หัวขโมยแห่งบารามอส...ภาคพิเศษ

ลำดับตอนที่ #2 : Serie*1การเริ่มต้นในเดมอส

“นี่ คาโล พ่อฉันส่งจดหมายมาหาฉันว่ะ” เสียงแม่คนตัวดีเอ่ยขึ้น ดูจะไม่สมกับท่าทางของหล่อนเสียเลย



“แล้วไง...มีอะไรหรือเปล่าล่ะ” เสียงของผู้ที่มีนัยน์ตาสีฟ้าอันเย็นชา ตอบกลับราวกับไม่สนใจอะไรมากนัก



“ก็พ่อฉันให้มาชวนนายไปเที่ยวเดมอสน่ะสิ เขาจะจัดงานฉลองกันก็เลย ให้มาชวนนายไปเที่ยว” เฟรินตอบกลับ



“เนื่องในโอกาสอะไร” คาโลถามกลับทั้งที่ยังคงไม่หันมา



“ก็เนื่องในโอกาสที่ฉันเรียนจบมั้ง” เฟรินตอบทำหน้าทะเล้น



“ขอคิดดูก่อนแล้วกัน ถ้าว่างจะไป” คาโลตอบแล้วเดินออกไป



“ไอบ้านี่...วะ...อุตส่าห์ชวน” เสียงเจ้าคนตัวดีตามไล่หลัง



    หนีไม่พ้น คาโลก็ต้องตามมาด้วย...แต่การเดินทางมาครั้งนี้แปลก ๆ เพราะไม่มีเจ้าคิล กับเจ้าโรขอทานกำมะลอ



ตามมาด้วย มีเพียง คาโล เจ้าชายแห่งคาโนวาล และ เฟลิโอน่า เจ้าหญิงแห่งเดมอสเท่านั้น มันจึงเป็นการเดินทางที่ดูไม่คึกคัก



เท่าที่ควร ตอนนี้เฟลิโอน่า หรือเจ้าหัวขโมยเฟริน (คนเก่า) หลับสนิทคาอ้อมกอดของคาโล อย่างเป็นสุข โดยหารู้ไม่ว่าเจ้าคนที่



ไม่ได้หลับน่ะ..ทุกข์ทรมานกับความเมื่อยแค่ไหน





“ฮึ...นี่แหละน๊าผู้หญิง เอาใจยากจริง ๆ” คาโลเปรย แล้ว ลูบแก้ม เฟลิโอน่าเบา ๆ

    

เขายังจำได้ในวันที่เขาสารภาพรักกับเธอ...จำหน้าเธอตอนที่ถูกเขาสารภาพรักได้ดี...หน้าเธอเป็นสีชมพูสมกับเป็นหญิง



มากที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ แต่ถ้าถามว่าทำไมคนอย่างเขา  “คาโล วาเนบลี” เจ้าชายแห่งคาโนวาลผู้เยือกเย็น ถึงได้สนใจผู้หญิงที่



ไม่สมเป็นหญิงคนนี้ เขาก็ตอบไม่ ได้เหมือนกัน ราวกับความ ความซุกซนของเจ้าหล่อนเป็นเสน่ห์ที่ดึงดูดอย่างน่าประหลาด...



แม้มันจะนำพาความวุ่นวายมาให้กับเขาและคนรอบข้างเสมอ...แล้วความคิดก็หยุดลงได้แค่นั้น



“เจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล ออฟเดมอส เสด็จแล้ว” เสียงของหมู่ข้าราชบริพารดังขึ้นทันทีที่รถขบวนเคลื่อนเข้าสู่ประตูเมือง



“หาว...ถึงแล้วเหรอ... ฮ้าว...ยังนอนไม่เต็มที่เลย” เจ้าหล่อนบิดขี้เกียจพร้อมหาวอย่างไม่เกรงใจคนนั่งข้างๆ ซักนิด



“ไว้ค่อยไปนอนต่อไปเมืองซิ...แม่คนขี้เซา” คาโลว่าประชด พร้อมเอามือออกจากการประคองเธอ



“นี่...รู้ว่าจะถึงเมืองแล้วทำไมไม่ปลุกฮะ...” คนนอนไม่เต็มอิ่มอาละวาด



แต่ไม่ทันที่จะได้ทุ่มเถียงกันเหมือนเคย รถพระที่นั่งก็เคลื่อนมาถึงและจอดยังหน้าราชวัง



“เชิญเสด็จ พระเจ้าค่ะ...องค์หญิง...ท่านราชบุตรเขย” เมื่อเปิดประตูแล้ว ผู้ดูแลองค์หญิงจอมจุ้นก็กระเด็นไปไกล



เพราะเจอฤทธิ์ พระบาทขององค์หญิงผู้ไม่น่ารักซัดเข้าให้



“บอกแล้วไงเจ้ากวาง...ว่าให้เรียกว่าเจ้าชายคาโลเฉย ๆ ถ้าเกิดมีคำว่าราชบุตรเขยอีกแกเจอแบบทวินพาวเวอร์แน่” ว่าแล้ว



องค์หญิงก็เดินเข้า ไปในพระราชวังโดยไม่แม้แต่จะเข้ามาดูอาการปางตายของ โกโดม หรือเจ้ากวาง ราชองครักษ์แม้แต่น้อยนิด...



“ฝ่าบาท...รอหม่อมฉันด้วย...หม่อมฉันผิดไปแล้ว” พอลุกขึ้นได้เจ้ากวางก็รีบเดินตามเข้าไปทันที



    ภายในราชวัง ถูกประดับประดาไปด้วยของตกแต่งสวยงาม อันสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับองค์หญิงเฟลิโอน่า



ผู้ตื่นเต้นไปซะทุกเรื่อง และก็ปากดีไม่มีที่ติ  เธอรีบพาเจ้าชายคาโลตรงไปยังบัลลังก์ทองของท่านจ้าวเอวิเดส ผู้เป็นพระราชบิดา





“ยินดีต้อนรับการกลับมา เฟลิโอน่า ลูกรักของพ่อ” เสียงราชาเอวิเดสเอ่ยขึ้นก่อน



“เช่นกันเพคะ เสด็จพ่อ” เธอว่าพลางเข้าไปกอดกับพ่อปิศาจของเธอ ทิ้งให้คาโลยืนเก้อเพราะทำอะไรไม่ถูก



“เสด็จพ่อ นี่เจ้าชายคาโลแห่งคาโนวาล พระเจ้าค่ะ...เอ๊ย เพคะ” เสียงเจ้าหญิงยังคงทะเล้นอย่างไว้ลายเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน



“ยินดีต้อนรับ รัชทายาทแห่งคาโนวาล ขอต้อนรับสู่เดมอส” เสียงราชาเอวิเดชกล่าวขึ้นอย่างไว้เชิง



“ขอบพระทัยฝ่าบาท” คาโลค้อมศีรษะแสดงความเคารพ



“ไม่ต้องพิธีมากมายหรอก คาโล อีกหน่อย เจ้าก็จะเป็นลูกเขยข้าแล้วนี่” ราชาปิศาจว่าแล้วหัวเราะในลำคอ



“เสด็จพ่อ!!!” องค์หญิงเฟลิโอน่าซึ่งเงียบอยู่นาน บัดนี้ขึ้นเสียงเขียวใส่ผู้เป็นพ่อทันที



“เอ้อ...อยู่ที่นี่เรียกข้าว่าเสด็จพ่อก็แล้วกันนะ คาโล เรียกไว้อีกหน่อยจะได้ชิน” เสียงของผู้ที่ไม่สนใจคำตะคอกยังคงดังขึ้นอีก



“พระเจ้าค่ะ เสด็จพ่อ” คาโลรับคำอย่างว่าง่าย



“แล้วนี่จะนอนห้องเดียวกันหรือแยกห้องกันนอนล่ะ” ผู้เป็นพ่อยังคงถามเข้าอีกอย่างไม่น่าจะถาม



“เสด็จพ่อ/ท่านจ้าว” สองเสียงประสานกันขึ้นอย่างไม่ได้นัดแนะ อีกทั้งหน้าตาอันขึงขังพร้อมจะฉีกเหยื่อเป็นชิ้น ๆ



ทำให้จ้าวปิศาจเอวิเดสต้องถอยทัพ



“โอเค...ตกลงแยกห้องกันนอนนะ...หึ ๆ แค่พ่อพูดเล่นนิดหน่อยทำเป็นโมโหน่า” ว่าแล้วเอวิเดสก็ทำหน้าสลดทันที



เพราะไม่มีใครขำด้วยซักนิด ทั้งคู่ยังคงทำหน้าเหมือนอมระเบิดไดนาไมต์อยู่ในปาก และพร้อมระเบิดทุกเมื่อ



“ฝ่าพระบาท เรื่องอาหาร...” เสียงคนใช้ในครัวดังขึ้นมาขัดจังหวะ



“เอ้อ...เออ ใช่อาหาร ไหนดูซิมีอะไรบ้าง” ว่าแล้วท่านจ้าวเอวิเดสก็รีบชิ่งออกจากสงครามย่อย ๆ นี้ไปทันที



“เอ่อ พาคาโลไปดูห้องนะลูก แล้วมื้อค่ำเจอกันที่โต๊ะอาหาร”





“ไปเถอะ คาโล สงสัยเสด็จพ่อจะได้ครองราชย์ไม่นานแน่ ถ้ายังคงพูดอยู่แบบนี้” ว่าแล้วเฟลิโอน่าก็พาคาโล



ไปยังห้องบรรทม ซึ่งตอนนี้ได้ ถูกจัดไว้อย่างพร้อมสรรพแล้ว



=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=



ช่วย ๆ กันเม้นเป็นกำใจหน่อยน๊าคับ...จะได้มีไอเดียเขียนต่อ



ส่วนใครอยากให้มีคู่ไหนเพิ่มเติมก็...เม้นมานะครับจะแต่งให้ตามคำขอ



(แต่ขออย่างนะ...อย่าเป็นแบบชาย ๆ หญิง ๆ นะไม่กล้าแต่งง่ะ)



อิ ๆ ขอให้มีฟามสุขกับจินตนาการอันเพ้อเจ้อของ มิสเตอร์ โรบาเทียส นะขอรับ