ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Short Intro
บรรยากาศสวนสาธารณะที่ดูสดใสยามเช้ายังคงเป็นที่ต้องการของชาวเมืองใหญ่ใจกลางกรุง ลมหนาวพัดโชย เด็กหญิงตัวเล็กเด็กชายตัวน้อยวิ่งว่อนอยู่ในสนามเด็กเล่น เสื้อกันหนาวสีสันสดใสที่เจ้าตัวน้อยสวมอยู่ยืนยันได้ดีว่าพ่อแม่คงจะต้องเลือกสรรมาอย่างดีเพื่อความอบอุ่นภายใต้อากาศเย็นๆในเวลารุ่งอรุณ
มือเล็กในถุงมือสีเข้มสอดอยู่ในเสื้อกันหนาวตัวโคร่ง ใบหน้าหวานเงยขึ้นเล็กน้อยเหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่สีฟ้านั้นไม่ค่อยจะสดใสนัก ปากเรียวอิ่มที่เคยเป็นสีชมพูซีดลงเล็กน้อย ขาเรียวพาร่างเล็กเดินไปยังสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของใครหลายๆคน จุนซูเดินผ่านร้านรวงที่ยังคงปิดอยู่ในยามเช้า แหล่งการค้ายังคงเงียบเหงาไร้ผู้คน ก่อนที่เขาจะมาหยุดหน้าร้านค๊อฟฟี่ช็อปเล็กๆแห่งเดิม
...เฮ้อมันต้องซ้ำๆเดิมอย่างนี้ตลอดไปใช่ไหม ก็แค่อยากมีใครสักคนอยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง มาทำงานต่างประเทศนี่น่าเบื่อจริงๆ แต่เขาเลือกเองนี่นะ ถ้าไม่ดื้อแต่แรก ป่านนี้คงนอนสบายอยู่กับหม่ามี๊ที่บ้านแล้วล่ะ...
ไม่นานนัก ทั้งขนมอบแสนอร่อยและเครื่องดื่มอุ่นหวานถูกจัดการซะเรียบ ร่างเล็กเดินช้าๆไปยังเค้าท์เตอร์กลางร้านเพื่อชำระเงิน ปากอิ่มต้องยกยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นว่าคนที่ออกมาเก็บเงินเขานั้นคือคนๆเดิม คนๆเดียวกันตั้งแต่เขาเดินเข้ามาในร้านนี้เพราะพายุหิมะ วันนั้นเองที่เขาเพิ่งจะรู้ว่ามาค๊อฟฟี่ช็อปตอนเช้าๆก็เติมพลังได้เหมือนกัน
จากยูชอนคนที่ไม่เห็นว่าความรักมันจะดีตรงไหน กลับเห็นว่าการเฝ้ามองรอยยิ้มของคนที่ตัวเองหลงรักมีความสุขยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มือเล็กในถุงมือสีเข้มสอดอยู่ในเสื้อกันหนาวตัวโคร่ง ใบหน้าหวานเงยขึ้นเล็กน้อยเหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่สีฟ้านั้นไม่ค่อยจะสดใสนัก ปากเรียวอิ่มที่เคยเป็นสีชมพูซีดลงเล็กน้อย ขาเรียวพาร่างเล็กเดินไปยังสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของใครหลายๆคน จุนซูเดินผ่านร้านรวงที่ยังคงปิดอยู่ในยามเช้า แหล่งการค้ายังคงเงียบเหงาไร้ผู้คน ก่อนที่เขาจะมาหยุดหน้าร้านค๊อฟฟี่ช็อปเล็กๆแห่งเดิม
...เฮ้อมันต้องซ้ำๆเดิมอย่างนี้ตลอดไปใช่ไหม ก็แค่อยากมีใครสักคนอยู่ด้วยกันเท่านั้นเอง มาทำงานต่างประเทศนี่น่าเบื่อจริงๆ แต่เขาเลือกเองนี่นะ ถ้าไม่ดื้อแต่แรก ป่านนี้คงนอนสบายอยู่กับหม่ามี๊ที่บ้านแล้วล่ะ...
มัฟฟินหอมกรุ่นชิ้นเล็กกับโกโก้ร้อนรสนุ่มลิ้นถูกนำมาเสิร์ฟโดยที่เขาไม่ต้องเอ่ยปากสั่ง ตั้งแต่ตอนไหนแล้วนะที่ร้านนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขา ช่างเถอะ!
ไม่นานนัก ทั้งขนมอบแสนอร่อยและเครื่องดื่มอุ่นหวานถูกจัดการซะเรียบ ร่างเล็กเดินช้าๆไปยังเค้าท์เตอร์กลางร้านเพื่อชำระเงิน ปากอิ่มต้องยกยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นว่าคนที่ออกมาเก็บเงินเขานั้นคือคนๆเดิม คนๆเดียวกันตั้งแต่เขาเดินเข้ามาในร้านนี้เพราะพายุหิมะ วันนั้นเองที่เขาเพิ่งจะรู้ว่ามาค๊อฟฟี่ช็อปตอนเช้าๆก็เติมพลังได้เหมือนกัน
“คุณจุนซู เป็นยังไงบ้างครับ เช้านี้...เหมือนเดิมสินะฮะ 2ดอลลาร์ครับ” ร่างสูงพูดอย่างร่าเริงและยิ้มให้ร่างเล็กตรงหน้า รอยยิ้มที่มอบให้กันแทบจะทำให้ร้านนี้กลายเป็นสีชมพูเลยทีเดียว
“ครับ ขอบคุณมากนะฮะ คุณยูชอน มัฟฟินกับโกโก้นี่ รสดีไม่เปลี่ยนเลยนะฮะ อ๊ะ! สายแน่ๆ ต้องโดนบอสฆ่าเอาแน่ๆเลย ขอตัวก่อนนะฮะ” จุนซูรีบก้าวเท้าเร็วๆออกจากร้านโดยไม่ลืมโบกมือและยิ้มอำลา ส่วนอีกคนนั้นได้แต่ยิ้มคนเดียว ยิ้มที่เขายิ้มกับตัวเองมาเป็นปีๆ
จากยูชอนคนที่ไม่เห็นว่าความรักมันจะดีตรงไหน กลับเห็นว่าการเฝ้ามองรอยยิ้มของคนที่ตัวเองหลงรักมีความสุขยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น