาดไหนหรือว่า ราคาเท่าไหร่คุณต้องไปหาข้อมูลเอาเอง หรือว่าซื้อบัญชีรายชื่อการประมูลมาลอง อ่านก็ได้ค่ะ จะมีข้อมูลราคา ของไอเท็มนี้ ในบัญชีแน่ๆ แถมอันดับต้นๆ ซะด้วย” เสียงที่ยังไม่อาจหยุดสั่นจากการหัวเราะได้ของประชาสัมพันธ์สาวที่ใช้อธิบายถึงต้นสายปลายเหตุ

              “คงไม่ซื้อล่ะค่ะเพิ่งเข้าเกมส์มา ยังไม่ขอใช้เงิน แต่ทำไมทางระบบถึงให้ มาที่ จุดติดต่อล่ะคะ มีภารกิจ หรือว่าให้มารับอะไรหรือเปล่าคะ” เซียวเตี่ยนเริ่มหัดทำเนียน ตั้งแต่ตอนนี้ ขืนไปหลุดที่อื่นๆ จะหน้าแตกเอาพอดี แถมได้ร่างกายหญิงสาวมาทั้งทีไม่หลอกคนซักหน่อย ก็เสียของแย่

              “ค่ะ ทางระบบ มีของที่จะมอบให้ คุณอีกจริงๆ แถมยังมีข้อมูลพื้นฐานบางอย่างที่ ฉันจะต้องบอกกล่าวให้คุณรู้ด้วยค่ะ” ในที่สุดเธอก็หยุดขำได้ซักทีและเริ่มพูดเรื่องเป็นงานเป็นการ

              “คุณจะรับของไปก่อน หรือว่า จะฟังข้อมูลก่อนดีค่ะ”

              “ขอของก่อนแล้วกันค่ะ แล้วค่อย ฟังข้อมูลที่หลัง” หลังจากพูดคำแรกไปคำต่อๆมาก็เริ่มไหลลื่นขึ้น

              จากนั้น พนักงานประชาสัมพันธ์อีกคนที่เงียบมาตลอด ก็ได้ หยิบ กล่องชิ้นหนึ่งขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วกล่าว่า

              "นี่เป็น ไอเท็ม สำคัญอีกชิ้นหนึ่งที่ต้องเอาไว้ติดตัวของ ผู้เล่นทุกคนค่ะ ในกล่องนั้น จะมีของอยู่ 3 อย่าง คือ ไข่ภูตสื่อสารใบหนึ่ง ปลอกข้อมือหนึ่งอัน และแผนที่อเนกประสงค์"

              เมื่อได้รับกล่องมา เซียวเตี่ยน ก็ได้เปิดมันออกมา ในนั้นมีไข่เล็กๆ อยู่ 1 ฟอง พร้อมกับปลอกข้อมือที่มีฝาเปิดได้หนึ่งอัน และมีสมุดแปลกๆ เล่มประมาณฝ่ามือ 1 เล่ม

              "สำหรับ ไอเท็มทั้ง 3 นี้ ปลอกข้อมืออันนี้ เป็น ไอเท็มที่ไว้ใส่ ไอเท็มประเภทใช้แล้วหมดไปทุกชนิด เช่น พวกยา หรือไอเท็มเวทย์มนต์ ได้ 20 ชิ้น แต่ใส่ ไอเท็มถาวรเช่น พวกอุปกรณ์ป้องกันต่างๆ ไม่ได้นะคะ และเวลาใช้ไอเท็มในนั้น ก็แค่คิดว่าจะใช้ชิ้นไหน แล้วสั่งว่า ใช้ ถ้าเป็นพวกไอเท็มโจมตีให้ ยืนมือเล็งไปที่เป้าหมายก่อนใช้งาน ไอเท็มนะคะ"

              เซี่ยวเตี่ยนเมื่อได้ฟังข้อมูลก็ จัดแจงเอาปลอกแขนนั้นสวมติดตัวทันที และเมื่อ เขาใส่เรียบร้อยแล้ว ประชาสัมพันธ์สาวก็ได้กล่าวต่อ

              "ต่อไปก็ สมุดเล่นนี้นะคะเราเรียกมันว่า แผนที่อเนกประสงค์ เกี่ยวกับแผนที่อันนี้ เป็นไอเท็มที่สำคัญอย่างมากสำหรับผู้เล่น เพราะในสมุดจะมี ทั้งข้อมูล ต่างๆของคุณอยู่ทั้งหมด แต่ผู้เล่นอื่นจะไม่สามารถอ่านได้ ส่วนแผนที่ของระบบจะอยู่หน้าหลังสุด จะแสดงแผนที่ของบริเวณที่คุณอยู่ แต่ตอนนี้มองไป มันยังเป็นกระดาษเปล่าใช่ไหมค่ะ"

              เซี่ยวเตี่ยนเมื่อเปิดไปหน้าสุดท้าย ของสมุดก็ เป็นไปอย่างที่ประชาสัมพันธ์สาวพูดว่าเป็นกระดาษเปล่าเท่านั้น

              "ให้เอา แผนที่ เมืองที่ได้รับจากทหารยามหน้าประตูเมือง มาวางทับที่หน้านี้สิค่ะ"

              เมื่อได้รับคำแนะนำ เซียวเตี่ยนก็ได้หยิบเอาแผนที่ที่ได้รับ จากทหารยามมาวางทาบหน้าสมุดหน้านี้อย่างที่แนะนำทันที ก็เกิดแสงสว่างเล็กน้อยรอบๆ แผนที่ทั้งสอง แล้วแผนที่แผ่นที่ทหารยามให้มาก็หายไป แต่กลับปรากฏแผนที่ขึ้นมาบนแผนที่อเนกประสงค์แทน และในนั้นก็มีการบอกตำแหน่งปัจจุบัน ของเขาอยู่ด้วย

              “ชิ้นต่อมา คือ ไข่ภูตสื่อสารคะ ตอนนี้ยังเป็นไข่อยู่ แต่คุณสามารถเลือกเอา สัตว์หรือ มอนสเตอร์ที่คุณชอบมาเป็นต้นแบบรูปร่าง ภูตสื่อสารได้ค่ะโดยการขว้างไข่ไปใส่ ตัวที่คุณชอบ มันจะจำลองรูปร่างมาทั้งหมด ส่วนความสามารถ ของภูตสื่อสาร คือ ใช้ ติดต่อสื่อสารในช่องทางต่างๆ เหมือนเกมส์ ทั่วๆ ไป และยังสามารถใช้ จดจำภาษาหรือ สัญลักษณ์แปลกๆ รวมทั้งทำตัวเป็นคู่มือที่พูดคุยได้ตามแต่ประสบการณ์ที่มันผ่านมา แต่ใช้ได้ต้อง ให้ฝักออกมาก่อนนะคะ"

              เซี่ยวเตี่ยน เมื่อมองไปที่ ไข่ใบนี้ก็ อดคิดไม่ได้ว่าเขาจะเอาตัวอะไรมาเป็นภูตสื่อสารของเขาดีนะ แต่เรื่องไว้คิดที่หลังได้ ตอนนี้เขาต้องการ ทราบข้อมูลต่อไปให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้เริ่มเล่นเกมส์จริงๆ เสียที

              “แล้วข้อมูลที่ฉันต้องรู้ มีอะไรมั่งคะ”

              “ดูท่า คุณเซียวเตี่ยน จะใจร้อน อยากไปลองเล่นเกมส์แล้วสินะคะ แต่ใจเย็นๆ ฟังข้อมูลต่อไปนี้ ก่อนดีกว่านะคะไม่งั้น เดี๋ยวได้ เสียเวลากลับมาหาฉันอีก” ประชาสัมพันธ์สาวได้กล่าวพร้อมรอยยิ้มที่น่าประทับใจ

              "ก่อนอื่น ดิฉัน ขอแนะนำระบบต่างๆ ของจุดติดต่อนี่ ก่อนนะค่ะ ทางเรามี บริการหลักๆ อยู่ 3 อย่าง คือ บริการรับแจ้งข้อผิดพลาดของเกมส์ ซึ่งบริการนี้อยู่ทางด้านขาวมือ ที่มีชายชุดยาวสีขาวยืนอยู่ตรงนั้นล่ะค่ะ" พูดพลาง ก็ผายมือชี้ทางไปจุดติดต่อให้ เซียวเตี่ยนมอง

              "ทุกครั้งที่คุณสามารถหาข้อผิดพลาด ของระบบได้ จะได้รับค่าข่าวเป็นกล่องปริศนา ก็ที่คุณได้รับไปนั่นล่ะคะ” ประชาสัมพันธ์กล่าวพร้อมรอยยิ้ม จากนั้น เธอได้ ผายมือไปทางซ้าย แล้วได้กล่าวต่อไปว่า

              "ทางซ้ายที่เห็นนั้น มีเคาเตอร์ ที่เป็น จุดติดต่อกับทางบริษัท โดยตรง ซึ่งจะมีพนักงานทำงานเพื่อเวลาคุณต้องการทำธุรกรรมต่างๆ กับบริษัทพิโคซอฟท์ เช่น สั่งซื้ออุปกรณ์อีกชุด หรือว่าโอนตัวละคร หรือลบตัวละคร หรือคิดว่าเป็นสาขาของพิโคซอฟท์ ที่มาตั้งในเกมส์ ก็ได้ค่ะ" 

              เมื่อ เซี่ยวเตียนมองตามไป ก็เห็นพนักงานในชุดสีฟ้าเข็มใส่หมวกใบเล็กๆ นั่งอยู่ แม้ยังไม่ได้คิดว่า จะติดต่ออะไรที่นี่

              "ส่วนห้องที่อยู่ด้านหลังพวกเรา เป็นห้องประมูล ในห้องนั้น คุณสามารถ ฝากขาย หรือฝากซื้อ ไอเท็มได้ค่ะ ในกรณีฝากซื้อ ต้องวางไอเท็ม ไว้ที่นี่ด้วย แล้วหลังจากขายได้แล้ว จะโดนหัก 10% เป็นค่าฝากแล้วถ้า ขายไม่ได้แล้วไม่มาเอาคืน ภายใน 3 วันจริงไอเท็มนั้นจะถูกยึดค่ะ ทุกครั้งที่ฝาก จะเสียค่าธรรมเนียม 1000 กิล"

              เมื่อมองไปข้างหลัว เขามองเห็นเป็นประตูขนาดใหญ่ ห้องประมูลคงอยู่ภายในนั้น น่าสนใจไม่หยอกทีเดียวกับการประมูล แต่คงต้องหาเงินซักก้อนก่อน ไปลองใช้บริการ

              "ส่วนในกรณี ต้องการฝากซื้อ ให้ ระบุชื่อไอเท็ม พร้อมราคาที่ต้องการ รับซื้อ แล้วให้ วางเงินไว้ที่ ศูนย์ประมูล เมื่อมีคนมาขายในราคาที่ต่ำกว่า หรือเท่ากับที่คุณวางไว้ ถ้าไม่มีคิวก่อนหน้าคุณ ก็ ได้รับสินค้า พร้อมเงินทอนส่งคืนให้ทางไปรษณีย์ ค่ะ บัญชีรายชื่อ สินค้าที่ ฝากขาย และฝากซื้อ ทั้งหมด สามารถ ซื้อได้จากที่นี้ค่ะ บัญชีรายชื่อนี้ขายราคา 5000 กิลค่ะ"

              บัญชีรายชื่อนี้ แพงไม่หยอก แต่ถ้าเทียบกับประโยชน์ ของมันก็น่าจะคุ้มนะ ถ้าเขาได้มาซักเล่ม คงตั้งเป้าเป็น นักล่าไอเท็ม หรือเป็นพ่อค้าคนกลางมาประมูลขายได้สะดวกทีเดียวเลย

              “แล้วมีข้อมูลอะไรที่ฉันจำเป็นต้องรู้อีกไหมค่ะ” เซี่ยวเตียนถามต่อ

              “บอกไปหมดแล้วค่ะ แต่อันนี้แถมให้ มอนสเตอร์ในเกมส์นี้ ถ้า LV ต่ำกว่า 10 จะไม่ให้ ของอะไรเลยนะคะ ถ้าจะหาเงิน แนะนำให้ไปที่โรงแรมค่ะ ที่นั่นจะมีภารกิจให้ไปทำแล้ว จะได้ค่าตอบแทนเป็นเงิน และเครดิตค่ะ“

              “ขอบคุณมากครับ งั้นผมขอไปลองเสี่ยงโชคก่อนนะครับ” เนียนมานาน แต่ด้วยความใจร้อนก็ หลุดจนได้ ทำเอาสองประชาสัมพันธ์ ถึงกับหัวเราะตัวงอ ทีเดียวส่วน เซียวเตี่ยนก็ได้แต่ทำหน้า ปูเลี่ยนๆ พร้อมเดินจากมา

              ไม่ว่าเกมส์อะไรการหาเงินเพื่อซื้อของมันคือพื้นฐานที่ต้องทำทุกเกมส์ ในเมื่อมอนสเอตร์ในเกมส์นี้กว่าจะยอมแจกของก็ต้องมี LV10 ขึ้นไปแล้ว ดังนั้นหนทางหาเงินของเขาก็เหลือเพียงหนทางเดียว นั่นคือต้องมุ่งไปยังโรงแรมรับภารกิจเท่านั้น

จบบทที่ 1

::<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>::

[1] ระบบฟิสิกส์ ในเกมส์ หมายถึง ระบบที่จำลองกฎของ ฟิสิกส์ ทั้งหมดเพื่อให้ เกมส์มีการเคลื่อนไหว หรือ ทำงานตามกฎเกณฑ์ ที่ใกล้เคียงกับ ธรรมชาติ ที่สุด ทั้งการร่วงหล่น การแตกหัก หรือว่าพังทลาย

สรุปข้อมูลของ เซียวเตี่ยน

อาชีพ ชาวบ้าน ระดับ 1

ประสบการณ์สะสม 0 หน่วย

ทักษะพื้นฐาน

ทักษะกระโดด                      ระดับ      12

ทักษะอดทน                                       ระดับ      10

ข้อมูลทักษะ

ทักษะย่อยติดตัว

กายแกร่ง                                           ระดับ 1 เพิ่ม พลังโจมตี 5% และพลังป้องกัน 5% และ

ทักษะย่อยเรียกใช้

ทะยานบันไดเมฆ                                           ระดับ 1  ทุก 5 นาทีใช้ได้ 1 ครั้ง เมื่อใช้แล้วจะพุ่งขึ้นข้างบนเป็นระยะ 3-5 เมตร

ทักษะพิเศษ ไม่มี

ทักษะพิเศษของอาชีพ ยังไม่ได้รับอาชีพไม่อาจใช้ได้

สิ่งของที่มีติดตัว

เงิน                                                                                             100       กิล

กระเป่าคาดเอวสามารถใส่ ไอเท็ม ได้ 20 ชิ้น                                 1          ใบ

เสื้อผ้าต่วน พลังป้องกัน 20 ความทนทาน 5000                               1            ชุด

ไข่ภูตสื่อสาร                                                                                 1            ใบ

ปลอกข้อมือ                                                                                 1            อัน

ผ้าคลุมคนราตรี พลังป้องกัน 5 ความทนทาน 5000 ถ้าใส่ผ้าคลุมนี้ ยามค่ำคืนแล้วหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวจากจุดที่อยู่เป็นเวลา 5 นาที จะสามารถล่องหน จากสายตาผู้เล่น และมอนสเตอร์ ทั้งหลายได้ จนกระทั่งส่งเสียงหรือ โจมตีออกไป                                          1               ผืน

แผนที่อเนกประสงค์ ซึ่งได้ใส่แผนที่ภายในเมืองซินเหริน