ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Feedback : First Night
Title : Feedback
Pairing : YunJae
Type : Romantic
Rate : PG-13 , NC-17
Author : ~JustDoIt~
Author’s Notes : พยายามจะแต่งเรื่องแหวกแนวตัวเองกับชาวบ้านเขาบ้าง หวังว่ามันจะสนุกนะคะ
ปล. NC-17 จะถึงไหมก็ไม่รู้ เหอๆๆ
ร่างสูงเดินเข้ามาในตัวตึกด้วยท่าทางสง่างาม ใบหน้าหล่อเหลาไม่แม้แต่จะคิดหันมามองเหล่าพนักงานสาวน้อยสาวใหญ่ที่จ้องกันตาเป็นมัน ร่างกายกำยำในเสื้อสูทภูมิฐานทำให้เจ้าตัวยิ่งดูมีเสน่ห์มากขึ้น
เลขาสาวประจำหน้าห้องทำงานของท่านประธานใหญ่ค้อมหัวให้กับเขาอย่างนอบน้อมก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินผ่านเข้าไปด้านในโดยไม่คิดจะหันมากล่าวทักทาย กริยาท่าทางหยิ่งยโสไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเคืองเลยแม้แต่น้อย ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลือร้ายรวมกับความสามารถที่มีอยู่เต็มเปี่ยมทำให้เขาคนนั้นกลายเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมจนยากจะปฏิเสธ
ร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้นวมขนาดใหญ่ เสียงคำรามอย่างไม่พอใจดังขึ้นมาในลำคอเมื่อคนที่เขาต้องการจะคุยธุระด้วยไม่ยอมหันมาเสียที กว่าครึ่งชั่วโมงที่สงครามเย็นดำเนินไปอย่างเงียบๆ ท่านประธานก็จำต้องล้มเลิกเสียเพราะเสียงทุ้มที่ส่งมาดูจะคุกรุ่นอยู่ไม่น้อย
“ฉันมีงานอื่นต้องทำต่อ...ปาร์คยูชอน” คนถูกถามเกาหัวแกรกๆแล้วหัวเราะเสียงแห้งกลเกลื่อนความผิด
“ใจร้อนไปได้ ฉันก็อยากแกล้งแกเล่นเท่านั้นเอง เห็นหน้าเครียดๆ เดี๋ยวจะหมดหล่อเอานะพ่อหนุ่ม” ประโยคสุดท้ายถูกคนขี้เล่นเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเลียนแบบคนแก่
“เริ่มได้แล้ว” เสียงแหบที่กดต่ำลงไปอีกทำให้ท่านประธานปาร์คต้องยอมกลับเข้าสู่ประเด็นสนทนาหลักในทันที
ยูชอนซักถามถึงรายละเอียดของงานสองสามข้อก่อนจะถามสรุปความอีกครั้งหนึ่ง นานแล้วที่บริษัทของเขารับงานจากหนุ่มหล่อไฟแรงที่เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็ก บ้านของยุนโฮทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมและอสังหาริมทรัพย์ ในขณะที่ทางบ้านของเขายึดอาชีพหลักเป็นมัณฑนากรและสถาปนิก มันจึงไม่แปลกเลยหากโรงแรมในเครือของตระกูลชองจะมาจากไอเดียและฝีมือของคนของเขา
“ห้องสวีทของโรมแรมใหม่...จีฮเยจ้างคนอื่นไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” ยูชอนกล่าวถึงน้องสาวของเพื่อนที่ตัดสินใจจ้างวานบริษัทใหญ่อีกบริษัทหนึ่งเข้ามาออกแบบโรงแรมใหม่ที่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของยุนโฮเอง
...แต่เดาไม่ยาก...
...พ่อคุณคงไม่ถูกใจล่ะสิท่า...
“สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่โรงแรมที่มีแต่สีชมพู ฉันต้องการโรงแรมที่เดินเข้าไปแล้วอบอวลด้วยความต้องการต่างหากล่ะ” คนฟังพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ถ้าในหัวของผู้ชายที่เปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำวันแบบยุนโฮจะคิดแบบนี้ก็คงไม่แปลก แต่เขาไม่ยักรู้ว่าหมอนี่อยากจะสร้างโรงแรมอะไรพิลึกกึกกือแบบนั้น
“เฉพาะห้องสวีทใช่ไหม” จากแบบที่เพื่อนหนุ่มเอามาด้วย มันก็ไม่เลวนักหากแต่ห้องสวีทที่ว่ามันสวีทหวานไปด้วยสีชมพูจนเขาเองก็อดจะสะอิดสะเอียนไม่ได้เหมือนกัน
“คอนเซ็ปต์ล่ะ”
“Allure”
“งั้นเหรอ?...” ‘ยั่วตัณหา’ สินะ...ร้ายสมกับเป็นไอเดียของชองยุนโฮเสียจริง
“ถ้านายชอบอะไรเทือกนี้ก็คงมีคนเดียวที่ทำให้นายได้ล่ะนะ” ยูชอนยกหูโทรศัพท์ขึ้นเพื่อต่อสายภายในไปหานักออกแบบมือหนึ่งที่เขาคิดว่าเหมาะสมกับภารกิจในครั้งนี้ เสียงทุ้มกรอกสั่งไปตามสายสองสามประโยคก่อนคนที่เขาเรียกมาจะปรากฏตัวภายในเวลาไม่กี่นาที
ยูชอนหันไปมองประตูเมื่อได้ยินเสียงลูกบิดดัง ผิดกับเพื่อนรูปหล่อที่นั่งนิ่งทื่อราวกับว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ผู้มาใหม่เดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มหวานเฉียบ รูปร่างที่บอบบางราวอิสตรีถูกเน้นให้เห็นสัดส่วนชัดเจน เสื้อเนื้อนิ่มคอลึกเผยให้เห็นเห็นแผงอกขาวกางเกงตัวโปรดแนบกับสะโพกอวบเรื่อยลงมาจนถึงเรียวขาเล็ก กลุ่มผมสีนิลที่ถูกซอยสั้นเรี่ยคอขับให้ดวงหน้าหวานดูน่ามอง รวมทั้งเครื่องแต่งกายสีดำสนิทที่เสริมให้ผิวกายดูนวลเนียนกว่าเดิม
กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกทำให้คนที่นั่งอยู่ก่อนต้องหันไปมองด้วยสายตาไม่พอใจทว่าเพียงเสี้ยววินาทีแววตาดุดันก็ต้องหายวับไปอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตจ้องตอบเขาพร้อมกับส่งยิ้มขี้เล่นกลับมาให้อย่างเป็นมิตร
“นี่คิมแจจุงเป็นญาติผู้น้องของฉัน...ส่วนนั่นยุนโฮ” ยูชอนที่เกรงว่าความร้อนแรงจะสปาร์คในห้องทำงานของตัวเองรีบกล่าวขัด
...นี่แหละที่เขาหนักใจ...
...ใครจะเป็นคนจัดการใครก่อนกันล่ะเนี่ย...
“เขาอยากให้นายออกแบบห้องสวีทในโรงแรมให้น่ะ เอาเป็นว่าไปจัดการกันเอาเองก็แล้วกันนะ” ท่านประธานหนุ่มสรุปเองเสร็จสรรพก่อนจะพาร่างสูงโปร่งออกไปจากห้องทำงานของตัวเอง
...เพื่อนสุดโหดกับน้องชายหัวดื้อ ไล่ง่ายๆซะที่ไหนกัน...
...เขาขอกลับไปซบอกโลมาให้ชื่นใจยังจะดีซะกว่า...
“อยากให้ผมทำงานแบบไหนล่ะครับ” เสียงหวานเปล่งออกมาพร้อมกับอิริยาบถท่านั่งที่เปลี่ยนเป็นท่าไขว่ห้างบนเก้าอี้ตัวใหญ่ เล่นเอาอีกคนที่คอยนั่งมองต้องครุ่นคิดจนปวดหัว คงไม่ได้คิดจะยั่วกันหรอกนะคิมแจจุง...
“ฉันจะให้เลขาของฉันส่งงานมาให้นาย ขอตัว” เสียงทุ้มพูดพลางใช้สายตาไล้ไปตามผิวเนื้อที่ปรากฏออกมานอกร่มผ้า
...เรื่องอะไรจะให้นายรู้ว่าฉันต้องการ...
...เล่นเกมกันหน่อยเถอะนะ...คิมแจจุง...
ประตูไม้สีเข้มที่ถูกมือหนาเปิดออกโดนปิดลงอีกครั้งด้วยมือบอบบาง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉาบบนริมฝีปากอวบอิ่มพร้อมกับคำพูดที่ทิ้งท้ายเอาไว้ให้ขบคิดก่อนร่างบางจะหายออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
“หวังว่างานของคุณจะไม่น่าเบื่อเหมือนคนอื่นๆนะครับ”
…Feedback…
คนสวยจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด ดวงตากลมโตก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองและนาฬิกาในร้านอาหารสลับกันไปมาจนนับครั้งไม่ถ้วน ใบหน้าหวานบูดเบี้ยวเพราะไม่สบอารมณ์ เขาไม่ชอบคนที่ไม่ตรงเวลาโดยเฉพาะคนที่ปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายรอนานนับชั่วโมง!
แม้จะหน้าบึ้งตึงแต่เสื้อคอวีที่แจจุงเลือกใส่กลับทำให้เจ้าของเรือนร่างน่าจับตามองมากขึ้น กางเกงเข้ารูปสีดำกับเสื้อเปิดอกเนียนดูจะกลายเป็นชุดประจำยามว่างเสียแล้วสำหรับร่างบาง หารู้ไม่ว่ามันทำให้คนมองแทบจะกระโจนใส่ ทั้งผิวนุ่มและเสียงหวานเจื้อยแจ้ว...น่าสนใจน้อยเสียเมื่อไหร่
“รอนานไหม” คำถามที่ถามด้วยน้ำเสียงไม่สะทำสะท้านเกือบทำให้นักออกแบบภายในคนสวยคว้าเอาแปลนแบบมาตีแรงๆบนหัวของนายจ้างสักทีสองที
“ไม่นานหรอก แค่สองชั่วโมงเอง” เสียงแหลมเอ็ดพลางตวัดสายตาค้อนเข้าวงใหญ่
เสียงหัวเราะในลำคอของร่างสูงยิ่งทำให้คนเจ้าอารมณ์ยิ่งรู้สึกโมโห เก้าอี้ไม้โอ๊คราคาแพงถูกเตะจนกระเด็นพร้อมกับคนใจร้อนที่จ้ำอ้าวออกมาจากห้องโดยที่ไม่เหลียวกลับไปมอง
“หลีกไป!!!...ผมสั่งให้หลีก!!!” เสียงหวานตะคอกใส่ใบหน้าหล่อ บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่รอบๆเดินเข้ามาใกล้เพื่อจะจัดการคนที่บังอาจกำแหงกับผู้เป็นนาย แต่ก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อยุนโฮยกมือห้าม
“ออกไปก่อน...” แค่เสี้ยววินาที โถงทางเดินของห้องอาหารหรูก็เหลือเพียงสองร่างที่ยืนประจันหน้ากัน
ดวงตาคู่งามจ้องมองตาเรียวอย่างเอาเรื่อง นอกจากจะปล่อยให้นั่งรอจนรากงอกแล้วยังจะมาหัวเราะกันอีก ใครทนได้ก็ทนไป...แต่คนสวยอย่างคิมแจจุงทนไม่ได้เด็ดขาด
“ติดประชุม” คำแก้ตัวง่ายๆหลุดออกมาจากปากของร่างสูง เขาไม่ชอบอธิบายอะไรให้ยาวยืดนัก หวังว่าร่างบอบบางตรงหน้าจะเข้าใจมัน
“งั้นก็ไปประชุมต่อซะสิ” น้ำเสียงจิกกัดบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
“หิวข้าว” จบคำร่างบางก็ปลิวไปตามแรงกระชากของคนตัวโตที่ไม่คิดจะฟังคำต่อว่าของเขาเลยสักนิด
ไหล่ลาดถูกกดลงเพื่อให้นั่งลงที่เดิม ร่างสูงเดินไปนั่งลงบนฝั่งตรงข้ามพร้อมกับอาหารหน้าตาน่ากินที่ถูกยกมาเสิร์ฟโดยไม่จำเป็นต้องออกคำสั่ง
อาหารหลากชนิดถูกลิ้มรสอย่างละน้อยราวกับว่าพ่อครัวต้องการจะโชว์ฝีมืออย่างเต็มที่ มื้อเย็นหรูหราถูกร่างบางที่ไม่ได้แตะอะไรมาตั้งแต่บ่ายจัดการจนเรียบผิดกับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่หนักไปทางเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เสียมากกว่า
บรั่นดีชั้นเลิศในขวดลดระดับลงมาก เช่นเดียวกับไวน์ขาวราคาสูงลิ่วที่พร่องลง ดวงตาคมจับจ้องบนใบหน้าหวานที่เริ่มขึ้นสีระเรื่อ ริมฝีปากอิ่มที่ละเลียดอาหารคำแล้วคำเล่าเข้าไปดูจะเป็นภาพที่น่ามองเหลือเกินสำหรับเขา ยิ่งน้ำมึนเมาถูกคนสวยดื่มเข้าไปมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งดูน่าหลงใหลมากเท่านั้น
“ผมชอบที่นี่” แจจุงเอ่ยชมตามประสาคนที่ปากตรงกับใจ มื้อเย็นแสนอร่อยบวกกับการตกแต่งภายในร้านที่เป็นสไตล์ยุโรปทำให้เขารู้สึกพึงพอใจอยู่ไม่น้อย
“มันเป็นของน้องสาวฉัน นายจะมาเมื่อไหร่ก็ได้” คนฟังตอบรับด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้ในลำคอก่อนจะนั่งจิบไวน์อย่างสบายอารมณ์
น้ำเมาสีอำพันขวดที่สองถูกเปิดออก ในขณะที่คนสวยไม่ได้คิดจะสนใจเพราะสายตากลมจับจ้องไปทั่วทั้งบริเวณห้องเพื่อชื่นชมรายละเอียดของการตกแต่ง แต่ในที่สุดแจจุงก็อดรนทนไม่ได้ เขาไม่ใช่ตุ๊กตาที่จะไม่รู้สึกว่ากำลังถูกใครบางคนจ้องมอง
“ให้ตายสิ...เป็นลูกจ้างคุณนี่น่าเบื่อเป็นบ้า”
“แล้วอยากเป็นอย่างอื่นบ้างไหมล่ะ?” ร่างบางหันขวับหวังจะค้อนเข้าให้วงโตๆแต่ก็ต้องชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นประกายตาเจ้าเสน่ห์
...ใช้เสน่ห์ไม่เลือกที่เลยนะคุณชอง...
...แต่คุณคิดผิดแล้วล่ะ เพราะไม่ใช่ที่ผมจะหลงคุณแต่เป็นคุณต่างหากที่จะหลงผมจนโงหัวไม่ขึ้น...
“ว่าไง...สนใจไหม” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้าใกล้กกหูขาวพร้อมกับเสียงแหบพร่าที่กระซิบบอก ริมฝีปากหยักแตะเบาๆบนใบหูนิ่ม เป็นฝ่ายเชิญชวนเสียเองทั้งที่มีสาวๆรายล้อมอยู่แล้วมากมาย มีเหรอ...ที่คิมแจจุงจะปล่อยไปง่ายๆ
...แต่เขาก็ไม่ใช่คนใจง่ายนักหรอกนะ...
“ผมว่าเรามาสนใจเรื่องงานกันก่อนดีกว่านะครับคุณชอง” เสียงหวานเอ่ยเป็นการเป็นงาน ทั้งที่ในใจกำลังนึกสนใจชายหนุ่มร่างสูงตรงหน้า
“ปฏิเสธฉันงั้นเหรอ?” ยุนโฮพูดกลั้วหัวเราะ มุมปากหยักแย้มขึ้นด้วยความรู้สึกท้าทาย ไม่เคยมีใครคนไหนกล้าเอ่ยปัดคำชวนของเขา ถ้าจะพูดให้ถูกแล้วล่ะก็เขาไม่เคยชวนใครเลยต่างหาก
“ไม่ต้องรีบนักหรอกครับคุณชอง” ใบหน้าสวยยื่นเข้ามาใกล้ ลมหายใจที่คละคลุ้งด้วยกลิ่นน้ำเมารสหวานทำให้ริมฝีปากอิ่มยิ่งดูเย้ายวน
ปลายจมูกรั้นแตะเข้ากับปลายจมูกโด่ง ดวงตากลมโตจ้องมองเข้าไปยังนัยน์ตาของฝ่ายตรงข้าม มือเรียวทาบลงบนแก้มสากพลางกระซิบแผ่วเบาทั้งที่เรียวปากเกือบจะประกบเข้ากับร่างสูง
“ถ้าคุณทำให้ผมพอใจได้ล่ะก็...ผมจะยอมให้คุณทั้งชีวิตเลยล่ะ” *** To Be Continued with Second Night
ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยนะคะ ^^
~JustDoIt~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น