หัวขโมยแห่งบารามอส...ภาคพิเศษ

ลำดับตอนที่ #4 : เจ้าหญิงมารยาทงาม...

                  ในห้องเสวยวันนี้มิได้มีเสียงดังอื้ออึงเหมือนปกติ คงเพราะมีเจ้าชายคาโลมาร่วมเสวยด้วยละมั้ง



ท่านอาเกรเซอร์และท่าน อาลูน่าถึงได้สงวนท่าทีผิดปกติ แต่ยังไงซะคนมองโลกในแง่ไม่ค่อยจะดีอย่างเจ้าหญิงเฟลิโอน่า



ก็มองเป็นว่าทั้ง 2 ฝ่ายหยั่งเชิงกันอยู่



ผิดกับเสด็จพ่อที่ไม่รู้ไม่อดอยากมาจากไหน กินเอา ๆ เสียงดังแล้วยังมูมมาม อีกน่าอาย จริง ๆ กษัตริย์เอวิเดสแห่งเดมอส



เมื่อสถานการณ์เงียบเกินกว่าจะเป็นการรับประทานอาหาร กษัตริย์ก็ทรงเป็นผู้เริ่ม





“เป็นไงบ้างคาโล ชอบห้องที่พ่อเลือกให้ไหม” ราชาเอวิเดสถามอย่างอารมณ์ดี แต่สิ้นคำว่า “พ่อ” เท่านั้น ตาเขียวปั้ดจาก



เจ้าหญิงเฟลิโอน่าก็ส่งมาให้ผู้เป็นพ่อแทบจะในทันที



“เอ่อ...ถูกใจกระหม่อมมากฝ่าบาท ขอบพระทัย” คาโลตอบอย่างนอบน้อม



“เฮ้ย...คาโล พรุ่งนี้ไปเที่ยวในเมืองกันเหอะว่ะในวังน่ารำคาญชะมัด” เจ้าหญิงเฟลิโอน่าออกอาการชายชาตรีมาอีกแล้ว



“เสด็จพี่ หม่อมฉันว่า หลานหญิงชักจะไม่ไหวแล้วนะเพคะ” เสียงท่านอาลูน่า ราชินีแห่งนครจันทราดังขึ้นทันที พร้อมส่ง



สายตาดุ ๆ มาให้เฟลิโอน่า ดังเปรี้ยง!



“ขออภัยเพคะเสด็จอา...แต่อย่าส่งตัวหลานให้เจ้ากวางสอนอีกนะเพคะ หลานเข็ดแล้ว” ปากสำนึกผิดแต่สายตาจอม



ทะเล้นส่งไปยังท่านอาสุดสวย



“ใช่...ลูก พ่อว่าเดี๋ยวนี้ลูกหญิงชักจะก้าวร้าวใหญ่แล้วนะ...สงสัยพ่อต้องทำอะไรซักอย่างกับลูกแล้วกระมัง”



เสียงท่านจ้าวปรามอย่างไว้เชิงของผู้เป็นพ่อ



    “อีกหน่อย หลานกลับมาอยู่ เดมอส แล้วก็ต้องช่วยเสด็จพี่ปฏิบัติกิจเกี่ยวกับบ้านเมือง หากประชาชนเห็นหลาน



เป็นอย่างนี้ก็เท่า กับทำให้ประชาชน หมิ่นพระเกียรติของเสด็จพ่อของหลานด้วยนะ” ท่านอาเกรเซอร์ที่เงียบมานานกล่าวขึ้นบ้าง



    “ก็แล้วท่านอากับท่านพ่อ จะให้หญิงทำอย่างไรเล่าเพคะ...ท่านทรงทิ้งหญิงให้ไปอยู่กับพ่อมาดัสซึ่งเป็นหัวขโมย



ตัวฉกาจแล้วจะ ให้ขโมยมาสอนอากัปกิริยาของหม่อมฉันก็ไม่ไหว ไม่ทันกิจแน่เพคะ...หากเวลาจะขโมยแล้ว ต้องมาทำตัวสุภาพ



พูดจาอ่อนหวานงานการก็คงไม่ได้ทำหรอกเพคะ อีกอย่างแต่ก่อนหม่อมฉันก็เป็นผู้ชายนะเพคะ เสด็จพ่อกับท่านอาอย่าทรงลืม”



เจ้าหญิงตัวดีพยายามหว่านลูกอ้อน



    “นั่นหล่ะ...เป็นปัญหา ที่พ่อไม่อยากบังคับลูกก็เพราะอย่างนี้ เพราะพ่อไม่ดีที่ทิ้งให้ลูกไปลำบากอย่างนั้น”



ราชาแห่งเดมอสเอ่ยด้วยความสำนึกผิด



    “แต่ตอนนี้ หลานก็ยังสามารถฝึกได้นี่ ไม่ใช่ว่ามันกินไปถึงกระดูกแล้วซะหน่อยนิสัยผู้ชายแบบนี้”



ท่านอาลูน่ายังคงไม่ลดละ



    “เอ่อ...ลูกหญิงพาเจ้าชายคาโลไปพักผ่อนเตรียมไปเที่ยวกันพรุ่งนี้ก็ได้ลูก” เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเจ้าหญิงไม่ค่อยดี



จ้าวเอวิเดสจึง รับสั่งเพื่อตัดปัญหา แล้วนั่งประชุมคุยเรื่องนี้ต่อโดยไม่อยากให้เฟลิโอน่าต้องรับฟัง



    ว่าแล้วเฟลิโอน่าก็ออกไปจากห้องเสวยพร้อมกับคาโล อย่างเงียบ ๆ



    “แก ดูสิ พ่อฉันอาฉันคิดอะไร คิดจะเอาฉันไปอบรมมารยาทอีกแล้ว” เฟลิโอน่าระเบิดทันทีที่พ้นจากรัศมี



ของบรรดาญาติของเธอ



    “ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ ก็ดีแล้ว” คาโลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่สีหน้าเหมือนกับตลกเป็นที่สุด



    “แก ก็เห็นด้วยกับพวกเขาเหรอวะ” เสียงของเฟลิโอน่าตอนนี้บ่งบอกถึงความอารมณ์เสียถึงขีดจำกัด



    “อ้าว...ไม่แน่นะ...ถ้าได้รับการอบรมครั้งนี้ นายอาจจะเป็นเจ้าหญิงผู้น่ารัก เพียบพร้อมก็ได้ ฉันจะได้ขึ้นชื่อว่ามี



พระคู่หมั้นสม เกียรติซะที ไม่งั้นก็โดนล้อว่ามีคู่หมั้นเป็นกะเทยอยู่ได้” สิ้นคำเจ้าชายคาโลก็รีบเผ่นเข้าห้องทันทีทิ้งให้เจ้าหญิง



เฟลิโอน่าเต้นเร่า ๆ กับคำพูดเมื่อตะกี๊



    “ไอคาโล ออกมาพูดให้รู้เรื่องนะโว้ย ใครเป็นคู่หมั้นแกไม่ทราบ เฮ้ยออกมาคุยกันให้รู้เรื่องนะโว้ย”



    “เรื่องไรจะออกไปให้นายจับฉันฉีกเป็นชิ้น ๆ” คาโลตอบกลับออกมาด้วยน้ำเสียงกวนเป็นที่สุด



    “ทำไมฉันต้องเกิดเป็นผู้ชายก่อนเป็นผู้หญิงด้วยวะ” เสียงเจ้าหญิงเฟลิโอน่าดังเป็นครั้งสุดท้าย



ก่อนจะตบเท้า ปึง ปึง ปึง! กลับห้องบรรทมของตนเอง พร้อมด้วยเสียงบ่นไม่ได้ศัพท์ และตวาดพวกบรรดาคนรับใช้จนกระเจิง



ไปคนละทิศละทาง



    “ก็ถ้านายไม่ได้เกิดเป็นชายก่อนหญิง ฉันจะได้สนิทกับนายจนรักนายได้ขนาดนี้หรือไง” เสียงเจ้าชายน้ำแข็งพึมพำ



ก่อนจะหลับไปในที่สุด



                                                              ---------------------------------------------



    ทางด้านห้องเสวย



    “เจ้ามีความคิดเห็นยังไงล่ะลูน่า พี่จนปัญญาจริง ๆ” เสียงราชาเอวิเดสถามอย่างหมดความหวัง



    “หลานหญิง ไม่เชื่อฟังเอาจริง ๆ ทั้งการอบรมก็แล้ว ดุก็แล้วยังไม่สนใจ” เข้าคอร์สอบรมไม่ไหวแน่ ๆ



    “ใช้กำลังก็คงไม่ดีกับหลานแน่ ๆ ด้วยท่านพี่” อาเกรเซอร์เสนอความเห็นบ้าง



    “งั้นก็วิธีนี้ดีไหมท่าน...” เสียงของเจ้าโกโดม องครักษ์คนสนิทตัวดีดังขึ้นมาจากทางหน้าประตู



    “อะไรรึ โกโดม เจ้ายังจะมีวิธีปราบลูกหญิงจอมแก่นของข้าอีกรึ” เสียงจ้าวเอวิเดสถามอย่างประหลาดใจ



    “ตอนนี้คนแคระดำ มีสูตรยาวิเศษตัวใหม่พระเจ้าค่ะ...มีฤทธิ์ในการลบความทรงจำ แยกร่างและวิญญาณออก



เป็นสองส่วน ทำให้ร่างกายแข็งแรง รวมทั้งปลุกจิตสำนึกจากส่วนในออกมาได้ด้วยนะพระเจ้าค่ะ” เสียงเจ้าโกโดมตอบ



อย่างภาคภูมิใจเป็นที่สุด



    “เจ้าหมายความว่าอะไร โกโดม” เสียงราชินีแห่งนครจันทราดังขึ้นด้วยความสงสัย



    “ฮึ ๆ ฝ่าบาท เราก็แยกเจ้าหญิง เฟลิโอน่า เกรเดเวล ออฟ เดมอส กับ เจ้าเฟริน เดอเบอร์โรว์  เดอะทีฟ



ออฟบารามอสออกจาก กันสิพระเจ้าค่ะ...แล้วก็คืนเจ้าเฟรินให้กับท่านมาดัสไป แล้วจัดการล้างความทรงจำบางส่วนก็เรียบร้อย”



    “แล้วจะมีผลอะไรกับลูกหญิงของข้าบ้างหรือเปล่า ฮึ ๆ ข้าบอกไว้ก่อน ถ้าเกิดอะไรขึ้น สงสัยตระกูลเจ้าจะไม่มี



โอกาสผลิตทายาทอีกต่อไป” เสียงราชาเอวิเดสกล่าวอย่างข่มขู่



    “อันนี้รับประกันได้พระเจ้าค่ะ...ว่าไม่มีแน่นอน คนแคระดำเป็นผู้มีพรสวรรค์ในการปรุงยาวิเศษ เชื่อมือได้พระเจ้าค่ะ”



เสียงเจ้าโกโดมตอบอย่างไม่ประหวั่นพรั่นพรึง



    “งั้นข้าให้เจ้าจัดการพร้อมเมื่อไหร่ เริ่มได้ทันที” เสียงท่านจ้าวเอวิเดสสั่งแล้วเดินออกไปพร้อม ๆ กับพระอนุชา



และพระขนิษฐา

    

                                                     -------------------------------------------------



    “กริ๊ด....” เจ้าหญิงเฟลิโอน่า ตกใจสะดุ้งตื่น ทำเอาเหล่าสาวใช้วิ่งกันให้จ้าละหวั่น



    “เป็นอะไรเพคะ พระธิดา” เสียงสาวใช้ประจำกายดังขึ้น



    “เอ่อ ข้าฝันไม่ค่อยดีน่ะ” เฟลิโอน่าตอบอย่างหวาด ๆ



    “ฝันว่าอะไรเพคะ...” เสียงสาวใช้ถามต่อ



    “ฝันว่า ร่างข้าถูกแยกออกเป็นสองส่วนน่ะสิ!” เฟลิโอน่าตอบแล้วขนลุกซู่ทันที...



=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=



ไอ๊หยา...เฟลิโอน่าจะถูกแยกร่างหรือนี่...ต้องติดตามนะคร๊าบ...ว่าตัวตนที่แท้จริงของเจ้าหญิงเฟลิโอน่าจะอ่อนหวาน



น่ารักเหมาะกับเจ้าชายคาโล แห่งคาโนวาลมากแค่ไหน จะแต่งมาอัพให้ทุกวัน ถ้าทำได้คับ...