Why?...ทำไมต้องเป็นฉัน

     ตั้งแต่เด็กจนโตฉันมักจะได้ยินคำว่าร้ายซาตานมาโดยตลอด "ซานตานน่ะมันคือปีศาจที่แฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมร้อยเล่มเกวียน" นี่คือประโยคยอดฮิตที่ทุกคนต่างพูดกัน เขาคิดว่าซานตานเป็นสิ่งชั่วร้าย อัปมงคล และสกปรก โดยที่ไม่ดูตัวเองเลยว่าตนก็เลวร้ายไม่น้อยหน้าไปกว่าซาตานเช่นกัน ฉันจะบอกอะไรให้นะคะสิ่งที่ชั่วร้ายมากกว่าซาตานหรือปีศาจก็คือ 'มนุษย์' นี่แหละค่ะ แต่ในทางกลับกันพวกมนุษย์ก็ต่างเชิดชูและเยินยอพระเจ้าอย่างกับอะไรดี โดยที่พวกเขาตราหน้าปีศาจว่าเป็นสิ่งชั่วร้ายและไล่ฆ่า...ทำร้ายพวกปีศาจจนพวกเขาต้องสูญสิ้นเผ่าพันธ์ุไปจากโลกนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามพวกมนุษย์เราก็ยังไม่ปักใจเชื่ออยู่ดีว่าพวกปีศาจได้หายไปจากโลกที่บิดเบี้ยวนี้แล้ว เมื่อไม่มีปีศาจให้มนุษย์กล่าวร้ายเป็นว่าเล่นพวกมนุษย์อย่างเราๆก็เลยทำการ 'กล่าวร้าย' มนุษย์ด้วยกันเอง ซึ่งเหยื่อแห่งอธรรมนั้นก็คือแม่ฉันเอง แม่ฉันถูกครหาว่าเป็นปีศาจจึงถูกจับไปเผาทั้งเป็น ซึ่งคนที่เผานี้ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลแต่มันคือ ' พ่อ' ของฉันเอง  เขาเป็นคนจุดไฟเผาและยืนดูคนรักของตัวเองต้องตายอย่างทรมานบนเปลวเพลิงแห่งโลกีย์อย่างไร้ความรู้สึก ไม่สิ...เขาอาจจะเกลียดเลยก็ได้มั้ง ท่านแม่พยายามขอร้องอ้อนวอนให้เขาช่วยเธอแต่ถึงอย่างไรก็ตามมันไม่ทำให้คนใจดำอย่างท่านพ่อใจอ่อนลงแม้แต่น้อย หนำซ้ำเขาอาจจะสะใจด้วยซ้ำที่สามารถกำจัดตัวอัปมงคลที่ทำให้พวกชาวบ้านกล่าวหาว่าเขาโง่และไปคว้าปีศาจมาเป็นเมีย  เขาถึงกับต้องยอมปลิดชีพผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็น 'เมีย' ของเขาเองกับมือเพื่อคำสรรเสริญเยินยอจอมปลอมจากพวกมนุษย์ด้วยกันเอง เหอะ!...น่าสมเพช!!!

  เมื่อก่อนฉันก็นับถือพระเจ้าและสรรเสริญพระองค์เหมือนกับคนอื่นๆนั่นแหละค่ะ แม่สอนฉันมาตลอดว่าท่านจะเข้าข้างคนดีและช่วยเหลือคนเหล่านั้นยามที่พวกเขาลำบาก ฉันคิดแบบนี้มาตลอดครึ่งค่อนชีวิตจนกระทั่ง...แม่ฉันถูกกล่าวหาว่าเป็นปีศาจทั้งๆที่ท่านแทบจะอุทิศชีวิตให้กับพระเจ้า ตอนนั้นฉันจำได้ดีท่านแม่กรีดร้องอย่างทรมานและพยายามร้องขอชีวิตจากคนรอบข้างที่กำลังยืนดูท่านถูกเผา แต่มันก็ไม่เป็นผล แทนที่พวกเขาจะเห็นใจและอยากช่วยท่านแม่พวกเขากลับโห่ร้องด้วนความสะใจที่สามารถกำจัดคนดีๆคนนึงเพื่อค่านิยมนิยมโง่ๆ ที่ใครก็ไม่รู้เป็นคนคิดขึ้นมา ในใจฉันตอนนั้นมีแต่บทสรรเสริญพระเจ้าฉันสวดให้ท่านเห็นใจและช่วยท่านแม่ ตอนนั้นฉันคิดว่าการที่ท่องบทสรรเสริญพระเจ้าไปแล้วพระเจ้าพระองค์จะช่วยท่านแม่และส่งฝนมาดับไปที่กำลังแผดเผาร่างบางอยู่แต่ไม่ใช่เลย ทุกคำที่ฉันสวดออกมามันกลับทำให้เปลวไฟลุกโชนมากยิ่งขึ้น ยิ่งสวดนานเท่าไหร่เปลวไฟก็แผดเผาร่างของท่านแม่แรงขึ้นเท่านั้น เมื่อแม่ฉันสิ้นใจฉันจึงรู้ว่า "พระเจ้าไม่มีอยู่จริง" การที่ฉันศรัทธาในตัวพระองค์มันพังทะลายลงตั้งแต่วันนั้น เห็นว่าท่านจะช่วยเหลือคนดียามที่เขาลำบากไม่ใช่หรือและทำไมท่านจึงไม่ช่วยแม่ฉันล่ะ พระเจ้ามันก็คือคำที่มนุษย์กล่าวอ้างว่ามันมีอยู่จริงเพื่อสนับสนุนความเลวของตัวเองเท่านั้นแหละ!!!