คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro2
ชายหนุ่มหน้าหวานเกาะเตียงผู้ป่วยที่เลื่อนไปตามทางเดินสู้ห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตเคล้าคลอไปด้วยน้ำตา ร่างบางของหญิงสาวตรงหน้าทำให้เขาแทบหมดลมหายใจ ร่างของคนที่เอาหัวใจของเขาไปโชกไปด้วยเลือด
"ไม่นะ!ปล่อยผม ผมจะเข้าไปกับเธอ ผมจะไปกับเธอ! ให้ผมเข้าไปนะ" เสียงชายหนุ่มเกรี้ยวกราดใส่บรรดานางพยาบาลตรงหน้าดังลั่นจนต้องให้ยามตัวใหญ่กว่ามาดึงตัวไว้
"รอตรงนี้นะคะ เธอต้องได้รับการผ่าตัดด่วน" นางพยาบาลพูดแล้วเข็นเตียงผู้ป่วยเข้าไปในห้องผ่าตัดฉุกเฉิน
2-3 หน้าห้องผ่าตัดที่เขาต้องเฝ้ารอเหมือนกับโลกทั้งโลกหยุดหมุน ลมหายใจถูกหยุดไว้ จนนายแพทย์เจ้าของไข้เดินออกมาจากห้องผ่าตัดทั้งๆที่ใบหน้ายังมีหน้ากากกันเชื้อโรคปิดอยู่ สิ่งที่ออกมาจากปากของนายแพทย์แทบทำให้โลกทั้งโลกของเขาพังทะลาย
"รถที่พุ่งชนเข้ามามีความเร็วสูงมาก อวัยวะภายในของเธอได้รับความเสียหายอย่างไม่มีทางรักษาได้ หมอต้องเสียใจด้วยนะครับ เธอมีชีวิตได้อีกไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น หมอเสียใจด้วยจริงๆ"
คำพูดจากปากของนายแพทย์ในชุดขาวไม่เพียงแต่ทำให้หัวใจเขาหยุดเต้นแต่มันแหลกสลายไปกับเหตุการณ์ที่เขารับรู้ น้ำตาที่คลอเบ้าไหลออกมาอย่างไม่อายใคร เขารีบรุดเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดทันที
มือขาวเอื้อมไปจับมือบางอย่างแสนรัก เขาจับมือของเธอขึ้นมาทาบแก้มทั้งๆที่น้ำตายังคงไหลรินอย่างหนัก เขาจะต้องสูญเสียเธอไปใช่ไหม...สูญเสียผู้เป็นหัวใจของเขา เขาไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีหัวใจ เขารักเธอ...
"แจ...อึก แจจุง" เสียงหวานดังแผ่วมาจากปากเรียวอิ่ม แจจุงรีบลุกขึ้นแล้วกอดเธอไว้ทันที
"คุณจะอยู่กับผมตลอดไปใช่ไหม ฮาอึล คุณจะไม่ทิ้งผมไว้คนเดียวใช่ไหมที่รัก" เสียงนิ่มค่อยๆหายไปกับเสียงสะอื้น รอยยิ้มพรายปรากฎบนหน้าของหญิงสาว
"ฉันรักคุณนะแจจุง มีความสุขเผื่อฉันด้วย..." ฮานึลพูดทั้งน้ำตาก่อนจะปิดตาลงและหลับไปชั่วนิรันดร์
"ไม่จริง ฮานึล ตื่นสิ ฮานึล! ฮานึล! ฮืออออ ฮานึล! พูดกับผมสิที่รัก พูดกับผมนะคนดี" แจจุงรั้งร่างทั้งร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดขึ้นมากอดไว้แนบแน่น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันเกินกว่าที่เขาจะรับไว้ มันมากเกินไป มากเกินไปจริงๆ
"แจจุง! แจจุง! หยุดก่อน ปล่อยเถอะ!" ร่างสูงเข้ามารั้งเขาออกห่างจากร่างไร้ลมหายใจของคนรัก ร่างกายที่ไร้หัวใจนั้นหมดเรี่ยวแรงแม้แต่จะหยัดยืน
"ฮันกยอง ฮานึลทิ้งฉัน พี่ได้ยินไหมว่าฮานึลทิ้งฉันไว้ตรงนี้คนเดียว! ฮึก" ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แม้แต่เขาที่เป็นพี่ชายของฮานึลยังไม่ฟูมฟายเท่านี้ แต่เขารับรู้ได้ เขารู้ว่าการกระทำนี้ไม่ใช่การเสแสร้ง
เสียงร้องไห้สะอื้นยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆและค่อยๆเงียบลง ชายหนุ่มที่ร้องไห้จนหมดสติเป็นภาพที่ดูน่าอาวรณ์ยิ่งนัก นางพยาบาลหลายคนต่างน้ำตาไหลตามเพราะความเศร้าสลดตรงหน้า ในฐานะพี่ชายอย่างเขาคงทำได้แค่ขอให้สายลมแผ่วช่วยพัดความเศร้านี้ให้หายไปจากใจ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TBC
ความคิดเห็น