สงครามจันทรา/โรงเรียนมายา/มนตราหัวใจ

ลำดับตอนที่ #4 : .....เรื่องวุ่นๆที่เกิดขึ้นยังโลกมนุษย์ II

      

        ท้องฟ้าเริ่มเป็นสีดำมืด....ทั้งๆที่เมื่อกี้มันยังมีดาวอยู่   อุรังอุตังผู้ไม้รู้ตัวว่าชิวิตกำลังจะจบสิ้นถอยไปอยู้รวมกันเป็นกลุ่ม  ช่างไม่รู้เอาเสียเลย   อยู่กันเป็นกลุ่มอย่างนั่นน่ะ   ฮิเมะก็ยิ่งเล่นงานง่ายขึ้นน่ะสิ  โง่กันจริงๆ  ฮิ ฮิ ฮิ  

        ตาสีม่วงของฮิเมะฉายแสงออกมาแวววาว   มันเรืองแสงออกมาได้อย่างน่าสยอดสยอง  ฮิเมะฉีกยิ้มเย็น  เขี้ยวแหลมปรากฏแก่สายตาของทุกคน   ทั้งคิจนทั้งฮาเดสเองก็หน้าถอดสีเช่นกันทุกคนในปราการรู้ดี  เมื่อฮิเมะโกรธ  เธอจะกลายเป็รนคนล่ะคนกับฮิเมะที่ร่าเริงและน่ารักของคนในปราการ  ยามเธอโกรธราวกับ

มารอวตาร สิงอยู่ในตัวเธอเอง   เธอสามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างได้โดยไม่ต้องท่องมนต์แม้แต่บทเดียว   เธอมีหลังแฝงอยู่ในตัว  พลัวที่อันตรายเนกว่ที่จะมาอยู่ในร่างกายของเด็กสาวเช่นเธอ

    

      \"  ฮิเมะหลานรัก  ใจเย็นๆนะจ๊ะ  แค่เค้ก2-3ชิ้นเวอาซื้อให้ใหม่ก่อได้น่า  เด๋ยวอาแถมซูเฟล่ให้เลยกอ้ได้เอ้า \"  ( โห...คุณอา  ลงทุนจังแค่ซูเฟล่เนี่ยนะ   เล่นง่ายดีเน้ออ )

     \" ......... \"   เธอเงียบ  แล้วยังคงปล่อยรังสีออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน

     \" ง่า~~~   ซูเฟล่ม่ะพอเหรอจ๊ะเด็กดี  งั้นอาแถมเซอร์เบรัสให้เลยล่ะกันนนะ   เซอร์เบรัสที่ฮิเมะหลานอาอยากไงจ๊ะ   \"   มุกนี้ไม่ได้ผลเธอยังคงก้มหน้าห้มตาอยู่อย่างเคย   ทั้งพี่ทั้งอาไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว  คิจินจึงซุบซิบกับฮาเดสว่าอะไรคือสิ่งที่ฮิเมะอยากได้ที่สุด...แต่ว่ามันสายไปแล้ว   เจ้าอุรังอุตังหน้าโง่วิ่งเข้าใส่ฮิเมะที่ยืนนิ่งๆ  แล้วสิ่งที่อาหลานกลัวก็เกิดขึ้น  ฮิเมะหยุดแขนของอุรังอุตังที่พุ่งมีดมาทางเธอแล้ว...กร๊อบ!!....

  

        \"  อ๊ากกกกกก~~~~~   \"  



         เสียงร้องดังระงมไปทั่ว  ไม่เพียงเท่านั่น  การหักแขนดูท่าจะไม่สะใจคุณเธอ   ฮิเมะออกแรงนิดเดียวดึงแขนยาวๆแสนโสโครกออกมาอย่างไร้ปราณี  แขนของมันหลุดติดมือฮิเมะออกมาด้วย  แต่ว่านั่น....คุณเธอก็คงไม่สาแก่ใจ  เธอจิกผมของคนๆนั้นที่แขนด้วนแล้วกระทืบไปที่ใบหน้าอันแสนทุเรศทุรังนั่น  ( น่าสงสารจัง  สงสารรองเท้าฮิเมะที่ต้องไปโดนหน้ามันนะ  ไม่ใช่สงสารอุรังอุตัง ) เธอกระทืบไม่หยุด  กระทืบ!!!  กระทืบ!!!  จนผมพร้อมหนังศรีษะของผู้โชคร้ายหลุดออกมาตามแขนข้างซ้ายแล้ว   ฮิเมะแสยะยิ้มออกมา

  

        \"  ฮิ....ฮ่า  ฮ่า ฮ่า  ก๊ากกกกก  \"  

         เธอหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งทั้งๆที่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าน่ะ.....มันไม่น่าจะหัวเราะออกมาได้เลยแม้แต่ดูก็ยังไม่ค่อยอยากให้ดูด้วยซ้ำ   คนยๆนั่นที่อุบาตอยู่แล้วตอนนนี้กลับไปเหลือเค้าของความเป็นคน   หน้าตายับเยินเพราะการกระทืบของหญิงสาวร่างบางที่กำลังเปร่งแสงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งและไม่สนใจสายตาใคร    เพื่อนๆของผู้โชคร้ายตกตะลึงด้วยความกลัวจับใจ  พวกเขาพากันวิ่งหนีกันวุ่นวาย   แต่.....ฮิเมะเหรอจะปล่อย.....

    

   \" ว่าไง....ไปไหนกันจ๊ะเด็กดีทั้งหลาย... \"  



     วิ่งฮิเมะปล่อยผู้โชคร้ายร่วงลงพื้นแล้วแว่บมาอยู่เบี้องหลังของผู้หลบหนีสีหน้าของเธอสนุกเหมือนเด็กได้ของเล่น  ถ้าไม่ติดว่าของเล่นของเธอเป็น \' คน \' ล่ะก็...มันคงดีกว่านี้มาก  มีดด้ามจิ๋วที่บรรดาผู้เคราะห์ร้ายพกมาด้วย.....มาหันกลับมาทำลายตัวเจ้าของมันเอง  

    

      ฮิเมะฉกเอามีดไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้  มีดบางเฉียบค่อยๆกรีดลำคอสั้นๆของผู้โชคร้าย  เลือดสาดกระจายทั่วพื้นคอนกรีตสีเทา  ตอนนี่ฮิเมะมีมีดอยู่ในมือ  เธอ \'เฉือน \'  อย่างไม่ยั้ง  ร่างหนาๆค่อยๆทรุดลงมาทีล่ะร่าง  สีแดงฉานของเลือดอาบทั้งพื้นที่แต่ก่อนเป็นสีเทา   แต่บัดนี้ถูกฮิเมะเปลี่ยนเป็นสีแดง  สีคาวเลือดคละคลุ้ง  ฮิเทะเดินไปตามร่างต่างๆที่นอนแผ่อย่างไร้เรี่ยวแรง  ฮิเมะ....เธอกรีดปากของพวกนั้นจนฉีกถึงใบหู

    



     \" นี่.....พูดไม่ดีต้องโดนลงโทษนะรู้ไหม??   เด็กดีร้องออกมาหน่อยสิ  เงียบแบบนี้ไม่สิสนุกเลย  \"   เงียบ....ไม่มีใครอ้าปากได้ซักคนแต่ละคนสภาพไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้วเก่าที่ควรค่าแก่การโยนทิ้ง  

    \" บอกให้ร้องไง!!! \"  ฮิเมะปักมีดไปที่ท้องน้อยแล้วกดแรงขึ้นๆ   มีอเล่มน้อยมิดด้ามไปแล้วแต่เธอก็ยังคงกดต่อไป...จน.....มือของเธอก็ทะลุไปที่ท้องของผู้โชคร้ายคนนั่นด้วย  ตอนนี้พวกขาคงอยากกรีดร้องด้วยความเจ๊บปวด   แต่ว่าตอนนี้เข้าทำไม่ได้  ม่มีแรงแม้แต่จะกรีดร้อง

    \" ว้า~~~  มีดหายไปแล้วล่ะ  แย่จัง  \"  แล้วฮิเมะก็เดินไปหาผู้โชคร้ายรายต่อไป  คราวนี้เธอไม่มีมีแล้ว  ชายโชคร้ายถอนใจอย่างโล่งอก...แต่มันผิด!!!  เธอนั่งคร่อมบนร่างของผู้โชคร้ายคนต่อไป

    \" นี่.....ทำไมไม่ร้องล่ะ....ไม่สนุกเหรอ??? \"  ฮิเมะถามด้ยใบหน้าใสซื่อ  แลวเธอก็ง้างปากของชายผู้โชคร้ายออกจากกัน  เธอง้าง  ง้างไปเรื่อยๆจนมัน....แคว่ก!!!   ปากขงชายผู้นั่นฉีกออกจากกัน   ถ้าฮิเมะมีมีดคงจะเจ๊บน้อยกว่านี้แท้ๆ........

   \" แล้วคนอื่นๆล่ะ????  ไม่อยากพูกกันแล้วใช่ไหม????  \"  เธอลุกออกจากตัวชายผู้โชคร้ายแล้วหันไปถามคนอื่นๆต่อ  แต่เธอก็พบกับควรามเงียบที่เธอชิงชัง

  

   \" ได้!!!!!   ไม่อยากพูดไม่ต้องพูด  \"



     เธอหยิบไม้แหลมที่ตกอยู่แถวนั้นมาบีบจนละเอียดและแหลมคมกำลังดี  เธอค่อยๆหันมามองผู้เคระห์ร้ายแต่ล่ะคนด้วยสายตาเหมือนเด็กได้ของเล่นแล้วเลือกคนที่ใกล้ที่สุด....เธอบีบปากของคนๆหนึ่งติดกันแล้วบรรจงแทงไม้แหลมๆเข้าไปจนปากของชายผู้นั่นติดกันเหมือนโดนเย็บ     เขาร้องไม่ได้  แต่ว่าน้ำตาไหลออกมาราวเปิดก๊อก......อื้ม....รึจะว่าก็อกรั่วดีเนี่ย....ยี้~~  น้ำหูน้ำตาไหลปนกันไปหมด  น่าเกลัยดเป็นบ้าเลยอ่ะ   หน้าตาธรรมดาก็ว่าน่าเกลียดแล้ว  แต่ว่าตอนกลัวสุดใจอย่างนี้....ยิ่งดูน่าเกลียดกว่าเดิมอีกอ่ะ  ฮิเมะเก่งจังเยย  ( เก่งที่ไม่รังเกียจพวกนั่นอ่ะนะ....เป็นเราเหรอ...เจอหน้าอย่างนี้เข้าคงหนีไปอยู่ขั้วโลกเหนือเลยล่ะมั้ง)

  

    \" คิจิน!!!  ทำอะไรซักย่างสิ  ฮิเมะกำลังจะฆ่าคนนะ \"  ผู้สูงสัยกว่าบอก ( ทำไมต้องผู้สูงวัยด้วยอ่ะ  เปลี่ยนม่ะด่ะเหรอ รู้ว่าแก้แต่อย่าย้ำมากขอร้องๆ )

   \" ถ้าทำได้ผมทำไปนานแล้วครับ....ไม่รอให้ท่านอามาสั่งผมหรอก \"  คิจินว่ากลับไปทำเอาคนเป็นอาค้อนควับมาทันที

   \" งั้นลงมือพร้อมกัน....ตกลงไหมไอ้หลายชายบังเกิดเกล้า \"



     ฮาเดสประชดคิจิน  ซึ่งคิจินก็ยอมแต่โดยดีเพราะกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้น้องสาวที่น่ารักจะได้ฆ่าคนจริงๆก็เป็นได้     ฮาเดสพุ่งอย่างเร็วไปหาฮิเมะ   แต่ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ตัวก่อน   ฮาเดสจึงถูกฮิเมะซัดเข้าไปจังๆที่ลิ้นปี่...การโลมรันระหว่างหลานกับอาก็เกิดขึ้น  ฮิเมะได้เปรียบทุกประการเพราะว่าเธอรู้ดีว่าฮาเดสไม่ทำอะไรรุนแรงกันเธอแน่   แต่ว่า....คิจินล่ะ!!!  

  

    \" อ๊ะ..... \"   เธอร้องออกมาจากปากที่หยักได้รูปราวคันศร    ใคร???   ใครลอบกัดกัน??  คิจิน.....คิจนช่วยด้วย....คิจิน....

   \" เฮ้ออออ   นึกว่าจะไม่ลงมาช่วยซะแล้ว   อาก็หวั่นๆอยู่ว่าถ้าคิจินไม่ลงมาช่วยอาจะรับมือกับฮิเมะยังไงดี\"

    \"ผมทำเอน้องสาวของผมครับ \"  

  

     คิจนพูดตามความจริงที่เข้าทำไป.....เพราะไม่แยกให้น้งสาวที่เข้ารักต้องมากลายเป็นฆาตกรตั้งแต่ยังเด็ก...เด็กเหรอ???    คิจินจ้องมองน้องสาวตัวเปี๊ยกที่ตอนนี้โตแล้ว   งามซะด้วยซิ  ขนตางอนยาวเป็นแพสีดำเข้ม  ผิวขาวเปล่งปลั่ง  แก้มนวลสีชมพูอ่อน   มือเรียวยาวที่เปลอะไปด้วยเลือด....เลือดของพวกหน้าโง่ที่เข้ามายุ่งกับฮิเมะ   ถ้าไม่ติดว่าฮาเดสอยู่ด้วยล่ะก็....คงเป็นเขาเองที่ลงมือฆ่าเศษสวพวกนี้ใตยลงไปต่อหน้าต่อตา.....ตั้งแต่เด็กแล้วที่คิจินไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่งย่ามกับน้องสาวที่น่ารักของเขาเอง.....มันเหมือนเขา....หึง  ไม่อยากให้ชายหน้าไหนมาใกล้น้องสาวที่น่ารักคนนี้เลย   แม้แต่ฮาเดสผู้เป็นอาแท้ๆ   เขาก็ไม่อย่กให้เข้าใกล้ฮิเมะ....รึว่า...เขากำลัง.....

    

     \" คิจิน!!!   เฮ้...คิจิน   ได้ยินป่าวเนี่ยยยย\"     คิจินสะดุ้งเพราะเสียงเรีกของอาที่แสนเคารพ  ( ตรงไหนกันที่เคารพอ่ะ )   คิจินหันไปหาอาหนุ่ม  (  อื้ม...อย่างนี้ดิ่   ประเภทผู้สูงวัยอ่ะมาะอาวววว ......ฮาเดส )

   \" ว่าไงครับท่านอา  \"  

   \"  อุ้มฮิเมะไปที่โรงแรมดิ่....ไม่ต้องถามหรกว่าทำไมถึงให้ม  ลองถามตัวเองสิ  อาเองไม่อยากโดนคิจินปล่อยรังสีอำมหิตใส่หรอกนะ \"

ฮาเดสว่าแล้วก็เดินจากไป    ทิ้งให้คิจินงงกับคำพูดของอา...เอ่อ....หนุ่มอยู่อย่างนั้น  



  \" ใครอยู่ตรงนั่นน่ะ \"   เสียงผู่ใด๋ก้อบ่ฮู้ ดังขึ้นมา   คิจินที่กำลังก้มลงอุ้มฮิเมะอยู้ชะงักทันที   เสียงฝีเท้าดังมาเรื่อยๆ  อีกซักพัก  ชายหนุ่มร่างโปร่งก็ก้าวออกมา  เขาคงเข้าใจผิดว่าคิจินทำอะไรไม่ดีกับฮิเมะล่ะสิ  

  \" นายนั่นแหละใคร....มายุ่งอะไรด้วย???\"    คิจินว่ากลับไปเขาเงยหน้าขึ้นมองเข้าได้เห็นชาบหนุ่มที่มีใบหน้าอ่อนละมุนเกินกว่าที่จะเป็นชาย  ผิวสีงาช้างผมสีทองราวกับเสี้ยวของแสงจันทร์  ตาสีฟาที่ส่องประกาย  เขามองคิจินด้วยส่ายตาดูถูก

   \"แต่คุณกำลังทำอะไรผู้หญิงคนนี้น่ะ  \" ชายหนุ่มร่างอรชรอ้อนแอ้วว่าคิจิน

  \" มันก็เรื่องของฉัน   ฉันจะพาน้องสาวฉันไปที่พัก   มีอะไรไหม??\"    คิจินว่าหน้าตายแล้วอุ้มฮิเมะราวกับเธอเบาอย่างนั้นแหละ

  \" ......อื้ม...ผมเชิ่อคุณ ....\" ชายหนุ่มว่า

  \" นายเชื่อคนง่ายนะ  \"  คิจินมองหน้าละมุนราวกับจะอ่านใจ

\" ถ้าผมไม่เห็นหน้าคุณ...ไมคงไม่เชื่อ  สาตาทีคุฯมองผู้หญิงคนนี้....เป็นสายตาของคนที่มีรักอยู่ใจ  เธอคงสำคัญกับคุณมากซินะตอนที่คุณอุ้มเธอน่ะ.....คุณระวังราวกับเธอจะแตกเอาซะง่ายๆ  สายตาที่เป็นห่วง  ผมเชื่อคุณ  เชิญครับ...  \"



     ร่างอรชรของผู้ชาย(?) หลีกทางให้

คิจินอุ้มฮิเมะออกไปทันที     แต่ก็ยังงงกับคำพูดของชายหนุ่มร่างบางที่ว่าเขามองดูฮิเมะด้วยสายตาที่ถนุถนอม......ความจริง...เขารู้ตัวดีแต่ว่าแกล้งทำเป็นไม่รู้   เข้ารู้ดี....เขา....



--------------------------------------------



     \"  ฮ้าว~~~~~ \"  



     เสียงหาวเสีบงหวอดมาแต่.....เอ่อ...ใกล้ๆนี่เอง  

  

     \"  ไงแม่ตัวร้าย  ตื่นแล้วเหรอ???   เมื่อคืนทำเอาอาเป็รห่วงแทบแย่  ทำไมทำอะไนไม่คิดก่อนฮ่ะ ....ถ้าเธอฆ่าคนตายเธอจะไม่มีโอกาสได้มาเที่ยวที่โลกอีกนะ....ทั้งอาหรือพี่ชายของฮิเมะเองก็จะไม่มีโอกาสได้มาที่โลกอีก.....ฮิเมะไม่อยากมาที่นี่อีกเหรอ??  โลกที่ฮิเมะชอบน่ะ  ไม่อยากมาแล้วรึไง?? \"  อาหนุ่ม ( เอ้า!!!  พอใจยัง??....Riww-i )  ทักทายหลานสาวด้วยคำสวดแต่เช้า

  \"   แหม....ก้อฟิลล์มันขาดอ่ะ  เค้กที่ท่านอาอุตส่าห์ซื้อให้ฮิเมะเละหมดเลยนี่ค่ะท่านอา   แล้วชูครีมที่คิจินซื้อให้ก้อกินไม่ได้แล้วด้วยอ่ะ...นานาทีคิจินถึงจะซื้ออะไรแต่ล่ะอย่างให้ฮิเมะนะคะ  คิดดูสิ  แต่ว่าท่านอาน่ะ....สัญญากับฮิเมะว่ายังไงน้า~~~    \"  เธอทำท่าคิดอยู่ซักครู่หนึ่งก็ทำท่าคิดได้.....แต่ว่ามันเป็นอะไรที่ฮาเดสไม่อยากมห้ฮิเมะหลานรักจำได้เล้ยยยย

  \"   อื้มใช่!!!   เซอร์เบรัสไงคะ   ท่านอาสัญญาว่าจะให้เซอร์เบรัสกับฮิเมะ\"  

  \"   นั่นน่ะหมายความว่าถ้าเธอหยุดอาละวาดต่างหากล่ะ  อาถึงจะให้เธอได้....แน่นี่.....เฮ้ออออ   \"    

  

    ผู้เป็นอาถอนหายใจยาว

  

   \"   ท่านอาใจร้ายอ่ะ.....ไหนบอกว่าจะให้เซอร์เบรัสกับฮิเมะไง  ท่านอาโกหกฮิเมะอ่ะ....ฮึก....\"    ฮิเมะแกล้งบีบน้ำตาว่าอาของเธอ   ฮาเดสเองก็ดูท่าจะตกใจไม่น้อยที่หลานสาวที่รักน้ำตาไหลออกมาอย่างนี้   ตาสีม่วงส่องประกายวิบวับยามที่น้ำตาคลอหน่วย....\"ทำอะไรฮิเมะน่ะ????     คิจินที่เพิ่งเข้ามาก็เข้าใจผิดว่าฮาเดสทำอะไรฮิเมะรึเปล่า   เพราะว่าตอนที่คิจินเข้ามาน่ะ  ฮิเมะน้องรักกำลังร้องไห้งอแงอยู่  

  \"  เฮ้ยย   อาป่าวน้า~~~  \"     ฮาเดสปฏิเสธพัลวัลดูตลกพิลึก  

  \"  แล้วฮิเมะจะร้องทำไม??   \"  คิจินเค้นถามฮาเดส   ซึ่งตอนนี่กำลังถอดกรูไปติดพนังห้องชุดสุดหรู

  \" ง่า~~~   ฮิเมะช่วยอาหน่อยสิ \"   เงียบ.....ฮิเมะไม่ช่วยอาที่รักของตนทำเอาอาหนุ่มหน้าเจี่อนไป

  \"โอ๊ยๆๆๆ   รู้แล้วอาจะยกเซอร์เบรัสให้  ตกลงไหมฮิเม้~~~~   \"   ได้ผลฮิเมะยิ้มร่าทันทีที่ได้ยิน    ฮ่า ฮ่า ฮ่า เซอร์เบรัส  เซอร์เบรัส

  \" อ้าว....นี่คุยเรื่องเซอร์เบรัสอยู่เหรอครับ??  \"  คิจินถามหน้าซื่อ

  \" ก้อใช่น่ะเซ่~~~\"    

  \" ฮ้า~~   ท่านอาอย่าให้นะครับ  \"  คิจินว่า....แต่ว่ามันสายไปแล้ว    เซอร์เบรัสปรากฏอยู่ต่อหน้าฮิเมะที่มีสีหน้ายินดีปรีดาสุดๆ  

\" ข้า....เซอร์เบรัส  ขอสวามิภักต่อเจ้านายใหม่แห่งข้า       \"เจ้าตัวประหลาดที่มีตาสีตา   มีเขาสีเงินและขนนุ่มๆเป็นสีดำมันวับกล่าวทักทายเจ้านายใหมาของมัน   ดูท่าฮิเมะจะยินดีเอาซะมากๆจนไม่ได้ฟังเสียงของพี่ชายและอาหนุ่มที่ร้องห้ามอยู่ข้างๆ

  \" สัญญาจะเป็นผลเมื่อมีพันธสัญญาเลื่อด\"      เจ้าสัตว์ประหลาดว่า

   \"ยื่นมือมาซิครับ  นายแห่งข้า\"    เสียงทุ่มกังวาลดังจากริมฝีปากที่มีเขี้ยวแหลมอยู่เต็มไปหมด     ฮิเมะยื่นมือเรียวงามออกไปเจ้าสัตว์ประหลาด    สัตว์ประหลาดตัวโตเดินเข้ามาใกล้ๆว่าที่เจ้านายใหม่ของมัน   ฮิเมะกรัดปลายนิ้วของเธอเองเลือดสีสดไหลริน    เจ้าสัตว์ประหลาดแลบลิ้นเลียเลือดจากปลายนิ้วเรียว     แสงสว่างพวยพุ่งจากร่างของหญิงงามแรกรุ่นกับสัตว์ประหลาดตัวโต  

   \" สัญญาสัมฤทธิ์ผลแล้ว    นายหญิงแห่วข้า  \"     เจ้าเซอร์เบรัสว่า     ฮิเมะจ้องสัตว์ใหม่ตาไม่กระพริบ

   \" นายจะทำตามคำสั่งของฮิเมะใช่ไหม???   \"  เธอถามอย่างอยากรู้   และกระตือรือร้น

   \" ตามท่านบัญชา  

  \" งั้น...นายเปลี่ยนร่างเป็นคนซิ   \"



     เธอออกคำสั่งคำสั่งแรก      เซอร์เบรัสพยักหน้าแล้วเปลี่ยนร่างเป็นคนได้ในพริบตา    จากเจ้าสว์ประหลาดสีดำที่มีเขาสีเงินเข้ม   กลายมาเป็นหนุ่มรูปงามนัยตาสีดำสนิทมีเสน่ห์  ผมสีดำแซมกับสีเงิน  เขามีเงินที่มีอยู่เดิมไม่ได้เปลี่ยนแปลงเซอร์เบรัสเนเข้ามาหาผู้เป็นนายคนใหม่   เขาใส่ชุดสีดำ-เงินเข้ากับลักษณะของเขาเอง   ผ้าคลุมที่ยาวระพื้นกางเกงสีดำกับรองเท้าสีดำสนิท  ที่หน้าผากมีตราประทับสัญลักษณ์ของฮิเมะอยู่   รูปใบหลิวสีแดงเล็กๆสามใบ    แต่ว่าของเซอร์เบรัสจะอยู่ที่หน้าอกที่เป็นบึกแผ่นนั่น

  \" ได้ตามคำส่งเจ้านาย...  \"  เซอร์เบรัสพูดแล้วยิ้มอ่อนให้นายหญิงคนงาม

  \" เจ้าเซอร์เบรัส....แหม....ได้นายใหม่แล้วทำประจบเชียวนะแก  แต่ทำยุ่มยามกับหลานฉันนะโว้ย!!!  ไม่งั้นมีเฮ \"



     ฮาเดสว่าคนที่เคยเป็นทาสของตน แต่ว่าตอนนี่กลายเป็นของหลานสาวเรียบร้อยแล้วด้วยสัญญาเลือดของผู้เป็นนาย



    \" ข้าทำตามบัญชาของนายหญิงคนใหม่ของข้าน่ะท่านฮาเดส  แล้วท่านก็คงรู้ว่าทาสพันธสัญญาเช่นข้าไม่มีสิทธิ์ได้แตะต้องนายถ้านายไม่ต้องการ   แล้วข้าจะยุ่มย่ามกับนายหญิงที่น่ารักเช่นท่านหญิงฮิเมะน่ะเหรอ???  ข้าไม่ทำหรอก  \"  



     เซอร์เบรัสว่าผู้เป็นนายเก่าอย่างไม่เกรงกลัวแต่ก็เกรงๆอยู่บ้างนิดหน่อย  เพราะว่าคนที่จับเขามาเป็นทาสได้คือฮาเดส...เจ้ายมโลก   อาหนุ่มของทสึฮิเมะแห่งปราการจันทร์แดง  ลูกพี่ลูกน้องของราชินีปราการจันทร์แดง    เพียงแค่เวลานิดหน่อยฮาเดสก็สามารถเอาชนะเซอร์เบรัสได้ง่ายดายราวกำลังสู้อยู่กับเด็กน้อยไร้เรี่ยวแรงขัดขืน    

  

   \" นี่ๆๆๆ    \" ฮิเมะเรียกเซอร์เบรัส

   \" ครับนายหญิงแห่งข้า  \" เขารับคำของนายย่างสุภาพ

   \" อย่าเรียกว่านายหญิงเลยน่า  ฟังแล้วมันแปลกๆอ่ะ   เรยกว่าฮิเมะอย่างเดียวพอแล้ว   อย่าเรียกว่าท่านหญิงอะไรนั่นเลย ระคายหูอ่ะ \" เมื่อโดนผู้เป็นนายว่า สัตว์อสูรถึงกับหน้าเจื่อนไปทันทีเพราะว่าหญิงส่วนมากย่อมอยากให้เรียกด้วยคำเพราะๆน่าฟังกันทั้งนั้น  

  \" เอาล่ะ   ฮิเมะเธอก่อเรื่องที่โลกไว้มากแล้ว....วันนี้พี่กับท่านอาฮาเดสตกลงกนว่าเราจะกลับที่ปราการกันแล้ว\"   คิจินว่าพลางเตรียมตัวฟังคำปฏิเสธขงน้องสาวที่แสนจะเอาแต่ใจตัวเองอย่างหนัก    แต่ว่าผิดคาด   ฮิเมะไม่โวยวายอะไรแถมยังยอมรับอย่างดีอีกต่างหาก...โอ้  อัศจรรย์ที่ฮิเมะผู้เป็นตัวป่วนของปราการได้ยอมรับการสิ้นสุดการท่องเที่ยวแต่เพียงเท่านี้



------------------------------------



    \" ท่านฮิเมะ...ไปเที่ยวที่โลกมาเป็นอย่างไรบ้างครับ \"    



    เสียงนุ่มๆของไคมีร่าดังออกมาจากใน\'ห้องป่าสัตว์\'  ฮิเมะม่ได้ไปเยี่ยมหาไคมิร่าอดีตสัตว์เทพตัวโปรดมานานแล้ว  และดูท่าว่าไคมิร่าจะดีใจมากที่ผู้เป็นนายมาเยี่ยมเขาหลังจากที่ห่างกันไปนาน

  

    \"  อื้ม หนุกมากเลยอ่ะ  เอ้อ...นี่..ไคมิร่าฮิเมะมีของฝากด้วยล่ะ \"  ฮิเมะว่าแล้วเรียก \'ของฝาก\'ออกมา  

    \" อะ....อะไรกันครับ   ท่านฮิเมะ   นี่มันอะไรกัน\"   ไคมิร่าในร่างคนถามฮิเมะทันทีทีเจ้าขงฝากเดินเข้ามาหา  ของฝากที่ว่า....เซอร์เบรัส!!!  

    \" นี่เป็นทาสพันธสัญญาตัวใหม่ที่ท่านอาให้ฮิเมะมา  ไคมิร่าอยู่ที่นี่มานานแล้วฮิเมะเลยอยากให้ไคมิร่าดูแลเซอร์เบรัสให้ฮิเมะหน่อยน่ะจ๊ะ \"

ผู้เป็นนายว่าหน้าตาย  พูดอย่างกับไม่รู่ว่าไคมิร่ารู้สึกอย่างไรที่เจ้านายพาสัตว์ใหม่มาให้ดูแล

    \" ท่านคงเป็นไคมิร่าผู้มีลมหายใจเป็นเพลิงสินะ \"  เด็กใหม่ทักทายรุ่นพี่

    \" แล้วท่านคงเป็รเซอร์เบรัสแห่งเหวราตรีซินะ  ผู้ที่โดนท่านฮาเดสปราบหมอบกระแตสิ้นท่าจนท่านฮาเดสจับาเป็นทาสพันธสัญญาได้น่ะ\"  



    ไคมิร่าว่าทำเอาเด็กใหม่ผู้กร่างไม่เลือกหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธ  โกรธที่ไคมิร่าพูดในสิ่งที่เป็รความจริงออกมา    เซอร์เบรัสตั้งท่าจะโวยไคมิร่าอีกรอบแต่ว่าฮิเมะผู้เป็นนายสั่งห้ามใว้ก่อน    ไคมิร่าโดนฮิเมะว่านิดหน่อยส่วนเซอร์เเบรัส....ไม่โดนเลย!!!      



       สิ่งที่อิเมะทำมันทำร้ายไคมิร่ามากเพราะว่าก่อนที่เซอร์เบรัสจะมารไคมิร่าเคยเป็น \'ตัวโปรด\' ของฮิเมะมาก่อน  เนื่องจากที่ว่าเขาเป็นตัวเดียวที่สามารถแปลงเป็นอะไรก็ได้ตามที่ฮิเมะจะปรารถณา  ทั้งสิ่งที่เขาอยากเป็นและไม่อยากเป็นเขาก็ทำได้เพื่อฮิเมะ   น่าอิจฉาอิเมะที่มีคนมาตามใจ...เอาอกเอาใจทุกอย่าง    

      ไคมิร่าขัดคำสั่งของนายไไม่ได้....ไม่ใช่เพราะว่ามาพันธสัญญาอยู่แต่เพราะว่าผู้เป็นนายคือฮิเมะที่แสนเคารพ   ไคมิร่าทำตามคำสั่งทุกคำของเธอ  แล้วก็รู้ใจกันซะด้วย

    

   \" นี่เจ้าน่ะ...  \"  เสียงห่ามๆวางอำนาจดังขึ้น  มันเป็นเสียงของเซอร์เบรัสนั่นเอง  

   \" อะไร?? \"   ไคมิร่าชักเสียงแข็ง

   \" เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้กี่ปีแล้วล่ะเนี่ย   ท่าทางเชี่ยวทางน่าดู...นี่ท่านหญิงคงปลื้มเจ้ามากเลยสิท่า    แต่ว่าขอโทษนะ  ที่ข้าจะมาเป็นตัวโปรดแทนที่เจ้าน่ะ   ท่านหญิงฮิเมะก็ช่างน่ารักเสียกระไร \"    



     เซอร์เบรัสว่าอย่างหยามๆไคมิร่า   ตามศักดาแล้ว  เ๙อร์เบรัสมีอายุมากกว่าไคมิร่าหนุ่มจากเขาแดนไกลมากนัก     เมื่อได้ฟังคำยั่วยุไคมิร่าก็สงบอารมณ์ได้ดีกว่าที่คิดไว้มาก       แต่ว่านั่นมันก็ทำให้เซอร์เบรัสไม่พอใจเช่นกัน    เซอร์เบรัสอยากเป็นที่หนึ่งในทุกๆที่ ที่ตนอยู่   ตอนที่อยู่กับฮาเดสเขาเองก็เป็ยพี่ใหญืในหมู่สัตว์เทพ  ( ว่าง่ายๆก็คือเก่งอ่ะแหละ  )

   \" อย่าได้พาดพึงถึงทสึคิฮิเมะ   เพราะว่าเธอสูงเกินกว่าที่สัตว์ประหลาดอย่างแกจะว่าได้ \"  



      ไคมิร่าว่าด้วยน้ำเสียงที่เรียบสงบต่างจากดวงตาที่ฉายแววมาดร้านผู้สูงอายุกว่า  ( เฮ้ยย  ไม่เอา................ เซอร์เบรัส )   เซอร์เบรัสก็จ้องมาที่ไคมิร่าหนุ่มอย่างจะฆ่าเช่นเดียวกัน  

( แหมมม    ที่เจ้าไคมิร่าดันเรียกว่าหนุ่มนะ   ที่จริงน่ะเจ้านี่กับข้าก็ห่างกันแค่ไม่กี่ร้อยปีเองน่า...หยวนๆกันหน่อยก้อม่ะด่ะ......เซอร์เบรัส )

    

      เซอร์เบรัสผู้รูปงาม ( แหวะ~~~~   .......Riww-i )   ไม่รนู้ว่าเจ้าไคมิร่าตัวที่ยืนอยู่ข้างหน้าสามารถทำอะไรได้บ้าง...แต่อย่างว่า....ไม่เสี่ยงจะดีกว่า

    

     ไคมิร่าเองก็ไม่ใช่ประเภทที่ชอบหาเรื่องใคนอยู่แล้วจึงไม่ได้ตามเอาเรื่องอะไร  แต่ว่าเซอร์เบรัสเองน่ะแหละที่วางมาดอยู่นั่นแหละ

  

    \"ฮึ....เห็นแก่วันนี้เป็นวันที่ข้าได้มาอยู่กันท่านหญิงที่น่ารัก   ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าแล้วกันเจ้าไคมิร่าเปี๊ยก!!! \"

    \" ข้าไม่ได้ \'เปี๊ยกนะ\'   \"  ไคมิร่าว่า  

    \" แต่ก็...นะใครจะ...แก่..อย่างท่านกันล่ะ \"    ไคมิร่าที่คันปากมานานเริ่มหาเรื่องเซอร์เบรัสบ้าง   ไม่ได้ยอมให้เจ้า  แก่...ว่าอยู่ข้างเดียว  มันก็แน่ล่ะสิ   อิเมะออกไปแล้วนี่   ลายที่ปากเลยออกมาให้เห็นกันจะๆ   สงครามน้ำลายเริ่มเกิดขึ้น    ( พอเถอะ...Riww-i ไม่อยากให้ใครเถียงกันเพื่อแย่งRiww-i อิ๊ ิอิ๊ อิ๊  )

---------------------------------------------------------------------------