[SF] พิมพ์คำว่ารักไว้..ไม่กล้าส่ง

ลำดับตอนที่ #2 : [SF] พิมพ์คำว่ารักฯ :: ตอนที่ 2

[ SF ]
พิมพ์คำว่ารักไว้..ไม่กล้าส่ง

................................................................................................

"โอ้ยยยย กว่าริทจะล้างปากกกกก ไม่รู้ว่ามันสะอาดแล้วรึยังเหอะ"
หลังจากที่หมดคาบของอาจารย์ม้า โรงเรียนก็ปล่อยให้นักเรียนกลับบ้าน ซึ่งริทและเซนก็ไม่รอช้า
ต่างคนต่างรีบไปทำความสะอาดอวัยวะในช่องปากของตนเอง

"สิวเซนต้องขึ้นแน่ๆๆ โฮฮฮฮ" เซนเองก็บ่นเช่นกัน ส่วนคนที่เดือดร้อนคือกัน

"คือแกสองคนจะโวยวายอีกนานมั๊ย? หิวหิวหิว เข้าใจมั๊ย นภัทรโมโหหิววววว
อย่ามาบ่น อย่ามาโวยวาย เดี๋ยวงับหูแกทั้งสองกินแทนข้าวเย็นเลยดีมั้ย รีบๆเดินกันหน่อย นภัทรหิววววว"
กันเพื่อนสนิทอีกคน โวยวาย หลังจากที่ทนฟังทั้งสองบ่น ทะเลาะ กัดกันตั้งแต่เช้ายันเย็น

กันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เซนและริทต่างก็คบกันมาตั้งแต่เด็กๆ
แต่ทั้งคู่กลับไม่ลงตัวกัน มีหลายโหมด เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ทะเลาะ เดี๋ยวก็กัด สารพัดอย่าง ซึ่งเขาเองก็ตามไม่ค่อยจะทัน
ถ้าเซนและริทคนใดคนนึงเป็นผู้หญิง..เขาคิดว่าทั้งคู่เป็นแฟนกันไปนานแล้ว
แต่นี่ไม่ใช่ทั้งคู่... แต่ก็ใช่ว่าทั้งสองเป็นผู้ชาย แต่เขาก็เป็นแฟนกันไม่ได้นิ !?

"กันนนน คิดไรอยู่งะ ._." ริทสะกิดเบาๆ พร้อมถามกัน ที่เดินเงียบตั้งแต่ห้องน้ำมาจนถึงร้านอาหารโปรด
"เอ้อออ เปล่าๆๆๆๆ ไม่มีอะไรหรอก" กันปฏิเสธปัดๆไป แต่ริทก็ยังคงทำหน้าไม่เชื่อ
"แน่ะะะ เหม่อถึงสาวที่ไหนอยู่หรอจ๊ะะ แหมม พ่อหนุ่มคนสุพรรณสุดหล่อ ขวัญใจสาวๆ" ริทแซวเล่น ก่อนจะวิ่งไปแหย่เซน
ซึ่ง.... มันคืนดีกันแล้วเหรอ -w-'

"ไอ้เซน ! ริทเห็นก้มหน้าก้มตาตั้งแต่ห้องน้ำยันร้านพี่แก้มละ ติดบีบีอะไรนักหนา
บีบีหาสาวที่ไหนนนนน ห๊ะะะะะะะะะะะ" !!! ......
ริทโวยวาย แล้วแย่งแบล็คเบอรี่สุดหรูของเซนออกจากมือเจ้าของเครื่อง

"เฮ้ยยยยย ริทททททททท เอาบีบีของเซนคืนมาาาา" เซนโวยวาย วิ่งไปแย่งบีบีของตนจากริท
"แหมมมมมมมมม พิมคำว่ารัก หาสาวที่ไหนนนนนน" ริทแอบอ่านข้อความที่เซนพิมพ์ค้างไว้
และก็ต้องตกใจ เมื่อเบอร์ที่จะส่งไป เป็นเบอร์ของเขาเอง

"เซน .." ริทมองข้อความในบีบีของเซน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเซน
เซนเองก็สบสายตากับริท พร้อมกับสื่อภาษาในนัยตา ในความหมายขอโทษ ...

เขาขอโทษที่เขาคิดไกลเกินเพื่อน เขาขอโทษที่ไม่บอกไปตรงๆ โดยต้องใช้เครื่องมือสื่อสารในการบอกรัก
และเขาขอโทษ ที่ต้องใช้เบอร์อีกเบอร์ส่งคำว่ารักไปให้ทุกเวลา

"คือ..เซนขอโทษ" เซนเอ่ยเบาๆ ก่อนจะเอือมมือเอาบีบีคืน และยัดใส่กระเป๋ากางเกง

ริทยืนอึ้ง เงียบไป .. กันเองเห็นว่าท่าไม่ดี ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าสาเหตุอะไร จึงขัดจังหวะด้วยการไปซื้ออาหาร
ตามคำร้องขอของกระเพาะของเขา

"เอ่อออออ.. สั่งอาหารกันเถอะเนอะ เอาแบบเดิมใช่มะ โอเคๆ เดี๋ยวไปสั่งให้นะ"
กันเดินไปสั่งอาหาร ก่อนจะรีบเดินกลับมาหาทั้งสองทันที

เมื่อได้อาหารที่สั่งไปเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ก็เริ่มลงมือทันทีอย่างไม่รอช้า แต่บรรยากาศมันต่างจากวันก่อนๆ
นั่นคือ เซนและริทต่างเปลี่ยนไป ... ทั้งคู่ไม่มองหน้ากัน ไม่คุยกัน ..บรรยากาศพักกลางวันของวันนี้จึงทำให้ดูจืดชืด

"พี่กันค่ะ .. วันนี้รีบรึเปล่าคะ รบกวนช่วยสอนการบ้านเกตหน่อยได้มั้ยอะค่ะ ?"
เกต น้องสาวแก้ม เจ้าของร้าน เดินเข้ามาทักทายเป็นปกติทุกครั้งที่กันมาทานอาหารที่ร้านของพี่สาวเธอ

"อ้อ ไม่รีบจ้ะๆ ได้สิ วันนี้วิชาอะไรละ เดี๋ยวพี่ช่วย" กันตอบรับ พร้อมฉีกยิ้มให้เกต และหันไปมองเซนและริทที่ก้มหน้าก้มตา
ไม่สนใจโลกภายนอก .... ก่อนที่กันจะตัดสินใจ ลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไปเพื่อสอนการบ้านให้แก่เกต

"ริท" เซนรวบรวมความกล้าทั้งหมดเอ่ยทักเพื่อนรักของเขา เพื่อทำลายบรรยากาศอันแสนสงบ

"มีอะไรหรอ หะหะ ^_^" ริทเงยหน้ามาตอบเซน พร้อมฉีกยิ้มให้ ..แต่ดูก็รู้ ว่าฝืนมากแค่ไหน

"คือว่า .. เซนขอโทษนะ" เซนเอ่ยคำขอโทษ ต่อหน้าตรง ๆ อีกครั้ง

"เซนไม่ต้องขอโทษอะไรริททั้งนั้นหรอก เซนไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อยนิเนอะ" ริทพูดขึ้นมา

"ทำไมเซนจะไม่ผิดละ เซนทรยศริทนะ เซนคิดกับริทมากกว่าคำว่าเพื่อน
ทุกข้อความที่มีแค่คำว่า 'รัก' ที่ริทได้รับทั้งหมด แล้วริทเอามาให้เซนดูทุกครั้ง มันเป็นข้อความของเซน
แต่เซนไม่เคยคิดที่จะบอกริทเลยสักครั้ง เซนมันไม่ดีเองละ
เซนเคยทำให้ริทเจ็บตัวเพราะเซนแกล้งริทตอนเด็กๆ เซนให้ริทซ้อนท้ายจักรยานแล้วพาริทล้มเป็นแผล
เซนทำให้ริทต้องอดกินไข่ต้มเพราะตกจักรยาน เซนทำให้ริทต้องอดข้าวเย็นเพราะมัวแต่ไปเตะบอลหน้าบ้าน
เซนทำให้ริทต้องอับอาย เพราะเซนเคยล้อชื่อพ่อชื่อแม่ริท เซนทำให้ริทต้องมาได้เกรดน้อยเพราะเซนไม่ช่วยงาน
เซนทำให้ริทต้องท้องเสียเพราะเซนทำกับข้าวไม่เป็น แต่เซนก็ยังจะทำให้ริทกิน
เซนทำให้ริทต้องมาคาบไม้ทีกับเซนวันนี้ และเซนทำให้ริทต้องเสียใจ เพราะเซนคิดไกลกับริทเกินเพื่อน"
เซนสาธยายความผิดเกือบทั้งหมดที่เขาจำได้ระหว่างเขากับริท ตั้งแต่เด็กๆ ยันปัจจุบัน

"นี่ยังไม่หมดอีกนะ.. เซนเคยทำให้ริทต้อง" เซนกำลังจะพูดต่อ และถูกริทเอามือปิดปากเอาไว้ พร้อมกับน้ำตาไหลออกมา

"พอได้แล้ว พอออ.... เซนพูดแต่สิ่งที่เซนทำให้เราทะเลาะกันทุกครั้ง
แต่เซนไม่พูดในสิ่งที่เซนทำให้ริทยิ้ม ริทมีความสุข ริทหัวเราะได้บ้างหรอ เนี่ยหรอ..ที่เซนบอกว่าเซนรักริท
ถ้าเซนรักริท เซนก็อย่าพึ่งตีความอะไรไปเองได้ไหม ริทบอกเซนแล้วรึยังว่าริทไม่ได้รักเซน
ริทเกลียดเซน ริทไม่อยากเจอหน้าเซน ริทไม่ชอบที่เซนมารักริท ริทบอกรึยัง ทำไมเซนไม่บอกแต่สิ่งดีๆที่เรามีให้กันละ
เซนเคยทำให้ริทยิ้ม ริทมีความสุข ริทสนุกสนาน ริทหัวเราะ ริทสบายใจ
เซนคอยเป็นที่ปรึกษาที่ดีของริทเวลาที่ริทไม่สบายใจ เซนคอยเป็นที่ระบายอีกที่นึง ที่รับฟังริทในทุกๆเรื่อง
แต่ทำไมเรื่องนี้เซนไม่ฟัง เซนตีความไปก่อนเองทำไม.. เซนคอยจัดชุดในริททุกครั้งเวลาออกไปไหนมาไหน
เซนซักผ้า รีดผ้า ทำทุกอย่างที่ริททำไม่เป็นตอนเราย้ายมาอยู่หอด้วยกัน
ที่ริทอดกินไข่ต้ม ก็เพราะริทเองก็ดื้อถือไข่ต้มแล้วไปเล่นจักรยานกับเซนเองต่างหาก ถ้าริทไม่เล่นริทก็ไม่อดกิน
แต่ริทดื้อเองที่ไปเล่น เพราะฉะนั้นเซนไม่ผิด ริทอดข้าวเย็นเพราะเล่นบอลกับเซน ก็เพราะริทดื้อไม่ยอมไปกินข้าว
เซนจะลากริทไปกิน แต่ริทดื้อเอง มันไม่ใช่ความผิดเซนสักนิดเลย ริทท้องเสียก็เพราะริทอยากกินอาหารที่เซนทำ
ถ้าริทไม่ตื้อให้เซนทำให้ริทกิน ริทก็คงไม่ท้องเสียเอง เรื่องนี้เซนก็ไม่ผิด
แล้วเรื่องที่ต้องมาคาบไม้ทีกับเซนวันนี้ เซนก็ไม่ผิด เป็นเพราะริทเอง ที่ไปคุยกับเซน
โดยที่ไม่ได้สนใจกฏของห้องว่าห้ามคุย ริทจึงโดนลงโทษ มันก็ถูกแล้วนินา
แล้วเรื่องที่ว่าเซนคิดกับริทมากกว่าเพื่อน ริทไม่ถือว่าถูก แต่ริทก็ไม่ถือว่าผิด เพราะความรักมันไม่จำกัดสถานะ
จำกัดเพศ หรืออะไรทั้งนั้น มันเป็นเรื่องของหัวใจ และคนสองคน ...
ส่วนเรื่องสุดท้าย ... เซนบอกว่าเซนเอาอีกเบอร์ส่งข้อความมาหาริททุกวัน ริทเชื่อว่าเซนได้รับข้อความ
จากคนปริศนาเหมือนกัน ที่ส่งมาบอกรักเซนทุกๆวัน ซึ่งเซนคงคาดไม่ถึงว่า บุคคลปริศนานั้น คือริทเอง
.. ริทก็คงเหมือนๆกับเซน อยากจะบอกรัก แต่ก็ไม่กล้า เพราะกลัวเสียเพื่อน
ริทก็เลยใช้วิธีส่งข้อความไปหา โดยใช้อีกเบอร์นึง ซึ่งเซนไม่รู้ .. และนั่นก็คงเป็นวิธีเดียวกับเซน ..
ริทดีใจนะ ที่ริทได้รักเซน และริทก็ดีใจ ที่เซนก็รักริทเหมือนกัน .... แต่..... เราคงเป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้หรอก"

"ริทท ..... ทำไมมม ?? ทำไมละ ? ไหนริทบอกว่ารักเซน และรักก็ไม่จำกัดสถานะ เพศ
แล้วทำไมริทถึง ....." เซนพูดออกมาอย่างมึนงง

"เมื่อวาน ... ริทพึ่งตอบตกลงเป็นแฟนกับพี่รุจ"
ริทเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนจะก้มหน้าไปร้องไห้ เขาตัดสินใจเร็วเกินไปที่ไปตอบตกลงกับรุ่นพี่ที่เขาไม่ได้รัก
แต่ที่เขาตอบตกลงไป เผื่อว่าบางทีรุ่นพี่คนนี้อาจจะทำให้เขาตัดใจจากเพื่อนรักของเขาได้

เซนเองได้แต่อึ้ง ทุกทุกอย่าง ........ เขาเองก็เสียใจไม่แพ้กว่าริทแน่นอน
เขาเองก็โทษตัวเองเหมือนกัน ถ้าหากเค้าบอกริทให้เร็วกว่านี้ ก็อาจจะได้สมหวัง เพราะริทเองก็รักเขาเหมือนกัน
แต่ว่าตอนนี้ทุกอย่างมันสายไปแล้ว สิ่งที่เขากระทำทั้งหมด มันมีความหมายเพียงเท่านี้

"ริทขอโทษนะเซน"
สุดท้าย คนที่เอ่ยขอโทษขึ้นมา ก็คือ ริท...........

"ถ้าริทและเซนต่างกล้าส่งคำว่ารักในเบอร์ของตัวเอง ป่านนี้เราก็คงมีความสุขดีแล้วเนอะ"
เซนพูดขึ้นมาอย่างเจ็บปวดในใจ แต่ก็ฝืนยิ้มไปพร้อมเช็ดน้ำตา เพื่อทำให้ริทหายร้องไห้ และสบายใจ

"เซนยังโอเคใช่มั้ย" ริทปาดน้ำตาและถามเซน ... เพื่อน รัก

"อื้มม เซนโอเค แล้วริทละ ^^" เซนกัดฟันตอบออกไป
"ริทโอเคแล้วละ หะหะ" ริทเองก็เช่นกัน .... .. .

...............................................................................................